พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 697

ภายในตึกใจกลางสำนักวายุคลั่ง ตอนนี้หลิงตู้ฉิงมองไปที่เหล่าผู้คนของสำนักวายุคลั่งด้วยสายตาเหยียดหยาม

คนเหล่านี้ทั้งหมดไม่มีท่าทีที่จะต่อต้านใด ๆ เลยต่อเหล่าอสูรเมื่อพวกเขาเห็นหลงหยากินมนุษย์

พวกเขาทั้งหมดล้วนมีปฏิกิริยาแค่สับสน หวาดกลัว คุกเข่าขอความเมตตา หรือบางคนที่หนักหน่อยก็มีสีหน้าที่ดูซาบซึ้งกินใจกับคำพูดของโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋ง ไม่มีใครเลยสักคนที่มีสีหน้าอยากจะต่อต้านหรือไม่ยินยอมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา

ดังนั้นมันจะไปมีประโยชน์อะไรที่จะให้คนเหล่านี้มีชีวิตอยู่ต่อไป?

หลิงตู้ฉิงพาหมิงยู่เดินออกจากตึกใจกลางสำนัก ซึ่งในระหว่างที่เขาเดินออกมา เขาพูดกับหมิงยู่ว่า “เดี๋ยวเจ้าจงไปฆ่าพวกพวกคนของสำนักวายุคลั่งให้หมด และดูดพลังของพวกมันมาเป็นของเจ้าเพื่อคืนระดับการบ่มเพาะร่างโลหิตอมตะของเจ้าให้กลับไปอยู่ที่ระดับสวรรค์สมบูรณ์เหมือนเดิม”

หมิงยู่อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้ากังวลและพูดว่า “นายท่าน แต่ข้าเกรงว่าพวกเขาบางคนจะแข็งแกร่งเกินไปจนข้าฆ่าพวกเขาไม่ได้”

หลิงตู้ฉิงตอบกลับ “เจ้าจงสังหารพวกคนที่อ่อนแอที่สุดก่อนเพื่อดูดพลังจากพวกมันมา จากนั้นพวกที่แข็งแกร่งที่เหลือเดี๋ยวข้าจะใช้ค่ายกลป้องกันของสำนักพวกมันสยบพวกมันเอง จากนั้นเจ้าค่อยจัดการพวกที่เหลืออยู่”

หมิงยู่พยักหน้า “ถ้าหากนายท่านช่วยข้าแบบนี้ งั้นมันก็คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร!”

ในเวลาเดียวกัน หลงหยาตอนนี้จ้องเขม็งไปที่หลีต้าฉิง และกลุ่มคนระดับสูงของสำนักวายุคลั่งและพูดว่า “ใครเป็นคนรับหน้าที่ควบคุมประตูเคลื่อนย้าย? เปิดใช้งานมันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้าเป็นคนแรก!”

ผู้เชี่ยวชาญระดับสวรรค์สมบูรณ์ผู้หนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มคน และคุกเข่าลงพร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าโศกว่า “ผู้อาวุโส โปรดเมตตาด้วย ตอนนี้ข้าควบคุมประตูเคลื่อนย้ายไม่ได้เลยจริง ๆ!”

โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งพูดขึ้นด้วยสีหน้าดุดันว่า “ในเมื่อประตูเคลื่อนย้ายใช้งานไม่ได้ ถ้างั้นก็จงปิดค่ายกลป้องกันสำนักของพวกเจ้าซะ พวกข้าจะได้ออกไปจากที่นี่!”

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิผู้หนึ่งคุกเข่าลงและพูดว่า “นายท่าน ตอนนี้ข้าเองก็ไม่สามารถควบคุมค่ายกลป้องกันสำนักได้เหมือนกัน ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้ค่ายกลป้องกันสำนักไม่ตอบสนองต่อคำสั่งของข้าเลย ทุกอย่างมันดูแปลกประหลาดไปหมด!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งเริ่มจะรู้สึกกังวลขึ้นเรื่อย ๆ เขาหันไปหาหลงหยา และพูดว่า “ถ้างั้นท่านจงทำลายค่ายกลป้องกันนี้ซะ พวกเราจะได้ออกไปจากที่นี่!”

เขารู้สึกว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันดูผิดปกติเกินไป เขาจำเป็นต้องรีบออกจากที่นี่ทันที

เมื่อได้ยินคำสั่ง หลงหยาจึงรีบใช้อาวุธจักรพรรดิของเขาฟาดฟันเข้าไปที่ม่านพลังของค่ายกลป้องกันสำนักอย่างเต็มกำลังในทันที แต่น่าเสียดายที่ม่านพลังของค่ายกลป้องกันสำนักวายุคลั่งนั้นไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนใด ๆ เลย

เมื่อเห็นเช่นนี้ ตอนนี้ทุกคนจึงแน่ใจแล้วว่าพวกเขาทุกคนกำลังมีปัญหาใหญ่

หลงหยาตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “พวกเจ้าทุกคนจงช่วยข้าทำลายไอ้ค่ายกลป้องกันสำนักของพวกเจ้าเดี๋ยวนี้ หากใครไม่ใช้พลังจนสุดแรงเกิดแล้วล่ะก็ข้าจะกินพวกเจ้าทุกคนซะให้หมด!”ไอรีนโนเวล

หลีต้าฉิงสะดุ้งโหยงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของหลงหยา เขารีบโคจรพลังของตัวเองจนถึงจุดสูงสุดและรีบโจมตีไปที่ม่านพลังของค่ายกลป้องกันสำนักในทันที

แต่แล้วในระหว่างที่พวกเขาเพิ่งจะเริ่มโจมตี จู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงปรบมือดังมาจากข้างหลัง

“ไม่เลวเลยจริง ๆ ไม่เลวเลยจริง ๆ พวกเจ้าสำนักวายุคลั่งทั้งหมดนี่ช่างเดินตามรอยบรรพบุรุษของพวกเจ้าได้ดีเหมือนในอดีตจริง ๆ” เสียงของหลิงตู้ฉิงดังขึ้น

“ไปตายซะ!” หลงหยาตะโกนลั่นพร้อมกับโจมตีไปที่หลิงตู้ฉิงทันที

แค่เพียงเขาได้ยินคำพูดของหลิงตู้ฉิง เขาก็รู้แล้วว่าหลิงตู้ฉิงคือศัตรูและเป็นตัวการของเรื่องราวทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงโจมตีทันทีอย่างไม่ลังเล

แต่น่าเสียดายที่การโจมตีของหลงหยาทั้งหมดนั้นถูกสะกัดไว้โดยอำนาจของค่ายกลป้องกันสำนักวายุคลั่งจนหมด

ม่านพลังธาตุลมนับสิบชั้นปรากฏขึ้นรอบกายของหลิงตู้ฉิง