พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 33

เนื่องจากมีเวลาอันจำกัดเพียง 2 วัน มี่ไลไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรีบเรียนรู้วิชาเรียกฝนใบไม้ผลิ

เมื่อได้รับการถ่ายทอดเคล็ดวิชาโดยผู้เชี่ยวชาญอักขระเวท นางรู้ดีว่าโอกาสดีอย่างนี้ไม่ได้มีมาง่าย ๆ และถ้านางต้องการอยู่ติดตามหลิงตู้ฉิงนางก็ต้องทำตามข้อกำหนดของเขา ดังนั้นนางจึงนั่งในสวนหลังเรือนทั้งคืน

นี่เป็นสิ่งที่ลูกคุณหนูอย่างนางไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต

อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากนั่งทำความเข้าใจมาเป็นเวลานาน นางก็ยังไม่สามารถบรรลุหลักสำคัญในเคล็ดวิชาได้สักที

ในขณะที่นางกำลังกังวล นางกลับรู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวนางได้เปลี่ยนแปลงไปคล้ายกับบรรยากาศเหมือนในฤดูใบไม้ผลิไม่มีผิดเพี้ยนและยังมีฝนเริ่มพรมลงมาบนร่างกายของนาง

นางจึงใช้โอกาสนี้หลับตาลงและเริ่มทำความเข้าใจกับบรรยากาศของฤดูไม้ผลิที่เกิดขึ้นรอบกายและนำไปปรับใช้กับเคล็ดวิชาฝนฤดูใบไม้ผลิของนาง

เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก มี่ไลจึงเริ่มตระหนักได้ถึงแก่นแท้ของเคล็ดวิชา ฝนฤดูใบไม้ผลิ ระหว่างที่หลับตานางจึงเริ่มโคจรพลังวิญญาณของนางและเรียกใช้วิชาฝนฤดูใบไม้ผลิอีกครั้งไปยังทิศทางเดียวกับแปลงเพาะปลูก

ครั้งนี้เมื่อนางได้ลองใช้วิชา ผลที่ได้ออกมานั้น นางรู้สึกว่านางสามารถเรียกใช้วิชาฝนฤดูใบไม้ผลิได้ดีกว่าเดิมเป็นอย่างมาก กระแสพลังวิญญาณที่นางใช้ออกไปล้วนไม่มีติดขัด ซึ่งเป็นสัญญาณที่แสดงให้เห็นว่านางได้บรรลุเคล็ดวิชาได้อย่างเชี่ยวชาญแล้ว

ด้วยความตื่นเต้นที่รู้ว่าตนเองได้บรรลุเคล็ดวิชาฝนใบไม้ผลิ นางเปิดตาขึ้นและเตรียมที่จะเดินออกไปแจ้งหลิงตู้ฉิงถึงความสำเร็จของนาง

แต่เมื่อลืมตานางเห็นหลิงตู้ฉิงยืนอยู่ตรงหน้านางเรียบร้อย เมื่อเห็นเช่นนี้ นางจึงพูดกับหลิงตู้ฉิงอย่างมีความสุขในทันที “นายท่านข้าบรรลุ วิชาฝนใบไม้ผลิ แล้ว!”

“ข้ารู้” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “จากนี้ไปเจ้าต้องดูแลต้นไผ่เซียนสวรรค์และใช้เวลาที่เร็วที่สุดเพื่อให้มันเติบโต”

“นายท่าน ข้าจะทำให้ดีที่สุด!” มี่ไลพูดอย่างเร่งรีบ

หลิงตู้ฉิงเหลือบมองไปที่หน้าอกของมี่ไลและพูดว่า “เสื้อผ้าที่เปียก เจ้าสามารถทำให้มันแห้งได้โดยใช้เคล็ดวิชา ฝนฤดูใบ้ไม้ผลิ แบบทวนหลังเพื่อย้อนผลของมันได้”

จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินออกจากสวนด้านหลังเรือนไป

เมื่อได้ยินคำที่หลิงตู้ฉิงพูดไว้ มี่ไลก็พึ่งรู้สึกตัวว่าเสื้อผ้าของนางเปียกโชกไปหมดทั้งตัว

เมืองฟีนิกซ์เป็นเมืองที่ค่อนข้างร้อนตลอดทั้งปี ดังนั้นมี่ไลจึงสวมใส่แต่เสื้อผ้าที่เบาสบาย แต่ตอนนี้เสื้อผ้าของนางเปียกโชก สามารถมองทะลุเห็นเนื้อหนังมังสาจนหมดสิ้น

ใบหน้าของมี่ไลแดงก่ำเมื่อนางเห็นสภาพของตัวเองและคิดย้อนกลับไปถึงตอนที่หลิงตู้ฉิงมองนาง นางรีบใช้วิชา ฝนใบไม้ผลิ แบบทวนกลับเพื่อดูดซับน้ำทั้งหมดบนเสื้อผ้า แต่ถึงแม้ชุดของนางจะแห้งหมดแล้วนางก็ยังไม่สามารถลืมฉากที่น่าอายเมื่อสักครู่ได้

นางกัดริมฝีปากด้วยความประหม่า

ถึงแม้หลิงตู้ฉิงจะเห็นเรือนร่างของนาง แต่เขาก็เหมือนกับว่าไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ หรือว่าเรือนร่างของนางไม่น่าสนใจขนาดนั้นเลย?

นางส่ายหัวพยายามสลัดความคิดเหล่านั้นออกไป

หากนางใช้วิธีการยั่วยวนบุรุษตามที่พ่อของนางสอนไว้ นางจะถูกดูหมิ่นและเป็นที่เกลียดชังในสายตาคนอื่น

ดังนั้นนางจึงตัดสินใจที่จะทำหน้าที่ของนางที่ได้รับมอบหมายจากหลิงตู้ฉิงมาให้ดีที่สุดก่อน ส่วนสำหรับเรื่องอื่น ๆ ในอนาคตนางจะต้องรอโอกาสและให้โชคชะตาเป็นผู้กำหนด เมื่อคิดถึงสิ่งนี้หัวใจของนางก็ผ่อนคลายมากขึ้น นางเริ่มใช้เคล็ดวิชาฝนใบไม้ผลิ ไปยังแปลงสวนหลังเรือน

เมื่อนางใช้ วิชาฝนใบไม้ผลิ สวนทั้งหมดก็ถูกปกคลุมด้วยทั้งบรรยากาศของฤดูใบไม้ผลิและฝนที่พรำลงมา ด้วยวิชานี้บรรยากาศในสวนหลังเรือนก็คล้ายจะมีทั้งฤดูใบไม้ผลิ และฤดูฝนอยู่ในเวลาเดียวกัน

นอกเหนือจากบรรดาสมุนไพรต่าง ๆ และต้นไผ่เซียนสวรรค์ วัชพืชและต้นไม้อื่น ๆ ที่อยู่ในบริเวณแปลงสวนหลังเรือนนั้นได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากวิชานี้

ทุกครั้งที่มี่ไลใช้เคล็ดวิชาฝนใบไม้ผลิ ต้นไม้และวัชพืชธรรมดาจะร่วงโรยและเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว

มี่ไลตกใจเมื่อเห็นภาพนี้

ตอนนี้ในที่สุดนางก็ได้รู้ว่าวิชาที่หลิงตู้ฉิงถ่ายทอดนั้นผลของมันคืออะไร นางจึงเริ่มเข้าใจว่าทำไมหลิงตู้ฉิงถึงต้องการถ่ายทอดให้นาง