พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 372

หลังจากส่งหนิงฮ่าวไปแล้ว เสี่ยวเยว่เฟิงก็พาน้องสาวไปเก็บตัวบ่มเพาะต่อ

ตราบใดที่หลิงตู้ฉิงอยู่ นางก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนบุกเข้ามา

และยิ่งไปกว่านั้น ขณะนี้ในเรือนมีผู้คนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากแถมแต่ละคนก็ล้วนแต่เป็นผู้ที่มาจากขุมกำลังที่แข็งแกร่งทั้งนั้น หากมีใครที่หาญกล้าบุกเข้ามาในเรือนในช่วงเวลานี้มันก็เหมือนกับรนหาที่ตายเท่านั้น

แต่ถ้าหากเป็นเรื่องจิปาถะ หยุนจื่อรุ่ยและเปียนเฉียวเฉียวสามารถจัดการเองได้

ในชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไปอีกหลายปี เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ทั้งสองก็เติบโตเป็นหญิงสาวที่งามสง่า

ด้วยผลพวงจากการที่พวกนางได้รับการชี้แนะจากเสี่ยวเยว่เฟิง พวกนางทั้งสองจึงมีรากฐานการบ่มเพาะที่มั่นคงและไม่รีบร้อนที่จะทะลวงผ่านไปยังขอบเขตต่อไป

ดังนั้นหลังจากหลายปีผ่านไป ระดับการบ่มเพาะของพวกนางก็ยังคงอยู่ที่ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 5

นอกจากการบ่มเพาะแล้วพวกนางยังคอยดูแลความเรียบร้อยและทำความสะอาดบริเวณต่าง ๆ ของเรือน

ปัญหาเดียวคือหลังจากที่เด็กหญิงทั้งสองเติบโตเป็นสาวเต็มตัว พวกนางก็เริ่มมองไปที่หลิงตู้ฉิงและหลิงเทียนหยุนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ซึ่งแน่นอนว่าจำนวนครั้งในการมองไปที่หลิงตู้ฉิงนั้นย่อมมากกว่า เนื่องจากหลิงเทียนหยุนใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเพื่อฝึกวิชาเจตจำนงแปลงสรรพสิ่ง

ดังนั้นเด็กสาวทั้งสองจึงมักจะไปนั่งที่ด้านข้างของหลิงตู้ฉิง เพื่อดูเขาหลอมโอสถหรือสร้างสมบัติวิเศษต่าง ๆ

ซึ่งแค่ได้ทำเช่นนี้พวกนางก็รู้สึกมีความสุขในหัวใจ

แต่ถึงแม้ว่าพวกนางจะมีความสุข พวกนางก็ยังมีความรู้สึกขัดแย้งในใจว่าทำไมเจ้านายของพวกนางถึงไม่ค่อยจะทำตัวสนใจพวกนางเลย

ในขณะที่เปียนเฉียวเฉียวหลงอยู่ในห้วงความคิด ก็มีเสียงหนึ่งปลุกให้นางตื่นขึ้นจากห้วงความคิดของนาง

“เฉียวเอ๋อ เจ้านายของเจ้าอยู่ที่ไหน?” สีเป่ยเซียะถามขึ้น

“องค์หญิง นายท่านอยู่ในสวนด้านหลัง!” เปียนเฉียวเฉียวรีบตอบกลับ

“ไปรายงานกับเจ้านายของเจ้าให้ข้าที ว่าข้ามีเรื่องจะปรึกษากับเขา” สีเป่ยเซียะพูดขึ้นพลางส่งยิ้มให้นาง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของเปียนเฉียวเฉียวสว่างขึ้น จากนั้นนางยืนขึ้นอย่างเร่งรีบและพูดว่า “องค์หญิงโปรดรอสักครู่ ข้าจะไปรายงานให้นายท่านทราบเดี๋ยวนี้”

นางมีข้ออ้างที่จะได้เข้าไปเห็นหลิงตู้ฉิงอีกครั้งแล้ว

หลังจากเข้าไปในสวนด้านหลัง เมื่อเห็นว่าหลิงตู้ฉิงกำลังยุ่งอยู่กับการหลอมโอสถ นางจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“นายท่าน องค์หญิงมีเรื่องจะคุยกับท่าน ท่านต้องการเชิญนางเข้ามาหรือไม่?”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “ให้นางเข้ามา”

เปียนเฉียวเฉียววิ่งออกไปและพาสีเป่ยเซียะเข้ามาในสวน

สีเป่ยเซียะไม่แปลกใจที่เห็นหลิงตู้ฉิงกำลังหลอมโอสถ นางถามว่า “เจ้ากำลังหลอมโอสถชนิดใด?”

หลิงตู้ฉิงพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “ข้ากำลังหลอม โอสถเพลิงหยวน”

สีเป่ยเซียะถามไปอย่างนั้น แต่นางไม่ได้คาดหวังว่าหลิงตู้ฉิงจะตอบจริง ๆ

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเกี่ยวกับชื่อของโอสถที่หลิงตู้กล่าวมาและเมื่อนางเองก็ไม่รู้ว่าโอสถเพลิงหยวนมีไว้เพื่ออะไร นางจึงไม่ได้สนใจมันอีก นางจึงพูดขึ้นต่อว่า “ข้าตัดสินใจแล้วว่าข้าเห็นด้วยกับข้อตกลงที่ท่านเคยเอ่ยมาก่อนหน้านี้”

ดวงตาของหลิงตู้ฉิงสว่างขึ้นทันที เขาเงยหน้าขึ้นมองสีเป่ยเซียะและถามว่า “ตอนนี้เจ้าได้นำ แร่ทองคำศักดิ์สิทธิ์ ติดตัวมาด้วยรึเปล่า?”

สีเป่ยเซียะพยักหน้าและหยิบวัตถุชิ้นหนึ่งที่มีขนาดเท่าเล็บมือออกมา ซึ่งมีแสงหลากสีอันงดงามเปล่งประกายออกมา