โซ่คล้องรัก นิยาย บท 14

แกร๊ก~

นับดาวเปิดประตูเข้ามาในห้องรับประทานอาหารวีไอพีของร้านอาหารสไตล์อิตาเลียนแห่งหนึ่งด้วยความงุนงงเมื่อเห็นว่าภายในห้องไม่ได้มีแค่พ่อและแม่ของตัวเอง แต่ยังมีผู้ใหญ่อีกสองคนนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย เสียงเปิดประตูทำให้ทั้งสี่คนมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน

"มาแล้วเหรอนับ พ่อลืมบอกว่าวันนี้จะมีคนมากินมื้อเย็นกับเราด้วย มาทักทายเพื่อนพ่อสิ" ศิลาคลี่ยิ้มบางๆ ทันทีที่เห็นหน้าลูกสาว รอยยิ้มที่ดูเหมือนมีความหมายอื่นแอบแฝงของเขาทำเอาคนเป็นลูกอย่างนับดาวรู้สึกหวาดระแวงอย่างบอกไม่ถูก แล้วเดินเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นแม่ฟอดใหญ่เป็นการทักทาย ต่อหน้าผู้ใหญ่อีกสองคน

"หนูไม่ได้กลับบ้านหลายวันคงมีคนแถวนี้คิดถึงหนูจนงอนหนูในใจไปหลายรอบแล้วใช่ไหมคะ"

"มือถือก็มีแต่ไม่เห็นโทรหาแม่บ้างเลย"

"หนูเรียนหนักจนแทบไม่มีเวลาทำอะไรเลย"

"แน่ใจเหรอว่าไม่มีเวลาทำอะไรเลย? ไม่ใช่ว่าแอบหนีไปเที่ยวผับกับเพื่อนทุกคืนเหรอ" อรอินทร์หรี่ตามองลูกสาวอย่างจับผิด

"ใครจะทำแบบนั้นล่ะคะ หนูเป็นเด็กดีจะตาย พ่อเป็นแบบไหนหนูก็เป็นแบบนั้นแหละ"

"ถ้าแบบพ่อของลูกเขาเรียกว่าดีแตกนะ"

"แต่หนูก็มีส่วนที่เหมือนแม่เหมือนกันนะคะ"

"ต่อหน้าประจบแม่เก่งเชียวนะ ไปนั่งได้แล้วไป อย่าเสียมารยาทต่อหน้าผู้ใหญ่"

"ค่ะ" คนตัวเล็กทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนเอ็ดเบาๆ พร้อมกับเดินอ้อมไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ว่างอีกฝั่งหนึ่ง หางตาเหลือบมองเก้าอี้อีกตัวหนึ่งที่วางอยู่ข้างๆ กันด้วยความแปลกใจ เพราะดูเหมือนว่ามันจะถูกเตรียมไว้ให้คนอีกคนที่อาจจะยังมาไม่ถึงหรือกลับไปแล้วก่อนหน้านี้

"นับนี่อาริชาร์ดกับอามินตราเพื่อนพ่อ"

"สวัสดีค่ะ" นับดาวรีบเงยหน้าขึ้นมาประนมมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองคนอย่างนอบน้อม ใบหน้าที่ยังคงหล่อเหลาของริชาร์ดทำให้เธอเผลอเสียมารยาทจ้องมองอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แวบแรกที่เห็นใบหน้านั้นเธอมีความคิดว่าริชาร์ดมีส่วนคล้ายคลึงกับรามิลอย่างบอกไม่ถูก

"เป็นเด็กที่น่ารักจังเลยนะ" น้ำเสียงอ่อนหวานของมินตราช่วยเรียกสติของนับดาวกลับมาอีกครั้ง เธอรีบละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลาของริชาร์ดเมื่อรู้ตัวว่ากำลังทำเรื่องเสียมารยาท แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อหันไปเห็นสายตาเป็นประกายที่แฝงด้วยความเอ็นดูของมินตรา

"ขอบคุณค่ะ"

"ตอนเด็กๆ อาเคยอุ้มหนูนับตั้งหลายครั้งนะ ทั้งกอดทั้งหอม น่าเสียดายที่พอหนูนับโตขึ้นก็ไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย"

"ตอนมัธยมหนูไปเรียนที่ต่างประเทศเลยไม่ได้เจอกับคุณอาทั้งสองคนมั้งคะ"

"นอกจากสวยแล้วยังเก่งอีกนะเนี่ย ใครได้หนูนับเป็นลูกสะใภ้คงโชคดีตายเลย อาขอจองตัวให้ลูกชายได้ไหมเนี่ย" มินตราพูดติดตลก ทำเอาคนฟังยิ้มแห้งอย่างไปต่อไม่ถูก

"หน้าตาดีแถมนิสัยน่ารักแบบนี้ไม่ใช่ว่ามีแฟนแล้วเหรอ" ริชาร์ดถามขึ้น

"หนูยังไม่มีแฟนค่ะ ยังไม่อยากมีตอนนี้" นับดาวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเป็นการบอกทั้งสองคนอ้อมๆ ว่าเธอไม่อยากทำความรู้จักกับลูกชายของพวกเขาตามที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งวางแผนไว้ "วันนี้เรามาทานข้าวกันห้าคนใช่ไหมคะ งั้นสั่งอาหารเลยไหมคะ"

"อุ๊ย! ขอโทษที่อาไม่ได้บอกก่อนนะหนูนับ ความจริงอาชวนลูกชายมาด้วย แต่คงติดงานอยู่เลยมาสายนิดหน่อย"

"ลูกชายของคุณอาคงจะรุ่นเดียวกันกับหนูใช่ไหมคะ คงจะเป็นเพื่อนกับหนูได้นะคะ"

"ลูกชายอาเป็นรุ่นพี่ของหนูนับจ้ะ"