พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 136

บทที่ 136 ทะลวงขอบเขตรวมแสงดารา[รีไรท์]

บทที่ 136 ทะลวงขอบเขตรวมแสงดารา[รีไรท์]

ลำแสงสัญญาณการทะลวงขอบเขตรวมแสงดาราของมี่ตั้วตั้วพุ่งส่องประกายขึ้นสู่ท้องฟ้าเจิดจ้า ตัดกับบรรยากาศความมืดมิดยามค่ำคืนของเมืองหลวง

บรรดาผู้คนในเมืองหลวงตอนนี้ต่างพากันหันไปมองยังทิศทางที่คฤหาสน์สราญรมย์ตั้งอยู่ด้วยความสงสัย

ใครกันที่ทะลวงขอบเขตรวมแสงดาราในเวลานี้?

หลิงตู้ฉิงที่ยังนั่งคุยอยู่ในห้องทำงานของหลิงเจิ้งสง สัมผัสได้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในลานคฤหาสน์สราญรมย์ทันทีและพูดว่า “ตอนนี้มี่ตั้วตั้วกำลังทะลวงขอบเขตรวมแสงดารา ตอนนี้ข้าคงต้องขอตัวกลับก่อน”

หลิงเจิ้งสงเองที่สัมผัสได้ถึงความปั่นป่วนของกระแสพลังวิญญาณ เขายิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนว่าเขาจะใช้ระดับเดียวกับข้าในการทะลวงขอบเขตสินะ เดี๋ยวข้าจะไปกับเจ้าด้วย”

“ไม่มีปัญหา” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า

ตอนนี้หลิงยู่ชานและคนอื่น ๆ ต่างรวมตัวกันที่เสี่ยวเยว่เฟิงและกงหนิวเรียบร้อยเพื่อเตรียมกลับไปที่คฤหาสน์สราญรมย์ ตามด้วยหลิงฉุยฟงและหลิงเล่อชาน

จริง ๆ แล้วหลิงเล่อชานและหลิงเจิ้งสงกำลังอยากหาจังหวะดูรถม้าของหลิงตู้ฉิงพอดีว่ามันมหัศจรรย์แค่ไหน ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาแล้วที่จะได้สัมผัสมันและได้เดินทางตรงไปที่คฤหาสน์สราญรมย์เพื่อดูการทะลวงขอบเขตของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราคนใหม่ในเวลาเดียวกัน

ทุกคนเข้าไปในรถและภายใต้ความเร็วของกงหนิว พวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์สราญรมย์ภายในพริบตา

หลิงเจิ้งสงและหลิงเล่อชานไม่มีเวลาแม้แต่จะพินิจพิเคราะห์ว่ารถนี้น่าทึ่งขนาดไหน เพราะชั่วพริบตาพวกเขาก็มาถึงที่หมายเสียแล้ว

ความเร็วขนาดนี้ทำให้ทั้งสองคนตกใจมาก

สองพ่อลูกมองหน้ากันอย่างไม่อยากไม่เชื่อ ดูเหมือนว่ารถคันนี้น่าทึ่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้เสียอีก

เมื่อเห็นหลิงตู้ฉิงกลับมา มี่ไลก็เหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลิงตู้ฉิง น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของนางเนื่องจากความตื่นเต้น

พ่อของนางทำได้แล้วจริง ๆ ไม่เพียงแต่พ่อของนางทำให้เจดีย์เสร็จสมบูรณ์แต่เขายังทะลวงขอบเขตรวมแสงดาราได้อีก แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าสมบัติวิเศษนี้ทำอะไรได้ แต่นางรู้ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปตระกูลมี่ของนางจะต้องกลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงโด่งดังในทวีปนี้แน่นอน

ทั้งหมดนี้เกิดจากผู้ชายตรงหน้านาง นางจึงตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออก

หลิงตู้ฉิงตบไหล่มี่ไลเบา ๆ และพูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”

ในเวลานี้ทุกคนในคฤหาสน์สราญรมย์กำลังเฝ้าดูการทะลวงขอบเขตของมี่ตั้วตั้ว และเหนือน่านฟ้าห่างจากคฤหาสน์ไม่มากนักก็มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราอยู่หลายสิบคนเฝ้ามองลงมาอย่างห่าง ๆ นอกจากคนที่สนิทกับหลิงตู้ฉิงอย่างจ้าวปาเทียนแล้วก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

โม่หยูถังที่ยืนอยู่ข้างหลิงตู้ฉิง เขาพูดด้วยความอิจฉาเล็กน้อย “นายท่าน ชีวิตของเขาไม่ดีเกินไปหน่อยหรือ?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “เขาเป็นคนที่น่าสนใจคนนึง ด้วยความมุ่งมั่นของเขารวมไปถึงสิ่งที่เขาทำให้กับข้ามากมาย ข้าจึงต้องให้ผลประโยชน์ตอบแทนกับเขาบ้าง”

“แต่นับจากนี้ชีวิตของเขาจะไม่ง่ายขึ้นนักหรอก หากต่อจากนี้เขาพยายามทุ่มเทความสามารถทั้งหมดให้กับเส้นทางที่เขาจะเดินไปต่อ เขาและตระกูลเขาจะมีอนาคตที่รุ่งโรจน์ไร้ขีดจำกัด แต่ถ้าไม่ เขาอาจจะมีชีวิตรอดอยู่ได้ไม่นานนัก”

“ด้วยความช่วยเหลือของนายท่าน เขาจะมีชีวิตที่สั้นลงได้อย่างไร?” โม่หยูถังยิ้มพลางส่ายหัว

บรรดาผู้เชี่ยวชาญที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่ บางคนต่างแสดงสีหน้างุนงงว่าทำไมกระบวนการทะลวงขอบเขตของมี่ตั้วตั้วถึงมีแสงดาราถึงสองสายปรากฎออกมา ส่วนบางคนที่เข้าใจความหมายเบื้องหลังของแสงสองสายนี้นั้น พวกเขาบางคนมีสีหน้าที่ชื่นชมส่วนบางคนแสดงสีหน้าริษยา

สำหรับเจิ้นฟูเห่าและคนอื่น ๆ ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับมี่ตั้วตั้วและหลิงตู้ฉิง พวกเขาล้วนแสดงสีหน้ากังวลและไม่พอใจ พวกเขามองเหตุการณ์อยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็หันหลังบินกลับไป

“เราต้องเร่งแผนการของเราขึ้นแล้ว มิฉะนั้นความแข็งแกร่งของพวกมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนเราไม่สามารถแตะต้องมันได้!” เจิ้นฟูเห่าพูดกับเจิ้นจางหยู

เจิ้นจางหยูตอบกลับ “นึกไม่ถึงเลยว่าไอ้คนชั้นต่ำอย่างมี่ตั้วตั้วจะทะลวงขอบเขตรวมแสงดาราได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้มันคงยากแล้วล่ะท่านพ่อสำหรับการจัดการกับตระกูลมี่ ที่ใช้แผนเดิมโดยให้ตระกูลต่าง ๆ กดดันทางการค้ากับพวกมัน บรรดาตระกูลต่าง ๆ คงไม่ค่อยอยากจะหาเรื่องตระกูลที่มีผู้นำตระกูลอยู่ในขอบเขตรวมแสงดาราสักเท่าไหร่ ตอนนี้เราคงต้องมุ่งเป้าไปที่หลิงตู้ฉิงเป็นหลักเอาไว้ก่อน”

ในเวลานี้บรรดาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราหลายคนที่อยู่รอบ ๆ คฤหาสน์สราญรมย์ เมื่อพวกเขาเห็นว่าการทะลวงขอบเขตนั้นเกิดจากมี่ตั้วตั้ว พวกเขาเฝ้าดูอยู่สักพักก่อนที่จะถอยกลับไป

แม้แต่หลิงเจิ้งสงและจ้าวปาเทียนก็ถอนตัวออกไปหลังจากเฝ้าดูอยู่พักหนึ่ง

จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงคืน แสงดาราที่เปล่งประกายออกจากร่างของมี่ตั้วตั้วก็เริ่มจางลง ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเขาได้ทะลวงขอบเขตสำเร็จแล้ว