พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 605

โม่หลิงซีและอู๋หลิงซีรู้สึกราวกับว่าในตอนนี้สมองของพวกเขามีปัญหา

ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขอบเขตมหาจักรพรรดิขั้นต้น ซึ่งเพียงพอที่จะกลายเป็นบรรพบุรุษของสำนักใด ๆ ก็ได้กลับกลายเป็นคนรับใช้ของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตประสานทะเลปราณได้ยังไง?

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกตกตะลึง พวกเขาก็เก็บซ่อนอาการทางสีหน้าเอาไว้เป็นอย่างดี แต่แน่นอนว่าพวกเขาได้เพิ่มความอันตรายของหลิงตู้ฉิงมากขึ้นไปอีกระดับ

หลังจากคุยกันเสร็จ โม่หลิงซีก็จัดแจงให้คนของเขาพากลุ่มของหลิงตู้ฉิงไปพักอยู่ที่เรือนรับรองแขกระดับพิเศษ

ทางด้านของหลิงตู้ฉิงก็ยอมไปพักแต่โดยดี เนื่องจากเขายังไม่ได้เจอกับลูกสาวของเขา เขาจึงไม่อาจไปจากที่นี่ได้และเขาเองก็ไม่อยากจะเรียกหลิงว่านถิงให้ออกมาพบกับเขาตอนนี้ เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการไปรบกวนลูกสาวของเขาที่กำลังอยู่ในขั้นตอนการเก็บตัว

ดังนั้นเขาจึงยอมรอด้วยความกังวลใจว่าในตอนนี้ลูกสาวของเขาจะทำใจเรื่องความรักของนางในอดีตได้แล้วรึยัง?

ในระหว่างที่เขากำลังอยู่ในห้วงความคิด เสียงของซือโถวเหวินหยวนก็ลอยมาจากนอกเรือน “นายท่าน ท่านอยู่ข้างในรึเปล่า?”

หลิงตู้ฉิงตอบกลับทันที “ข้ากำลังคิดอยู่พอดีว่าเจ้าหายหัวไปอยู่ที่ไหน เข้ามาได้!”

ซือโถวเหวินหยวนรีบเดินเข้ามาทันทีด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “นายท่าน ข้าเพิ่งได้รับแจ้งว่าท่านมาที่นี่ ข้าจึงรีบมาในทันที ส่วนคุณหนูนั้นในตอนนี้นางกำลังอยู่ในช่วงการปิดด่านบ่มเพาะ ดังนั้นข้าเกรงว่านายท่านอาจจะต้องรอต่อไปอีกสักหน่อย”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “เดินมาหาข้าตรงนี้ ข้าจะมองผ่านสายตาเจ้าเพื่อดูว่าที่ผ่านมาลูกของข้ามีความเป็นอยู่ยังไง”

หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็ได้ใช้ห้วงนิทราแห่งราชันเพื่อดูห้วงความทรงจำของซือโถวเหวินหยวนเกี่ยวกับหลิงว่านถิง

หลักจากผ่านไปพักใหญ่ หลิงตู้ฉิงก็ออกมาจากห้วงความทรงจำของซือโถวเหวินหยวน และพูดว่า “ข้ามอบหมายให้เจ้าเป็นผู้ติดตามลูกสาวของข้า ทำไมเจ้าถึงไม่คอยอยู่เคียงข้านางตลอดเวลา?”

สิ่งที่หลิงตู้ฉิงเห็นทั้งหมดในห้วงความทรงจำของซือโถวเหวินหยวนนั้นมันมีความทรงจำเกี่ยวกับหลิงว่านถิงน้อยมาก ๆ

ซือโถวเหวินหยวนยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “นายท่าน ข้าเป็นเพียงแค่ศิษย์ที่อยู่ในระดับสวรรค์สามัญธรรมดา ๆ ด้วยสถานะของข้าที่ต่ำต้อยเช่นนี้ ข้าจะสามารถติดตามคุณหนูได้อย่างไร เหล่าบรรพบุรุษของสำนักไม่อนุญาตให้ข้าได้เข้าใกล้นางด้วยซ้ำ”

“ในอนาคตข้าจะทำให้เจ้าได้อยู่คอยรับใช้ลูกสาวของข้าเอง ไม่เช่นนั้นข้าจะรู้ได้ยังไงว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง?” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้น “ส่วนเรื่องอื่น ๆ นั้นข้าเห็นแล้วว่าเจ้าเองก็ทำได้ดี ดังนั้นข้าจะมอบประโยชน์ให้กับเจ้าตามที่ข้าเคยได้สัญญาเอาไว้”

จากนั้นหลิงตู้ฉิงหยิบขวดหยกขึ้นมา 1 ขวดที่ภายในบรรจุน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาออกมาพร้อมกับพูดว่า “จงโคจรเคล็ดวิชาสำนักเต๋าสวรรค์ของเจ้าพร้อมกับใช้น้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาในขวดนี้ชำระร่างกายของเจ้าเองที่นี่ซะ”

หากซือโถวเหวินหยวนนำน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาออกไปจากที่นี่และมีผู้คนอื่น ๆ รู้เข้ามันจะเกิดปัญหาอื่นตามมาทันที

อย่างน้อย ๆ พวกตัวตนระดับสูงจะไม่ยอมให้ศิษย์ธรรมดา ๆ เช่น ซือโถวเหวินหยวนได้ใช้มันแน่นอน ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงสั่งให้ซือโถวเหวินหยวนใช้มันที่นี่โดยตรงทันที

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซือโถวเหวินหยวนก็รีบใช้น้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาชำระล้างร่างกายของเขาเองทันทีเช่นกัน เนื่องจากเขาเองก็รู้ตัวดีว่าหากขืนเขาชักช้าหรือนำมันออกไปเขาคงไม่มีวันได้ใช้มันแน่นอน

หลังจากเห็นว่าซือโถวเหวินหยวนชำระล้างร่างกายเสร็จ หลิงตู้ฉิงก็หยิบอาวุธระดับจักรพรรดิขึ้นมาหนึ่งชิ้นและพูดว่า “ข้าจะมอบอาวุธชิ้นนี้ให้กับเจ้าเพื่อใช้มันในการปกป้องว่านถิง หากคนของสำนักเจ้าต้องการนำมันไป เจ้าจงบอกให้พวกเขาไปถามความเห็นของว่านถิง”

ซือโถวเหวินหยวนคุกเข่าลงคำนับและพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น “ขอบคุณนายท่านสำหรับสมบัติ!”

หากไม่ใช่ศิษย์สายหลักที่มีพรสวรรค์เหนือล้ำ มันไม่มีทางเป็นไปได้ที่สำนักจะมอบอาวุธจักรพรรดิให้พกติดตัวเอาไว้