พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 532

เมื่อรู้แล้วว่าสถานการณ์บานปลายจนไม่สามารถใช้วาจาในการแก้ปัญหาได้ ตัวตนในโลงศพจึงจำใจปรากฏกายออกมา

บานประตูโลงศพถูกทำลายจนกระจุยออกมาจากด้านในทันที จากนั้นร่างของมนุษย์ที่ดูแห้งเหมือนผีตายซากและไม่สมประกอบก็ปรากฎขึ้นแก่สายตาทุกคน

เหตุผลที่ต้องเรียกว่าร่างนั้นไม่สมประกอบก็เพราะอวัยวะหลายส่วนของร่างนั้นหายไปเป็นจำนวนมาก นิ้วมือของร่างมนุษย์ผู้นี้เหลืออยู่เพียงสามนิ้ว ขาของเขาก็เหลือแค่เพียงข้างเดียว ท้องของเขามีรูแหว่งกินพื้นที่ไปกว่าครึ่ง อาการบาดเจ็บที่ดูรุนแรงเช่นนี้เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างมากที่เขายังคงมีชีวิตอยู่

ในเวลาเดียวกับที่ร่างในโลงศพปรากฏขึ้น คลื่นพลังชั่วร้ายก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างของเขาไปทั่วทุกทิศทาง ส่งผลให้บรรดาผู้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบรู้สึกว่าพวกเขากำลังสูญเสียพลังชีวิตไปเรื่อย ๆ

“ไอ้แก่นี่บาดเจ็บหนักขนาดนี้มันยังมีชีวิตรอดอยู่ได้ยังไง?” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิอ้วนเตี้ยเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ

แต่ในทางกลับกัน ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิอีกคนหนึ่งที่พูดน้อยที่สุดกลับนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง จากนั้นเขารีบตะโกนขึ้นทันที “เวรแล้ว! พวกเรารีบหนีเร็ว เขาคือมหาจักรพรรดิอุปราคา!”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยิ่งใหญ่ขนาดนี้ย่อมดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นจำนวนมาก ซึ่งในตอนนี้มีผู้เชี่ยวชาญระดับสูงอยู่หลายคนที่แอบดูเหตุการณ์นี้อยู่ห่าง ๆ

เมื่อผู้คนที่แอบดูเห็นโลงศพทองแดงปรากฏขึ้นในตระกูลกู๋ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นกังวลทันที

“ไม่นึกเลยว่าในตระกูลกู๋จะมีตาแก่ที่น่ากลัวเช่นนั้นดำรงอยู่ ดูเหมือนว่าหลังจากนี้ข้าต้องมองตระกูลกู๋ใหม่ซะแล้ว!”

“ภูมิหลังของตระกูลกู๋มันเป็นยังไงมายังไงกันแน่? พวกเขามีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งขนาดนั้นอยู่ในตระกูลได้ยังไง!?”

จากนั้นเมื่อบรรดาผู้คนที่แอบดูอยู่ต่างได้ยินผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิตะโกนร้องว่าชายที่ออกมาจากโลงศพนั้นคือ มหาจักรพรรดิอุปราคา พวกเขาก็ยิ่งงุนงงไปกันใหญ่

“มหาจักรพรรดิอุปราคา? เขาเป็นใครกัน? มีใครพอจะรู้ประวัติเขาบ้างไหม?” ใครบางคนเอ่ยถามขึ้น

หลังจากสิ้นเสียงคนเอ่ยถาม ใครบางคนที่อยู่แถวนั้นก็ตอบกลับทันที “ข้ารู้! มหาจักรพรรดิอุปราคา คือผู้นำตระกูลคนสุดท้ายของตระกูลหยกจันทรา เขาเป็นผู้ที่พาตระกูลของตนเองไปอยู่จุดที่รุ่งเรืองที่สุดโดยที่ไม่มีใครในตระกูลเขาทำได้มาก่อน ซึ่งมันทำให้เขาได้รับสมญานามว่ามหาจักรพรรดิอุปราคา”

“ถ้างั้นทำไมตอนนี้เขาถึงมีสภาพเป็นแบบนี้ไปแล้วล่ะ?” ใครบางคนเอ่ยถามขึ้น

“มันเป็นเพราะในตอนหลังเขาได้พ่ายแพ้ให้กับบรรพบุรุษผู้หนึ่งของเผ่าอสูรทมิฬสงคราม และนี่คือสภาพหลังจากที่เขาถูกโจมตีจนสาหัสปางตาย” ใครบางคนเอ่ยตอบขึ้น “ข้าได้ยินมาว่าบรรพบุรุษของเผ่าอสูรทมิฬสงครามตั้งใจไว้ชีวิตเขาไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคงได้ตายไปตั้งนานแล้ว และต่อมาเมื่อตระกูลหยกจัทราต้องการที่จะฟื้นฟูอำนาจของตระกูลตัวเองอีกครั้ง พวกเขากลับไปล่วงเกินเทพกระบี่และจากนั้นผู้คนของตระกูลหยกจันทรามากมายก็ถูกเทพกระบี่สังหารลง…”

“บรรพบุรุษเผ่าอสูรทมิฬสงคราม ทุบตีเขาจนมีสภาพแบบนี้เลยเหรอ?” ใครบางคนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ในเวลาเดียวกับที่เหล่าผู้คนที่แอบดูกำลังรู้สึกตกตะลึง ใครบางคนในกลุ่มพวกเขาก็เริ่มบินหนีจากไป

“พวกเจ้าจะหนีไปทำไมกัน?” ใครบางคนเอ่ยถามขึ้นด้วยความงุนงง

“ไอ้โง่เอ้ย นี่เจ้าไม่เห็นเหรอไงว่าไอ้แก่นั่นมันกำลังจะตาย ใครจะรู้ว่าก่อนตายมันจะบ้าทำอะไรอีก? หากว่ามันเห็นพวกเราเข้าแล้วเกิดไม่ชอบขี้หน้าขึ้นมา แค่มันดีดนิ้วทีเดียวพวกเราก็ตายกันหมดแล้ว แล้วข้าจะอยู่เสี่ยงตรงนี้ไปให้โง่งั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ทุกคนต่างก็เห็นด้วย จากนั้นทุกคนก็พากันรีบบินหนีแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง

ส่วนทางด้านของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิทั้งสามนั้นยิ่งหนีไวยิ่งกว่า ในตอนนี้พวกเขาไม่หลงเหลือท่าทีองอาจใด ๆ เหมือนกับเมื่อครู่อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้พวกเขาต่างหนีกันอย่างไม่คิดชีวิตเหมือนสุนัขจรจัด