โซ่คล้องรัก นิยาย บท 33
"ที่ผ่านมาพี่รามเป็นคนเริ่มก่อนตลอดไม่ใช่เหรอ"
"แน่ใจเหรอว่าฉันเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอด แล้วครั้งแรกของเธอใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน"
"ตอนนั้นนับไม่มีสติค่ะ ถ้ามีสติมากกว่านั้นนับคงขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนอื่นแทน แล้วถ้ารู้ว่าการเจอกับพี่รามวันนั้นมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้นับคงปล่อยให้ตัวเองช็อกตายเพราะยานรกนั่นดีกว่า"
"ถ้าไม่อยากรู้จักกับฉันก็ลองย้อนเวลากลับไปสิ"
"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นับคงไม่กลายเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่รามิลแบบนี้หรอกค่ะ" นับดาวทำหน้ามุ่ยเมื่อชายหนุ่มตอกย้ำว่าตอนนี้เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว
"เรียกฉันว่ารามเหมือนเดิม"
"พี่รามิล" คนตัวเล็กลอยหน้าลอยตาท้าทาย
"มีแค่เพื่อนและคนในครอบครัวที่เรียกชื่อนั้นได้"
"แล้วนับเป็นเพื่อนของพี่รามิลเหรอคะ"
"เป็นว่าที่เมีย"
"..." คำตอบทื่อๆ ของมาเฟียหนุ่มทำเอาใบหน้าหวานของคนฟังร้อนผ่าว นับดาวรีบพลิกตัวนอนราบพลางซุกหน้าเข้าหาหมอนใบใหญ่เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย แต่มือหนาที่เอาแต่บีบเคล้นดอกไม้งามเบาๆ ก็ทำให้เธอชะงักไป "พะ..พี่รามิลนับจะนอน"
"ไม่เชื่อฟังกันเลยนะ" มาเฟียหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงมาขบเม้มบั้นท้ายงอนงามเบาๆ เพียงแค่นั้นร่างกายของนับดาวก็สั่นเกร็งด้วยความเสียวซ่าน เธอหอบหายใจหนักๆ ในตอนที่ริมฝีปากหนากดจูบลงบนกลีบดอกไม้หนักๆ ก่อนที่เรียวลิ้นสากจะสอดเข้ามาหยอกเย้ากับติ่งเกสรอย่างหนักหน่วง
"อ๊า..พะ..พี่รามนับง่วงนอนแล้ว"
"ยกก้นขึ้นหน่อยถ้าอยากนอนไวๆ"
"อึก..บะ..เบา..อ๊า..ดะ..ดูดเบาๆ หน่อยค่ะ" นับดาวกำผ้าปูที่นอนแน่น ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อเรียวลิ้นสากดูดดึงติ่งเกสรอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ เธอยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยพลางแยกขาออกจากกันอย่างรู้งาน ในขณะที่ชายหนุ่มตะโบมดูดดุนไปทั่วใจกลางความเป็นสาวจนกลีบดอกไม้สีชมพูระเรื่อเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายใส
"อืม~" รามิลสูดดมกลิ่นกายของหญิงสาวจากเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอด้วยความหลงใหล เสียงครางกระเส่าของเธอช่วยกระตุ้นอารมณ์กระสันของเขาได้เป็นอย่างดี
"อ๊า..สะ..เสียว..อึก..พะ..พี่รามอย่าดูดตรงนั้น..อื้อ!" ร่างกายของนับดาวกระตุกเกร็งถี่ๆ เมื่อคนข้างหลังลากริมฝีปากลงไปดูดดุนปุ่มกระสันอย่างหนักหน่วง เธอยกตัวขึ้นมาเล็กน้อยในตอนที่มือหนายื่นขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ ความเสียวซ่านทำให้เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาอีกครั้ง
"ชอบให้ฉันสัมผัสเธอตรงนี้เหรอ" มาเฟียหนุ่มถอนริมฝีปากออกมาถามหยอกล้อ พร้อมกับชักรูดแก่นกายใหญ่ไปด้วย ดวงตาคมจ้องมองท่าทางยั่วยวนของคนตรงหน้าท่ามกลางความมืดสลัว ก่อนจะปล่อยมือจากหน้าอกใหญ่
"ละ..เลิกแกล้งนับสักทีได้ไหม" นับดาวพลิกตัวกลับมามองค้อน เธอกัดปากเบาๆ ในตอนที่รามิลเอื้อมมือขึ้นไปเปิดสวิตช์ไฟจนในห้องกลับมาสว่างอีกครั้ง
"อยากให้ใส่มันเข้าไปไหม"
"นะ..นับจะนอน"
"เปียกขนาดนี้นอนหลับเหรอ"
"ละ..แล้วมันเพราะใครล่ะคะ"
"ถ้าไม่อยากให้ใส่เข้าไปก็ใช้มือทำให้ฉันแทน"
"เมื่อกี้ก็ทำเองได้ไม่ใช่เหรอคะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โซ่คล้องรัก