พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 399

บทที่ 399 สองหมัดปะทุ

ไม่มีใครใส่ใจความปรารถนาของหวงซี

ด้วยคำแนะนำของหลิงตู้ฉิง เย่ชิงเฉิงจึงแบกหวงซีขึ้นพาดบ่าและตีก้นหวงซีเป็นระยะ

นางพึงพอใจมากกับการที่นางสามารถรังแกองค์หญิงน้อยแห่งภูเขาฟีนิกซ์ได้โดยไม่ต้องกลัวผลที่ตามมา

จากนั้นภายใต้การนำของหลิงตู้ฉิง ทุกคนก็บินผละมาจากดาวสุริยะและไปยังดาวดวงอื่นต่อ ๆ ไปเพื่อรวบรวมวัสดุที่หลิงตู้ฉิงต้องการ

เย่ชิงเฉิงในตอนนี้ก็กลายเป็นนางมารไปแล้วเช่นกัน ตราบใดที่นางว่างและนึกสนุกเมื่อไหร่ นางก็จะตีก้นหวงซีเมื่อนั้น

ทางด้านของหวงซี ยิ่งวันเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ความโกรธแค้นที่สะสมอยู่ในใจของนางก็มากขึ้นเรื่อย ๆๆ ทุกวันร่างกายของนางจะสั่นไม่หยุดจากความโกรธแค้น นางไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฆ่าเย่ชิงเฉิง

แน่นอนว่าคนที่นางอยากฆ่ามากที่สุดคือหลิงตู้ฉิง เพราะหลิงตู้ฉิงเป็นคนจับตัวนางและผนึกไม่ให้นางออกจากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ

อันที่จริงการที่นางถูกตีก้นนั้นมันก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากสักเท่าไหร่

แต่ความอัปยศอดสูที่เกิดขึ้นจากการถูกตีก้นนั้นทำให้นางรู้สึกแย่ยิ่งกว่ามีคนเอามีดมาแทงนางเสียอีก

ในขณะนี้ทุกคนก็ได้มาถึงดาวอีกดวง จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็เอ่ยเตือนขึ้นกับพวกเขาว่า “รอข้าที่นี่ ข้าจะเข้าไปในดาวหยินทมิฬ เพื่อหาผลึกหยินสุดขั้ว”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เข้าไปในดาวที่เต็มไปด้วยน้ำแข็ง

ในขณะเดียวกับที่หลิงตู้ฉิงเพิ่งเข้าไป กลุ่มของหญิงสาวสองคนและผู้ชายอีกหนึ่งคนก็มาถึงที่ด้านนอกของดาวหยินทมิฬเช่นกัน

“โชคดีของสำนักข้าแล้วจริง ๆ ในที่สุดข้าก็ได้เจอดาวหยินทมิฬดวงนี้สักที” หนึ่งในหญิงสาวพูดขึ้น “พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะเข้าไปดูก่อนว่าข้าจะเจอสิ่งที่ข้าต้องการรึเปล่า ถ้าหาไม่พบเราก็ค่อยไปที่ดาวดวงอื่นต่อ”

เมื่อพูดจบ นางมุ่งหน้าเข้าไปยังดาวหยินทมิฬทันที

สำหรับสองคนที่เหลือ พวกเขารออยู่ข้างนอกด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย คอยเป็นกำลังสนับสนุนให้กับหญิงสาวที่มาจากสำนักหยินทมิฬเร้นลับ

หลังจากรอมา 2 วัน และเห็นว่าหญิงสาวจากสำนักหยินทมิฬเร้นลับยังไม่ออกมา ทั้งสองก็เริ่มลังเลว่าพวกเขาควรจะรอต่อไปหรือไม่?

เนื่องจากพวกเขามีเวลาเพียงไม่กี่พันวันในการอยู่ในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ หากว่าพวกเขารออยู่ที่นี่นานมากเกินไปมันก็จะกลายเป็นว่าพวกเขาเองก็จะเสียโอกาสของพวกเขาเองเช่นกัน

ในขณะที่พวกเขากำลังลังเลที่จะจากไป ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงสาปแช่งดังขึ้นในระยะที่ไม่ไกลมาก

ด้วยความสงสัย พวกเขาจึงมุ่งหน้าไปยังทิศทางของเสียง และเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า ลูกตาของพวกเขาเกือบจะหลุดออกมาจากเบ้า

พวกเขาเห็นองค์หญิงน้อยแห่งภูเขาฟีนิกซ์ถูกตีก้น นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“นังผู้หญิงชั่ว ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ! หรือไม่ถ้าเจ้าแน่จริงเจ้าก็มาสู้กับข้าอย่างยุติธรรมซะ อย่าเอาแต่รังแกคนที่โดนผนึกแบบนี้!” หวงซีตะโกนร้องด้วยความโกรธ

เย่ชิงเฉิงหัวเราะคิกคักและตีก้นหวงซีต่ออีกครั้งอย่างไร้ความปรานี ซึ่งมันทำให้หวงซีโกรธมากจนน้ำตาไหล

ซึ่งอี้ลั่วเอ๋อและหลิงเทียนหยุนก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นทั้งสองคน

แต่ในตอนนี้กลับมีบางคนที่ทนดูต่อไปไม่ได้

“บังอาจ! พวกเจ้าเป็นใครกันกล้าดียังไงถึงได้มารังแกองค์หญิงน้อยหวงซีแบบนี้?” ชายหนุ่มตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าโกรธเคือง

หญิงสาวที่มากับชายหนุ่มก็ตะโกนขึ้นเช่นกัน “พวกเจ้านี่มันน่าไม่อายจริง ๆ ถึงขนาดใช้จำนวนเข้าข่มองค์หญิงเอาไว้แบบนี้ พวกเจ้าไม่อายฟ้าอายดินกันบ้างเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าหวงซีกำลังได้รับความทุกข์ทรมาน ชายหนุ่มคนนั้นก็เสนอหน้าออกมาแทรกแซงทันที

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสถานการณ์ตรงหน้านี้ แต่ในความคิดของพวกเขาไม่มีสิ่งใดสำคัญเท่ากับการช่วยเหลือองค์หญิงน้อยแห่งภูเขาฟีนิกซ์ให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของศัตรูของนาง หากพวกเขาทำได้สำเร็จ ภูเขาฟีนิกซ์จะต้องติดหนี้บุญคุณของพวกเขาเป็นอย่างมากแน่นอน

เมื่อเห็นคู่ชายหญิงไม่คุ้นหน้าเข้ามาวุ่นวาย เย่ชิงเฉิงจึงถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ไม่ทราบว่า เรื่องของข้ามันเกี่ยวอะไรกับพวกเจ้า?”