พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 223

ในพริบตา เวลา 1 ปีได้ผ่านไปอีกครั้ง

ขณะนี้สีหน้าของขันทีทั้ง 12 ของอาณาจักรอ้าวเทียนเริ่มน่าเกลียดขึ้นมากเรื่อย ๆ

พวกเขาที่อยู่ในอาณาเขตทะเลชางหมางมาเป็นเวลานานแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถพาเหลียงเฟ่ยเอ๋อกลับไปได้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไปพวกเขาอาจจะถูกลงอาญาจากเจ้านายของพวกเขาได้

ในเวลาเดียวกับที่พวกเขากำลังจะตัดสินใจไม่เชื่อคำแนะนำของเหลียงซานและบุกไปยังคฤหาสน์สราญรมย์ เหลียงซานได้ส่งคนให้มาบอกให้พวกเขาเข้าพบ “ทุกท่าน ฝ่าบาทได้มีรับสั่งให้พวกท่านเข้าพบ”

บรรดาขันทีได้พ่นลมหายใจอย่างไม่พอใจ พวกเขาลุกขึ้นและเดินไปยังท้องพระโรงทันที

พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าเหลียงซานต้องการที่จะทำอะไรต่อ และถ้าหากเหลียงซานยังมีความคิดที่ยังไม่ต้องการจะเคลื่อนไหวเช่นเดิม พวกเขาก็คงจะไม่สนใจอีกแล้วและจะเริ่มบุกคฤหาสน์สราญรมย์ทันที

พวกเขาไม่เชื่อว่าด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้ง 12 คนที่ร่วมมือกันจะไม่สามารถถล่มคฤหาสน์สราญรมย์ให้ราบเป็นหน้ากลองได้

และเมื่อจบงาน พวกเขาจะปล่อยเหลียงซานทำหน้าที่เก็บกวาดงานที่เหลือด้วยตัวของเขาเอง

เมื่อเข้ามาถึงด้านในท้องพระโรง ไม่ใช่แค่อู่หยุนจี๋ที่ยืนรออยู่ แต่จางหมิงในเวลานี้ก็อยู่ที่ด้านในท้องพระโรงด้วยเช่นกัน

“เมื่อไหร่จะเริ่มลงมือ?” หัวหน้าขันทีถามขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ

จางหมิงหัวเราะ “ขันทีหลี่ ท่านใจเย็นก่อน โปรดท่านฟังข้อมูลที่ข้ากำลังแจ้งท่านต่อไปนี้ให้จบ ข้าคิดว่าท่านจะต้องสนใจมันเป็นอย่างมากแน่”

ขันทีหลี่จ้องไปยังจางหมิงด้วยแววตาเย็นชาโดยไม่พูดอะไร

เหลียงซาน มองไปทางจางหมิงและพูดว่า “จางหมิง แจ้งข้อมูลของเจ้าให้พวกเราทราบเร็วเข้า ข้าเบื่อกับเรื่องบ้าๆนี้เต็มทนแล้ว ข้าอยากให้มันจบไวๆสักที”

จางหมิงโค้งคำนับและพูดว่า “ฝ่าบาท เมื่อตอนที่ข้าได้กลับไปถึงสำนักยอดเขาหยกจักรพรรดิของเราแล้ว หลังจากใช้ความพยายามอย่างหนักในที่สุดข้าก็สามารถโน้มน้าวตระกูลเฉินให้ส่งคนมาสนับสนุนเราได้ และไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังนำสมบัติประจำตระกูลของพวกเขามาด้วย ซึ่งก็คือเหรียญตราผนึกสวรรค์ ด้วยสมบัติชิ้นนี้เราจะสามารถผนึกพลังแห่งกฎระหว่างสวรรค์และโลกได้ ซึ่งนับได้ว่าสมบัติชิ้นนี้คือยาขมที่รุนแรงสำหรับเหล่าผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์เลยทีเดียวฝ่าบาท”

“เมื่อหลิงตู้ฉิงต้องเผชิญกับสมบัติชิ้นนี้ เขาจะไม่สามารถใช้ความสามารถของเขาได้และสิ่งที่เขาพึ่งได้จะมีเพียงพลังจากระดับการบ่มเพาะของเขา ซึ่งสำหรับพวกเราแล้วมันไม่น่ากลัวเลยแม้แต่น้อย”

“และอีกอย่าง ทางสันเขาหมื่นอสูรเองก็ได้ส่งอสูรโลหิตของพวกเขามาแล้ว 12 ตน จากการคำนวณ พวกเขาน่าจะมาถึงที่นี่ภายในครึ่งเดือน แต่ว่าพวกเราก็ต้องมีแผนรับมือกับบรรดาอสูรโลหิตพวกนี้ด้วย ไม่เช่นนั้นพวกมันอาจจะทำการสังหารหมู่ชาวบ้านที่บริสุทธิ์ภายในเมืองได้ ซึ่งในเรื่องนี้ข้าแนะนำให้ท่านแม่ทัพอู่ควรเป็นผู้ออกไปต้อนรับเหล่าอสูรโลหิตพวกนี้ พวกมันจะได้ไม่สร้างความเสียหายให้กับอาณาจักรของเรา”

“และในเวลาเดียวกับที่พวกอสูรโลหิตมาถึง คนของจากหมู่บ้านราตรีทมิฬก็น่าจะมาถึงด้วยเช่นกัน ซึ่งกลุ่มนี้ที่มาทีหลังข้าแนะนำว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้ต้อนรับพวกเขาเอง ขันทีหลี่ ข้าคิดว่าด้วยข้อมูลทั้งหมดนี้ที่ท่านได้ยิน ท่านคงจะสามารถรอเวลาได้อีกสักครึ่งเดือนจริงไหม?”

ขันทีหลี่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ได้ ข้าจะรออีกครึ่งเดือน แต่ถ้าหลังจากครึ่งเดือนแล้วยังไม่มีอะไรคืบหน้าอีกข้าจะบุกไปที่คฤหาสน์สราญรมย์ด้วยตัวเองทันที”

หลังจากพูดจบเขาหันหลังเดินออกไปจากท้องพระโรงทันที

ต่อให้จะเป็นที่อาณาจักรอ้าวเทียน ตำแหน่งที่เขาดำรงอยู่ก็ถือว่าสูงมาก และด้วยระดับการบ่มเพาะของเขาที่อยู่ในขอบเขตครึ่งสวรรค์ หากเมื่อไหร่ที่เขาหมดความอดทน เขาก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องไว้หน้าเหลียงซาน

เหลียงซานยิ้มและหันไปหาอู่หยุนจี๋ “ท่านแม่ทัพอู่ ในเรื่องของอสูรโลหิต ข้าคงต้องขอรบกวนท่านด้วยแล้ว”

อู่หยุนจี๋พยักหน้า “ไม่มีปัญหาฝ่าบาท พรุ่งนี้ข้าจะนำกองกำลังไปรับพวกเขาเองที่ชายแดนของอาณาจักร”

หลังจากอู่หยุนจี๋จากไป จางหมิงได้หันมาหาเหลียงซานและพูดว่า “ฝ่าบาท ครั้งนี้ตระกูลเฉินได้ส่งทายาทสายหลักของพวกเขา เฉินถิงฟาง มาด้วย ข้าคงต้องรบกวนให้ฝ่าบาทต้อนรับนาง ส่วนกระหม่อมจะไปดำเนินการติดต่อจือหมิงฮ่าว ให้พวกเขารู้ถึงแผนการของเรา”

เหลียงซานพยักหน้า “ไม่ต้องเป็นห่วงทางด้านของเฉินถิงฟาง ข้าจะดูแลนางเอง เจ้าไปหาจือหมิงฮ่าวเถอะ”

“เช่นนั้นกระหม่อมขอกราบถวายบังคมลา” จางหมิง เมื่อพูดจบเขาก็หันหลังและเดินจากไป

เหลียงซาน เมื่อเห็นจางหมิงจากไปแล้ว เขาจึงส่งคนให้ไปเตรียมพร้อมรอรับเฉิงถิงฟางทันที

เขารู้ดีว่าตระกูลเฉินนั้น คือตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในสำนักหยกจักรพรรดิ และบ่อยครั้งที่ตระกูลเฉินนิยมส่งคนของพวกเขาไปช่วยเหลือบรรดาจักรพรรดิที่บ่มเพาะเต๋าดวงใจจักรพรรดิที่เป็นคนของสำนัก และทุกคนที่พวกเขายื่นมือช่วยเหลือล้วนแล้วแต่เป็นบรรดาจักรพรรดิที่พวกเขาได้หมายตาไว้แล้วว่าเป็นผู้มีความสามารถและน่าส่งเสริม

แต่ตอนนี้ ผู้ที่ถูกส่งมาจากตระกูลเฉินกลับเป็นถึงทายาทสายหลัก ซึ่งนี่มันเป็นเรื่องที่แปลก เหลียงซานรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากว่าตระกูลเฉินต้องการอะไรจากเขากันแน่

ทางด้านของจางหมิง ขณะนี้เขาได้มาพบกับจือหมิงฮ่าว และพูดว่า “พี่จื่อ ข้ามีข่าวดี ในอีกครึ่งเดือนจะถึงเวลาที่พวกเราจะลงมือแล้ว”

“งั้นก็เอาแบบที่เจ้าว่าก็แล้วกัน” หลิงเจิ้งสงพยักหน้า “ต่อไปนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว แต่ถ้าหากเจ้ารับมือพวกเขาไม่ไหวจริง ๆ เจ้าจงพาคนของพวกเจ้าหนีไปซะ ตราบใดที่เจ้าสามารถหนีรอดไปได้ ข้าเชื่อว่าเหลียงซานคงไม่กล้าทำอะไรกับพวกเราแน่ เพราะว่าเขาจะต้องกังวลกับการแก้แค้นของเจ้า”

หลังจากคุยกับหลิงเจิ้งสงจบ หลิงตู้ฉิงได้มองไปยังบรรดาทหารของเขาทั้ง 750 คนที่กำลังยืนนิ่งเงียบรอรับคำสั่ง และตะโกนขึ้น “พวกเจ้าทุกคนล้วนได้รับการสนับสนุนและฝึกฝนจากข้ามาก็เป็นเวลาหลายปีแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงเวลาที่พวกเจ้าจะได้แสดงให้โลกรู้ว่าพวกเจ้านั้นแข็งแกร่งแค่ไหน”

“6 ปีที่ผ่านมา ระดับการบ่มเพาะของพวกเจ้าล้วนก้าวมาสู่ขอบเขตประสานทะเลปราณ มีแม้กระทั่งบางคนก้าวมาถึงขอบเขตรวมแสงดาราแล้วด้วยซ้ำ แต่อย่าคิดว่านี่มันคือปลายทางของพวกเจ้า เพราะข้าอยากจะบอกกับพวกเจ้าว่านี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น ในอนาคตพวกเจ้าจะต้องเผชิญกับศึกที่ยิ่งใหญ่และรุนแรงกว่าที่พวกเจ้ากำลังจะเผชิญในเร็ว ๆ นี้มาก และระดับการบ่มเพาะที่พวกเจ้าจะได้ก้าวไปถึงนั้นมันจะอยู่สูงซะจนพวกเจ้าจินตนาการไม่ออก”

“ตอนนี้ข้าจะสอนบทเรียนสุดท้ายให้กับพวกเจ้า แล้วพวกเจ้าจะได้รู้ถึงความหมายของการสร้างกลยุทธ์การทำสงครามเทพสังหารศัตรูที่แท้จริงมันเป็นอย่างไร”

หลังจากพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็เริ่มสอนกลยุทธ์การทำสงครามต่าง ๆ ให้กับบรรดาทหาร

วันถัดมา หลิงตู้ฉิงตะโกนเรียก “หลิงฉุยฟง!”

“รับทราบ!” หลิงฉุยฟงรีบเดินมาหาเขาและตอบกลับทันที

“พาเหล่าทหารไปที่คฤหาสน์ตระกูลหลิงเพื่อปกป้องที่นั่น จงลอบเคลื่อนทัพไป นอกจากท่านปู่แล้วอย่าให้ใครเห็นว่าพวกท่านได้อยู่ที่นั่น และเตรียมพร้อมรอสัญญาณจากข้าเพื่อที่จะเข้าโจมตี”

“รับทราบ!” หลิงฉุยฟงตอบรับ

หลังจากนั้นเขาพูดต่อว่า “หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว เจ้าจงให้เหล่าทหารรั้งอยู่ที่คฤหาสน์แม่ทัพหลิงต่อเพื่อปกป้องที่นั่นก่อน และรอรับคำสั่งจากข้าอีกที เอาล่ะจงไปได้แล้ว!”

เมื่อรับคำสั่งจากหลิงตู้ฉิงจบ หลิงฉุยฟงหันกลับและตะโกนสั่งเหล่าทหารทันที “จัดรูปขบวนปฐพีอำพลาง! ที่หมายคฤหาสน์ตระกูลหลิง!”

หลังจากได้รับคำสั่ง เหล่าทหารทั้ง 750 คนเริ่มแปรรูปกระบวนทัพทันที และจากนั้นพวกเขาจึงเริ่มมุดดินไปหาหลิงเจิ้งสงโดยที่คนนอกไม่มีทางรู้ได้

เมื่อเห็นว่าบรรดาทหารจากไปแล้ว หลิงตู้ฉิงจึงเรียกทุกคนที่อยู่ในคฤหาสน์ให้ออกมาหาเขา

เมื่อทุกคนมารวมตัวกันแล้ว หลิงตู้ฉิงจึงตะโกนว่า “เหมิงลู่ ข้าจะให้เจ้านำหลิงจู้ไปที่คฤหาสน์ของตระกูลเจ้า แต่ถ้าหากไม่จวนตัวจริง ๆ เจ้าอย่าได้เปิดเผยว่าเจ้ามีหลิงจู้อยู่ในครอบครอง ด้วยการปกป้องของหลิงจู้ต่อให้เจ้าจะเผชิญหน้ากับการโจมตีของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์ เจ้าจะสามารถอยู่รอดได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เอาล่ะเดี๋ยวข้าจะส่งเจ้าไปที่ตระกูลของเจ้าเอง”