พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 444

เมื่อได้ยินว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญของอาณาจักรหลงซานมาที่นี่เพื่อส่งสาส์น หลิงตู้ฉิงและคนที่เหลือก็หยุดทันที จากนั้นก็มีคนนำผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญผู้นั้นเข้ามา

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญนั้นมายืนต่อหน้าทุกคนและพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท จักรพรรดิของข้ากำลังรอพวกท่านอยู่ที่เกาะสำริด เพื่อเจรจาหาทางแก้ไขความบาดหมางนี้ของพวกเรา”

หลิงยี่เทียนพยักหน้าและพูดขึ้นว่า “ไม่มีปัญหา เจ้าจงกลับไปบอกหยูเจิ้งหมิงให้เตรียมตัวรอข้าที่นั่นได้เลย!”

หลังจากที่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์สามัญผู้นั้นแจ้งสาส์นเสร็จ เขาก็หันกลับและบินจากไป

จากนั้นหลิงยี่เทียนถามหลิงตู้ฉิง “ท่านพ่อ เราจะจัดการกับหยูเจิ้งหมิงอย่างไรดี?”

หลิงตู้ฉิงมองกลับไปที่หลิงว่านถิง ซึ่งยังคงหลับอยู่ในรถม้าและพูดขึ้นว่า “พ่อสัญญากับว่านถิงว่าจะให้นางเป็นคนตัดสินใจว่า หยูเฉิงฮุยจะอยู่หรือตาย แต่พ่อไม่ได้ให้นางตัดสินใจว่าหยูเจิ้งหมิงควรมีชีวิตอยู่หรือไม่ เมื่อเราไปถึงเกาะสำริด เราจะจับตัวหยูเจิ้งหมิงเอาไว้ก่อน”

ในขณะนี้หลิงว่านถิงยังคงหลับใหลอยู่เพราะสิ่งที่หลิงตู้ฉิงสาธิตให้นางเรียนรู้นั้นมันมากเกินไป และแน่นอนว่าถึงแม้นางจะไม่ได้หลับ แต่นางก็คงไม่สนใจชีวิตของหยูเจิ้งหมิงอยู่ดี

สิ่งที่นางอยากรู้มีเพียงสิ่งเดียวก็คือ หยูเฉิงฮุยรักนางบ้างหรือเปล่า?

หลิงยี่เทียนพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ข้าจะลบชื่ออาณาจักรหลงซานออกจากทะเลชางหมางซะ เพื่อตอบแทนสิ่งที่พวกมันทำไว้กับพี่สอง!”

หลิงฟ่างหัวที่ยืนอยู่ด้านข้าง นางพูดแทรกขึ้นว่า “ท่านพ่อ ข้าต้องฆ่าไอ้ผู้ชายคนนั้นให้ได้!”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เราจะคุยกันเรื่องนี้หลังจากพี่สองของเจ้าตัดสินใจแล้ว!”

เมื่อเขาลั่นวาจาแล้ว เขาก็ต้องรักษาคำพูด

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนี้ หลิงฟ่างหัวทำหน้ามุ่ยหน้าด้วยความไม่พอใจ

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้นางจะไม่พอใจ แต่นางก็ต้องฟังพ่อของนางเป็นธรรมดา

สิ่งที่นางกังวลก็คือ นางกังวลว่าเมื่อพี่สองของนางได้พบกับหยูเฉิงฮุย พี่ของนางจะใจอ่อนกับคำอ้อนวอนของฝั่งตรงข้ามและปล่อยเขาไปอีกครั้ง เพราะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด นางยังคงรู้สึกว่าพี่สองของนางนั้นโง่เง่าเป็นอย่างมากและยังมีใจให้กับผู้ชายคนนั้น อย่างไรก็ตามตอนนี้พี่สองของนางกำลังหลับสนิท นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำได้แค่เงียบไปก่อน

ในฐานะอดีตสมาชิกของกลุ่มเสื้อคลุมโลหิต เสี่ยวเยว่เฟิงจึงคุ้นเคยกับตำแหน่งของเกาะต่าง ๆ

ภายใต้คำแนะนำของนาง หลงเฉินก็ได้บินไปยังเกาะสำริด

ซึ่งในเวลาเดียวกัน ทหารนับหมื่นที่บินตามหลังพวกเขาก็บินไปทั่วดินแดนของอาณาจักรหลงซาน

ผ่านไปครึ่งวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเกาะสำริดที่หยูเจิ้งหมิงกำลังรออยู่

นอกเหนือจากผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์หลายร้อยคน เขายังนำกองทัพขนาดเล็กติดตามมาด้วย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าไม่ว่าเขาจะนำกองทหารมากี่คนมันก็ไม่มีประโยชน์เท่ากับผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สามัญที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ตาม

แต่ยังไงซะ ในฐานะจักรพรรดิ มันจะดูเหมือนว่าเขาคงจะขาดอะไรไปบางอย่างหากเขาไม่นำกองทัพมาด้วยเพื่อแสดงแสนยานุภาพ

จากนั้นเขาก็เห็นผู้คนของอาณาจักรจันทรากำลังบินมาแต่ไกล แต่เมื่อเขาเห็นรถม้าที่ถูกลากโดยหลงเฉิน ดวงตาของหยูเจิ้งหมิงก็หรี่ลงพร้อมกับพึมพำในใจ

คนพวกนี้ช่างบังอาจจริง ๆ ที่กล้าทำเรื่องอันตรายเช่น เอาเผ่ามังกรมาลากรถม้าแบบนี้

“เพราะว่าข้าเองก็ได้รู้มาว่าพี่สาวของท่านเองชอบน้องชายของข้าเป็นอย่างมาก และน้องชายของข้าก็ชอบพี่สาวของท่านเช่นกัน ดังนั้นมันจะดีที่สุดหากพวกเราทั้งสองร่วมมือกันเพื่อปกครองเหนือทะเลชางหมางและแบ่งผลประโยชน์ในทะเลชางหมางไว้กับมือของพวกเราเอง”

หยูเจิ้งหมิงพูดยาวเหยียด แต่ก่อนที่หลิงยี่เทียนจะทันได้ตอบอะไรไป หลิงตู้ฉิงก็พูดขึ้นก่อน “ข้าบอกให้เจ้ามอบหยูเฉิงฮุยให้ข้า ข้าไม่อยากได้ยินเรื่องไร้สาระอะไรของเจ้า!”

หลังจากที่หลิงตู้ฉิงพูดจบ เขาก็ดึงพลังของรถม้าให้ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาและเรียกหลิงจู้ให้มาอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็โยนเส้นขนของหลิงจู้สองเส้นลงไปบนพื้น ซึ่งเมื่อมันแตะพื้นมันก็มุดลงพื้นอย่างเงียบ ๆ และกลายเป็นรากไม้พุ่งไปหาหยูเจิ้งหมิงจากใต้ดิน

ในเวลาเดียวกัน หลิงตู้ฉิงก็ได้เด็ดเส้นขนเพื่ออีกหนึ่งเส้นและโยนมันออกไปทางหยูเจิ้งหมิงอีกรอบ ซึ่งรอบนี้เส้นขนที่ถูกโยนออกไปมันได้กลายเป็นแส้ยาวพุ่งเข้าไปคว้าตัวหยูเจิ้งหมิง

“ปกป้องฝ่าบาท!” บรรดาผู้คนของฝั่งอาณาจักรหลงซานต่างตกตะลึง พวกเขาทุกคนรีบพุ่งตัวเข้าหาเส้นขนของหลิงจู้เพื่อสกัดกั้นและสร้างกำแพงป้องกันรอบตัวหยูเจิ้งหมิง เพื่อป้องกันไม่ให้หลิงจู้สัมผัสเขา

อย่างไรก็ตาม พวกเขานั้นไม่รู้ตัวเลยว่ามีรากสองเส้นกำลังเข้าใกล้หยูเจิ้งหมิงจากใต้พื้นดินอย่างเงียบ ๆ และในชั่วพริบตาที่พวกเขาเอาแต่สนใจแส้ยาวที่กำลังพุ่งเข้ามา จู่ ๆ รากไม้ก็ทะลุขึ้นมาบนพื้นดินมัดขาทั้งสองข้างของหยูเจิ้งหมิงเอาไว้ และลากเขาลงไปใต้พื้นดิน ซึ่งหลังจากนั้นเพียงชั่วพริบตาร่างของหยูเจิ้งหมิงก็ถูกลากขึ้นมาจากพื้นดินให้มาปรากฏตัวต่อหน้าหลิงตู้ฉิง

“รีบชิงตัวองค์จักรพรรดิกลับมาเดี๋ยวนี้!” ขันทีที่เคยยืนอยู่ด้านของหยูเจิ้งหมิงตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าร้อนรนทันที

แต่ในขณะที่เขาพูด เส้นขนที่กลายเป็นแส้ก็พุ่งเข้าหาเขาและใช้ส่วนปลายของมันแทงเข้าไปในร่างกายของเขา และเหวี่ยงร่างของเขาลงฟาดกับพื้นอย่างรุนแรงจนเขาถึงกับหมดสติไป

“ข้าต้องการถามคำถามเขา ถ้าใครกล้ามารบกวนข้า ก็เตรียมเจ็บตัวได้เลย!” หลิงตู้ฉิงพูดพลางกวาดสายตาไปยังกลุ่มผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรหลงซานทั้งหมด

ทางด้านของบรรดาผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรหลงซานทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ก็คือกลุ่มเดียวกับที่อยู่ที่ศึกบนเกาะไท่อี้ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่าหลิงตู้ฉิงแข็งแกร่งแค่ไหน แล้วในตอนนี้หลิงตู้ฉิงกลับได้ตัวจักรพรรดิของพวกเขาไปแล้ว พวกเขาจึงรู้ตัวว่าพวกเขาหมดหนทางที่จะต่อต้านอะไรได้อีก

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็ไม่ได้สนใจพวกเขาต่อ เขามองไปที่หยูเจิ้งหมิงและถามว่า “เมื่อกี้นี้เจ้าพูดถึงอะไรนะ? ไหนลองพูดอีกครั้งสิ?”