พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 16

เมื่อเห็นกลุ่มควันลอยออกจากด้านในเรือน

ทุกคนที่อยู่ด้านนอกรู้ได้ทันทีว่าหลิงไช่หยุนสร้างเรื่องเข้าให้แล้ว

หลิงตู้ฉิงและทุกคนต่างรีบวิ่งไปที่ห้องของหลิงไช่หยุน แม้แต่หลิงยู่ชานที่กำลังฝึกออกหมัดก็ยุติการฝึกและรีบวิ่งเข้าไปดูด้านใน

แต่กว่าที่พวกเด็ก ๆ จะวิ่งไปถึงห้องของหลิงไช่หยุน ไฟก็ถูกดับไปแล้วโดยหลิงตู้ฉิง

การไปถึงทันเวลาของหลิงตู้ฉิง ส่งผลให้ไฟยังไม่ได้ลุกลามใหญ่โตไปถึงห้องอื่น ๆ

ความเสียหายมีแค่เพียงเตียงของหลิงไช่หยุนเท่านั้นที่ถูกไฟไหม้ไปเกือบครึ่ง

หลิงไช่หยุนที่รู้ว่านางก่อปัญหา นางมองหลิงตู้ฉิงอย่างสำนึกผิด และพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ท่านพ่อข้า…”

หลิงตู้ฉิงถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าบอกเจ้าว่าไม่ให้ใช้ดัชนีเพลิงดาวตกตามอำเภอใจใช่ไหม? แล้วนี่ทำไมเจ้าถึงเผาเตียงของตัวเองแบบนี้?”

เมื่อได้ยินคำติเตียนจากพ่อของนาง หลิงไช่หยุ่นจึงรีบกล่าว “ก็ท่านพ่อบอกว่าข้าสามารถโจมตีศัตรูด้วยดัชนีเพลิงดาวตกได้ และเมื่อกี้ ยุงนั่นมันบินตอมข้าไม่หยุดอยู่ในห้อง ดังนั้นข้าจึง…ข้าจึง…คิดว่ามันเป็นศัตรูของข้า ข้าเลยใช้ดัชนีเพลิงดาวตกยิงใส่มัน แต่มันบินเร็วมากข้าเลยเล็งพลาดไปโดนเตียงแทน…”

“เจ้าพยายามจะฆ่ายุงด้วยดัชนีเพลิงดาวตก?” หลิงตู้ฉิงตกใจ

หลิงยู่ชานและทุกคนมองไปยังน้องเล็กของพวกเขาด้วยสายตาตกตะลึง

“ท่านพ่อข้าผิดไปแล้ว…” หลิงไช่หยุนก้มหัวลงมองพื้น

หลิงรู้ตู้ฉิงรู้สึกปวดหัวเมื่อเขาเห็นความไร้เดียงสาของหลิงไช่หยุน

หลิงตู้ฉิงที่ทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่โทษตัวเองในใจ ที่ให้เด็กอายุ 3 ขวบฝึกฝนวิชาที่อันตรายขนาดนี้ แม้ว่าหลิงไช่หยุนจะฉลาดแต่ความคิดอ่านของนางบางอย่างก็ยังคงเป็นเด็ก ความคิดในหลักเหตุผลบางอย่างของนางยังคงไม่มากพอ ถ้านางโตมากกว่านี้สักหน่อยคงไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น

หลิงตู้ฉิงคิดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาจึงเรียกหลิงไช่หยุนให้มายืนตรงหน้า จากนั้นเขาจึงวาดอักขระเวทย์ลงไปที่ร่างของนางอยู่พักใหญ่

“ตอนนี้เจ้าสามารถฝึกโคจรพลังเพลิงของเจ้าได้แต่เพียงภายในกายของเจ้าเท่านั้น แต่เจ้าจะไม่สามารถนำพลังเพลิงที่โคจรอยู่ในร่างออกมาใช้ภายนอกได้ ยกเว้นก็แต่เมื่อไหร่ที่เจ้าฝึกฝนตัวเองจนเก่งกาจมากพอจนสามารถทำลายผนึกที่พ่อประทับลงบนร่างเจ้าได้ พ่อถึงจะอนุญาตให้เจ้ากลับมาใช้พลังเพลิงของเจ้าได้อีกครั้งหนึ่ง ส่วนเรื่องเตียงของเจ้าก็ปล่อยไว้แบบนี้ก่อน พรุ่งนี้พ่อจะออกไปซื้อให้เจ้าใหม่ คืนนี้เจ้าก็มานอนกับพ่อตามเดิมที่พ่อให้สัญญากับเจ้าก็แล้วกัน”

หลิงตู้ฉิงไม่มีทางเลือกนอกจากผนึกความสามารถของหลิงไช่หยุนเอาไว้ ไม่อย่างนั้นในอนาคตหากนางเจอยุงเจอแมลงวันอีก นางอาจจะใช้ดัชนีเพลิงดาวตกอีกรอบ ซึ่งหากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา ตัวนางเองนั้นไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่เนื่องจากสายเลือดฟินิกซ์เพลิงสวรรค์ที่ไหลเวียนอยู่ในกายนางทำให้นางทนต่อไฟได้ทุกชนิด แต่กับคนอื่น ๆ นั้นไม่ใช่ รอบหน้าคนในเรือนอาจจะไม่โชคดีเช่นวันนี้ที่ไม่มีใครเป็นอะไรจากความประมาทของนาง

หลิงว่านถิงที่ยังไม่แน่ใจกับคำพูดของหลิงตู้ฉิงนางจึงถามย้ำไปยังหลิงตู้ฉิงอีกครั้งว่า “ท่านพ่อ ท่านแน่ใจใช่ไหมว่าผนึกของท่านจะทำให้ไช่หยุนใช้พลังของนางไม่ได้จริง ๆ ไม่อย่างนั้นข้าคิดว่ารอบหน้าเราอาจจะไม่มีเรือนให้นอนอีกต่อไปก็ได้นะท่านพ่อ…”

หลิงไช่หยุนผู้ซึ่งยืนก้มหน้าเศร้าอยู่ข้างหลิงตู้ฉิง เงยหน้าขึ้นไปมองยังหลิงว่านถิงแล้วกรอกตา

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “เจ้าไม่ต้องกังวล ผนึกของพ่อไม่ใช่อะไรที่จะถูกทำลายได้ง่าย ๆ ตอนนี้น้องสาวของเจ้าทำได้เพียงฝึกโคจรเพลิงภายในร่างได้เพียงเท่านั้น แต่นางไม่อาจปลดปล่อยเปลวเพลิงใด ๆ ออกมาได้แน่นอน”

“ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยโล่งใจหน่อย!” หลิงฟ่างหัวเอามือทาบหน้าอกของตนเองด้วยความโล่งใจ

หลิงตู้ฉิงหยิบเสื้อผ้าให้หลิงไช่หยุนสวมใส่ เขาไม่ได้ใส่ใจเตียงที่ดำเป็นตอตะโก เขาตั้งใจว่าวันพรุ่งนี้เขาจะออกไปทำธุระอยู่แล้วฉะนั้นเขาจะแวะซื้อเตียงใหม่มาให้ลูกสาวเขาในตอนขากลับ

เมื่อจบเรื่อง หลิงตู้ฉิงจึงอุ้มหลิงไช่หยุนขึ้นบนบ่าเตรียมพานางไปเข้านอนพร้อมกับสั่งให้เด็กคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามห้องของตัวเอง

ขณะที่หลิงยู่ชานกำลังจะเดินแยกกลับห้อง หลิงตู้ฉิงเหล่มองมายังเขาและพูดว่า “ยู่ชานเจ้าฝึกออกหมัดครบร้อยครั้งแล้วหรือยัง?”