โคตรคนยอดปรมาจารย์ นิยาย บท 24
ก่อนที่เย่ซิวจะได้พูดอะไร รุ่นพี่หลายคนที่ผ่านไปก็วิ่งเข้ามาอย่างกระตือรือร้นทันที
“ให้ฉันช่วยเธอถือของเถอะ ฉันรู้จักที่นี่ดี”
“ฉันดีกว่า ฉันเป็นเรียนเอกกีฬาแล้วก็แข็งแรงมากด้วย”
“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันเอง เพื่อนนักศึกษาคนนี้ดูน่ากลัวไปหน่อย ดังนั้น อย่าทำให้รุ่นน้องหญิงตกใจเลย”
“หมายความว่าไง? นี่ขัดขากันงั้นเหรอ?!”
“เปล่า ๆ ฉันแค่บอกตามความจริง”
เซี่ยซิ่วซิ่วหน้าตาน่ารักมากจนบรรดาผู้ชายทั้งหลายไม่อาจทานทนได้และพากันอยากจะเด็ดดอกไม้งามนี้มาเชยชม
ขณะที่พวกเขาคุยกัน พวกเขาก็เริ่มทะเลาะกันและมีแนวโน้มว่าจะทะเลาะกันรุนแรง
เย่ซิวส่ายหน้าและหันไปช่วยเซี่ยซิ่วซิ่วถือกระเป๋าเดินทางของเธอไป
เซี่ยซิ่วซิ่วยิ้มเบา ๆ “ขอบคุณเพื่อนนักศึกษา ฉันชื่อเซี่ยซิ่วซิ่ว ฉันยังไม่รู้ชื่อของนายเลย”
“เรียกผมว่าเย่ซิวก็ได้”
“สวัสดี เพื่อนนักศึกษาเย่ซิว นายเป็นน้องใหม่หรือเปล่า?”
“ใช่” เย่ซิวพยักหน้า และทันใดนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้นในใจของเขา “พูดถึงเรื่องนี้ ผมรู้จักเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเซี่ยชิงชิง ไม่ใช่ว่าพวกคุณมีความเกี่ยวข้องกันหรอกนะ?”
“หา?” ริมฝีปากสีแดงของเซี่ยซิ่วซิ่วแยกออกเล็กน้อยพร้อมกับแววตาประหลาดใจ “ฉันมีน้องสาวแท้ ๆ ชื่อเซี่ยชิงชิง ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนเดียวกับที่นายพูดถึงหรือเปล่า?”
“คงจะเป็นคนเดียวกัน ผมเห็นว่าคุณสองคนมีส่วนที่คล้ายกัน ครั้งก่อนที่ผมเห็นเธอ เธอใส่...”
เขาบรรยายเพิ่มเล็กน้อย
ดวงตาของเซี่ยซิ่วซิ่วหรี่ลงเล็กน้อยราวกับพระจันทร์เสี้ยวซึ่งมีความงดงามมาก “น้องสาวของฉันมักจะใส่ชุดนั้น ต้องเป็นโชคชะตาแน่ ๆ”
ใจเย่ซิวอยากบอกปฏิเสธ เขาไม่ต้องการที่จะเกี่ยวข้องกับเด็กผู้หญิงเกเรและเอาแต่ใจอย่างเซี่ยชิงชิง
แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือบุคลิกของพี่สาวน้องสาวคู่นี้นั้นต่างกันราวหน้ามือกับหลังมือ
ทั้งสองเดินไปคุยไปและไม่นานก็เดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย
ไม่รู้ว่ามีผู้ชายกี่คนที่ทำสีหน้าเคลิบเคลิ้มหลังจากที่ได้พบกับเซี่ยชิงชิง
เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่น่าทึ่งตั้งแต่แรกเห็น
ไม่ไกลจากด้านหลังเย่ซิว ลู่เสวี่ยเอ๋อร์จ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า
ทันทีที่เธอเข้ามหาวิทยาลัยมา เธอก็เห็นเหตุการณ์นี้เต็มตา
อารมณ์ดี ๆ ที่เคยมีหายไปในทันที
หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
เมื่อเธอกำลังจะจากไป จู่ ๆ เธอก็เห็นใบหน้าด้านข้างของเซี่ยซิ่วซิ่วและตัวแข็งทื่อทันที
“นั่นซิ่วซิ่วไม่ใช่เหรอ? เธอมาอยู่กับเพื่อนนักศึกษาเย่ได้ยังไง? ฉันไม่เห็นเคยได้ยินว่าเธอกำลังมีความรักเลย”
ดวงตาของลู่เสวี่ยเอ๋อร์เป็นประกายทันที
“ทั้งสองคงไม่ใช่คู่รักกัน แต่เป็นแค่เพื่อนกันนี่เอง!”
หลังจากเข้าใจสิ่งนี้แล้ว ลู่เสวี่ยเอ๋อก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
จากนั้นเธอก็วิ่งเหยาะ ๆ ไปหาเย่ซิวพลางพูดด้วยเสียงที่ชัดเจน “เพื่อนนักศึกษาเย่ บังเอิญจัง"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โคตรคนยอดปรมาจารย์