พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 424

มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยคุ้นเคยกับยันต์สั่งสวรรค์ และ ‘พี่สาว’ ในนั้นมานานแล้ว ดังนั้นพวกนางจึงไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร

แต่ยังไงซะ นี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวเหมิงลู่และหลิงฟ่างหัวที่ได้พบกับหญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ ซึ่งมันทำให้พวกนางรู้สึกตกตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อ

สำหรับทางด้านของหญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ เมื่อนางถูกนำออกมา นางก็กวาดสายตามองไปยังจ้าวเหมิงลู่ เหลียงเฟ่ยเอ๋อ และคนอื่น ๆ ก่อนที่จะหยุดที่หลิงฟ่างหัว หลิงยี่เทียน และหลิงไช่หยุน ซึ่งมันทำให้สีหน้าของนางเปลี่ยนไปในทันที

จากนั้นสายตาของนางก็กลับไปที่หลิงตู้ฉิงขณะที่นางถามว่า “พวกเขาเป็นลูกบุญธรรมของเจ้าทั้งหมดงั้นเหรอ? นี่ใครเป็นคนวางหลุมพลางเจ้าแบบนี้กัน?”

นางเห็นได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของลูก ๆ ของหลิงตู้ฉิงเหล่านี้นั้นน่าอัศจรรย์ขนาดไหน ซึ่งมันทำให้นางรู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

และเช่นเดียวกับหลิงตู้ฉิง นางเองก็ได้ข้อสรุปว่าหลิงตู้ฉิงถูกวางหลุมพราง

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้ที่เจ้าเห็นอยู่ คือลูกสาวคนที่ห้า ลูกชายคนที่หกและลูกสาวคนที่เจ็ด ลูกชายคนโตของข้ามีสายเลือดทรราชสวรรค์ ลูกสาวคนที่สองของข้าคือร่างวิถีนภาคราม ส่วนลูกชายคนที่สามนั้นเจ้าได้เห็นเขาแล้วและคนสุดท้ายลูกชายคนที่สี่เขามีร่างแห่งมังกรสงคราม”

หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เจ้าถูกใครบางคนวางแผนร้ายเอาไว้นอน ไม่เช่นนั้นเรื่องแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นแน่นอน”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ข้าไม่สน!”

“แต่เจ้าต้องระวัง! บางทีคนที่ส่งลูก ๆ ของเจ้าเหล่านี้มาอยู่กับเจ้านั่นก็เพราะเมื่อถึงเวลาคนผู้นั้นจะลงมือกับเจ้าอย่างรุนแรงผ่านทางพวกเขา โดยเฉพาะที่ตอนนี้สายใยของเจ้ากับพวกเขาต่างแน่นแฟ้นกันถึงขนาดนี้ และยิ่งมองจากทัศนคติของเจ้าที่มีต่อพวกเขา ข้าคิดว่ามันมีความเป็นไปได้สูง”

“ยิ่งไปกว่านั้นข้าเห็นว่าเจ้าได้ถ่ายทอดวิชาลับที่หายสาบสูญให้กับพวกเขามากมายแบบที่คนอื่นไม่สามารถเรียนรู้ได้ ซึ่งมันอาจเป็นหนึ่งในการวางแผนของใครบางคน” หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์เตือนเขา

“ข้ารู้!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ถึงแม้ว่าข้าจะมีความขัดแย้งกับไอ้พวกคนเหล่านั้น แต่ในเมื่อตอนนี้พวกเขาเป็นลูกของข้าและพวกเขาก็เป็นหนึ่งในวิถีเส้นทางที่ข้าไล่ตามในชีวิตนี้ ดังนั้นข้าเชื่อว่าข้าจะจัดการกับปัญหาทุกอย่างได้”

หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์กลอกตาแล้วพูดว่า “เจ้าก็เหมือนเดิมเสมอ แยกแยะเจตนาดีของคนอื่นไม่ได้!”

หลิงตู้ฉิงยิ้ม “ไม่ต้องกังวล ข้าคิดว่ามันจะต้องดี”

หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ถอนหายใจ “ข้าหวังว่าวันหนึ่งเจ้าจะไม่เสียใจ!”

“ข้าไม่เคยเสียใจเลยที่เดินตามเส้นทางที่ข้าใฝ่หาในชีวิตที่แล้ว และในชีวิตนี้ข้าก็จะไม่เสียใจเช่นกัน!” หลิงตู้ฉิงพูดอย่างหนักแน่น

หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์โกรธและพูดว่า “นี่เจ้าหมายความว่าข้าสมควรตายแล้วงั้นเหรอ!”

ในชีวิตก่อนหน้านี้นางเป็นผู้เสียสละบนเส้นทางบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิง

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าหมายถึง!” หลิงตู้ฉิงพูดอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ฮึ่ม!” หญิงสาวในยันต์สั่งสวรรค์ตะคอกด้วยความโกรธ จากนั้นนางก็บังคับยันต์สั่งสวรรค์ม้วนเก็บและบินกลับไปอยู่ในมือของมี่ไล

“สามี…” จ้าวเหมิงลู่และคนอื่น ๆ มองหน้ากันด้วยความตกใจ

หลิงตู้ฉิงมองไปที่มี่ไล และส่ายหัวเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไรอีก

หลังจากนั้นไม่นานลูก ๆ ของหลิงตู้ฉิงแต่ละคนก็แยกย้ายกลับไปที่เรือนของตัวเอง เนื่องจากพวกเขารู้ดีว่าพ่อและแม่ของพวกเขาไม่ได้เจอกันมานานหลายสิบปีและในเมื่อตอนนี้พวกเขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง พวกเขาคงจะต้องใช้เวลาในการทักทายกันอย่างรุงแรงและนานสักหน่อย

แน่นอนว่าหลังจากนั้น ความปั่นปวนของพลังวิญญาณรอบ ๆ คฤหาสน์สราญรมย์ก็เริ่มพุ่งพล่านขึ้นอย่างรุนแรง

สำหรับผู้คนที่อยู่ในเมืองจันทรามาตั้งแต่ยุคที่หลิงตู้ฉิงยังโด่งดัง เมื่อพวกเขารู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่ปั่นป่วนมาจากทิศทางของคฤหาสน์สราญรมย์ พวกเขาก็ทำได้เพียงแต่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“ความปั่นป่วนของพลังวิญญาณที่ไม่เกิดขึ้นมาหลายสิบปี ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นอีกแล้วงั้นเหรอ?” ทุกคนในเมืองต่างพูดไม่ออก

เนื่องจากความปั่นป่วนของพลังวิญญาณที่ไหลเวียนที่รุนแรงเช่นนี้ ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่บริเวณรอบ ๆ จึงไม่สามารถสงบใจบ่มเพาะได้เลย รวมไปถึงหลายคนที่คุ้นเคยกับจังหวะความปั่นป่วนของพลังวิญญาณเช่นนี้พวกเขาก็สามารถคาดเดาได้อย่างง่าย ๆ ว่าใครเป็นต้นเหตุ

หลังจากที่นางชำระมวลมลทินออกจากร่างไปได้เกือบเดือนแล้ว ใบหน้าของนางก็ไม่เศร้าโศกเหมือนเดิมอีกต่อไป แต่แน่นอนว่านางยังคงไม่มีความสุข

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “พ่อจะให้หยดน้ำวิญญาณบริสุทธิ์เจ้าเพิ่มอีกสักหน่อยให้เจ้าเก็บไว้ ส่วนเจ้าจะใช้มันหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับเจ้า ถ้าเจ้าคิดว่าต้องการจะใช้มัน ก็จงใช้มันซะ”

หลิงว่านถิงพยักหน้าและพูดว่า “ขอบคุณ ท่านพ่อ!”

“นอกจากนี้ในอดีตพ่อเคยบอกว่าจะให้หลิงจู้ไว้กับเจ้า ตอนนี้พ่อรู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะได้มันไปครอบครอง แม้ว่าตอนนี้หลิงจู้จะเป็นสมบัติระดับสวรรค์ แต่หลิงจู้นั้นสามารถพัฒนาระดับของมันขึ้นไปได้เรื่อย ๆ ดังนั้นจงดูแลมันให้ดีเพราะอนาคตของเจ้าและของมันนั้นไร้ขีดจำกัด อ๋อ! อันที่จริง หลิงจู้เป็นสมบัติชิ้นแรกที่พ่อสร้างให้มันมีสติปัญญาอยู่ในตัวเอง ดังนั้นมันจะช่วยเสริมความแข็งแกร่งให้ทั้งร่างกายและทักษะของเจ้าด้วย” หลังจากหลิงตู้ฉิงพูดจบ เขาก็เรียกหลิงจู้ออกมา หลังจากกระซิบอะไรบางอย่างกับหลิงจู้อยู่สักพัก เขาก็ยื่นมันให้กับหลิงว่านถิง

แต่เมื่อถูกยื่นออกไป หลิงจู้ก็ดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะแยกทางกับหลิงตู้ฉิง ซึ่งมันแสดงออกโดยการใช้เส้นขนของมันพันรอบแขนของหลิงตู้ฉิงเอาไว้

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เจ้าไม่เหมาะสมกับข้าหรอก แต่เจ้าจงวางใจหากข้าบอกว่า ว่านถิงเหมาะสมกับเจ้าที่สุดนั่นก็แปลว่าเจ้าจะได้รับประโยชน์อย่างมากมายเมื่ออยู่กับนางแน่นอน และเจ้าอย่าลืมสิว่า ว่านถิงเป็นลูกของข้า ดังนั้นข้าจะไม่ละเลยเจ้าแน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงจู้ก็ปล่อยหลิงตู้ฉิง และใช้เส้นขนของมันไปพันไว้รอบตัวของหลิงว่านถิงแทน

หลิงว่านถิงเองก็ยอมรับหลิงจู้ และลูบไล้มันด้วยความรักสักพักก่อนที่จะหลอมรวมมันเข้าไปในร่างกายของนาง จากนั้นนางก็ยิ้มและพูดกับหลิงตู้ฉิงว่า “ท่านพ่อหลังจากที่ข้าเจอกับคนใจร้ายคนนั้นอีกครั้งในอนาคต ข้าขอออกไปท่องโลกภายนอกได้ไหม?”

หลิงตู้ฉิงเลิกคิ้วครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เอางี้ หลังจากที่จบเรื่องพ่อจะส่งเจ้าไปที่สำนักเต๋าสวรรค์ก็แล้วกัน เพราะไม่ว่าจะยังไงช้าเร็วเจ้าก็ต้องไปที่นั่นอยู่ดี เมื่อถึงเวลาพ่อจะให้คนของสำนักเต๋าสวรรค์มารับเจ้าออกไปท่องโลก แบบนี้ดีไหม?”

อันที่จริงหลิงตู้ฉิงไม่ต้องการให้หลิงว่านถิงจากไป แต่เขาจำได้ว่าถังชี่หยุนเคยพูดเอาไว้ว่า ลูก ๆ ของเขาควรมีเป้าหมายของตัวเอง และนั่นก็คือวิธีการเดียวกับที่ถังชี่หยุนใช้มันกับหมิงจู้และหมิงซิ่วเช่นกัน

ดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการให้หลิงว่านถิงจากไป แต่เขาก็ยังรับปาก

หลิงว่านถิงโค้งคำนับไปทางหลิงตู้ฉิง และพูดว่า “ขอบคุณ ท่านพ่อ!”

“จงตั้งใจฝึกฝนให้ดี แล้วพ่อจะให้บางสิ่งบางอย่างแก่เจ้าเมื่อถึงเวลา” หลิงตู้ฉิงยิ้ม “เอาล่ะ ตอนนี้พ่อขอไปหาฟ่างหัวต่อก่อน”