โคตรคนยอดปรมาจารย์ นิยาย บท 12

เย่ซิวเดินไปหาลู่เสวี่ยเอ๋อร์โดยไม่สนใจคำเตือนของหวังเฟย

การกระทำนี้ทำให้ความเย็นชาในดวงตาของหวังเฟยยิ่งทวีขึ้นไปอีก

แต่เขาก็ไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมาเสียเดี๋ยวนั้น

เขามักจะแสดงรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและสง่างามต่อโลกภายนอกซึ่งเป็นวิธีการที่สำคัญมากสำหรับเขาในการจีบสาว

โดยผิวเผินแล้ว เขาคงไม่สามารถทำอะไรกับเย่ซิวได้ แต่เขาแอบคิดไว้แล้วว่าจะจัดการกับเย่ซิวอย่างไร

เพื่อนนักศึกษาชายคนอื่น ๆ ก็รีบเข้ามาด้วยเช่นกัน ทำให้หวังเฟยรู้สึกรำคาญมากยิ่งขึ้น

มีคนมากมายหลั่งไหลเข้ามา จนไม่มีทางหยุดพวกเขาได้แล้ว

ในเวลานี้ เย่ซิวเดินไปลู่เสวี่ยเอ๋อร์

รูปร่างของเธอช่างสูงจริง ๆ โดยเฉพาะเรียวขางามของเธอที่เรียวและตรง เรียกได้ว่าตั้งแต่คอลงมา ขาของเธอถึงเป็นจุดนำสายตาที่สุด

เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไร ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน ก็จะเป็นจุดสนใจของฝูงชนได้อย่างแท้จริง

“สวัดดี คุณคือลู่เสวี่ยเอ๋อร์ใช่รึเปล่า?”

ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ที่กำลังพูดคุยอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอหันกลับมาเห็นเย่ซิวที่มีหน้าตาสดใส ประกอบกับดวงตาที่ใสสะอาดยืนอยู่ตรงหน้า

เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มอย่างสุภาพ “ใช่ ฉันเอง นายมีธุระอะไรเหรอ?”

เธอแปลกใจเล็กน้อย เมื่อก่อนเวลามาที่ห้องซ้อมเต้นจะไม่มีผู้ชายคนอื่นนอกจากหวังเฟยเข้ามาได้เลย แล้วทำไมวันนี้ถึงมีผู้ชายเข้ามาเยอะกว่าเดิมได้แบบนี้?

ก่อนที่เย่ซิวจะได้พูดอะไร เพื่อนสนิทของเธอที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “จะอะไรเสียอีกล่ะ เขาก็คงจะมาขอวีแชทเธอ ไม่ก็สารภาพรักแน่ ๆ”

เนื่องจากเป็นจุดสนใจของฝูงชน สถานที่แห่งนี้จึงดึงดูดความสนใจของทุกคนได้อย่างรวดเร็ว

เย่ซิวดูสงบ “คุยที่นี่ไม่เหมาะ เราไปหาที่เงียบ ๆ คุยกันได้ไหม?”

เรื่องของไข่มุกราชาแห่งยาสำคัญเกินกว่าที่เขาจะพูดในที่สาธารณะ

“ขอโทษที อีกสักพักฉันต้องไปเรียน ฉันเลยไปกับนายไม่ได้ ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดตรงนี้ได้เลยแล้วกัน”

เธอไม่รู้ว่ามีคนจีบเธอกี่คนตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก และตอนนี้เธอก็คิดไปเองแล้วว่าเย่ซิวเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นที่อยากจะจีบเธอ

และเธอก็เห็นอะไรแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว

เพื่อนสนิทที่อยู่ถัดจากลู่เสวี่ยเอ๋อร์แซวว่า “เสวี่ยเอ๋อร์น่ะจีบยาก แล้วเธอก็มีมาตรฐานที่สูงมาก มาจีบฉันสิ ฉันจีบง่ายกว่านะ”

เย่ซิวตกตะลึงเล็กน้อย “พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อจีบเธอ ผมมีเรื่องด่วนจริง ๆ”

ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ยังคงยิ้มต่อไป

บ้านของเธอสอนมาดี จึงมีนิสัยที่อ่อนโยนและไม่ค่อยโกรธใคร

เธอมักจะปฏิเสธอย่างสุภาพต่อคนที่มาจีบเหล่านั้นและไม่เคยพูดจารุนแรงกับใครเลย

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ได้รับความนิยมอย่างมากในมหาลัย และเด็กสาวทุกคนก็ชอบเธอ น้อยคนนักที่จะคิดอิจฉาเธอ

หวังเฟยเข้ามาพูดกับเย่ซิว “เพื่อนนักศึกษา เสวี่ยเอ๋อร์ปฏิเสธนายอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นก็อย่าทำให้เธอลำบากใจเลย ออกไปเถอะ”

เย่ซิวมองไปยังเพื่อนนักศึกษาหลายคนที่อยู่รอบตัวเขา พลางคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าและพูดกับลู่เสวี่ยเอ๋อร์ “ถ้างั้นก็เจอกันคราวหน้า”

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะพูดคุยด้วยจริง ๆ แต่ถึงยังไงเขาก็รู้แล้วว่าลู่เสวี่ยเอ๋อร์หน้าตาเป็นอย่างไร ยังมีเวลาเหลืออีกมาก

เขาหันหลังเดินออกจากห้องซ้อมเต้นไป

หวังเฟยมองลู่เสวี่ยเอ๋อด้วยสีหน้าเสน่หา “เสวี่ยเอ๋อร์ ฉันจองร้านอาหารตะวันตกไว้ สเต็กที่นั่นอร่อยมาก ไปกินด้วยกันหลังเลิกเรียนเถอะ”

ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ส่ายหัวปฏิเสธ “ขอโทษนะ วันนี้ฉันมีธุระ อีกอย่าง เพื่อนนักศึกษาหวัง อย่าเสียเวลาเสียเงินกับฉันเลย เราไม่เหมาะกันหรอก”

ท่าทางของหวังเฟยยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “เสวี่ยเอ๋อร์ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอ ในชีวิตนี้ฉันก็สาบานกับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่แต่งงานกับใครอีกนอกจากเธอ ฉันจะพยายามต่อไป ไม่ว่าจะหนึ่งเดือนหนึ่งปี สิบปีหรือยี่สิบปี ฉันก็จะรอแต่เธอเสมอ”

เด็กสาวหลายคนที่อยู่รอบ ๆ รู้สึกประทับใจอย่างมากหลังจากได้ยินประโยคนี้

“ว้าว เพื่อนนักศึกษาหวังเฟยช่างน่ารักจริง ๆ”

“ขอบคุณมากนะครับลุงหลี่ ไว้ผมกลับไปจะเชิญลุงไปทานอาหารมื้อใหญ่ด้วยกันนะครับ”

“ฮ่า ฮ่า จะกินหรือไม่กินก็ไม่เป็นไรหรอก ถึงตอนนั้นแค่เรียกเพื่อนนักศึกษาหญิงสักสองสามคนในมหาลัยของแกมาอยู่กับฉันหน่อยก็พอแล้ว”

“ไม่มีปัญหาครับ”

หลังจากวางสาย จางเทาก็เดินเข้ามาและถามอย่างระมัดระวัง “คุณชาย คนที่รับโทรศัพท์เมื่อกี้นี้คงจะเป็นหมาป่าตาเดียวผู้โด่งดังใช่หรือเปล่าครับ?”

“ใช่ ฉายาของลุงหลี่คือหมาป่าตาเดียว”

จางเทารู้สึกตื่นเต้น “หมาป่าตาเดียวเป็นหนึ่งในปรมาจารย์ที่ดีที่สุดในเมืองเจียงเฉิงของเรา ตำนานเล่าว่าเขาเป็นจอมยุทธ์ขั้นสูงสุดระดับสอง หากเขาเป็นคนลงมือ ไอ้เด็กนั่นจะต้องถูกจัดการอย่างเหี้ยมโหดแน่นอนครับ!”

หวังเฟยเตะจางเทา “หยุดพูดไร้สาระ รีบตามไอ้เด็กนั่นไปเดี๋ยวนี้ อย่าลืมไปดูด้วยตาตัวเองว่ามันถูกหักแขนหักขาโยนลงหลุม แล้วถ่ายรูปมาให้ฉันดูด้วย”

“ได้ครับ ผมจะไปทันที”

จางเทาจากไปพร้อมกับพรรคพวกของตน

ติ๊ง!

ได้รับข้อความทางโทรศัพท์

เมื่อเขาเปิดดู หวังเฟยก็ดูปลาบปลื้มใจ

ข้อความนี้ส่งมาจากเพื่อนสนิทของลู่เสวี่ยเอ๋อร์

เขาอยากจะติดสินบนเพื่อนสนิทคนนี้มาโดยตลอด ให้เธอแฝงตัวและทำบางสิ่งให้เขา

แต่อีกฝ่ายก็ไม่เคยตอบตกลง ทว่าตอนนี้กลับส่งข้อความมาและตกลงตามคำขอของเขา

เนื้อหาในข้อความนั้นเรียบง่าย

: ให้ฉันสองล้าน ฉันจะขอให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ไปกินข้าวเย็นกับฉันคืนนี้ แล้วฉันจะแอบใส่ยานอนหลับในอาหารของเธอ!”