@โรงแรมหรูใจกลางเมือง
ตุ๊บ!
"โอ๊ย!" นับดาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บเมื่อโดนเหวี่ยงขึ้นมาบนเตียงนอนอย่างแรงทันทีที่มาถึงห้องพักของโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากผับเท่าไร ท่ามกลางแสงไฟสลัวภายในห้องพักเธอเพ่งมองใบหน้าคมคายของชายแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
"ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี หวังว่าเธอจะไม่สลบไปก่อนก็แล้วกัน" รามิลจ้องมองหญิงสาวที่เริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองอย่างไม่มีสติด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาปล่อยให้เธอจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย ในขณะที่ตัวเองเดินไปค้นหาถุงยางอนามัยที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้
"เวรเอ้ย" ริมฝีปากหนาสบถคำหยาบอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นขนาดของถุงยางอนามัยที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ต่างจากขนาดของตัวเอง เขาเสยผมลวกๆ อย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินกลับไปหาหญิงสาวที่นอนบิดเร่าร่างกายไปมาอยู่บนเตียง มองเธออย่างชั่งใจอยู่นานกว่าจะเริ่มจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง "หวังว่าเธอจะสะอาดพอให้ฉันสดด้วยนะ"
"ระ..ร้อน..อึก..ชะ..ช่วยฉันด้วย" นับดาวหอบหายใจหนักๆ ในตอนที่ชายหนุ่มขยับตัวเข้ามากลางหว่างขา ใช้หัวเข่าดันเรียวขาทั้งสองข้างออกจากกันจนกลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่อค่อยๆ แย้มบาน สติสัมปชัญญะที่ถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยาทำให้เธอร้องขอบางอย่างจากรามิลอย่างลืมอาย
"..." มาเฟียหนุ่มเหลือบมองสีหน้าทรมานของคนตรงหน้าเพียงนิด พร้อมกับสอดมือเข้าไปสัมผัสดอกไม้งามเพื่อตรวจสอบดูให้แน่ใจว่าเธอผ่านมือผู้ชายมามากน้อยแค่ไหน "ไม่เคย?"
"อึก..มะ..มันรู้สึกแปลกๆ..อ๊า"
"..." รามิลผละมือออกมาชักรูดแก่นกายใหญ่สองสามครั้งเพื่อเตรียมความพร้อมเมื่อเห็นว่าร่างกายของหญิงสาวปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาเบิกทางจนเปียกแฉะ เขาก้มลงไปขบเม้มยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่ออย่างหนักหน่วง พร้อมกับอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่ช่องทางรักคับแคบที่ดูเหมือนจะไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหนมาก่อน
ปึก!
"กรี๊ดดดดดดดด!!" นับดาวกรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเมื่อคนข้างบนพยายามจะสอดใส่ความใหญ่โตเกินมาตรฐานเข้ามาในกาย แต่ฤทธิ์ยามันกลับทำให้เธอรู้สึกกระหายมากกว่าเดิม "จะ..เจ็บ..อึก..มะ..มันเจ็บ"
"อ๊า..." รามิลผละริมฝีปากออกจากยอดปทุมถันหลังจากที่หยอกเย้ากับมันจนพอใจ เขาลุกขึ้นมาก้มมองจุดเชื่อมต่อที่เริ่มมีเลือดไหลออกมาด้วยสายตาเย็นชาไม่ต่างจากเดิม สะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบทั้งที่สอดใส่เข้าไปได้แค่ครึ่งหนึ่ง เมื่อเห็นคนใต้ร่างเริ่มผ่อนคลายจึงเปลี่ยนจังหวะรักให้กลายเป็นหนักหน่วง โดยไม่มีการเล้าโลมใดๆ
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
"อื้อ!..จะ..เจ็บ..อ๊า" หยาดน้ำตาหยดแรกค่อยๆ ไหลกลิ้งลงมาบนพวงแก้มเมื่อโดนกระแทกกระทั้นอย่างป่าเถื่อนจนเยื่อบางๆ ที่หวงแหนมาตลอดยี่สิบกว่าปีฉีกขาดภายในเสี้ยววินาที ความรู้สึกมากมายตีกันวุ่นวายจนสับสน ภายในร่างกายยังคงร้อนรุ่ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โซ่คล้องรัก