พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 332

วินาทีแรกที่นกฟีนิกซ์เผยตัวออกมาจากเศษของยันต์เคลือบหยก ขนาดตัวของมันนั้นเล็กแค่เพียงเท่าฝ่ามือเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อมันพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าร่างกายของมันก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลาเพียงชั่วพริบตาร่างสีทองอร่ามของมันก็ขยายขึ้นจนมีขนาดกว่า 100 เมตร

ในเวลานี้ จู้กวงเหยาที่ใกล้จะทำลายค่ายกลได้อยู่แล้วนั้น แต่นกฟีนิกซ์ขนาดใหญ่นี้กลับพุ่งขึ้นขวางการโจมตีของเขาอย่างพอดิบพอดี

เดิมทีเมื่อ ‘นกฟีนิกซ์’ ตัวนี้ออกมาจากยันต์เคลือบหยก มันเองก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่าใครที่เป็นเป้าหมายของมันที่มันจะต้องโจมตี เพราะในขณะที่เหวินลู่หยานเรียกมันออกมานั้น นางทำแต่เพียงมอบพลังวิญญาณของนางเพื่ออัญเชิญมันออกมาแค่เท่านั้น นางไม่ได้ใส่ความประสงค์ของนางที่ต้องการสังหารจู้กวงเหยา และคนของเขาลงไปด้วย

อย่างไรก็ตาม ราวกับว่าสวรรค์เป็นใจที่การโจมตีของจู้กวงเหยากลายเป็นการชี้นำให้นกฟีนิกซ์รู้ว่ามันควรจะโจมตีใครกันแน่ มันหันไปเผชิญหน้ากับการโจมตีของจู้กวงเหยา และเปล่งรัศมีสีทองออกมาจากร่างเพื่อทำลายกระบี่จนสลายกลายเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นมันสยายปีกและหมุนตัวควงปล่อยลำแสงสีทองออกจากปีกของมันนับร้อยสาย พลางร่อนผ่านพวกของจู้กวงเหยา ซึ่งกำลังยืนตื่นตะลึงกันอยู่

“ช่างงดงามอะไรเช่นนี้!” จู้กวงเหยาพึมพำกับตัวเอง

หลังจากพึมพำจบประโยค ร่างของจู้กวงเหยาและคนของเขาทั้งหมดก็ถูกห้อมล้อมด้วยลำแสงสีทอง ส่งผลให้ร่างของพวกเขามอดไหม้กลายเป็นจุลเหลือแต่เถ้ากระดูกภายในพริบตา

“นายท่าน ภาพของฟีนิกซ์ตัวนี้ที่อยู่ในยันต์เคลือบหยกมันคือกระบวนท่าที่ถูกวาดขึ้นโดยจิตรกรระดับสูง ที่จดจำภาพของมันมาจากหนึ่งในผู้อาวุโสของภูเขาฟีนิกซ์ที่เคยแสดงทิ้งเอาไว้อย่างใช่ไหม?” โม่เอ๋อถามด้วยสีหน้าโง่งม

นางที่เกิดในสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์และยังเป็นผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในระดับเหนือล้ำ มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่นางสามารถบอกได้ว่าฟีนิกซ์ที่ออกมาจากยันต์เคลือบหยกนั้นมันคือภาพวาดของกระบวนท่าที่ถูกบันทึกมาจากผู้อาวุโสผู้หนึ่งที่มีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากจนนางเองก็เดาไม่ออกว่าอยู่ในระดับไหน

ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวของอำนาจที่แสดงออกมาเมื่อครู่ก็คือ ผู้ที่ใช้ภาพนี้เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในระดับหลุดพ้นสามัญเท่านั้น

ถ้าหากเมื่อครู่เป็นนางเองที่เป็นคนเปิดใช้งานมัน นางสามารถรับประกันได้ว่าร่างของ จู้กวงเหยาและคนของเขาจะไม่มีแม้แต่เถ้ากระดูกเหลือไว้ให้ดูแม้แต่น้อย

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “จะมีก็แต่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิขึ้นไปของภูเขาฟีนกซ์เท่านั้นที่สามารถใช้กระบวนท่านี้ได้! นี่คือหนึ่งในท่าไม้ตายของคัมภีร์คาถาวัฏจักรศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งกระบวนท่านี้มันถูกเรียกว่า ระบำฟีนิกซ์เย้ยเก้าสวรรค์”

“โอ้!” โม่เอ๋อพยักหน้าโดยไม่รู้ตัวและไม่ถามอะไรต่อ

หลิงตู้ฉิงที่ตอนนี้กำลังยืนมองผ่านหน้าต่างห้องไปที่เหวินลู่หยานที่กำลังตกตะลึง เขาหันกลับมาและนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นเขาก็นำเตาหลอมโอสถออกมาและเริ่มหลอมโอสถบางอย่าง

ในขณะนี้เหวินลู่หยานรู้สึกตกตะลึงกับฉากต่อหน้าต่อตาของนาง

อำนาจของกระบี่นั่นที่จู้กวงเหยาแสดงขึ้นแม้เพียงแค่รัศมีของมันก็เกือบที่จะทำลายค่ายกลป้องกันได้แล้ว แต่ภาพของนกฟีนิกซ์ที่อยู่ในยันต์เคลือบหยกนี้กลับมีอำนาจเหนือล้ำถึงขนาดที่ทำลายมันได้ แถมยังสามารถสังหารจู้กวงเหยาได้ภายในพริบตา?

นางมองไปที่เศษซากของกระดูกไม่กี่ชิ้นตรงหน้านางราวกับว่านางกำลังฝัน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันรวดเร็วและน่าตื่นตะลึงเกินไป เพียงชั่วพริบตาเดียวจากที่สำนักของนางกำลังจะถูกทำลายลงแต่แล้วเหตุการณ์ทุกอย่างกลับถูกคลี่คลายได้ในชั่วเวลาเพียงพริบตา

ไม่ต้องพูดถึงเหวินลู่หยาน แม้แต่บรรดาคนของหุบเขาบุปผาอนันต์ทั้งหมดของนางก็รู้สึกโง่งมและพูดอะไรไม่ออกกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้เห็น

“เจ้าสำนัก มันคือ…” หวงลี่และเหล่าผู้อาวุโสของนางต่างก็มองไปที่เหวินลู่หยานทีละคน “สิ่งนั้นมันคืออะไรกัน…?”

เนื่องจากพวกเขาไม่เห็นยันต์เคลือบหยกที่อยู่ในมือของเหวินลู่หยานตอนที่นางกำลังใช้งานมัน พวกเขาจึงไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันกับยันต์เคลือบหยก