พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 213

เมื่อทุกคนในเมืองจันทราสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของโจวจื่อซิน สำหรับคนธรรมดาพวกเขาไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น แต่สำหรับบรรดาผู้เชี่ยวชาญที่จับตาดูโจวจื่อซินอยู่นั้น พวกเขาเข้าใจดีว่าตอนนี้สายเลือดของนางได้ตื่นขึ้นแล้ว

หลายคนมีความคิดผุดขึ้นในหัวที่อยากจะลุยเข้าไปในคฤหาสน์สราญรมย์เพื่อชิงตัวโจวจื่อซินและกินนางซะ แต่โชคดีที่คนเหล่านั้นยังคงข่มความต้องการไว้ได้อยู่เมื่อพวกเขานึกถึงเรื่องที่จือหมิงฮ่าวได้เคยกล่าวว่า โจวจื่อซินจะต้องใช้เวลาอีกหลายปีสายเลือดของนางถึงจะมีสรรพคุณทางโอสถอย่างสมบูรณ์

“นี่มันกลิ่นอายของสายเลือดพฤกษาสวรรค์ แต่ดูเหมือนว่าสรรพคุณทางโอสถของมันยังไม่สมบูรณ์” จือหมิงฮ่าวส่ายหัว “ถ้าหากวัดจากเกณฑ์ความเข้มข้นของสรรพคุณโอสถ เมื่อคำนวนดี ๆ แล้วข้าคิดว่าสรรพคุณทางโอสถตอนนี้มีค่าเท่ากับสิบเต็มร้อย”

หมิงเซียนจ้าวถามขึ้น “ท่านผู้อาวุโสสูงสุด เราควรจะไปตรวจสอบดูสักหน่อยไหม ไม่เช่นนั้นข้าเกรงว่าหลิงตู้ฉิงอาจจะอดใจไม่ไหวกินนางเข้าไปก่อน”

จือหมิงฮ่าวเริ่มรู้สึกลังเลและกังวลอยู่นิดหน่อย ถึงแม้ว่าความเข้มข้นของสรรพคุณโอสถในตัวของโจวจื่อซินตอนนี้จะมีเพียงแค่ 10 เต็ม 100 แต่ถ้าหากกินเข้าไปมันก็ยังให้ประโยชน์เป็นอย่างมากอยู่ดี

ถึงแม้ว่าชื่อเสียงในการแลกเปลี่ยนของหลิงตู้ฉิงจะซื่อตรงมาโดยตลอด แต่มันก็ยังอดไม่ได้ที่เขาจะต้องคิดมาก เนื่องจากนี่มันคือสายเลือดที่เทียบเคียงได้กับโอสถระดับสวรรค์

สำหรับโอสถระดับนี้ ต่อให้เป็นการผิดคำสัญญามันก็ยังถือว่าคุ้ม และโดยเฉพาะที่เขาแลกเปลี่ยนกันมันเป็นเพียงสัญญาปากเปล่า

“อืม เข้าจงไปเจอเขาหน่อยก็แล้วกัน” จือหมิงฮ่าวในที่สุดก็ตัดสินใจได้ “และลองขอเลือดของนางมาสักหน่อยด้วยเพื่อทดสอบหลิงตู้ฉิง”

หมิงเซียนจ้าวพยักหน้าและบินไปยังคฤหาสน์สราญรมย์ทันที

“รบกวนแจ้งท่านหลิงที ว่าข้าขอเข้าพบเขาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนเมื่อครั้งล่าสุด” หมิงเซียนจ้าวพูดกับหุ่นเชิดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูคฤหาสน์สราญรมย์

หุ่นเชิดนิ่งเงียบไปสักพัก จากนั้นมันตอบกลับว่า “นายท่านของข้าบอกว่า หากเจ้าต้องการที่จะเข้ามาพูดคุย เจ้าจะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมค่าเข้าก่อน”

หมิงเซียนจ้าวเมื่อได้ยินเช่นนี้เขากัดฟันกรอด ที่ผ่านมาสำนักของเขาได้มอบทั้งสมุนไพรและโอสถเป็นจำนวนมหาศาลให้กับหลิงตู้ฉิง แล้วนี่แค่การเข้าพบธรรมดาเขาจะยังต้องจ่ายค่าเข้าเหมือนเดิมอีกงั้นเหรอ? คิดได้เช่นนี้ หมิงเซียนจ้าวนั้นไม่อยากจะเข้าไปเลยจริง ๆ แต่เมื่อเขาลองคิดทบทวนอีกครั้ง นี่อาจจะเป็นอุบายของหลิงตู้ฉิงก็เป็นได้เพื่อถ่วงเวลาของเขา ไม่แน่ตอนนี้เขาอาจกำลังกินโจวจื่อซินอยู่ก็เป็นได้

หลังจากคิดทบทวนแล้วเขาจึงรีบยื่นวัสดุจากนั้นจึงเข้าไปด้านในคฤหาสน์ทันที

ด้านในคฤหาสน์สราญรมย์ หลิงตู้ฉิงที่ได้รับรายงานของหุ่นเชิด เขายิ้มและพูดกับโจวจื่อซิน “มีใครบางคนมาตรวจสอบเจ้าแล้วน่ะ เดี๋ยวเจ้าจงหลับตาและยืนอยู่เฉย ๆ แกล้งทำเป็นหุ่นเชิดไว้ซะ”

โจวจื่อซินหัวเราะคิกคักและตอบกลับ “ได้เลยนายท่าน”

นายก้มลงมองไปยังร่างกายอันเปลือยเปล่าของตัวนางเอง จากนั้นนางบังคับพลังแห่งพฤกษาหลอมรวมเข้ากับพลังของสมุนไพรและโอสถที่อยู่ในอ่างเหล็ก และทำให้วัชพืชบาง ๆ งอกขึ้นมาคลุมร่างกายจนทำให้ร่างของนางคล้ายกับมนุษย์พฤกษา

หลิงตู้ฉิงหยักหน้าด้วยความพอใจและพูดว่า “เอาล่ะตามข้ามาไปพบกับเขาได้แล้ว”

โจวจื่อซิน เมื่อได้ยินเช่นนั้นนางแสร้งเปลี่ยนสีหน้าเป็นเหม่อลอยดูไร้ชีวิตชีวาทันทีเมื่อและบวกกับการถูกปกคลุมโดนเหล่าวัชพืชสภาพของนางตอนนี้จึงไม่ต่างอะไรกับต้นไม้

เมื่อพวกเขาเดินออกไปที่โถงรับแขก พวกเขาก็ได้เห็นหมิงเซียนจ้าวที่รออยู่แล้ว

เมื่อได้เห็นสภาพของโจวจื่อซิน ในใจของหมิงเซียนจ้าวนั้นในใจของเขาเต็มไปด้วยความยินดี เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสายเลือดพฤกษาสวรรค์ที่มีสรรพคุณของโอสถระดับสวรรค์

เมื่อเก็บอารมณ์ความตื่นเต้นเอาไว้ได้แล้ว หมิงเซียนจ้าวเอ่ยชมหลิงตู้ฉิง “ความรู้ในด้านเต๋าโอสถของท่านหลิง นั้นน่านับถือยิ่งนัก ท่านสามารถปลุกสายเลือดพฤกษาสวรรค์ให้ตื่นขึ้นได้ภายในเวลาที่สั้นจริง ๆ”

หมิงเซียนจ้าวส่ายหัวและตอบกลับ “เฮ้อ…ในเมื่อหากข้าเอาเลือดของนางไปก่อนแล้วจะส่งผลเสียเช่นนี้ งั้นข้าขอรอต่อไปก่อนก็แล้วกันท่านหลิง”

หลังจากพูดจบ หมิงเซียนจ้าวก็ขอตัวออกจากคฤหาสน์สราญรมย์ และรีบตรงกลับไปหาจือหมิงฮ่าวทันที

หลังจากจือหมิงฮ่าวได้ฟังรายงานของหมิงเซียนจ้าว เขาขมวดคิ้วและครุ่นคิดอยู่สักพักและพูดขึ้น “แจ้งข่าวนี้ให้กับท่านเจ้าสำนักได้ทราบ และลองถามด้วยว่าที่สำนักของเรามีสมุนไพรและโอสถเหลือมากพอไหม ส่วนทางข้า เดี๋ยวข้าจะลองไปถามบรรดาสหายเก่าดูก่อนเผื่อว่าจะมีใครที่พอช่วยเหลือได้บ้าง”

คุยกันจบ หมิงเซียนจ้าวรีบออกไปส่งข่าวให้กับเจ้าสำนักของพวกเขาทันที ส่วนทางจือหมิงฮ่าวเองก็ออกไปติดต่อหาบรรดาสหายของเขา

ในด้านของคฤหาสน์สราญรมย์ หลังจากหมิงเซียนจ้าวจากไป โจวจื่อซินได้กลับร่างคืนสภาพเดิม

นางยืนตรงหน้าหลิงตู้ฉิงและพูดว่า “นายท่าน ตอนนี้ปลุกสายเลือดของข้าได้แล้ว ข้าอยากเป็นผู้หญิงของท่าน!”

หลิงตู้ฉิงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาไม่ตอบกลับอะไรแต่เดินพานางมาที่ห้องของนางและอุ้มนางลงไปยังอ่างเหล็กอีกรอบและพูดว่า “เรื่องอื่น ๆ เราไว้ค่อยพูดกันทีหลัง ตอนนี้เจ้าต้องบ่มเพาะต่อในอ่างนี่ ห้ามออกมาจนกว่าเจ้าจะปลุกสายเลือดได้อย่างสมบูรณ์”

โจวจื่อซินถอนหายใจอย่างผิดหวังและพูดว่า “ก็ได้…ข้าจะพยายามบ่มเพาะให้สายเลือดของข้าสมบูรณ์ให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน…”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ค่อย ๆ บ่มเพาะไปอย่ารีบร้อน เดี๋ยวในอนาคตข้าจะเตรียมอะไรบางอย่างให้เจ้าได้ฝึกฝนด้วย”

หลังจากออกมาจากห้องของโจวจื่อซิน หลิงตู้ฉิงก็ติดต่อกับมี่ตั้วตั้วและพูดว่า “ช่วยบอกกับโม่จู่ให้ติดต่อเผ่าของเขาให้ที ถามเขาว่าหากข้าต้องการเมล็ดปีศาจดอกบัวกระหายเลือด ข้าจะต้องจ่ายให้พวกเขาเท่าไหร่”