อ้อนรัก นิยาย บท 3

หลินโยว่ฉิงได้ยิน ดวงตาพลันเปล่งประกายระยิบระยับ รีบทำหน้าเศร้าแล้วมองเป๋ามู่หาน ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “หาน อย่าโกรธเลยค่ะ เอินเอินคงเข้าใจผิดอะไรบางอย่างค่ะ พวกคุณอย่าผิดใจกันเพราะฉันเลยนะคะ”

หลินเอินเอินมองหลินโยว่ฉิงด้วยแววตาเย้ยหยันหลายส่วน เมื่อก่อนเธอไม่รู้เลยว่าญาติผู้พี่คนนี้จะมารยาเพียงนี้ วันนี้รู้ธาตุแท้แล้วก็รู้สึกสะอิดสะเอียนยิ่ง！

ไม่รอให้เป๋ามู่หานเอ่ยปาก เธอก็ชิงพูดต่อไปว่า “พี่หลินโยว่จ้องตำแหน่งคุณนายเป๋าตาเป็นมันตั้งนานแล้ว คุณควรสู่ขอเธอเข้าบ้านเร็ว ๆ นะ เธอจะได้ไม่ต้องส่งข้อความมากวนใจฉันอีก”

หลินโยว่ฉิงได้ยินคำว่าข้อความ สีหน้าก็แปรเปลี่ยน รีบพูดว่า “เอินเอิน พี่อธิบายให้น้องฟังหลายรอบแล้วนะ พี่จะไม่ทำลายครอบครัวของพวกน้องหรอก แต่หานเขารู้สึกติดค้างที่พี่ช่วยเขาแล้วพี่ต้องกลายเป็นอัมพาต พวกเราไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ”

นัยน์ตาเป๋ามู่หานเจือความรังเกียจเดียดฉันท์ไว้ “ไม่ต้องอธิบายกับเธอให้มากความหรอก พวกเราไปกันเถอะ”

หลินเอินเอินเห็นเป๋ามู่หานจะพาหลินโยว่ฉิงจากไป จึงรีบเอื้อมมือขวางเขาไว้ “งั้นตอนนี้พวกเราไปจดทะเบียนหย่ากันเถอะ จะได้แยกย้ายกันไปแต่งงานใหม่ ไม่ทำให้อีกฝ่ายเสียเวลา”

เสี้ยววินาทีนี้ หลินโยว่ฉิงกระชับหมัดขึ้นหลายส่วน หานบอกเธอว่าพวกเขาหย่าขาดกันแล้ว แต่สุดท้ายแล้วคือยังไม่ได้จดทะเบียนหย่าเลย

ผ่านไปสักพัก เธอจึงเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังขึงขัง “เอินเอิน พี่กับหานไม่มีอะไรกันจริง ๆ ถ้าน้องไม่ชอบ ต่อไปพี่จะไม่ข้องแวะกับหานอีก”

เธอหมุนกายพร้อมกับทำหน้าเจียนจะร้องไห้ “หาน ขอโทษด้วยนะ ฉันทำให้พวกคุณทะเลาะกันแล้ว ฉันไปก่อนนะ คุณไปง้อเธอเถอะค่ะ ผู้หญิงง้อง่ายอยู่ค่ะ” สิ้นเสียงเธอก็หมุนกายเดินออกไปด้านนอก

สายตาดุร้ายของเป๋ามู่หานฉายรังสีใส่ใบหน้าหลินเอินเอิน มันเย็นถึงขั้นคมเหมือนใบมีดกันเลยทีเดียว “ตอนนี้ผมไม่ว่าง ผู้ช่วยของผมจะติดต่อหาคุณเอง คุณเตรียมตัวไว้ก็พอ”

สิ้นเสียงเขาก็ลุกขึ้นไล่ตามออกไป

ซูเหมี่ยวยืนค้างอยู่กับที่ นัยน์ตาอัดแน่นไปด้วยความเย็นเยียบ “เอินเอิน！เธอหย่าน่ะถูกแล้ว ผู้ชายสวะแบบนี้ ไม่คู่ควรกับเธอหรอก”

ไอริสจะมาทนเรื่องบ้า ๆ พวกนี้ได้ยังไง！

มันเป็นเรื่องภายในครอบครัวคนอื่น เธอไม่สะดวกที่จะเข้าไปก้าวก่าย ทว่าในใจเธอนั้น เธออยากจะตบหน้าหลินโยว่ฉิงให้ล้มหน้าคะมำไปเลย！

หลินโยว่ฉิงคือซาตานในคราบนางฟ้า！

“พี่ซู เมื่อกี้พี่บอกว่าถ้าเป๋ามู่หานแพ้คดีนี้ เขาจะต้องสูญเสียเงินเป็นร้อยล้านใช่ไหม?”

ซูเหมี่ยวยังไม่ได้ออกจากจินตนาการภาพตบหน้าหลินโยว่ฉิง หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ก็ต้องชะงัก “ใช่ ทำไมเหรอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน