พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 297

ราวกับว่าผู้คนในหมู่ตึกหยูอี่ไม่สนใจถึงเรื่องราวสถานการณ์เกี่ยวกับโลกภายนอกเลยแม้แต่น้อย และพวกเขาก็ไม่รู้สึกว่าถูกรบกวนจากโลกภายนอก

นอกเหนือจากการต้อนรับผู้คนที่มาขอเข้าพบแล้วน้อยครั้งมากที่จะมีคนจากหมู่ตึกหยูอี่คนใดออกมาเดินเตร็ดเตร่อยู่ด้านนอก

แน่นอนว่าหลิงตู้ฉิงจะรับแขกเฉพาะเมื่อเขามีเวลาเท่านั้น

ในเวลานี้ เสี่ยวหลิงเฟิงและกงหนิว ทั้งคู่ต่างกำลังฝึกอยู่ในหมู่ตึกหยูอี่ เนื่องจากค่ายกลผันแปรกระแสวิญญาณที่ถูกวางอยู่ในสวนด้านหลังของหมู่ตึกหยูอี่ ทำให้พลังวิญญาณในพื้นที่โดยรอบมีความหนาแน่นเป็นอย่างมาก

แน่นอนว่าหยุนจื่อรุ่ยและเปียนเฉียวเฉียว พวกนางเองก็ได้รับการอนุญาตให้สามารถสับเปลี่ยนเข้าไปในสวนด้านหลังเพื่อทำการบ่มเพาะได้ ซึ่งมันทำให้อัตราการเพิ่มระดับของพวกนางเพิ่มเร็วขึ้นเป็นอย่างมาก

แต่ในส่วนห้องของมี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยหรือแม้แต่ห้องของหลิงเทียนหยุน ห้องทั้งสามนั้นหลิงตู้ฉิงไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปโดยเด็ดขาด

ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าทั้งสามคนกำลังทำอะไร

ไม่กี่วันที่ผ่านมา เนื่องจากหลิงตู้ฉิงยังยุ่งอยู่กับการเสริมความแข็งแกร่งให้กับค่ายกลกระบี่เหินเมฆา มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยที่รู้ว่าหลิงตู้ฉิงจะไม่ว่างมาหาพวกนาง พวกนางจึงเรียกหลิงเทียนหยุนให้มารวมกลุ่มกันเพื่อฝึกฝนและแบ่งปันความเข้าใจ วิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่ง ร่วมกัน

และในขณะเดียวกับที่พวกเขากำลังฝึกฝนอยู่ ยันต์สั่งสวรรค์ก็ลอยอยู่ข้าง ๆ พวกเขาและหญิงสาวที่อยู่ด้านในยันต์ก็คอยเฝ้าดูพวกเขาทั้งสามคนฝึกฝน

หลังจากฝึกฝนกันไปได้สักพัก มี่ไลก็เห็นหญิงสาวที่อยู่ในยันต์สั่งสวรรค์ส่ายหัว นางอดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่สาวมีอะไรหรือเปล่า?”

“นี่น่าจะเป็น วิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่ง ใช่ไหม?” หญิงสาวในภาพวาดถามอย่างสงสัย “ด้วยพรสวรรค์ของพวกเจ้า พวกเจ้าจะเข้าใจวิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่งได้อย่างไร? นี่ไม่ใช่วิชาทั่วไปที่คนธรรมดาจะสามารถบรรลุมันได้ง่าย ๆ ต่อให้พวกเจ้าทุกคนจะเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์ พวกเจ้าก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้ในระยะเวลาสั้น ๆ หรอก แต่พวกเจ้านั้นถือว่าโชคดีมากที่ได้ฝึกฝนวิชานี้ เนื่องจากวิชานี้มีประโยชน์ที่เหลือเชื่อและทั่วทั้งโลกก็มีเพียงไม่กี่คนที่รู้จักมัน”

มี่ไลยิ้มเจื่อน “สามีบอกว่าเรายังเข้าใจมันไม่ได้ แต่เขาไม่ได้บังคับให้เราเข้าใจทั้งหมด เขาแค่อยากให้เราเข้าใจทักษะส่วนเล็ก ๆ ที่จะทำให้เราย่อตัวลงและขยายขนาดขึ้นได้เท่านั้น”

“ทำไม?” หญิงสาวในภาพวาดถามอย่างสงสัย

“ข้าก็ไม่รู้” มี่ไลส่ายหัว “แต่ตอนนี้พวกเรามีแผนการที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ ฉะนั้นข้าเดาว่าวิชานี้มันคงจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับนั่นล่ะ”

“ข้ารู้ว่าเขาต้องการอะไร” หญิงสาวในภาพวาดยิ้มเยาะ “เอาล่ะ บอกข้าเกี่ยวกับวิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่ง แล้วข้าจะช่วยพวกเจ้า ไม่เช่นนั้นด้วยสภาพปัจจุบันพวกเจ้า ต่อให้พวกเจ้าใช้เวลาสักร้อยปีก็คงไม่มีความคืบหน้าไปไหนนักหรอก”

มี่ไลไม่ลังเลเลย นางจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในยันต์สั่งสวรรค์และบอกทุกอย่างที่หลิงตู้ฉิงบอกกับนาง รวมถึงข้อมูลทุกประเภทเกี่ยวกับวิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่งผ่านการสื่อสารทางสายตา นางถ่ายทอดความคิดของนางไปยังหญิงสาวในภาพวาด

ครู่ต่อมา ร่างแต่เดิมของหญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ก็กลายเป็นขนาดมหึมาในทันทีก่อนจะหดกลับไปเหลือแค่เป็นจุดสีดำ

หญิงสาวในภาพวาดคร่ำครวญ “ตามที่คาดไว้ วิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่ง นี้มันพิสดารดีจริง ๆ เอาล่ะเดี๋ยวข้าจะแสดงให้พวกเจ้าเห็นการย่อและขยายขนาดอีกที จงดูเต๋าของข้าให้ดีมันจะช่วยให้พวกเจ้าเข้าใจวิชานี้ได้รวดเร็วยิ่งขึ้น”

มี่ไลหันไปหาหลิวเฟ่ยเฟ่ยและหลิงเทียนหยุนทันทีพร้อมกับกล่าวว่า “เฟ่ยเฟ่ย เทียนหยุนดูพี่สาวเอาไว้ นางจะแสดงตัวอย่างการย่อและขยายขนาดของวิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่งให้ดูตอนนี้”

พวกเขาทั้งสามมองไปที่ยันต์สั่งสวรรค์ด้วยความสนใจทันที พวกเขาต่างมองเห็นว่าร่างของหญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์มีขนาดใหญ่ขึ้นและเล็กลงอย่างต่อเนื่อง

เมื่อหญิงสาวในภาพวาดกำลังมอบความเข้าใจในเต๋าของตนเองให้ทั้งสามคน หลิงตู้ฉิงผู้ซึ่งกำลังสร้างกระบี่บินก็เผยรอยยิ้มพลางหันศีรษะไปยังทิศทางของห้องมี่ไล

ไม่ต้องพูดถึงว่าหญิงสาวในภาพวาดนั้นสิ้นชีพไปแล้ว และมีเพียงเจตจำนงของนางเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่ ต่อให้แม้ว่านางจะยังคงมีชีวิตอยู่ ตามสภาพปัจจุบันของเขา เขาก็ยังคงเต็มใจที่จะสอนวิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่งให้กับนาง

เสี่ยวเยว่เฟิงซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ มองไปที่หลิงตู้ฉิงอย่างอยากรู้อยากเห็นและถามว่า “นายท่าน ถ้าท่านนำกระบี่บินพวกนี้ที่ท่านสร้างเสร็จไปสับเปลี่ยนกับของเดิมที่อยู่ในค่ายกลกระบี่ อำนาจของค่ายกลมันคงจะทรงพลังมากขึ้นเยอะเลยใช่ไหม?”