พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 151

บทที่ 151 แสดงละคร

บทที่ 151 แสดงละคร

เมื่อได้ยินคำขอของนาง หลิงตู้ฉิงหรี่ตามองโจวจื่อซินตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งทำให้โจวจื่อซินเข้าใจผิดคิดว่าหลิงตู้ฉิงพยายามเอาเปรียบนางในขณะกำลังตกยาก

โจวจื่อซินก้มหัวลงด้วยความขมขื่นและพูดว่า “ขอแค่ท่านไม่จับข้าไปทำโอสถมนุษย์ ข้ายินดียอมให้ท่านทำทุกอย่างกับร่างกายข้าตามที่ท่านต้องการ…”

หลิงตู้ฉิงไม่สนใจการแสดงออกของนางแม้แต่น้อย เมื่อเขามองตรวจสอบโจวจื่อซินจนเสร็จ เขาขมวดคิ้วและนำเลือดของนางจากในขวดหยกมาหนึ่งหยด และเริ่มใช้วิชาลับตรวจสอบสิ่งแปลกปลอมที่ปนอยู่ในเลือดของนางอีกครั้ง

เวลาที่เขาใช้ตรวจสอบนั้นผ่านไปไม่เกิน 1 ก้านธูป ผลปรากฎว่าในร่างของโจวจื่อซินนั้นถูกฝังปรสิตที่ใช้บอกตำแหน่งของนางอยู่

เมื่อนึกถึงความสามารถของปรสิตพฤกษาตัวนี้ หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้วด้วยความหนักใจ

หลังจากครุ่นคิดได้สักพักหลิงตู้ฉิงได้เอ่ยกับโจวจื่อซินว่า “4 เดือนนับจากนี้ สถาบันราชวงศ์จะเปิดรับนักศึกษาใหม่ เมื่อถึงเวลานั้น หากเจ้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าจงมาที่สถาบันและมาหาข้าที่ศาลาศักดิ์สิทธิ์ หากเจ้ารอดมาเจอข้าได้ ข้าจะอนุญาตให้เจ้าเป็นบ่าวรับใช้ข้า…”

เมื่อหลิงตู้ฉิงพูดจบประโยค เสียงตะโกนของชายผู้หนึ่งดังลั่นขึ้นที่หน้าคฤหาสน์สราญรมย์

“หลิงตู้ฉิง แกกล้าดียังไงถึงบังอาจกักตัวศิษย์ข้าไว้ในคฤหาสน์บ้า ๆ นี่ของแกกัน!”

“อาจารย์ของข้ามาที่นี่แล้ว!” โจวจื่อซินอุทานด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

หลิงตู้ฉิงป้ายนิ้วของเขาไปที่แผลบนข้อมือที่โจวจื่อซินกรีดไว้เพื่อให้เลือดกับเขา ให้ปิดสนิทดังเดิมเป็นการอำพลางไม่ให้อาจารย์ของนางจับพิรุธเรื่องต่าง ๆ ได้

เมื่อปิดบาดแผลของโจวจื่อซิยเสร็จ หลิงตู้ฉิงมองนางและพูดว่า “เจ้าจำที่ข้าพูดเอาไว้ให้ดี หากภายใน 4 เดือนนี้เจ้ารอดจนมาเจอข้าได้ ข้าจะยอมรับให้เจ้ามาเป็นบ่าวรับใช้ข้า ส่วนเหตุการณ์นับต่อจากนี้เพื่อตบตาอาจารย์เจ้า เจ้ารู้ใช่ไหมว่าต้องทำตัวยังไงต่อ?”

โจวจื่อซินพยักหน้าด้วยความประหม่า

ตอนนี้ชายชราชุดสีฟ้าอ่อนได้เดินผ่านประตูคฤหาสน์เข้ามาในลานเรียบร้อยแล้ว

ชายชราในชุดสีฟ้าผู้นี้คือผู้อาวุโสจาก สำนักสวนร้อยพฤกษา เจียงเต๋อชิง ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาระดับ 3 ด้วยประสบการณ์และระดับการบ่มเพาะที่แข็งแกร่งของเขา ทางสำนักจึงส่งเขาให้มาเป็นผู้ดูแลการเดินทางของสำนักในครั้งนี้

เมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อนหน้านี้ เขาที่กำลังพยายามสืบเสาะหาข้อมูลของโอสถกำเนิดรากฐานอยู่นั้น พอได้ทราบเรื่องราวความพิสดารของความเกี่ยวข้องโอสถกำเนิดรากฐานกับหลิงตู้ฉิงผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์สราญรมย์มาบ้างแล้ว และในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่ากำลังจะทำอย่างไรต่อไปดี จู่ ๆ เขากลับได้ทราบข่าวว่าโจวจื่อซินถูกจับกุมตัวอยู่ในคฤหาสน์สราญรมย์ที่เป็นดั่งพื้นที่ต้องห้าม

เมื่อทราบข่าวนี้ สีหน้าของเจียงเต๋อชิงซีดลงทันทีเนื่องจากตัวตนของโจวจื่อซินนั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมากกับสำนักของเขา ด้วยความร้อนใจ เจียงเต๋อชิงจึงรีบบินมายังคฤหาสน์สราญรมย์ทันทีโดยไม่สนใจเรื่องเล่าต่าง ๆ นานา เกี่ยวกับคฤหาสน์หลังนี้ไปด้วยความโกรธ

เมื่อเขามาถึงคฤหาสน์สราญรมย์ ด้วยความกังวลเขาจึงรีบพุ่งเข้ามาด้านในคฤหาสน์ทันที

และหลังจากเขาเข้ามายังภายในคฤหาสน์และเห็นภาพที่โจวจื่อซิน ซึ่งกำลังเดินออกมาพร้อมกับหลิงตู้ฉิงโดยไร้รอยขีดข่วน เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกทันที

“หลิงตู้ฉิง! ต่อให้เจ้าคิดว่าตัวเองวิเศษมากในทวีปนี้ แต่อย่าคิดว่าข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้า ปล่อยลูกศิษย์ของข้าเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะขอสู้ตายกับเจ้า!”

หลิงตู้ฉิงที่พึ่งเดินออกมาจากในตัวตึกคฤหาสน์กับโจวจื่อซิน เขามองไปยังเจียงเต๋อชิงด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า

“เจ้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับกฎของคฤหาสน์สราญรมย์ของข้างั้นเหรอ ไม่ว่าใครก็ตามที่ต้องการเข้ามาพบกับข้า คนผู้นั้นจะต้องจ่ายเป็นวัสดุระดับสูงให้ข้าก่อน 1 ชิ้นถึงจะเข้ามาได้ แต่ถ้าเป็นสำหรับผู้ที่บุกรุกเข้ามาโดยพลการ คนเหล่านั้นจะต้องจ่ายวัตถุดิบมากกว่าอัตราปกตินะเจ้ารู้ไหม? และยิ่งโดยเฉพาะที่เจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภา หากข้าขอแค่วัสดุระดับสูงจากเจ้า เจ้าอาจจะรู้สึกว่าข้ากำลังดูแคลนเจ้าอยู่ ดังนั้นสำหรับราคาค่าไถ่ตัวเจ้าในครั้งนี้ เจ้าจะต้องมอบวัสดุระดับราชวงศ์ให้กับข้า และนอกจากวัสดุระดับราชวงศ์ที่ไถ่ตัวเจ้าแล้ว เจ้ายังต้องจ่ายในส่วนของศิษย์ของเจ้าที่บุกรุกเข้ามาที่นี่ สำหรับค่าไถ่ของนางข้าคิดแค่วัสดุระดับสูง 1 ชิ้นเท่านั้นก็พอ แต่ถ้าเจ้าคิดเบี้ยวไม่จ่ายข้าแล้วล่ะก็ เจ้ากับศิษย์เจ้าก็อย่าหวังจะได้รอดกลับไป!”

เจียงเต๋อชิงพูดด้วยความโกรธ “ต้องการวัสดุระดับราชวงศ์จากข้างั้นเหรอ? เจ้าฝันไปรึเปล่า? ระดับสูงสุดขอบเขตควบแน่นลมปราณอย่างเจ้า ข้าคนนี้สามารถแทงเจ้าตายได้หลายหมื่นครั้งด้วยนิ้วเดียว!”

โจวจื่อซินแสร้งทำเป็นตื่นตระหนกและพูดว่า “อาจารย์ ท่านต้องไม่สู้กับเขา หลิงตู้ฉิงคือผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์! ก่อนหน้านี้ หลัวเจิ้งบุกเข้ามาที่นี้และข้าคิดว่า หลัวเจิ้งต้องชนะแน่นอน ข้าจึงตามเข้ามาดูเหตุการณ์ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์ แม้แต่หลัวเจิ้งยังรับกระบวนท่าของเขาได้ไม่ถึงหนึ่งกระบวนท่าแถมยังสูญเสียดาบกิเลนร่ำไห้อันมีค่าของเขาไป อาจารย์ท่านอย่าโจมตีเขาเด็ดขาด! วันนี้ศิษย์ของท่านสร้างปัญหาให้กับท่านแล้ว อาจารย์…ข้าไม่มีวัสดุระดับสูงใด ๆ และข้าอายเกินกว่าที่จะแจ้งให้ท่านทราบ…” ขณะที่นางพูดนางก็เริ่มร้องไห้ แต่น้ำตาที่ไหลออกมานั้นไม่ใช่เพราะนางละอายใจ แต่เป็นเพราะนางแสร้งทำเพราะตบตาอาจารย์ของนาง

หลิงตู้ฉิงดึงดาบกิเลนร่ำไห้ออกมาจากแหวนมิติ เขาถือมันด้วยมือข้างเดียวและขึ้นพูด “ดูเหมือนว่าเจ้าอยากจะลองดีไม่ยอมจ่ายค่าไถ่ให้ข้าสินะ เช่นนั้นเจ้าก็ลองใช้กำลังของเจ้าสยบข้าดูก็ได้! แต่ราคาสำหรับการโจมตีข้าทุกครั้ง ข้านับเป็นวัสดุระดับสูง 1 ชิ้น หากเจ้ามีวัสดุระดับสูงเพียงพอเจ้าก็สามารถโจมตีข้าได้ตามต้องการ”