พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 650

หลิงตู้ฉิงคือคนที่รู้ดีที่สุดเกี่ยวกับแดนกระดูกขาว ดังนั้นเขาจึงสามารถแก้ความเข้าใจผิดของเสี่ยวเยว่เฟิงได้

เสี่ยวเยว่เฟิงถามขึ้นด้วยความสงสัย “นายท่าน กระดูกที่ใหญ่ขนาดนี้ไม่ใช่ราชาของเผ่าปีศาจกระดูกงั้นเหรอ?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “หากมันเป็นราชาของเผ่าปีศาจกระดูกจริง ๆ มันจะตายง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?”

ราชาของเผ่าปีศาจกระดูกนั้นคือตัวตนระดับสูงที่อาศัยอยู่ในโลกเบื้องบน ไม่ใช่โลกเบื้องล่างที่ต่ำต้อยแบบนี้

หลังจากนั้นพวกเขาก็บินไปต่ออีกสักพัก พวกเขาก็ได้เห็นโครงกระดูกยักษ์อีกโครงหนึ่ง ซึ่งมีความยาวกว่า 2 กิโลเมตรและตั้งอยู่ในลักษณะนอนราบไปกับพื้น

สิ่งเดียวที่มันทำให้โครงกระดูกนี้ดูแปลกไปก็คือส่วนหัวของมันที่หายไป

“มีโครงกระดูกยักษ์อีกอันอยู่ตรงนี้ด้วย!” หลิงฟ่างหัวตะโกนขึ้น “ท่านพ่อ ตัวนี้มันคือตัวอะไรเหรอ?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “มันคือลูกผสมระหว่างมังกรและอสูรน่ะ รูปร่างลักษณะของมันจะคล้ายกับกิ้งก่าแต่มันกลับมีทักษะบางอย่างที่เป็นของมังกร ซึ่งมันก็ถูกจัดอยู่ในสายพันธุ์ของมังกรล่ะนะ แต่ว่าเป็นสายพันธุ์ที่ด้อยกว่ามังกรที่แท้จริงเป็นอย่างมาก”

จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็กลายเป็นเหมือนกับ ‘คนนำคณะท่องเที่ยว’ เขาอธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในแดนกระดูกขาวได้อย่างละเอียดยิบ

ในระหว่างทางกลุ่มของหลิงตู้ฉิงได้เห็นโครงกระดูกยักษ์ของตัวตนที่ทรงพลังมากมายในอดีต

หลิงไช่หยุนถอนหายใจ “มิน่าล่ะทำไมที่นี่ถึงถูกเรียกว่าแดนกระดูกขาว ที่นี่มันมีแต่กระดูกอยู่เต็มไปหมดเลยจริง ๆ”

เสี่ยวเยว่เฟิงหัวเราะ “คุณหนู เหล่ากระดูกที่ท่านเห็นอยู่ตอนนี้มันเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น อันที่จริงเหตุผลที่สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าเขตแดนกระดูกขาวก็เพราะจริง ๆ แล้วเมื่อตอนแรกเริ่มพื้นที่ทั้งหมดของสถานที่แห่งนี้มันมีแต่กระดูกอยู่ในทุกตารางนิ้วแน่นเต็มไปหมด แต่บรรดากระดูกของตัวตนที่อ่อนแอนั้นมันย่อยสลายจนกลายเป็นดินโคลนไปหมดแล้ว ดังนั้นในตอนนี้มันจึงเหลือแต่โครงกระดูกใหญ่ ๆ ของตัวตนที่ทรงพลังให้ท่านได้เห็นแค่เท่านั้น”

หลิงไช่หยุน เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็มองไปที่พื้นดินเบื้องล่างด้วยสีหน้าตกตะลึง

“นี่มันไม่มากไปหน่อยงั้นเหรอ?” หลิงฟ่างหัวพึมพำกับตัวเอง

ถึงแม้ว่านางจะไม่ใช่คนที่เกรงกลัวการฆ่าล้าง แต่เมื่อนางมองไปที่พื้นดินเบื้องล่างที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา และคิดถึงจำนวนศพที่เพียงพอทับถมจนแน่นเต็มทั่วทุกพื้นที่นางก็รู้สึกตื่นกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากคิดอยู่ได้สักพัก หลิงฟ่างหัวก็เอ่ยถามขึ้น “ทำไมที่นี่มันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้? มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่? จากที่ดูคร่าว ๆ แล้วมันต้องมีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกฆ่าตายที่นี่!”

เสี่ยวเยว่เฟิงตอบกลับด้วยสีหน้าหวาดกลัว “ว่ากันว่ากองกระดูกทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากคนเพียงคนเดียวที่ลงมือสังหาร ตัวตนที่น่ากลัวผู้นี้นับได้ว่าไร้เทียมทานในยุคของเขา หลายคนเรียกเขาว่ามหาปีศาจ เนื่องจากไม่มีใครกล้าที่จะเรียกชื่อที่แท้จริงของเขาตรง ๆ ความน่ากลัวของเขามันมากถึงขนาดที่ในภูเขาฟีนิกซ์ของเรา หากมีเด็กคนไหนที่ดื้อมาก ๆ พวกผู้ใหญ่สามารถเอาชื่อของปีศาจผู้โหดเหี้ยมผู้นั้นมาใช้ขู่เหล่าเด็ก ๆ ได้เลย ซึ่งมันได้ผลดีซะด้วย”

“โอ้ ปีศาจผู้นั้นน่ากลัวจริง ๆ!” หลิงไช่หยุนพูดขึ้น

หลิงฟ่างหัวถอนหายใจยาว

โม่หยูถังกลอกตา เนื่องจากเขามีหลายอย่างที่อยากจะพูดออกมาแต่เขาก็ไม่กล้า

ส่วนทางด้านของหลิงตู้ฉิงก็ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากทำหน้ามุ่ย

ในระหว่างที่พวกเขาคุยกันไปเรื่อย ๆ พวกเขาก็ได้เดินทางมาถึงจุดศูนย์กลางของแดนกระดูกขาว ซึ่งหลงเฉินก็หยุดลงเมื่อเขาเห็นภาพที่ไม่น่ามองข้างหน้า

หลงเฉินหันกลับไปหาหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้าตึงเครียด และพูดว่า “นายท่าน มีบางอย่างขวางทางพวกเราเอาไว้”