พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 184

บทที่ 184 สองผัวเมียประหลาด

บทที่ 184 สองผัวเมียประหลาด

โจวจื่อซินยังคงตามกองคาราวานไปยังอาณาจักรจันทราต่อไป

แต่ยิ่งนางเข้าใกล้อาณาจักรจันทรามากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น

ความคิดปลอบใจเพียงอย่างเดียวที่นางมีคือ ตราบใดที่นางผ่านประตูเมืองไปได้ และได้เข้าสู่สถาบันราชวงศ์นางก็จะปลอดภัยตามคำสัญญาของหลิงตู้ฉิง

เมื่อถึงช่วงเวลาที่นางจะต้องผ่านประตูเมือง มันคงเป็นความโชคดีของนางหรืออาจเป็นเพราะกลิ่นเหม็นบนร่างกายของนาง จึงทำให้ทหารยามที่ประตูเมืองต่างมองนางอย่างรังเกียจและปล่อยให้นางผ่านเข้าประตูเมืองไปโดยไม่ได้ตรวจสอบอะไรตัวนาง

“สาวน้อย ข้าคิดว่าเจ้ากับข้าเราควรแยกทางกันตรงนี้เถอะ” ชายวัยกลางคนแซ่หมิงพูดกับโจวจื่อซิน “จากนี้ไปข้าจะแยกไปหาครอบครัวของข้า ส่วนเจ้า ข้าหวังว่าเจ้าจะดูแลตัวเองให้ดี”

“ขอบคุณ ท่านหมิง!” โจวจื่อซินโค้งคำนับและหันหลังจากไปทันที

หลังจากที่นางแยกกับกองคาราวานแล้ว นางจึงเดินถามไปรอบ ๆ เกี่ยวกับการรับสมัครนักศึกษาของสถาบันราชวงศ์ ซึ่งได้ความว่าการเปิดรับสมัครจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้

เมื่อรู้กำหนดการแน่ชัด นางจึงรีบไปหาที่ซ่อนตัวเพื่อที่จะเอาตัวรอดในคืนสุดท้ายและรอวันสำคัญที่กำลังจะใกล้มาถึง

ชายวัยกลางคนแซ่หมิงมองไปที่โจวจื่อซินที่เดินจากไปและส่ายหัว เขาหันหน้าไปและสั่งกองคาราวานว่า “เอาล่ะ ข้ายังคงต้องรบกวนพวกเจ้าให้ช่วยส่งของของข้าไปที่คฤหาสน์สราญรมย์ต่ออีก เมื่อถึงที่นั่นข้าจะจ่ายค่าตอบแทนให้กับพวกเจ้า”

เมื่อคนที่เหลือในขบวนได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็รีบพูดว่า “ท่านหมิง ข้าเกรงว่าเราคงเข้าไปในคฤหาสน์สราญรมย์ไม่ได้อย่างที่ท่านต้องการหรอก”

ชายวัยกลางคนแซ่หมิงยิ้มและพูดว่า “ภรรยาและลูกสาวของข้าอยู่ที่นั่น นั่นคือบ้านของลูกเขยข้า ดังนั้นแค่ไปส่งข้าและสัมภาระของข้าเข้าไปในคฤหาสน์เพียงเท่านั้นพอ ข้ารับประกันว่าพวกเจ้าจะไม่มีปัญหาใด ๆ”

เมื่อคนอื่น ๆ ในกองคาราวานได้ยินเรื่องนี้พวกเขาก็แสดงสีหน้าอิจฉา จากนั้นพวกเขาก็ทำตามคำสั่งโดยมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์สราญรมย์ทันที

เมื่อมาถึงทางเข้าคฤหาสน์สราญรมย์ หุ่นเชิดที่ยืนเฝ้าหน้าประตูมองพวกเขาด้วยแววตาไร้จิตวิญญาณ มันไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว

ชายวัยกลางคนแซ่หมิงเมื่อเห็นว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับใด ๆ จากหุ่นเชิดตัวนี้ เขายิ้มให้มันและพูดว่า “โปรดแจ้งนายของเจ้าว่าหมิงเทียนลี่มาเยี่ยม”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ของหมิงเทียนลี่ หุ่นเชิดก็ไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ และยังคงยืนขวางไม่อนุญาตให้เขาเข้าไป

หมิงเทียนลี่ส่ายหัวและหัวเราะ เขาพูดขึ้นอีกรอบ “ถังชี่หยุน เป็นภรรยาของข้าและหมิงจู้นางเองก็เป็นลูกสาวของข้า ทั้งคู่อยู่ที่นี่นอกจากนี้ลูกเขยของข้าชื่อหลิงยู่ชาน”

เมื่อหุ่นได้ยินแบบนี้มันจึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “รออยู่ที่นี่ก่อน นายหญิงกำลังออกมาพบเจ้า”

หมิงเทียนลี่พยักหน้าและบอกให้ทุกคนรอที่ประตู

ไม่นานนักจ้าวเหมิงลู่ก็ออกมาต้อนรับเขาด้วยตัวเองที่ฝั่งด้านในของประตู

เนื่องจากถังชี่หยุนที่สร้างผลงานไว้มากมายที่ศาลาศักดิ์สิทธิ์ และหมิงจู้ที่เป็นลูกสะใภ้ของนาง เมื่อนางได้ยินว่าเป็นพ่อของหมิงจู้มาขอเข้าพบที่หน้าประตู นางจึงต้องออกมาต้อนรับเขาด้วยตัวเองเพื่อเป็นการให้เกียรติ

“ท่านคงเป็นท่านหมิง ครูถังและหมิงจู้ ทั้งคู่อยู่ที่ศาลาศักดิ์สิทธิ์ ท่านโปรดเข้ามารอพวกเขาที่ด้านในก่อน” จ้าวเหมิงลู่ยิ้ม

แม้ว่านางจะออกมาต้อนรับหมิงเทียนลี่ แต่นางก็ไม่ได้ก้าวขาออกจากพื้นที่คฤหาสน์สราญรมย์แม้แต่ก้าวเดียว

เนื่องจากหลิงตู้ฉิงเคยย้ำกับนางไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่านางจะไม่มีอันตรายใด ๆ แน่นอนตราบใดที่นางยังอยู่ภายในอาณาเขตของคฤหาสน์สราญรมย์ และด้วยไหวพริบของนาง นางจึงสำนึกได้เสมอว่ามีหลายคนที่สามารถคุกคามนางได้ ดังนั้นนางจะไม่ก้าวออกไปจากเขตของคฤหาสน์โดยไม่จำเป็น

หมิงเทียนลี่ยิ้มและพูดว่า “คุณนายหลิง ของชิ้นใหญ่พวกนี้ข้าไม่สามารถเก็บมันลงไปในแหวนมิติได้ ดังนั้นข้าขออนุญาตวางพวกมันทิ้งไว้ตรงนี้ก่อนจะได้ไหม เมื่อไหร่ที่ภรรยาและลูกของข้ากลับมา ข้าจะคุยกับพวกเขาและข้าจะค่อยให้พวกเขาตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับพวกมันต่อดี”

จ้าวเหมิงลู่พยักหน้า “ท่านไม่ต้องกังวลต่อให้วางมันไว้แบบนี้ก็ไม่มีใครกล้าเอาไปหรอก”

หมิงเทียนลี่พยักหน้าตอบจ้าวเหมิงลู่ และจากนั้นเขาหันกลับไปส่งขบวนคาราวานให้กลับไป และปล่อยให้ของสัมภาระกองโตของเขาวางไว้ที่หน้าประตูคฤหาสน์

จ้าวเหมิงลู่เชิญหมิงเทียนลี่เข้ามาด้านในคฤหาสน์พลางคิดในใจอย่างสงสัย

เป็นไปได้ไหมที่หมิงเทียนลี่ต้องการย้ายครอบครัวทั้งหมดของเขาไปจากที่นี่?

แต่ถึงแม้จะสงสัยแต่นางก็ไม่ได้ถามออกมา และนางก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับตัวตนของหมิงเทียนลี่ในตอนนี้

หลังจากนำหมิงเทียนลี่เข้าสู่คฤหาสน์สราญรมย์ จ้าวเหมิงลู่จึงอยู่คุยกับเขาโดยไม่กลัวว่าหมิงเทียนลี่จะมีเจตนาแฝงอะไร