พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 651

ในวินาทีแรกที่พวกเขาเข้าสู่อาณาเขตฟีนิกซ์ พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนในอากาศทันที

แต่อากาศแบบนี้มันกลับทำให้เสี่ยวเยว่เฟิงและหลิงไช่หยุนรู้สึกเบิกบานเป็นอย่างมาก พวกนางต่างรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่พวกนางควรจะอาศัยอยู่

“ที่นี่คืออาณาเขตฟีนิกซ์!” เสี่ยวเยว่เฟิงพูดขึ้น “อาณาเขตฟีนิกซ์นั้นนับได้ว่าเป็นอาณาเขตที่แข็งแกร่งเป็นอันดับต้น ๆ ของภูมิภาคหนานลี่และยังเป็นอาณาเขตที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร เนื่องจากรอบ ๆ อาณาเขตฟีนิกซ์นั้นเต็มถูกโอบล้อมไปด้วยรอยแยกมิติทั้งหมด ซึ่งการที่จะเดินทางเข้าหรือออกอาณาเขตฟีนิกซ์ได้นั้นมีแค่เพียง 2 ช่องทางก็คือการเดินทางผ่านประตูเคลื่อนย้ายหรือผ่านแดนกระดูกขาวเท่านั้น”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “อาณาเขตฟีนิกซ์อยู่ในจุดรอยต่อของภูมิภาคพอดี ดังนั้นมันจึงไม่แปลกที่มันจะมีสภาพแวดล้อมเช่นนี้”

อันที่จริงแล้ว หลิงตู้ฉิงรู้เป็นอย่างดีว่าทำไมสภาพแวดล้อมรอบด้านของอาณาเขตฟีนิกซ์มันเป็นแบบนี้

ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะในอดีตที่อัจฉริยะผู้เป็นเจ้าของเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับกำลังจะสร้างโลกใบใหม่และทำให้ทั้ง 5 ทวีปต้องแยกออกจากกัน อาณาเขตฟีนิกซ์ คือเศษชิ้นส่วนของทวีปหนานลี่ที่แตกออกไปแล้ว แต่บรรดาบรรพบุรุษฟีนิกซ์ต่างใช้พลังของตนเองรั้งอาณาเขตนี้เอาไว้และสร้างรอยแยกมิติโอบล้อมทุกด้านของอาณาเขต จงใจทิ้งช่องทางเข้าออกไว้เพียงเส้นทางเดียวเพื่อความปลอดภัยของลูกหลานตนเองในการป้องกันศัตรูที่จะเข้ามาบุกในอนาคต ซึ่งทางเข้าออกนั้นในภายหลังดันกลายไปเป็นแดนกระดูกขาว

“ถ้างั้นบ้านเกิดของเฟิงอยู่ที่เมืองไหน?” จ้าวเหมิงลู่ถามขึ้น

“บ้านเกิดของข้าอยู่ที่เมืองขนนกอัคคี ซึ่งอีกไม่นานพวกเราก็ไปถึงแล้วนายหญิง” เสี่ยวเยว่เฟิงหัวเราะ

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “การมาอาณาเขตฟีนิกซ์ในครั้งนี้ข้าวางแผนว่าจะใช้เวลาอยู่ที่นี่นานสักหน่อย เพราะมันมีหลายอย่างที่ข้าต้องทำ ดังนั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องรีบร้อน เฟิงเก็บรถมังกรซะ ต่อจากนี้พวกเราจะค่อย ๆ บินไปที่เมืองขนนกอัคคีด้วยตัวเอง”

หลิงตู้ฉิงสัมผัสได้ว่าในตอนนี้มันมีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปมากกับภูเขาฟีนิกซ์ ดังนั้นเขาจึงต้องการค่อย ๆ สืบเรื่องราวทุกอย่างให้ชัดเจน โดยเฉพาะเรื่องที่หนิงเฟิงสมรู้ร่วมคิดกับเผ่าอสูรแถมยังเคยไปปรากฏกายที่เมืองขนนกอัคคี เขาต้องการรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เขาต้องการที่จะกำจัดปัญหาเหล่านี้ออกไปให้หมดก่อนที่เขาจะส่งหลิงไช่หยุนให้อยู่ที่นี่เพื่อบ่มเพาะ

ทางด้านของเสี่ยวเยว่เฟิง เมื่อได้ยินคำสั่งนี้ของหลิงตู้ฉิง นางก็รู้สึกสับสนแต่นางก็ยังทำตามที่สั่งโดยการเก็บรถมังกรไป ส่วนหลงเฉินก็กลายร่างเป็นมนุษย์และค่อย ๆ บินรวมกับกลุ่มของหลิงตู้ฉิงไปยังเมืองขนนกอัคคี

หลังจากกลุ่มของหลิงตู้ฉิงบินไปต่อได้ระยะทางกว่า 1,000 กิโลเมตร มันก็มีใครบางคนที่จำหน้าสองพี่น้องตระกูลเสี่ยวได้ หลังจากตกตะลึงอยู่สักพัก คนผู้นั้นก็รีบบินหายไปในทันที

เมื่อเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ สองพี่น้องก็เริ่มแสดงสีหน้ากังวลออกมา

“นายท่าน ดูเหมือนว่าคำสั่งล่าหัวพวกข้ายังคงไม่ถูกยกเลิก ไม่เช่นนั้นคนผู้นั้นคงไม่แสดงสีหน้าแบบนั้นออกมา” เสี่ยวเยว่เฟิงพูดขึ้นด้วยสีหน้ากังวล

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องกังวลไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจ้าแค่ทำตามที่ข้าสั่ง ข้ารับประกันว่าเจ้าสองคนพี่น้องจะปลอดภัยแน่นอน”

แต่แล้วหลังจากนั้นไม่นาน กลุ่มของพวกเขาก็ถูกล้อมไปด้วยผู้เชี่ยวชาญจำนวนมาก