อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 85

เหล่าเฉินพูดตอบอีกครั้งอย่างกระวนกระวายว่า “พระชายาหมิงพาผู้ชันสูตรศพ จะมาชันสูตรศพคุณหนูสาม”

หยุนธิงหลานฟังเข้าใจแล้ว แทบจะเป็นทั้งยืน

นางเฉินก็รีบลุกขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายาหมิงหมายความว่ายังไง? ธิงธิงตาย พวกเราเสียใจอย่างมากแล้ว ทำไมยังต้องชันสูตรศพ?”

“นายท่าน ข้าเคยได้ยินว่า หากชันสูตรศพ จะต้องทำการผ่าศพ”

นางรีบคว้าจับมือหยุนเจิ้นซง พร้อมพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ธิงธิงตายไปแล้ว ยังจะไม่ให้นางตายอย่างไม่สงบสุขหรือ”

“พระชายาหมิงทำเกินไปแล้ว นี่ไม่เท่ากับเป็นการเอามีดแทงอกข้าหรือ?”

พูดเสร็จ นางเฉินปล่อยมือ แล้วกลับไปที่ข้างเตียงอีกครั้ง

นางคว้าจับมือที่เย็นเฉียบของหยุนธิงธิง พร้อมร้องห่มร้องไห้พูดขึ้นว่า “ลูกสาวที่น่าสงสารของข้า ฟ้าสวรรค์ช่างไม่มีตา ให้คนเฒ่าต้องมาส่งคนวัยเยาว์”

“ข้ามีแค่ลูกสาวสองคน เสียลูกสาวในวัยกลางคนเท่ากับต้องการชีวิตของข้า”

“ฟ้าสวรรค์ ข้าทำอะไรผิด ทำไมถึงไม่ให้ข้าตายแทนธิงธิง”

เห็นลักษณะท่าทีเศร้าโศกเสียใจของนางเฉิน หยุนเจิ้นซงก็ทรมานใจอย่างมาก

เขายังไม่รู้ว่าตกลงหยุนธิงธิงตายยังไงกันแน่ หยุนหว่านหนิงก็พาผู้ชันสูตรศพมายังจวนยิ่งกั๋วกงแล้ว

บวกกับที่เกิดเรื่องในวังตอนเช้านี้.....

หยุนเจิ้นซงค่อยเข้าใจขึ้นมา หยุนหว่านหนิงคงรู้สาเหตุการตายของหยุนธิงธิง

“ฮูหยิน เจ้าลุกขึ้นมาก่อน”

เขาถอนหายใจ ประคองนางเฉินลุกขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้ข้าจะสืบสวนเองให้ชัดเจน คิดอยากให้ผู้ชันสูตรศพ ชันสูตรศพธิงธิง ข้าไม่เห็นด้วยเป็นคนแรก”

ได้ยินแบบนี้ หยุนธิงหลานกับนางเฉินมองตากัน แล้วค่อยวางใจ

หยุนเจิ้นซงมองดูหยุนธิงธิงอย่างเงียบขรึม แล้วหันเดินออกไป

เวลนี้ หยุนหว่านหนิงพาผู้ชันสูตรศพเข้าประตูมาแล้ว

ด้านหลังยังมีทหารรักษาพระองค์ ดูก็รู้ว่านางพาผู้ชันสูตรศพมาโดยผ่านโม่จงหรานแล้ว

ไม่อย่างนั้น ทหารรักษาพระองค์จะมาจวนยิ่งกั๋วกงด้วยได้ยังไง?

หยุนเจิ้นซงไม่กล้าประมาท

เขารีบเดินไปข้างหน้า มองดูหยุนหว่านหนิงด้วยสีหน้าหนักใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายาหมิง วันนี้เจ้าทำให้ข้าอับอายขายหน้าภายในวังแล้วยังไม่พอหรือ? ยังจะพาคนมาก่อเรื่องในจวนยิ่งกั๋วกง”

“ก่อเรื่อง?”

หยุนหว่านหนิงหยุดฝีเท้า พร้อมหัวเราะเย้ย

นางมองดูหยุนเจิ้นซงด้วยสายตาเย็นชา พร้อมพูดขึ้นว่า “ยิ่งกั๋วกงอยู่ต่อหน้าพระชายา ไม่ทำความเคารพแล้วยังจะซักถามที่ก้าวร้าว”

“ตามกฎพระราชกฤษฎีกา นี่คือโทษสถานใด?”

“เจ้าข่มขู่ข้า?”

หยุนเจิ้นซงถลึงตามองนางราวกับอยากจะกลืนกิน นัยน์ตาคู่หนึ่งจ้องมองมาราวกับระฆัง

“ใช่ มีปัญหาอะไรไหม?”

หยุนหว่านหนิง ยอมรับอย่างไม่ลังเล

“เจ้า....”

หยุนเจิ้นซงพ่ายแพ้อีกครั้ง

จนใจในสถานะตอนนี้ของหยุนหว่านหนิง ซึ่งเขาไม่สามารถทำอะไรได้....เขาแทบจะกัดฟันตนเองหลุดทั้งหมด แล้วค่อยทำความเคารพนางอย่างไม่เต็มใจ

“คนในจวนคนอื่นล่ะ?”

หยุนหว่านหนิงเลิกคิ้ว พร้อมถามขึ้นมาว่า “นี่ไม่เห็นข้าที่เป็นพระชายาอยู่ในสายตากันหรือ?”

“ทหาร เชิญคนอื่นออกไปให้หมด หากใครกล้าขัดขืนให้โบยตีทันทียี่สิบที”

หากไม่ใช้อำนาจของพระชายา แล้วจะเป็นพระชายาไปทำไม?

ทหารรักษาพระองค์ล้วนเป็นคนของโม่จงหราน

เมื่อมีคำสั่งของเขาแล้ว ตอนนี้จึงเชื่อฟังคำสั่งของหยุนหว่านหนิง หลังจากพวกเขาตอบรับแล้ว ต่างพากันไปยังเรือนหยุนธิงธิง “เชิญ”นางเฉินกับหยุนธิงหลานออกมา

เริ่มแรก พวกนางสองแม่ลูกยังคิดขัดขืน

แต่ทหารรักษาพระองค์พูดว่า พระชายาหมิงมีคำสั่งโบย.....

จึงออกมาอย่างว่าง่าย

ความรวดเร็วในการยอมแพ้ รวดเร็วยิ่งกว่าอะไร

เมื่อมองเห็นหยุนหว่านหนิง หยุนธิงหลานไปควงแขนนางอย่างสนิทสนม พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่สาวใหญ่มาได้อย่างไร?”

“คุณหนูรองหยุน อย่าคิดที่จะมาใกล้ชิดกับข้า”

หยุนหว่านหนิงผลักมือนางอย่างไม่เกรงใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ที่ข้ามาวันนี้ เพราะมีภารกิจ รับคำสั่งของเสด็จพ่อ มาสืบหาสาเหตุการตายของธิงธิง”