พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 444

เมื่อได้ยินว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญของอาณาจักรหลงซานมาที่นี่เพื่อส่งสาส์น หลิงตู้ฉิงและคนที่เหลือก็หยุดทันที จากนั้นก็มีคนนำผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญผู้นั้นเข้ามา

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญนั้นมายืนต่อหน้าทุกคนและพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท จักรพรรดิของข้ากำลังรอพวกท่านอยู่ที่เกาะสำริด เพื่อเจรจาหาทางแก้ไขความบาดหมางนี้ของพวกเรา”

หลิงยี่เทียนพยักหน้าและพูดขึ้นว่า “ไม่มีปัญหา เจ้าจงกลับไปบอกหยูเจิ้งหมิงให้เตรียมตัวรอข้าที่นั่นได้เลย!”

หลังจากที่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญผู้นั้นแจ้งสาส์นเสร็จ เขาก็หันกลับและบินจากไป

จากนั้นหลิงยี่เทียนถามหลิงตู้ฉิง “ท่านพ่อ เราจะจัดการกับหยูเจิ้งหมิงอย่างไรดี?”

หลิงตู้ฉิงมองกลับไปที่หลิงว่านถิง ซึ่งยังคงหลับอยู่ในรถม้าและพูดขึ้นว่า “พ่อสัญญากับว่านถิงว่าจะให้นางเป็นคนตัดสินใจว่า หยูเฉิงฮุยจะอยู่หรือตาย แต่พ่อไม่ได้ให้นางตัดสินใจว่าหยูเจิ้งหมิงควรมีชีวิตอยู่หรือไม่ เมื่อเราไปถึงเกาะสำริด เราจะจับตัวหยูเจิ้งหมิงเอาไว้ก่อน”

ในขณะนี้หลิงว่านถิงยังคงหลับใหลอยู่เพราะสิ่งที่หลิงตู้ฉิงสาธิตให้นางเรียนรู้นั้นมันมากเกินไป และแน่นอนว่าถึงแม้นางจะไม่ได้หลับ แต่นางก็คงไม่สนใจชีวิตของหยูเจิ้งหมิงอยู่ดี

สิ่งที่นางอยากรู้มีเพียงสิ่งเดียวก็คือ หยูเฉิงฮุยรักนางบ้างหรือเปล่า?

หลิงยี่เทียนพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ข้าจะลบชื่ออาณาจักรหลงซานออกจากทะเลชางหมางซะ เพื่อตอบแทนสิ่งที่พวกมันทำไว้กับพี่สอง!”

หลิงฟ่างหัวที่ยืนอยู่ด้านข้าง นางพูดแทรกขึ้นว่า “ท่านพ่อ ข้าต้องฆ่าไอ้ผู้ชายคนนั้นให้ได้!”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เราจะคุยกันเรื่องนี้หลังจากพี่สองของเจ้าตัดสินใจแล้ว!”

เมื่อเขาลั่นวาจาแล้ว เขาก็ต้องรักษาคำพูด

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนี้ หลิงฟ่างหัวทำหน้ามุ่ยหน้าด้วยความไม่พอใจ

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้นางจะไม่พอใจ แต่นางก็ต้องฟังพ่อของนางเป็นธรรมดา

สิ่งที่นางกังวลก็คือ นางกังวลว่าเมื่อพี่สองของนางได้พบกับหยูเฉิงฮุย พี่ของนางจะใจอ่อนกับคำอ้อนวอนของฝั่งตรงข้ามและปล่อยเขาไปอีกครั้ง เพราะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด นางยังคงรู้สึกว่าพี่สองของนางนั้นโง่เง่าเป็นอย่างมากและยังมีใจให้กับผู้ชายคนนั้น อย่างไรก็ตามตอนนี้พี่สองของนางกำลังหลับสนิท นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำได้แค่เงียบไปก่อน

ในฐานะอดีตสมาชิกของกลุ่มเสื้อคลุมโลหิต เสี่ยวเยว่เฟิงจึงคุ้นเคยกับตำแหน่งของเกาะต่าง ๆ

ภายใต้คำแนะนำของนาง หลงเฉินก็ได้บินไปยังเกาะสำริด

ซึ่งในเวลาเดียวกัน ทหารนับหมื่นที่บินตามหลังพวกเขาก็บินไปทั่วดินแดนของอาณาจักรหลงซาน

ผ่านไปครึ่งวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเกาะสำริดที่หยูเจิ้งหมิงกำลังรออยู่

นอกเหนือจากผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์หลายร้อยคน เขายังนำกองทัพขนาดเล็กติดตามมาด้วย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าไม่ว่าเขาจะนำกองทหารมากี่คนมันก็ไม่มีประโยชน์เท่ากับผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ตาม

แต่ยังไงซะ ในฐานะจักรพรรดิ มันจะดูเหมือนว่าเขาคงจะขาดอะไรไปบางอย่างหากเขาไม่นำกองทัพมาด้วยเพื่อแสดงแสนยานุภาพ

จากนั้นเขาก็เห็นผู้คนของอาณาจักรจันทรากำลังบินมาแต่ไกล แต่เมื่อเขาเห็นรถม้าที่ถูกลากโดยหลงเฉิน ดวงตาของหยูเจิ้งหมิงก็หรี่ลงพร้อมกับพึมพำในใจ

คนพวกนี้ช่างบังอาจจริง ๆ ที่กล้าทำเรื่องอันตรายเช่น เอาเผ่ามังกรมาลากรถม้าแบบนี้