พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 545

เมื่อได้ยินว่าในตอนนี้มีผู้ที่สามารถเข้าไปในหมอกได้ หลิงตู้ฉิงก็รู้สึกสงสัยมากทันทีว่ามันเป็นไปได้ยังไง?

หลิงตู้ฉิงถามซ่งเฉียนด้วยสีหน้าสงสัย “คนเหล่านั้นเข้าไปสำรวจได้ถึงระยะเท่าไหร่?”

ตามความคิดของหลิงตู้ฉิง มันไม่ควรจะมีใครในมหาพิภพไร้จุดจบที่สามารถจัดการกับหมอกนี้ได้ ดังนั้นเฉินจี้ซีผู้นี้เป็นใครกันถึงมีความคืบหน้าในการสำรวจหมอกได้?

ซ่งเฉียนเหลือบมองไปยังหลิงตู้ฉิง และตอบว่า “ปัจจุบันพวกเขาสำรวจเข้าไปได้ไกลประมาณ 29 เมตรแล้ว!”

เมื่อได้ยินตัวเลขระยะทางเช่นนี้ หลิงตู้ฉิงถึงกับเบะปาก

แค่ 29 เมตร? ต่อให้สำรวจเข้าไปได้ 2,900 เมตรมันก็ยังเป็นเรื่องน่าตลกสำหรับเขาอยู่ดี เนื่องจากต้องเข้าไปไกลกว่า 15 กิโลเมตรขึ้นไป ปัญหาที่อยู่ในนั้นมันถึงเริ่มจะบังเกิดแก่ผู้ที่ย่างกรายเข้าไป

ในทางกลับกัน เย่ชิงเฉิงกลับพูดขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ไปไกลขนาดนั้นแล้วเหรอ? สามีงั้นพวกเราต้องรีบไปหาท่านแม่ของข้าโดยด่วน แล้วจากนั้นให้แม่ของข้านำท่านไปดูหมอกนั่นทันที!”

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่มีความคืบหน้าเกี่ยวกับการสำรวจในหมอกหลังสำนัก แต่ถ้าเป็นไปได้ เย่ชิงเฉิงก็อยากจะให้หลิงตู้ฉิงเป็นคนที่สามารถช่วยพ่อของนางออกมาได้มากกว่า

ซ่งเฉียนหัวเราะ “เจ้านี่ใจร้อนจริง ๆ เอ๋…ป้าหลัน เมื่อครู่ข้าไม่ได้สังเกต ตอนนี้ท่านทะลวงระดับไปถึงนภาครามแล้วงั้นเหรอ?”

เย่หยูหลันหัวเราะ “ต่อให้ข้าทะลวงระดับได้ข้าก็ยังด้อยกว่าเจ้าอยู่ดี อันที่จริงการที่ข้าทะลวงระดับได้นั้นหากไม่ได้สามีของคุณหนูข้าคงไม่สามารถทะลวงระดับได้เร็วขนาดนี้ เอาล่ะ ซ่งเฉียน พวกเราขอตัวไปก่อนก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้นมันจะเป็นการรบกวนการทำหน้าที่ของเจ้า และอีกอย่างมันยังมีหลายเรื่องที่ข้าต้องรายงานให้นายหญิงรับทราบ”

ซ่งเฉียนพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองตามหลังหลิงตู้ฉิงที่จากไป

เขายังคงสงสัยในคำพูดของเย่หยูหลันที่บอกว่า หลิงตู้ฉิงเป็นคนช่วยเหลือนางให้ทะลวงระดับได้?

ทางด้านของเย่ชิงเฉิง ระหว่างทางที่กำลังไปหาแม่ของนาง นางก็แนะนำสถานที่สำคัญต่าง ๆ ในสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ให้หลิงตู้ฉิงได้ทราบ

ถึงแม้ว่าสถานที่นี้จะถูกเรียกว่าสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ แต่สถานที่นี่ก็ไม่ได้มีเพียงสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ มันยังถูกรายล้อมไปด้วยเมืองขนาดใหญ่หลายเมือง และสำนักน้อยใหญ่อีกหลายสำนักที่กระจุกรวมกันอยู่ใกล้เคียง ดังนั้นระยะทางระหว่างประตูเคลื่อนย้ายและสถานที่ตั้งจริง ๆ ของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์จึงอยู่ห่างไกลกันพอสมควร

“นายหญิง บ้านของท่านนี่ใหญ่สุด ๆ ไปเลยจริง ๆ!” หยุนจื่อรุ่ยและเปียนเฉียวเฉียวเอ่ยขึ้น

ถึงแม้ว่าในระหว่างทางพวกนางจะได้เห็นทั้งเมืองละสำนักใหญ่มามากมาย พวกนางก็ยังอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมความใหญ่โตมโหฬารของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์เมื่อพวกนางได้มาเห็นกับตาตัวเอง

“สำนักของข้าคือสำนักมหาอำนาจที่อยู่ระดับต้น ๆ ดังนั้นมันจึงไม่แปลกหรอกที่สำนักของข้าจะมีพื้นที่ใหญ่โต” เย่ชิงเฉิงหัวเราะ

ในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินไปยังตึกสูงที่เป็นที่อยู่อาศัยของตระกูลเย่ และด้วยความบังเอิญ หานซ่งหยวนที่กำลังเดินอยู่แถวนั้นพอดีก็ได้เห็นหลิงตู้ฉิงและคนอื่น ๆ เข้า

“นี่พวกเขามาถึงที่นี่เร็วขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?” หานซ่งหยวนอุทานขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ดูเหมือนว่าในไม่ช้าสำนักของข้าคงจะมีเรื่องให้ต้องตื่นเต้นอีกเยอะเลยสินะ!”

ทางด้านของหลิงตู้ฉิงเองก็พยายามมองสำรวจไปรอบ ๆ สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ด้วยความสนใจ เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่แม้ว่าสำนักนี้จะก่อตั้งมานานกว่าล้านปีแล้ว

สิ่งที่เขาเห็นในสถานที่แห่งนี้ก็คือมันมีกลิ่นอายของผู้เชี่ยวชาญอักขระเวทย์อยู่เต็มไปหมด มันไม่มีผู้เชี่ยวชาญแขนงอื่น ๆ อาศัยอยู่ที่นี่เลยแม้แต่คนเดียว