พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 527

เมื่อได้ยินว่ามู่หยุนชานมีเบาะแสจากเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ที่หล่นไว้ ณ สถานที่ที่ทาสกระบี่ใช้ในการต้านทัณฑ์เทวะ หลิงตู้ฉิงก็รีบเอ่ยขึ้นด้วยความหวัง “เอามาให้ข้าดู!”

มู่หยุนชานรีบนำเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ออกมา วางไว้ที่พื้นทันทีด้านหน้าหลิงตู้ฉิงทันที

เนื่องจากเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์นั้นมีอำนาจแห่งกฎสถิตอยู่ มู่หยุนชานรู้ดีว่าเขาไม่สามารถยื่นมันให้หลิงตู้ฉิงที่อยู่ในขอบเขตประสานทะเลปราณโดยตรงได้ ไม่เช่นนั้นมันจะเกิดอันตราย เขาจึงเลือกที่จะวางเอาไว้แทน

เมื่อเห็นเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์วางไว้อยู่ข้างหน้า หลิงตู้ฉิงก็ไม่ได้หยิบมันขึ้นมาดูเช่นกัน เขาทำเพียงแค่พินิจมองดูมันอยู่สักพัก จากนั้นเขาพูดว่า “ส่งพลังของเจ้ามาให้ข้าจนระดับการบ่มเพาะของข้าไปถึงระดับสวรรค์สามัญ”

มู่หยุนชานรีบทำตามที่หลิงตู้ฉิงสั่งทันทีโดยการส่งพลังวิญญาณของตัวเองเข้าไปเกื้อหนุนร่างของหลิงตู้ฉิง จนระดับการการบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิงกลายเป็นระดับสวรรค์สามัญ

จากนั้นหลิงตู้ฉิงจึงรวบรวมพลังระดับสวรรค์สามัญไว้ที่ปลายนิ้วและชี้ไปยังเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงหน้า ส่งผลให้เศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้นปลดปล่อยพลังอันรุนแรงสีดำสนิทแพร่กระจายไปทั่วทั้งเกาะทำให้เกาะลอยถึงกับสั่นสะเทือน

“วิถีมืด!” มู่หยุนชานอุทานเสียงหลงด้วยดวงตาเบิกโพลง “นี่สรุปแล้วเป็นฝีมือของพวกตำหนักแห่งความมืดงั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่!” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้มันเป็นของมือสังหารผู้หนึ่งที่มาจากองค์กรมือสังหาร ‘ตำหนักดับเซียน’ ซึ่งข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นของมือสังหาร ‘หมายเลข 9’ เนื่องจากเขานั้นไม่สามารถบ่มเพาะในวิถีแห่งความมืดได้อย่างเต็มตัว เขาจึงเลือกที่จะบ่มเพาะส่วนหนึ่งของวิชาเทพแห่งความมืดและเปลี่ยนแขนข้างหนึ่งของเขาให้กลายเป็นกระดูกศักดิ์สิทธิ์”

“แต่มือสังหารผู้นี้ถูกข้าสังหารตายไปก่อนที่พ่อของเจ้าจะตายไปก็ตั้งนานแล้ว ดังนั้นมันจะต้องไม่ใช่เขาแน่นอนที่ลอบทำร้ายพ่อของเจ้า หรือจะพูดอีกนัยหนึ่งก็คือมีใครบางคนจัดฉากเอาเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้มาเบี่ยงเบนความสนใจของเจ้า”

มู่หยุนชานรีบถามขึ้นทันที “ท่านลุง ถ้างั้นท่านพอจะเดาได้บ้างไหมว่าหลังจากที่ท่านฆ่ามือสังหารผู้นั้นไปแล้วมีใครเก็บเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์นี้ไปบ้าง?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “หลังจากที่ข้าฆ่าเขาแล้วข้าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับศพของมือสังหารผู้นี้อีก เพราะต่อให้แขนของเขาเป็นกระดูกศักดิ์สิทธิ์มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับข้าที่จะเก็บเอาไว้ ดังนั้นข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลังจากนั้นใครเอาไป”

มู่เทียนหยูและคนอื่น ๆ ที่ได้ยินการสนทนานี้ต่างก็พากันพูดไม่ออกและคิดในใจ

นี่มันคือกระดูกศักดิ์สิทธิ์เชียวนะ! นี่ท่านปล่อยมันทิ้งไว้เพราะมันไม่มีประโยชน์กับท่านแค่นั้นงั้นเหรอ?

แต่แล้วเมื่อพวกเขาลองนึกถึงลักษณะนิสัยของหลิงตู้ฉิงเมื่อก่อนที่พวกเขาเคยได้ยินมา พวกเขาก็รู้สึกว่ามันไม่แปลกอีกต่อไป

มู่หยุนชานพยักหน้า “ข้าเข้าใจที่ท่านลุงหมายถึง ถ้างั้นสิ่งที่เราควรจะทำก็คือแกะรอยจากเศษกระดูกศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ไป ซึ่งมันคงจะสามารถทำให้เราทราบได้ว่าใครเป็นคนวางแผนลอบสังหารท่านพ่อ ส่วนร่องรอยของคนที่เหลือข้าจะแสดงให้ท่านดูเดี๋ยวนี้ท่านลุง”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เจ้าไม่จำเป็นต้องแสดงให้ข้าเห็น ข้าสามารถใช้วิชาห้วงนิทราแห่งราชันย์ได้ ดังนั้นข้าจะเข้าไปดูภาพพวกนั้นเองในห้วงความฝันของเจ้า”

มู่หยุนชานพยักหน้า จากนั้นเขาก็ปล่อยให้หลิงตู้ฉิงเข้าไปในห้วงความฝันของเขาเอง

หลิงตู้ฉิงโบกมือปฏิเสธ “ในตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าข้าเป็นใคร ดังนั้นพวกเจ้าจึงยังไม่ควรที่จะเปิดเผยตัวตนตอนนี้เช่นกัน และอีกอย่างข้าเองก็พอจะมีไพ่ลับหลายอย่างไว้ปกป้องตัวเองบ้างอยู่แล้ว”

“ท่านลุง ถึงแม้ว่าค่ายกลกระบี่ของท่านมันจะดูล้ำลึก แต่ข้าคิดว่าพลังของมันในตอนนี้ก็ยังคงอ่อนด้อยอยู่ หากไม่มีผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสักคนคอยดูแลปกป้องท่าน ข้าคิดว่ามันคงจะไม่เหมาะสักเท่าไหร่” มู่หยุนชานพูดขึ้นพลางขมวดคิ้วด้วยความเป็นกังวล

“ค่ายกลกระบี่นี้คือค่ายกลระดับศักดิ์สิทธิ์!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้น “หรือถ้าจะให้พูดตามตรงก็คือการที่เจ้าเห็นว่าพลังของมันยังไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่นักก็เพราะตอนนี้แกนของค่ายกลมันเป็นเพียงแค่สมบัติวิเศษระดับจักรพรรดิเท่านั้น มันจึงไม่สามารถสำแดงอำนาจของมันได้อย่างเต็มที่ และยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของข้าเองก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เอาเป็นว่าในตอนนี้เราอย่าพึ่งพูดถึงเรื่องนี้เลย ให้ข้าถามพวกเจ้าก่อน พวกเจ้าทุกคนรู้วิชาดาราโลหิตประสานครบหมดแล้วรึยัง?”

เมื่อได้ยินคำถามนี้ ทุกคนต่างส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น มู่หยุนชานพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นว่า “ท่านลุง พ่อของข้าไม่เคยคิดจะถ่ายทอดวิชาดาราโลหิตประสานกระบี่ให้กับพวกเราเลย ซึ่งพวกเราเองก็เข้าใจเขาเป็นอย่างดีว่าที่เขาทำเช่นนี้ก็เพราะเขาไม่ต้องการให้พวกเราเผลอเปิดเผยวิชานี้ ซึ่งมันคงจะนำหายนะมาสู่ตระกูลของเราทั้งหมดหลังจากที่เขาจากไป”

“ดังนั้นตั้งแต่บัดนั้นจวบจนทุกวันนี้ พวกเราจึงได้เรียนรู้แค่สี่กระบี่เท่านั้นจากการเข้าไปผ่านการทดสอบในสุสานกระบี่ ซึ่งอันที่จริงการที่เราเข้าไปในนั้นก็เพราะว่าต้องการไปพบกับเจตจำนงที่ท่านพ่อทิ้งเอาไว้ แต่น่าเสียดายที่เจตจำนงของเขาได้เลือนหายออกไปหมดแล้ว ซึ่งมันทำให้แม้กระทั่งพวกเราเองบางคนที่เป็นสายเลือดเดียวกันกับเขาต้องจบชีวิตลงในสุสานกระบี่เลยก็มี ว่าแต่เร็ว ๆ มานี้ข้าได้ยินข่าวว่าท่านพ่อได้กลับชาติมาเกิดใหม่แล้ว ข้าอยากรู้ว่าท่านลุงพอจะรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างไหม?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “อย่าพึ่งไปนับว่าเขาเป็นพ่อของเจ้าในตอนนี้ เขาเป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่โชคดีที่ข้าได้ถ่ายทอดรูปแบบกระบี่พื้นฐานและชุดวิชาดาราโลหิตประสานกระบี่ให้ และจากนั้นเมื่อตอนที่เขาอยู่ที่สำนักวิญญาณโลหิตเขาก็บังเอิญสามารถดูดซับเจตจำนงกระบี่ขอพ่อเจ้าได้ มันจึงทำให้บรรดาผู้คนที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าใจไปกันว่าเด็กคนนั้นคือพ่อของเจ้าที่กลับชาติมาเกิด”

“แต่อันที่จริงข้าเองก็สรุปไม่ได้เหมือนกันว่าเขานั้นใช่พ่อของเจ้าที่กลับชาติมาเกิดจริง ๆ รึเปล่า เพราะบุคลิกของพวกเขานั้นช่างแตกต่างกันเป็นอย่างมาก แต่ต้องไม่ลืมว่าขนาดข้าเองยังสามารถเลือกที่จะมาบ่มเพาะในวิถีเต๋าใหม่ในชีวิตใหม่ได้ ดังนั้นใครจะไปรู้ไม่แน่เขาอาจจะเป็นพ่อของเจ้าที่กลับชาติมาเกิดจริง ๆ ก็ได้?”

“เอาล่ะ งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวข้าจะถ่ายทอดชุดวิชาดาราโลหิตประสานกระบี่ให้กับพวกเจ้าเอง ในฐานะที่พวกเจ้าก็เหมือนลูกหลานของข้าเช่นกัน!”