พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 647

ภาพเหตุการณ์ที่หลิงฟ่างหัวพยายามสร้างรอยแยกมิติไปหาภูเขาเอ้อหลงนั้นถูกพบเห็นโดยใครหลายคน

ดังนั้นมันจึงเป็นปกติที่หลิงตู้ฉิงจะได้เห็นภาพนั้นเช่นกันผ่านห้วงความทรงจำของผู้เห็นเหตุการณ์

แต่โชคร้ายที่เขาไม่เห็นภาพเหตุการณ์ในช่วงท้ายว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เนื่องจากชายคนที่โม่หยูถังนำตัวมาได้หนีออกจากบริเวณภูเขาเอ้อหลงทันที หลังจากบรรดาผู้เชี่ยวชาญของภูเขาเอ้อหลงปรากฏกายออกมา

เมื่อเป็นเช่นนี้ หลิงตู้ฉิงจึงยังคงอยู่ในอาการสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เพราะมันไม่มีทางที่ตอนนี้หลิงฟ่างหัวจะสามารถสร้างรอยแยกมิติที่มีอำนาจพอจะกลืนกินภูเขาเอ้อหลงได้ ใครช่วยนางกันแน่?

“พ่อบ้านโม่ จงประกาศออกไปหาคนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับภูเขาเอ้อหลงอย่างละเอียด และประกาศไปด้วยว่าใครมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์จะได้รับโอสถสงบวิญญาณเป็นค่าตอบแทน” หลิงตู้ฉิงสั่งกับโม่หยูถัง

“รับทราบ!” โม่หยูถังตอบรับทันทีและรีบจากไป

ทางด้านของหลงเฉินและเสี่ยวเยว่เฟิงก็ช่วยกันออกไปประกาศหาตัวคนที่รู้รายละเอียดเพิ่มเติมเช่นกัน จะมีก็แต่หลิงไช่หยุนที่อยู่พูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ท่านพ่อ ข้าบอกท่านแล้วเห็นไหมว่าเป็นพี่ห้าที่เป็นคนทำ! พี่ห้าช่างมหัศจรรย์จริง ๆ ที่สามารถเนรเทศภูเขาเอ้อหลงทั้งลูกไปยังมิติอื่นได้ ฮ่าฮ่าฮ่า”

จ้าวเหมิงลู่และหลิวเฟ่ยเฟ่ยต่างก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าสับสน “สามี ฟ่างหัวเป็นคนทำจริง ๆ งั้นเหรอ? นางทำได้ยังไงกัน?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่านางทำได้ยังไง ดังนั้นข้าจำเป็นต้องสืบทุกอย่างให้แน่ชัดในเรื่องนี้”

ไม่นานหลังจากที่หลิงตู้ฉิงประกาศออกไป ชายคนหนึ่งก็เดินทางมาหาเขา

“เจ้ามีโอสถสงบวิญญาณงั้นเหรอ?” ชายผู้นั้นถามขึ้น

ชายผู้ที่มาหาหลิงตู้ฉิง คือผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชัน ซึ่งอยากได้โอสถสงบวิญญาณเป็นอย่างมากเพื่อใช้มันในการทะลวงระดับของตนเอง

“ใช่ ข้ามีโอสถสงบวิญญาณ” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “แล้วเจ้ารู้อะไรบ้างเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับภูเขาเอ้อหลง?”

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันตอบกลับทันที “ก็มันเป็นเพราะนังปีศาจตนหนึ่งที่สร้างรอยแยกมิติขึ้นมากลืนกินและส่งภูเขาเอ้อหลงทั้งลูกไปอยู่ในห้วงมิติอื่นยังไงล่ะ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น เอาล่ะเจ้าให้โอสถข้าได้รึยัง?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เจ้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง จงกลับไปซะ!”

หลิงตู้ฉิงรู้ทันทีว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันผู้นี้มันคิดไม่ซื่อ

“แต่…” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันเริ่มแสดงท่าทีดึงดัน “เอาล่ะ ข้ายอมรับว่าข้าไม่ได้เห็นเหตุการณ์จริง ถ้างั้นข้าถามสักหน่อยได้ไหมว่าเจ้าจะขายโอสถสงบวิญญาณให้ข้าได้รึเปล่า?”

“ยังไม่ใช่ตอนนี้!” หลิงตู้ฉิงตอบกลับ “เอาล่ะถ้าเจ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็จงจากไปซะ อย่ามารบกวนการแลกเปลี่ยนของข้า”

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็ไม่ใส่ใจอะไรกับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันผู้นั้นอีก และรอคนที่เห็นเหตุการณ์ในช่วงท้ายจริงให้ปรากฏตัวขึ้น

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันถอยไปยืนอยู่ไม่ห่างด้วยสีหน้าไม่ยินยอม เขามองไปที่เย่ฉิงเสี่ยวและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลิงตู้ฉิง พลางคิดวางแผนอะไรบางอย่างในใจ

หลิงตู้ฉิงเหล่ตามองไปที่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันและพูดว่า “ข้าขอแนะนำให้เจ้าล้มเลิกความคิดใด ๆ ก็ตามที่เจ้ากำลังคิดอยู่ ไม่เช่นนั้นเจ้าคงไม่อาจได้อยู่ถึงวัยชราแน่นอน”

“ข้าต้องการโอสถสงบวิญญาณจริง ๆ เจ้าขายมันให้ข้าไม่ได้เหรอไง?” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันได้แต่ถามขึ้นอีกครั้ง

หลิงตู้ฉิงถามกลับ “เจ้าควรจะรู้อยู่แล้วว่าโอสถสงบวิญญาณนั้นมีราคาเท่าไหร่ ดังนั้นเจ้าคิดว่าเจ้ามีปัญญาที่จะจ่ายมันไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันก็กลายเป็นขมขื่นในทันที เขารู้ตัวว่าเขาคงไม่อาจจ่ายราคาขนาดนั้นได้