พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 3

เวทีทดสอบไม่ได้สูงเท่าไหร่นักและหลิงยู่ชานไม่ได้ตกลงมาแรงเกินไป

หลิงยู่ชานโศกเศร้าที่ความฝันการเป็นผู้เชี่ยวชาญของเขาพังทลายจนลืมความเจ็บปวด

เขาลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับใบหน้าที่มอมแมมไปด้วยฝุ่นดิน หลิงยู่ชานเดินไปหาหลิงตู้ฉิงด้วยความหดหู่

หลิงตู้ฉิงเหลือบตามองไปที่เสาทดสอบด้วยสายตาเย็นชา เสาทดสอบพลังนี้ทำไมถึงไม่สามารถตรวจจับสายเลือดที่แข็งแกร่งอย่างผู้สืบสายเลือดแห่งทรราชย์สวรรค์ได้ เสาตรวจจับสับปะรังเคนี้มันอะไรกัน?

เมื่อเห็นหลิงยู่ชาน ผู้ผิดหวังและหดหู่ หลิงตู้ฉิงจึงปลอบโยนเขาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น “ตอนแรกพ่ออยากให้เจ้าได้เข้าฝึกที่สถาบันหงส์เพลิงนี้ แต่ในตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว เดี๋ยวพ่อจะสอนเจ้าเองหลังจากพ่อจัดการเรื่องในตระกูลเราเสร็จ ในเมื่อพวกเขามีตาหามีแววไม่ เอาแต่พึ่งพาเครื่องมือขยะ มองข้ามพรสวรรค์ของเจ้า ส่วนอาจารย์ของสถาบันก็แย่ยิ่งกว่า เขาถึงกับกล้าลงมือกับเจ้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นจะต้องกลับมาที่นี่อีก”

“กลับเรือนกันก่อน เมื่อถึงเวลาพ่อจะสอนเจ้าเป็นการส่วนตัวเอง พ่อรับประกันได้ว่าดีกว่าเข้าฝึกที่สถาบันหงส์เพลิงเป็นหมื่นเท่า แต่ก่อนที่เราจะกลับเรือนพ่อจะช่วยเจ้ากู้หน้าสักหน่อย เจ้าอาจารย์ขยะนี่มันกล้าเขวี้ยงเจ้าออกมาจากแท่นทดสอบ ดังนั้นพ่อของเจ้าก็จะเขวี้ยงมันลงมาจากแท่นทดสอบด้วยเช่นกัน”

หลิงยู่ชานรีบห้ามหลิงตู้ฉิง “ท่านพ่อไม่ต้องหรอก ลืมมันไปเถอะ ข้าไม่เป็นอะไร ข้ายังสบายดี พวกเรารีบกลับเรือนกันเถอะ ข้าเคยได้ยินมาว่าอาจารย์คนนี้เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญขอบเขตหลอมรวมลมปราณระดับ 9 แล้ว เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งมาก ท่านพ่อสู้กับเขาไม่ได้หรอก!”

หลิงยู่ชานแน่ใจว่าพ่อของเขาไม่เคยรู้เรื่องการบ่มเพาะ ถ้าเกิดได้รับบาดเจ็บกลางงานทดสอบของสถาบันมันจะกลายเป็นเรื่องตลกอันเหลือเชื่อ

ยิ่งไปกว่านั้นสถาบันหงส์เพลิงเป็นสถาบันที่โด่งดังสูงส่งของเมืองฟินิกซ์ โดยเฉพาะเจิ้นสีชวงเองนั้นเป็นสมาชิกของตระกูลเจิ้น ไม่ว่าจะเป็นในสถาบันหงส์เพลิงหรือเมืองฟีนิกซ์ เขาก็มีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่มากเกินที่คนธรรมดาอย่างพวกเขามีปัญหาด้วยได้

หลิงตู้ฉิงรับรู้ถึงความห่วงใยจากบุตรชายก็รู้สึกอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว จากนั้นพลังวิญญาณในกายของหลิงตู้ฉิงเริ่มที่จะหมุนเวียนอย่างบ้าคลั่ง การบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิงเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งระดับในทันทีซึ่งหมายความว่าเขาบรรลุขอบเขตหลอมรวมลมปราณระดับ 2 แล้ว

หลิงตู้ฉิงส่ายหน้าอย่างหนักแน่น “เจิ้นสีชวงตาบอดปฏิเสธไม่ให้เจ้าเข้าสถาบันหงส์เพลิง นั้นเป็นเรื่องที่พ่อยังพอรับได้ แต่เรื่องที่เขาทำให้เจ้าตกจากแท่น ถ้าพ่อไม่ทำอะไรสักอย่างพ่อจะยังเป็นพ่อเจ้าอยู่อีกได้ยังไง? ไม่เป็นไร เจ้ารอดูความเก่งกาจของพ่ออยู่ที่นี่เถอะ”

หลิงตู้ฉิงตบบ่าของบุตรชายคนโตแล้วเดินไปที่แท่นทดสอบ

เจิ้นสีชวงได้ยินการสนทนาทั้งหมดของคู่พ่อลูก

เขามองไปยังหลิงตู้ฉิงที่กล้าจะขึ้นมาบนแท่นทดสอบ จากนั้นจึงยิ้มเยาะ “เจ้าคิดจะแก้แค้นแทนลูกชายเจ้างั้นสินะ? เจ้าคิดว่าคนธรรมดาอย่างเจ้าจะทำได้? เจ้าคิดว่าการที่เจ้าสามารถอุปการะเด็กกำพร้าไม่กี่คนและพอจะมีชื่อเสียงในเมืองฟีนิกซ์เล็กน้อย เจ้าเลยคิดว่าตัวเองจะมีสิทธิพิเศษเหนือกว่าคนอื่นงั้นหรือ? เจ้ามาผิดที่แล้ว! สถาบันหงส์เพลิงไม่อนุญาตให้คนธรรมดาอย่างเจ้าทำตัวกำแหงที่นี่!”

“เจ้านี่มันโง่งมจริง ๆ! เจ้ามันไม่ได้เรื่องพอ ๆ กับเสาทดสอบสับปะรังเคนี่ เสาบ้าอะไรถึงตรวจสอบมุกล้ำค่าอย่างลูกชายของข้าให้กลายเป็นคนธรรมดาไปได้ หากลูกชายข้าเป็นคนธรรมดา คนในที่นี่ทั้งหมดก็คงไม่ต่างจากเศษขยะหากเทียบกับเขา!”

คำพูดของหลิงตู้ฉิงทำให้ผู้ที่กำลังรอรับทดสอบเข้าสถาบันหงส์เพลิงไม่พอใจในทันที

ก่อนที่เจิ้นสีชวงจะพูดอะไรออกมา หวงตู้กู่ก็ยืนขึ้นแล้วตะคอกว่า “เจ้าเรียกใครว่าเศษขยะ!”

อัจฉริยะระดับเหนือชั้นหวงหลิงซานเป็นลูกสาวของเขาเอง แล้วเขาจะยอมรับคำพูดของหลิงตู้ฉิงได้อย่างไร

หลิงตู้ฉิงยิ้มพลางพูดว่า “อันที่จริงลูกของเจ้าก็มีดีอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าหากนำลูกเจ้ามาเทียบกับลูกข้า ลูกของเจ้ามันก็ไม่ต่างอะไรกับเศษขยะเหมือนเดิม!”

หวงตู้กู่ที่กำลังจะออกอาการเบิกบานใจจากคำชมของหลิงตู้ฉิงในประโยคแรก แต่เมื่อฟังคำพูดประโยคถัดมาของหลิงตู้ฉิง มันทำให้เขาเกือบจะกระอักเลือด

“ใช่! ถ้าเทียบกับบุตรชายข้า ทุกคนในที่นี่ล้วนมีค่าไม่ต่างจากเศษขยะ!” หลิงตู้ฉิงพูดอย่างหนักแน่น

บนสวรรค์แม้แต่เทพยังต้องไว้หน้าใครก็ตามที่มีสายเลือดทรราชย์!

เทียบกับสายเลือดนี้ รากฐานทางจิตวิญญาณต่าง ๆ ล้วนเป็นเศษสวะ

หวงตู้กู่โกรธจนเกือบจะอาเจียนเป็นเลือด เขาหันหลังกลับแล้วพูดกับเจิ้นสีชวงที่อยู่บนเวทีทดสอบ “อาจารย์เจิ้น ข้าแนะนำว่าเราควรรีบเตะเจ้าคนยโสผู้นี้ออกจากที่นี่โดยไวน่าจะดีที่สุด! คนผู้นี้ตัวมันเองบ่มเพาะไม่ได้ยังไม่พอ พอเห็นลูกตัวเองฝึกฝนไม่ได้ยังริษยาผู้อื่น ว่าร้ายสถาบัน แถมยังดูถูกทุกคนที่อยู่ที่แห่งนี้อีก”

เจิ้นสีชวงพยักหน้าและหันไปหาหลิงตู้ฉิง จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หยุดก่อกวนการทดสอบเข้าสถาบันหงส์เพลิงของข้าได้แล้ว ข้าจะเมตตาเห็นแก่ที่เจ้ารับอุปการะเด็กกำพร้าไว้มากมาย จงรีบหายหัวไปซะ แล้วข้าจะคิดว่าข้าไม่เคยเจอเจ้า มิฉะนั้นเจ้าต้องรับผิดชอบกับผลที่จะตามมา!”

“ฮ่า ฮ่า” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ข้าเป็นคนที่รับผิดชอบคำพูดของตัวเองเสมอ อย่างแรกเลยข้าจะพิสูจน์ว่าเสาทดสอบพลังของพวกเจ้าเป็นขยะ”