พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 460

ภายในรถม้า หลิงตู้ฉิงเห็นว่าในที่สุดหยูไท่ฉวนก็มาถึง เขาสั่งคนอื่น ๆ ทันที “อย่าก้าวออกจากขอบเขตของค่ายกลกระบี่เหินเมฆาเด็ดขาด”

มีคนจำนวนมากเกินไป หากพวกเขาทั้งหมดก้าวออกจากขอบเขตของค่ายกลกระบี่เหินเมฆา มันก็ยากที่หลิงตู้ฉิงจะปกป้องพวกเขาได้ทั้งหมด

จากนั้น หลิงตู้ฉิงก็ก้าวเท้าออกจากค่ายกลกระบี่เหินเมฆา

เย่ชิงเฉิง ซึ่งอยู่ด้านข้างมองไปที่หลิงตู้ฉิง ก่อนที่จะจ้องมองไปที่เย่หยูหลัน

เย่หยูหลันถอนหายใจกับตัวเอง นางยืนขึ้นและเดินออกจากค่ายกลกระบี่เหินเมฆา และไปยืนอยู่ข้าง ๆ หลิงตู้ฉิง

ในอีกด้านหนึ่ง หยูไท่ฉวนและคนอื่น ๆ ก็จริงจังมากขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นการปรากฏตัวของเย่หยูหลัน

หลิงตู้ฉิงกวาดสายตามองไปที่กลุ่มคน และเมื่อเขามองไม่เห็นหยูเฉิงฮุย เขาก็มองไปที่หยูไท่ฉวน และถามขึ้นว่า “หยูเฉิงฮุยอยู่ที่ไหน?”

ในขณะนี้ หยูเฉิงฮุยซ่อนตัวอยู่หลังกลุ่มคน ไม่กล้าที่จะส่งเสียงใด ๆ

แม้ว่านี่จะเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรมังกรทะยาน และเขาก็มีคนมากมายที่คอยปกป้องเขา แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะแสดงตัว

เขารู้สึกหวาดกลัวหลิงตู้ฉิงอย่างแท้จริง จากเรื่องที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพี่ชายของเขาให้เขาได้ยิน

วิธีการแบบใดกันที่สามารถทำให้คนกลายเป็นผีไปจริง ๆ เมื่อคิดได้เช่นนี้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เขาจะกล้าออกไปได้อย่างไร?

เว้นแต่ทุกอย่างจะจบสิ้นลงและผู้คนทั้งหมดจากอาณาจักรจันทราถูกจับ จากนั้นเขาถึงจะกล้าออกมาเสนอหน้า

ในขณะนี้เมื่อได้ยินว่าหลิงตู้ฉิงกำลังมองหาเขา คอของเขาก็หดกลับทันที

อีกด้านหนึ่ง หยูไท่ฉวนถามตอบกลับเช่นกัน หลังจากที่ได้ยินคำถามของหลิงตู้ฉิง “เจ้าต้องการที่จะทำอะไร?”

หลิงตู้ฉิงจ้องไปที่หยูไท่ฉวน และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา “มอบหยูเฉิงฮุยมา ข้ามีปัญหาบางอย่างที่ต้องจัดการกับเขา!”

หยูไท่ฉวนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น “ถ้าอย่างนั้นข้าขอถามเจ้าก่อนว่าเป็นเจ้าใช่ไหมที่สังหารลูกชายคนโตของข้า หยูเจิ้งหมิง? และตอนนี้เจ้าได้นำกองกำลังของเจ้ามายังเมืองหลวงของข้า พร้อมกับดูหมิ่นคนของข้า เจ้าได้คำนึงถึงผลที่ตามมาดีแล้วใช่ไหม?”

“ถ้าเจ้าไม่ส่งหยูเฉิงฮุยมาให้ข้า ผลลัพธ์ที่เจ้าจะได้เผชิญมันจะน่ากลัวยิ่งกว่าที่ลูกชายของเจ้าได้เจอเป็นร้อยเท่า!” หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หยูไท่ฉวนหัวเราะเยาะ และไม่สนใจคำขู่ของหลิงตู้ฉิง เขาหันไปหาเย่หยูหลันและถามขึ้น “ข้ารู้ว่าเจ้าคือคนของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ ข้าอยากรู้ว่าสำนักของเจ้าต้องการยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้จริง ๆ ใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินคำถามนี้ เย่หยูหลันลังเลเล็กน้อย เพราะนางเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

ภารกิจของนางคือการปกป้องเย่ชิงเฉิง นอกเหนือจากความปลอดภัยของเย่ชิงเฉิงแล้ว อันที่จริงนางก็ไม่สนใจอะไรอย่างอื่นอีก อย่างมากที่สุด นางก็แค่ต้องดูแลความปลอดภัยของหลิงตู้ฉิงอีกคนด้วยเท่านั้น ส่วนอย่างอื่นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนางเลย

เมื่อเห็นว่าเย่หยูหลันไม่ตอบอะไรออกไป เย่ชิงเฉิงก็เดินออกมาทันทีและพูดว่า “ข้าคือ เย่ชิงเฉิง จากสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ หลิงตู้ฉิงเป็นสามีของข้า หลิงว่านถิงที่ถูกหยูเฉิงฮุยหลอกก็เป็นลูกสาวของข้า เจ้าคิดว่าสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ของข้าควรเข้ามายุ่งหรือไม่?”

“สรุปแล้วเจ้ากำลังจะหมายถึงสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเจ้า ต้องการทำสงครามกับตำหนักมังกรและภูเขาเอ้อหลงของเรางั้นเหรอ?” หยูไท่ฉวนถามขึ้นกลับ

เย่หยูหลันพูดอย่างรวดเร็วว่า “คุณหนู…”

สำนักมหาอำนาจทั้งสองจะกลายเป็นศัตรูกันโดยเรื่องแบบนี้ได้ยังไง? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสถานการณ์ปัจจุบันของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ยังระส่ำระส่ายจากปัญหาภายในอยู่แบบนี้ การสร้างศัตรูเพิ่มมันจะยิ่งทำให้สำนักของนางตกอยู่ในสถานการณ์ที่แย่มากไปกว่าเดิม

เย่ชิงเฉิงโบกมือหยุดเย่หยูหลันไม่ให้พูดอะไรต่อ นางจ้องไปที่หยูไท่ฉวนและพูดว่า “เจ้าไม่สามารถเป็นตัวแทนของตำหนักมังกรได้ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเป็นตัวแทนของภูเขาเอ้อหลง และจงอย่าลืมว่าลูกชายของเจ้าได้ทำเรื่องสกปรกเอาไว้ต่อพวกข้าก่อน ดังนั้นหากตำหนักมังกรล่วงรู้ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่ยืนหยัดเพื่อเจ้า พวกเขาอาจจะล้างบางพวกเจ้าซะมากกว่า”

หยูไท่ฉวนเย้ยหยัน “แล้วการที่เจ้าดูหมิ่นเผ่ามังกรโดยการบังคับให้หลงเฉิน มาลากรถม้าให้กับพวกเจ้าเช่นนี้ พวกเจ้าคิดว่าตำหนักมังกรและภูเขาเอ้อหลงจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อได้ทราบเรื่องแล้ว?”