พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 548

บุคคลที่หายเข้าไปในเขตแดนหมอก ไม่ได้มีเพียงแค่เย่ชางคงเพียงคนเดียว

ในช่วงเวลาทั้งหมดตั้งแต่เขตแดนหมอกปรากฏขึ้น สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ได้สูญเสียทรัพยากรไปมากมายหลายอย่างกับความพยายามในการกำจัดเขตแดนหมอกนี้ออกไป ไม่ว่าจะเป็นทั้งเงิน สมบัติวิเศษหรือผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจากทุกตระกูล ซึ่งทุก ๆ อย่างล้วนแล้วแต่สูญหายไปโดยไม่ได้อะไรกลับคืนมา

แต่แล้วในตอนนี้เมื่อพวกของเล้งเจี้ยนชิว มีเฉินจี้ซีเป็นไพ่สำคัญของพวกเขาในการพาเหล่าผู้เชี่ยวชาญและสมบัติที่สูญหายไปของตระกูลอื่น ๆ กลับมาได้ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่ตระกูลอื่น ๆ ย่อมไม่สนใจกับความสุขของเด็กสาวเพียงคนเดียว ต่อให้เย่ชิงเฉิงจะเป็นลูกสาวของเจ้าสำนัก นางก็จำเป็นที่จะต้องเสียสละตัวเองหากโดนทุกคนกดดันให้มาแต่งงานกับลูกชายของเขาเพื่อเอาใจ

เล้งหวงครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ท่านพ่อ ถ้าอย่างนั้นเราต้องคุยเรื่องนี้กับเฉินจี้ซีก่อน เราต้องให้เขาช่วยเราเรื่องนี้เมื่อถึงเวลา”

เล้งเจี้ยนชิวเบะปากและเอ่ยว่า “ตาแก่นั่นได้รับของจากเราไปมากมาย มีหรือที่เขาจะกล้าปฏิเสธเรา? แต่ก็เอาเถอะ เราก็คุยกับเขาเรื่องนี้เผื่อไว้สักหน่อยก็แล้วกัน เพื่อป้องกันการผิดพลาด”

“อืม! ถ้างั้นเดี๋ยวข้าจะเป็นคนไปคุยกับเขาถึงเรื่องนี้เองท่านพ่อ!” เล้งหวงพยักหน้า “ว่าแต่ท่านพ่อ เราจะเอายังไงดีกับไอ้ผู้ถูกชะตากำหนดผู้นั้น จากที่ข้าสอบถามมาจากหานซ่งหยวน ดูเหมือนว่ามันจะไม่ธรรมดาเช่นกัน มันน่าจะเป็นตัวตนระดับสูงที่กลับชาติมาเกิดใหม่”

เล้งเจี้ยนชิวตอบกลับ “ที่นี่คือสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์! ไม่ว่าชีวิตที่แล้วมันจะเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนมาก่อนเราก็ไม่จำเป็นต้องไปกลัว สำนักของเรานั้นเคยสังหารตัวตนที่ยิ่งใหญ่มาแล้วหลายต่อหลายคน หากมันกล้าสร้างปัญหาให้กับเรา เราก็จะฆ่ามัน แต่ถ้าหากมันทำตัวสงบเสงี่ยมเชื่อฟังคำสั่งของเรา พวกเราก็แบ่งประโยชน์ไปให้มันบ้างก็แค่นั้น ไว้เดี๋ยวรอมีโอกาสเหมาะ ๆ ก่อนเราค่อยลองไปคุยกับมันดู ไม่แน่มันอาจจะเป็นคนที่คุยด้วยง่ายก็ได้”

“ท่านพูดถูก!” เล้วงหวงหัวเราะ “ท่านพ่อ งั้นข้าขอตัวไปคุยกับผู้อาวุโสเฉินจี้ซีก่อนก็แล้วกัน”

“ไปเถอะ” เล้งเจี้ยนชิวพยักหน้า

หลังจากที่เล้งหวงจากไป เล้งเจี้ยนชิวก็พูดกับตัวเองด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “เมื่อไหร่ที่ลูกชายข้าสำเร็จร่างเทพสุริยะ เมื่อนั้นใครจะสามารถต่อกรกับลูกของข้าได้อีก?”

แน่นอนว่าเขาแน่ใจว่าเฉินจี้ซีน่าจะทำสำเร็จในการผ่านชายขอบของเขตแดนหมอกเข้าไปได้ แต่สิ่งที่เขาเป็นกังวลอยู่ก็คือในพื้นด้านในอีก 15 กิโลเมตร เฉินจี้ซีจะสามารถทำอะไรกับมันได้หรือไม่?

ในอีกด้านหนึ่ง หลิงตู้ฉิงและเย่ชิงเฉิงในตอนนี้กำลังปรึกษากัน

หลิงตู้ฉิงพูดกับเย่ชิงเฉิงว่า “ข้าจำได้ว่า ตระกูลหาน กับ ตระกูลหยู สัญญากับเราไว้ว่าพวกเขาจะมอบหินแก่นแท้ปฐพี และ หินจันทราศักดิ์สิทธิ์ให้กับเรา ยังไงซะเมื่อเจอหน้าพวกเขาเจ้าก็อย่าลืมทวงพวกเขาด้วยล่ะ”

ถึงแม้ว่าเย่ชิงเฉิงและเหลียงเฟ่ยเอ๋อจะสร้างสมบัติแห่งโชคชะตาของตัวเองสำเร็จแล้ว หลิงตู้ฉิงก็ยังคงต้องการสมบัติที่ล้ำค่า เช่น หินแก่นแท้ปฐพี และ หินจันทราศักดิ์สิทธิ์ มาเก็บเอาไว้อยู่ดี ดังนั้นในเมื่อตอนนี้พวกเขามีโอกาสที่จะทวงมันแล้ว มันก็ถึงเวลาที่จะต้องรับมันมาสักที

เย่ชิงเฉิงหัวเราะ “เรื่องนี้เดี๋ยวเราค่อยทวงพวกเขาหลังจากนี้ก็ได้ ยังไงซะของพวกนั้นก็อยู่ในคลังสมบัติอยู่แล้วมันไม่หายไปไหนแน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดในวันนี้ก็คือข้าจะพาท่านไปดูเขตแดนหมอกที่อยู่หลังสำนักของเรา และในเวลาเดียวกันข้าจะพาท่านไปทำความรู้จักกับคนอื่น ๆ ด้วย”

“เมื่อถึงเวลาท่านน่าจะเจอกับคนของทั้งสองตระกูลนั้นด้วยตัวเอง ท่านอย่าลืมว่าท่านเป็นถึงผู้ที่ถูกชะตากำหนดและถูกเชิญตัวมาโดยข้า”

“ในหมอกนั่นมีญาติพี่น้องของทั้งสองตระกูลติดอยู่ข้างในด้วยไม่น้อยเลย ดังนั้นท่านมีสิทธิ์ที่จะต่อรองกับพวกเขาได้ตามสบาย”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “อันที่จริงข้าไม่ได้ต้องการสมบัติอะไรของสำนักเจ้าสักเท่าไหร่หรอก ข้าขอแค่สิ่งที่อยู่ด้านในหมอกนั่นก็พอ”

“ท่านเป็นคนใจกว้างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เย่ชิงเฉิงแสดงสีหน้าประหลาดใจ

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ไม่ใช่ว่าข้าใจกว้างอะไรหรอก มันก็แค่สิ่งที่อยู่ในหมอกนั่นมันล้ำค่ามากกว่าสำนักของเจ้าทั้งสำนักรวมกันซะอีกต่างหาก ดังนั้นหากข้าได้รับมันมามันก็คุ้มค่าพอสำหรับข้าที่มาเยือนที่สำนักของเจ้าแล้ว”

เขาเป็นคนเดียวที่รู้เป็นอย่างดีว่าสิ่งที่อยู่ในหมอกนั่นคืออะไร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นมันจริง ๆ ก็ตาม

เย่ชิงเฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าซับซ้อน “เอาเถอะ ไม่ว่าจะยังไง พวกเราก็ไปดูมันก่อนก็แล้วกัน!”