[Paulson] พอลสัน : รักให้จำ นิยาย บท 8

C h a p t e r 8

"ฉันชื่อเรียวค่ะ" เจคค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมากระซิบข้างหูเธอช้าๆ

"เป็นเด็กพอลสันเหรอ"

"เปล่าค่ะ ฉันคือเลขาของคุณพอลสัน!!” เรียวรีบตอบทันควันทำให้เสียงดังจนคนรอบข้างที่หูผึ่งรอฟังได้ยิน

"อ๋อ เลขา..."เจคลากเสียงยาว เจคหรี่ตาลงมองหญิงสาวอย่างจับผิด “งั้นคุณใช่คนที่ทำกาแฟไปให้เขาหรือเปล่า" ถ้าเป็นเธอจริง ก็กล้ามากนะที่เล่นงานพอลสันแบบไม่กลัวตายได้

“…” เรียวถลึงตาโตมองเจคอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เขารู้ได้ยังไงว่าเป็นเธอ

"ผมก็แค่ถามเฉยๆ ถ้าเป็นคุณจริงๆ งั้นก็...สุดยอดมาก" เจคขยิบตาให้เรียวพร้อมกับยกยิ้มให้แบบซุกซนก่อนจะโบกมือให้และเดินจากไป "ไปละคนสวย"

ผู้หญิงบริเวณนั้นเริ่มซุบซิบนินทากันตามประสาคนอยากรู้อยากเห็นและที่เป็นประเด็นที่สุดน่าจะเป็นเธอ

ก็ใครใช้ให้เจค ดาราชื่อดังเข้ามาทักทายพูดคุยได้ง่ายๆ กันเล่า ทั้งที่ปกติเจคเข้าถึงยากจะตาย แล้วยังมีประเด็นเรื่องการเป็นเลขาให้คุณพอลสันอีก

น่าอิจฉา

"ไม่รู้ว่าใช้ลูกไม้อะไร ถึงทำตัวสนิทสนมกับคุณพอลสันได้"

"นั่นสิ คงจะอยากใช้ทางลัดเพื่อไต่เต้าเป็นเมียท่านประธานล่ะมั้ง"

“แล้วเมื่อกี้ที่คุณเจคเข้าไปทัก พี่เห็นหรือเปล่า หล่อนทำหน้าตาใสซื่ออยากทำให้เขาเอ็นดูล่ะสิ”

“คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ หน้าตาก็ดี ไม่น่าทำตัวแบบนี้”

เรียวนั่งฟังคนข้างหลังที่เหมือนจะนินทาเบาๆ แต่ก็พอรู้ว่าคนพวกนั้นตั้งใจพูดให้เธอได้ยิน ตอนที่เธอเป็นผู้อำนวยการของโรงแรม ก็โดนโจมตีแบบนี้เหมือนกัน ทั้งคำพูด คำนินทา รวมถึงเว็บบอร์ดของโรงแรม สารพัดจะโดน โดนมาจนชินแล้ว กับลมปากแค่นี้ ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก

"เฉิ่มเชยแบบนี้ คงเป็นได้แค่ของเล่นเท่านั้นแหละ"

"ฉันว่า บางทีคุณพอลสันอาจจะไม่เอาก็ได้ แกดูเลขาหน้าห้องอย่างคุณเจนสุดาสิ อ่อยมากี่ปีแล้วล่ะ แค่หางตาคุณพอลสันยังไม่มองเลย"

"พนันกันไหมล่ะ"

เรียวถึงกับต้องยกมือขึ้นกุมขมับกับการต้องมานั่งทนฟังคำนินทาระยะเผาขน ต้องทนไปสักสามเดือนไม่รู้ว่าจะทนได้ถึงตอนนั้นหรือเปล่า

เธอเริ่มรำคาญจึงลุกจากที่เพื่อไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็ไม่วายหนีเสือปะจระเข้ ขณะที่กำลังทำธุระอยู่ในห้องน้ำด้านในสุด ก็ยังต้องเจอกับมนุษย์ขี้อิจฉาและพวกที่ชอบปล่อยข่าวลือ…

"เห็นใน Line group หรือยัง ที่พี่เจนเล่า"

"เห็นล่ะ คิดว่าใสๆ ที่แท้ก็แอ๊บนั่นเอง"

"เกลียดจริงๆ พวกชอบรวยทางลัดอยากได้ผัวเป็นเจ้านาย"

"เรื่องจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ พี่เจนอาจจะปั่นก็ได้"

"แกเห็นไหม ที่คุณเจคออกมาจากห้องคุณพอลสันยังเดินไปหายัยเฉิ่มนั่นเลย ไม่รู้หว่านเสน่ห์อะไร ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว"

"แต่ฉันว่าคุณพอลสันไม่น่าจะชอบผู้หญิงแบบนั้นนะ ดูไม่ค่อยน่าสนใจ"

"นางอาจเข้าไปตะครุบคุณพอลสันเองก็ได้"

"หมายหัวหล่อนไว้ก่อนก็แล้วกัน ไว้ค่อยจัดการทีหลังตอนเควินไม่อยู่"

"ก็ดีค่ะ จะได้บีบให้มันลาออกไปเลย" หลังจากได้ยินคนข้างนอกเริ่มออกจากห้องน้ำ เสียงฝีเท้าเริ่มหายห่างไปเรื่อยๆ

เรียวก็เริ่มหัวเราะจากระดับเบาจนระดับสูงสุด

เธออยากจะหัวเราะให้กับคำนินทาทั้งหลาย

อยากเล่นงานเธอเหรอ ได้นะ ลองดู เพราะเธอไม่ยอมเสียเปรียบอยู่แล้ว ดีมาก็ดีกลับ ร้ายมาก็ร้ายกลับ

วันต่อมา

เควินมารับเรียวตั้งแต่เช้าระหว่างทางก็ได้คุยถึงเรื่องแผนงานที่ต้องทำในช่วงนี้ เพราะวันพรุ่งนี้เควินจะไปแคนาดาแล้ว ส่วนเธอก็ต้องกลายเป็นเลขาเต็มตัวแทนเควิน

"แล้วคุณเควินจะกลับมาวันไหนเหรอคะ"

"ผมไม่มั่นใจครับ แต่นายให้ไปหนึ่งอาทิตย์"

"อ๋อ"

"ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าคุณมีปัญหาอะไรก็สามารถโทรหาผมหรือส่งข้อความมาได้ตลอดครับ" เรียวหันมายิ้มให้กับความใจดีของเควิน ถึงบางครั้งเขาจะดูเย็นชาเหมือนเจ้านายของเขา แต่อย่างน้อยเควินก็ใจดีกว่ามาก

"ขอบคุณนะคะ"

เควินเผลอหันมามองเรียวที่นั่งอยู่ข้างคนขับ ก็อดนึกชมกับความน่ารักของเธอไม่ได้ เขาพบเจอคนรวยมานักต่อนัก คนส่วนใหญ่จะหยิ่งยโสมองคนระดับล่างอย่างเหยียดหยามเสมอ แต่เรียวกลับไม่เป็นแบบนั้น เธอแสดงกิริยาเสมอภาคกับเขาไม่เคยดูถูกที่เขาเป็นแค่เลขาของเจ้านายด้วยซ้ำ ทำให้เขามีความรู้สึกดีกับเธอเพิ่มมากขึ้น

เควินขับรถพาเรียวมาที่สนามกอล์ฟที่เจ้านายมีนัดกับหุ้นส่วน

เธอเดินตามเควินไปถึงขอบสนามที่อยู่ในร่ม มองจากที่ไกลๆ จะเห็นพอลสันที่ใส่หมวกสีดำ เสื้อโปโลสีขาวที่กระชับรูปร่างเฟิร์มของเขาจนเห็นมัดกล้ามบางๆ กางเกงขายาวสีดำเข้าทรงกับเรียวขา ด้วยความที่เขา ตัวสูงจึงทำให้เด่นชัดบวกกับความหล่อที่กินขาดคนที่อยู่แถวนั้น ยกเว้นหนวดที่ขึ้นริมคางบริเวณปากเป็นตอ

เดี๋ยวสิ เธอไม่ได้เห็นขนาดนั้น แค่เมื่อวานที่เขาเข้ามาใกล้ทำให้เห็นใบหน้าได้ชัดมากขึ้นเท่านั้นเอง

"ผู้ชายที่ยืนอยู่กับคุณพอลสันคือคุณลีโอใช่ไหมคะ"

"ครับ คุณลีโอคือหุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัท เปรียบเสมือนพี่ชายของนายครับ" เธอเคยได้ยินว่าหุ้นส่วนของ Red Blood มีทั้งหมด 5 คน หนึ่งในนั้นมีคุณลีโอด้วย เป็นผู้กำกับหนังมือทองที่ได้รางวัลมาร้อยกว่ารางวัลแล้ว แถมยังรวยอีกต่างหาก หน้าตาก็หล่อ แต่ถ้ามองจากที่เธอยืนอยู่จะเห็นแค่คุณพอลสันที่โดดเด่นที่สุด...

ไม่ได้เข้าข้างนะ แต่เจ้านายของเธอหล่อมากจริงๆ ขนาดแคดดี้ที่ยืนถือร่มอยู่ยังทำสายตากะลิ้มกะเหลี่ยให้เขาเลย น่าหมั่นไส้

"ไปกันเถอะครับ" เควินพูดจบก็เดินลงสนามกอล์ฟ

เรียวก็วิ่งตามเขาไปพร้อมใช้สมุดเล่มหนาขึ้นมาบังแดด

"นั่นใคร ผู้หญิงที่วิ่งตามเควินมา" พอลสันได้ยินลีโอพูดขึ้นมา ก็หันหน้าไปมองเควินที่กำลังเดินมา ด้านหลังคือหญิงสาวร่างบางกำลังวิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขากังวล เพราะคนที่ควรกังวลควรเป็น…

"เธอคือเลขาของผมครับ" พอลสันตอบ ใช้สายตาสังเกตใบหน้าของลีโอที่กำลังเป็นประกายลุกวาว

"เลขา? แล้วเควินล่ะ"