บทที่ 150 ค่าไถ่[รีไรท์]
บทที่ 150 ค่าไถ่[รีไรท์]
ในความคิดของผู้เชี่ยวชาญทุกคน ตัวตนของผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์นั้นน่ากลัวกว่าตัวประหลาดที่มี่ตั้วตั้วเรียกมาต่อสู้แทนเสียอีก
ผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์เป็นกลุ่มคนประหลาด ตราบเท่าที่พวกเขาบรรลุการใช้งานของพลังแห่งกฎได้ ผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์เหล่านี้จะมีความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้
ทุกคนต่างคร่ำครวญในใจ ถ้าพวกเขารู้ว่าหลิงตู้ฉิงคือผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์ แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่กล้าเหยียบย่างเข้ามาในคฤหาสน์สราญรมย์แม้เพียงครึ่งก้าว
หลิงตู้ฉิงไม่ได้สนใจอะไรกับบรรดาคนอื่น ๆ ที่กำลังโวยวายหาว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์ เขาจ้องมองไปที่หลัวเจิ้ง และพูดว่า “เจ้าลงมือกับข้าสองครั้ง ข้านับเจ้า 2 แต้ม ลงมือกับประตูข้า 1 ครั้ง ข้านับอีก 1 แต้ม เหยียบเข้ามาที่นี่ 1 ครั้งโดยไม่ได้รับอนุญาต ข้าก็นับอีก 1 แต้ม และเพื่อซื้อชีวิตของเจ้า ข้าก็จะนับเจ้าเพิ่มอีก 1 แต้ม ทุกแต้มที่ข้าคิดกับเจ้านั่นหมายถึง เจ้าต้องมอบสิ่งของล้ำค่าระดับสูงทุกชนิด 1 ชิ้น ตอนนี้เจ้าติดแต้มกับข้าอยู่ 5 แต้ม ด้วยดาบกิเลนร่ำไห้ของเจ้าข้าหักให้ 1 แต้ม ส่วนอีก 4 แต้มที่ยังเหลืออยู่ หากเจ้าไม่นำสมบัติของเจ้าออกมาให้ข้า ข้าจะจับเจ้าทำหุ่นเชิดให้ไปเฝ้าหน้าประตูคฤหาสน์ของข้าซะ ในอนาคตประตูของข้าจะได้ถูกผู้คนพังยากขึ้นอีกสักหน่อย!”
ใบหน้าของหลัวเจิ้งซีดลงขณะที่เขาพูดว่า “นี่เจ้ากล้าขู่ข้างั้นเหรอ? ข้า หลัวเจิ้ง เป็นศิษย์หลักของหมู่บ้านดาบศักดิ์สิทธิ์ อาจารย์ของข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับจุดสูงสุดขอบเขตนภา หากเจ้ากล้าทำอะไรข้าแม้แต่ปลายเล็บ อาจารย์ของข้า สำนักของข้าจะต้องไม่ปล่อยเจ้าไว้อย่างแน่นอนต่อให้เจ้าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์ก็ตาม!”
หลิงตู้ฉิงมองไปยังหลัวเจิ้งด้วยสายตาเฉยเมยและพูดว่า “งั้นข้าจะรอการมาเยือนของอาจารย์เจ้าในอนาคตก็แล้วกัน เอาล่ะเอาบรรดาสิ่งของมีค่าของเจ้าออกมาได้แล้ว เจ้ายังติดข้าอยู่อีก 4 ชิ้น หากเจ้าไม่นำพวกมันออกมาให้ข้า ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นหุ่นเชิดตอนนี้ทันที”
หลัวเจิ้งที่เห็นว่าคำขู่ของเขานั้นใช้ไม่ได้ผลกับหลิงตู้ฉิงแม้แต่น้อยและยังเห็นแววตาเอาจริงของหลิงตู้ฉิง เขาครุ่นคิดอยู่นานสองนานจากนั้นจึงกัดฟันพูดออกมาด้วยความขมขื่น
“ได้!”
พูดจบ หลัวเจิ้งจึงหยิบสิ่งของออกมาจากแหวนมิติขึ้นมา 3 ชิ้นด้วยกัน
หลัวเจิ้งพูดชื่อของพวกมันอย่างขมขื่น “โสมโลหิตอายุเจ็ดพันปีนับเป็น 1! แก่นแท้เลือดสัตว์วิเศษขอบเขตนภาระดับ 7 นับเป็นอีก 1 แต้ม และสุดท้าย….ผลึกดารา ผลึกชิ้นนี้เจ้าต้องนับให้ข้า 2 แต้ม!”
เมื่อหลัวเจิ้งพูดชื่อผลึกดาราจบ เขากระอักเลือดออกมาจากมุมปากของเขาทันที
ผลึกดาราชิ้นนี้กว่าที่เขาจะได้รับมันมานั้นยากเป็นอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว เนื่องจากสิ่งของล้ำค่าในตัวของเขามีเหลืออยู่เพียงเท่านี้จริง ๆ
หลิงตู้ฉิงบังคับให้ผลึกดาราลอยมายังมือของเขา เขามองไปที่มันด้วยความสนใจและถามกับหลัวเจิ้งว่า “เจ้ายังมีมันอีกสักก้อนไหม ถ้าเจ้ามีมันอีกก้อนหนึ่ง เจ้าสามารถเอาดาบกิเลนร่ำไห้กับของอีก 2 อย่างของเจ้ากลับไปได้เลย”
หลัวเจิ้งเมื่อได้ยินเช่นนั้น ด้วยความโมโหเขากระอักเลือดออกมาอีกครั้งหนึ่งและเป็นลมหมดสติไปทันที
เมื่อเห็นหลัวเจิ้งหมดสติไป หลิงตู้ฉิงส่ายหัวด้วยความเหนื่อยใจและเดินไปเตะหลัวเจิ้งให้ลอยกระเด็นออกไปจากคฤหาสน์ห่างออกไปนับสิบลี้ทันที
จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็หันกลับไปมองคนอื่น ๆ ที่ยังโดนตรึงอยู่กับที่
ทุกคนตัวสั่นเมื่อเห็นหลิงตู้ฉิงจ้องมองพวกเขา
กระทั่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราระดับ 11 ยังถูกปล้นเช่นนี้และถึงกับอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธ
แล้วพวกเขาล่ะ? ชะตากรรมพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อ?
หลิงตู้ฉิงตะโกนขึ้นไปยังพวกเขา “ทุกคนฟังข้า! เนื่องจากพวกเจ้าบุกรุกเข้ามาในคฤหาสน์ของข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต ฉะนั้นพวกเจ้าต้องถูกปรับเป็นสิ่งของมีค่าระดับสูง 1 ชิ้น! และถ้าหากในกรณีที่พวกเจ้ามีสิ่งของตรงตามกับเราการที่ระบุอยู่ในแผ่นหินที่หน้าคฤหาสน์ พวกเจ้ายังสามารถถามทุกอย่างที่พวกเจ้าต้องการอยากรู้กับข้าได้หนึ่งคำถามหรือพวกเจ้าจะเลือกเป็นโอสถกำเนิดรากฐานก็ได้เช่นกัน!”
ผู้เชี่ยวชาญหญิงคนหนึ่งที่โดนตรึงอยู่ตะโกนถามสวนขึ้นว่า “แล้วพวกเราต้องทำยังไงหากพวกเราไม่มีสิ่งของล้ำค่าให้ท่าน?”
หลิงตู้ฉิงพูดว่า “ในเมื่อพวกเจ้าแต่ละคนเป็นคนจากสำนักต่าง ๆ ข้าเชื่อว่าการมาเยือนที่อาณาจักรจันทรานี้พวกเจ้าคงไม่ได้มากันแค่สำนักละหนึ่งคนอยู่แล้ว ฉะนั้นข้าสามารถให้โอกาสสำหรับคนที่ไม่มีสิ่งของล้ำค่าระดับสูง ให้ใช้คริสตัลสื่อสารติดต่อคนในสำนักของพวกเจ้ามาไถ่ตัวพวกเจ้าได้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นบรรดาผู้คนที่โดนตรึงอยู่จึงพากันครุ่นคิดชั่งใจว่าจะเอายังไงต่อดี พวกเขาควรที่จะติดต่อหาคนในสำนักตัวเองให้ใช้กำลังร่วมกันรับมือหลิงตู้ฉิงและช่วยพวกเขาออกไปดีไหม? หรือจะยอมมอบสิ่งของล้ำค่าให้กับหลิงตู้ฉิงดี?
ผู้เชี่ยวชาญหญิงที่ถามคำถามเมื่อสักครู่นางเป็นคนแรกที่หยิบสมุนไพรระดับสูงที่นางหามาด้วยความยากลำบากออกมา นางครุ่นคิดเป็นอย่างดีแล้ว จากที่นางเห็นความแข็งแกร่งของหลิงตู้ฉิงต่อให้นางเรียกคนจากสำนักนางมาช่วย มันก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร กลับจะเป็นการเพิ่มคนมาให้หลิงตู้ฉิงรีดไถเพิ่มซะเปล่า ๆ
หลิงตู้ฉิงที่เห็นว่าตอนนี้มีเพียงคนเดียวที่ยอมมอบ ‘ค่าไถ่’ ตัวมาให้เขา เขาจึงตะโกนขึ้นอีกครั้ง “เร็วเข้าถ้าพวกเจ้าไม่รีบ และทำให้ข้าเสียเวลามากไปกว่านี้ ข้าจะให้พวกเจ้ามอบของให้ข้าเป็น 2 ชิ้นแทน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)