พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 507

หลิงตู้ฉิงจากมาโดยไม่รู้ว่าการย้ำเตือนของเขานั้นจะถูกเข้าใจผิดโดยคนของสำนักวิญญาณโลหิตเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม ความผิดพลาดของเขาก็ได้กระตุ้นความกระตือรือร้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในด้านการบ่มเพาะของสำนักวิญญาณโลหิต

“ตรงไปที่อาณาเขตสุสานกระบี่!” หลิงตู้ฉิงออกคำสั่ง

เรื่องของสำนักวิญญาณโลหิตได้รับการแก้ไขแล้ว และเขาก็มีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสุสานกระบี่เรียบร้อย ดังนั้นเมื่อเขาไปถึงที่นั่น พวกเขาย่อมไม่ต้องไปตามหาเบาะแสของเทพกระบี่อย่างมืดมน

แต่แล้วเมื่อพวกเขาเดินทางไปได้ไม่ไกล พวกเขาก็ถูกใครบางคนหยุดเอาไว้

ผู้ที่หยุดพวกเขาไว้ก็คือ หงเยว่ แห่งตำหนักหอมรัญจวน “ความโด่งดังของนายท่านนั้นทำให้ข้าพบกับท่านได้ง่ายจริง ๆ!” หงเยว่เอ่ยพลางส่งรอยยิ้ม “ตั้งแต่ที่ท่านพาศิษย์ข้าจากไป ข้าก็คิดถึงศิษย์ข้าเป็นอย่างมาก ว่าแต่ศิษย์ของข้าเป็นอย่างไรบ้าง? นายท่านกินทุกอย่างของศิษย์ข้าเสร็จแล้วใช่ไหม?”

หลิงตู้ฉิงเอียงศีรษะและมองไปที่หมิงยู่ที่อยู่ข้าง ๆ เขาแล้วพูดว่า “ข้าให้เจ้าจัดการก็แล้วกัน”

หมิงยู่ยิ้มและพูดว่า “นายท่าน ข้าขอไปพบกับนางก่อน โปรดท่านรอข้าสักครู่ ไม่ว่ายังไงนางก็เคยเป็นอาจารย์ของข้า”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ไปเถอะ”

เขาเข้าใจว่า หงเยว่ส่งหมิงยู่มาอยู่เคียงข้างเขาโดยมีจุดประสงค์อื่น ดังนั้นทันทีที่พวกเขาออกจากสำนักวิญญาณโลหิต หงเยว่จึงรีบมาหยุดพวกเขาไว้ ซึ่งในตอนนี้หงเยว่อาจจะต้องการข้อมูลของการเปลี่ยนแปลงของสำนักวิญญาณโลหิต! อย่างไรก็ตามในเมื่อตอนนี้หมิงยู่ได้เป็นเจ้าสำนักวิญญาณโลหิตแล้ว ดังนั้นนางจะต้องเผชิญกับปัญหาเหล่านี้ด้วยตนเอง

ในขณะนี้ หงเยว่ที่รออยู่ข้างนอกตกใจมาก เมื่อนางเห็นหมิงยู่ปรากฏกายขึ้น

มันเมื่อไม่นานมานี้เองที่พวกนางเจอกันครั้งสุดท้าย? แต่แล้วทำไมศิษย์ของนางตอนนี้กลับสามารถพัฒนาระดับการบ่มเพาะจากขอบเขตประสานทะเลปราณไปสู่ระดับนภาครามได้อย่างไร?

นางจ้องมองไปที่หมิงยู่ด้วยสายตาเหม่อลอยโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร หรือต่อให้นางต้องการจะถาม แต่นางก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มถามจากตรงจุดไหน

หมิงยู่ยิ้ม “อาจารย์ ท่านต้องการพบข้าทำไมงั้นเหรอ?”

เมื่อได้สติ หงเยว่จึงรีบถามขึ้นว่า “นี่เจ้าเป็นศิษย์ของข้าจริง ๆ งั้นเหรอ?”

หมิงยู่ยิ้มและพูดว่า “สถานะของข้าตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อน ซึ่งข้าจะเป็นศิษย์ของท่านหรือไม่ก็ได้”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” หงเยว่ถาม “นอกจากนี้ข้ารู้ว่าเจ้าเองก็เข้าไปในสำนักวิญญาณโลหิตเช่นกัน เจ้าบอกข้าทีว่าเกิดอะไรขึ้นภายในนั้นกันแน่?”

หมิงยู่ยิ้มและพูดว่า “ข้าติดตามนายท่านไปยังสำนักวิญญาณโลหิตและได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่และเรียนรู้วิชาโลหิตอมตะของสำนักวิญญาณโลหิต ดังนั้นตอนนี้ข้าคือเจ้าสำนักวิญญาณโลหิต ส่วนร่างกายของข้าในตอนนี้ที่ท่านเห็นก็คือร่างจำแลงที่ถูกสร้างขึ้นจากทะเลโลหิต”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หงเยว่รู้สึกตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

นางจ้องมองไปที่หมิงยู่ด้วยความงุนงงและหัวเราะอย่างขมขื่น “ข้าก็สงสัยอยู่ว่าทำไมพวกเจ้าถึงใช้เวลานานกว่าจะออกมาจากสำนักวิญญาณโลหิตและเหตุใดจึงมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในสำนักวิญญาณโลหิต มันกลับกลายเป็นว่าเจ้าได้กลายเป็นเจ้าสำนักวิญญาณโลหิตแล้ว ยังไงซะข้าก็ขอแสดงความยินดีกับเจ้าด้วยก็แล้วกัน”

หมิงยู่หัวเราะ “อาจารย์ ในอนาคตข้าจะไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับตำหนักหอมรัญจวนอีกต่อไป แต่แน่นอนว่าข้าจะยังไงระลึกไว้ว่าท่านคืออาจารย์ของข้า เพราะถ้าหากไม่ใช่เพราะท่านแล้วข้าคงไม่ได้ติดตามนายท่าน และข้าคงไม่ได้ไปที่สำนักวิญญาณโลหิตและข้าคงไม่ได้รับผลประโยชน์เช่นนี้ ดังนั้นหากท่านต้องการความช่วยเหลือในอนาคต ท่านสามารถไปหาข้าที่สำนักวิญญาณโลหิตได้ทุกเมื่อ”

ในเมื่อตอนนี้สถานะของนางได้เปลี่ยนไปแล้ว ดังนั้นนางจึงต้องตัดความสัมพันธ์กับตำหนักหอมรัญจวนออกไป