พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 508

สองเดือนต่อมา ในที่สุดหลงเฉินก็ลากรถม้ามาถึงเหวมรณะที่แบ่งกั้นระหว่างอาณาเขตวิญญาณโลหิตและอาณาเขตสุสานกระบี่

เมื่อรู้สึกได้ว่าหลงเฉินหยุดรถม้า เย่ชิงเฉิงจึงเปิดใช้งานค่ายกลกระบี่เหินเมฆาโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยสั่งอะไร

จากนั้นด้วยการปกป้องของค่ายกลกระบี่เหินเมฆา หลงเฉินก็เริ่มลากรถม้าบินต่อเข้าไปยังเหวมรณะ

หลิงตู้ฉิงชะโงกหัวก้มมองลงไปที่เหวมรณะที่อยู่ใต้เท้าของเขา และอดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงฉากจากยุคโบราณที่เขาเห็นในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ

ในขณะเดียวกับที่หลิงตู้ฉิงครุ่นคิดอยู่ จู่ ๆ ก็มีปราณกระบี่ที่ไม่รุนแรงนักสายหนึ่งพุ่งเข้าใส่ค่ายกลกระบี่เหินเมฆาของเขา ซึ่งมันทำให้เขาตื่นจากห้วงความคิด

“นายท่านมีใครบางคนอยู่ในเหวมรณะ!” หลงเฉินอุทานออกมา

“หยุด!” หลิงตู้ฉิงสั่ง

หลงเฉินหยุดทันที และจากนั้นทุกคนก็ได้เห็นร่างของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งอยู่ในเหวมรณะ

เด็กหนุ่มผู้นี้มีระดับการบ่มเพาะอยู่ขอบเขตนภาระดับ 5 เท่านั้น แต่ในตอนนี้เขากลับฝึกกระบี่อยู่ในเหวมรณะที่สุดแสนจะอันตรายเพียงลำพัง!

ความอันตรายในเหวมรณะ อันตรายที่พบบ่อยที่สุดคือจากสัตว์ปีศาจ เช่น หนอนปีศาจ

ตอนนี้เด็กหนุ่มคนนี้กำลังบินกวัดแกว่งกระบี่วิญญาณธรรมดาเข้าต่อสู้กับปีศาจแมลง!

“เด็กคนนี้กำลังจะคิดสั้นที่นี่งั้นเหรอ?” หลงเฉินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้างุนงง “อยู่แค่ขอบเขตนภาระดับ 5 เช่นนี้ กล้าเข้ามาในเหวมรณะคนเดียวได้ยังไง?”

เนื่องจากกฎต่าง ๆ ของสวรรค์และโลกในเหวมรณะนั้นมีความผันผวนวุ่นวายเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขอบเขตสวรรค์ที่มีทักษะอาณาเขตสวรรค์ปกป้อง เขาอาจจะได้รับผลกระทบจากความผันผวนของกฎและพลาดถูกดูดลงไปยังก้นเหวอย่างง่ายดาย

ถ้าเขาตกลงไปในเหวมรณะจริง ๆ คงยากที่จะบอกว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร

หรือต่อให้เขาไม่ถูกดูดลงไปยังก้นเหว มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกสังหารโดยหนอนปีศาจ

หลิงตู้ฉิงมองไปที่หลงเฉินและพูดว่า “ถ้าเจ้ากล้าที่จะเข้ามาในเหวมรณะเพื่อฝึกฝนความสำเร็จของเจ้าในอนาคตอย่างน้อย ๆ เจ้าต้องอยู่ในขอบเขตมหาจักรพรรดิ”

หลงเฉินยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “นายท่าน ข้าไม่กล้า!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิงตู้ฉิงก็ยิ้มพลางส่ายหัวและไม่ได้ให้ความสนใจกับหลงเฉินอีกต่อไป จากนั้นเขามุ่งความสนใจไปที่เด็กหนุ่มที่กำลังฝึกกระบี่ต่อสู้แมลงปีศาจ ซึ่งคนอื่น ๆ ก็มองดูด้วยความประหลาดใจเช่นกัน

มันเป็นไปได้ยังไงที่เด็กหนุ่มผู้นี้ยังยืนหยัดสู้กับแมลงปีศาจในสถานที่อันตรายเช่นนี้โดยไม่มีอาการหวาดหวั่นเลยได้ยังไง?

“เฟิงเรียกเขามาหาข้าที” หลิงตู้ฉิงสั่ง

เสี่ยวเยว่เฟิงเรียกเด็กหนุ่มที่กำลังต่อสู้กับปีศาจหนอนทันทีด้วยการเอ่ยคำพูดทางโทรจิต แต่น่าเสียดายที่ไม่ว่านางจะเรียกเขายังไง เด็กหนุ่มผู้นั้นก็ไม่ตอบนางและยังคงต่อสู้กับแมลงปีศาจอย่างตั้งใจ

“นายท่าน ข้าควรจะลงไปและพาเขาขึ้นมาด้วยตนเองไหม?” เสี่ยวเยว่เฟิงถามขึ้น

ด้วยระดับการบ่มเพาะที่อยู่ในระดับหลุดพ้นสามัญของนาง มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับนางที่จะนำผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาขึ้นมาหาพวกเขา

หลิงตู้ฉิงโบกมือและพูดว่า “ไม่เป็นไร ถ้างั้นก็ถือว่าให้ข้าได้ดูเขาฝึกกระบี่อีกสักหน่อยก็แล้วกัน!”

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็นั่งกอดอกอยู่บนรถม้า พลางชะโงกหัวมองดูเด็กหนุ่มฝึกเพลงกระบี่ของเขาต่อไป