โซ่คล้องรัก นิยาย บท 33

"ที่ผ่านมาพี่รามเป็นคนเริ่มก่อนตลอดไม่ใช่เหรอ"

"แน่ใจเหรอว่าฉันเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอด แล้วครั้งแรกของเธอใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน"

"ตอนนั้นนับไม่มีสติค่ะ ถ้ามีสติมากกว่านั้นนับคงขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนอื่นแทน แล้วถ้ารู้ว่าการเจอกับพี่รามวันนั้นมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้นับคงปล่อยให้ตัวเองช็อกตายเพราะยานรกนั่นดีกว่า"

"ถ้าไม่อยากรู้จักกับฉันก็ลองย้อนเวลากลับไปสิ"

"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นับคงไม่กลายเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่รามิลแบบนี้หรอกค่ะ" นับดาวทำหน้ามุ่ยเมื่อชายหนุ่มตอกย้ำว่าตอนนี้เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว

"เรียกฉันว่ารามเหมือนเดิม"

"พี่รามิล" คนตัวเล็กลอยหน้าลอยตาท้าทาย

"มีแค่เพื่อนและคนในครอบครัวที่เรียกชื่อนั้นได้"

"แล้วนับเป็นเพื่อนของพี่รามิลเหรอคะ"

"เป็นว่าที่เมีย"

"..." คำตอบทื่อๆ ของมาเฟียหนุ่มทำเอาใบหน้าหวานของคนฟังร้อนผ่าว นับดาวรีบพลิกตัวนอนราบพลางซุกหน้าเข้าหาหมอนใบใหญ่เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย แต่มือหนาที่เอาแต่บีบเคล้นดอกไม้งามเบาๆ ก็ทำให้เธอชะงักไป "พะ..พี่รามิลนับจะนอน"

"ไม่เชื่อฟังกันเลยนะ" มาเฟียหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงมาขบเม้มบั้นท้ายงอนงามเบาๆ เพียงแค่นั้นร่างกายของนับดาวก็สั่นเกร็งด้วยความเสียวซ่าน เธอหอบหายใจหนักๆ ในตอนที่ริมฝีปากหนากดจูบลงบนกลีบดอกไม้หนักๆ ก่อนที่เรียวลิ้นสากจะสอดเข้ามาหยอกเย้ากับติ่งเกสรอย่างหนักหน่วง

"อ๊า..พะ..พี่รามนับง่วงนอนแล้ว"

"ยกก้นขึ้นหน่อยถ้าอยากนอนไวๆ"

"อึก..บะ..เบา..อ๊า..ดะ..ดูดเบาๆ หน่อยค่ะ" นับดาวกำผ้าปูที่นอนแน่น ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อเรียวลิ้นสากดูดดึงติ่งเกสรอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ เธอยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยพลางแยกขาออกจากกันอย่างรู้งาน ในขณะที่ชายหนุ่มตะโบมดูดดุนไปทั่วใจกลางความเป็นสาวจนกลีบดอกไม้สีชมพูระเรื่อเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายใส

"อืม~" รามิลสูดดมกลิ่นกายของหญิงสาวจากเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอด้วยความหลงใหล เสียงครางกระเส่าของเธอช่วยกระตุ้นอารมณ์กระสันของเขาได้เป็นอย่างดี

"อ๊า..สะ..เสียว..อึก..พะ..พี่รามอย่าดูดตรงนั้น..อื้อ!" ร่างกายของนับดาวกระตุกเกร็งถี่ๆ เมื่อคนข้างหลังลากริมฝีปากลงไปดูดดุนปุ่มกระสันอย่างหนักหน่วง เธอยกตัวขึ้นมาเล็กน้อยในตอนที่มือหนายื่นขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ ความเสียวซ่านทำให้เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาอีกครั้ง

"ชอบให้ฉันสัมผัสเธอตรงนี้เหรอ" มาเฟียหนุ่มถอนริมฝีปากออกมาถามหยอกล้อ พร้อมกับชักรูดแก่นกายใหญ่ไปด้วย ดวงตาคมจ้องมองท่าทางยั่วยวนของคนตรงหน้าท่ามกลางความมืดสลัว ก่อนจะปล่อยมือจากหน้าอกใหญ่

"ละ..เลิกแกล้งนับสักทีได้ไหม" นับดาวพลิกตัวกลับมามองค้อน เธอกัดปากเบาๆ ในตอนที่รามิลเอื้อมมือขึ้นไปเปิดสวิตช์ไฟจนในห้องกลับมาสว่างอีกครั้ง

"อยากให้ใส่มันเข้าไปไหม"

"นะ..นับจะนอน"

"เปียกขนาดนี้นอนหลับเหรอ"

"ละ..แล้วมันเพราะใครล่ะคะ"

"ถ้าไม่อยากให้ใส่เข้าไปก็ใช้มือทำให้ฉันแทน"

"เมื่อกี้ก็ทำเองได้ไม่ใช่เหรอคะ"

"จะดูดต่อก็ได้นะ แต่ฉันจะต่อยกสองเหมือนกัน"

"นับอยากล้างตัวค่ะ ง่วงนอนแล้ว"

"นอนแบบนี้แหละ"

"สกปรก"

"ตอนไม่ดื้อเธอน่ารักกว่าเดิมนะ"

"ตอนพี่รามไม่ลามกก็พอดูได้เหมือนกันค่ะ"

"ไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนี้"

"นับจะเป็นคนแรกให้เองค่ะ"

"...เอาสิ"

"นะ..นับหมายถึงคนแรกที่กล้าด่าพี่รามนะ ไม่ได้หมายถึงรักแรกอะไรแบบนั้น"

"ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร ร้อนตัวทำไม"

"นับจะนอนแล้ว" ร่างบางดันตัวรามิลออกห่าง แล้วรีบก้าวลงจากเตียง เดินหนีเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ โดยมีอีกคนเดินตามหลังเข้าไป

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โซ่คล้องรัก