พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 7

จ้าวเหมิงลู่เหม่อไปพักหนึ่งหลังจากได้ยินคำพูดของหลิงตู้ฉิง

นางพูดด้วยความลำบากใจว่า “พื้นที่ในแหวนมิติของข้ามันไม่สามารถเก็บสัตว์อสูรที่ใหญ่ขนาดนี้ได้หรอก หรือไม่ข้าก็ทำได้แค่ต้องตัดเอาแต่เฉพาะส่วนที่มีราคาสูงของมันไปก็เท่านั้น”

หลิงตู้ฉิงมองนางด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า “นี่เจ้าบ่มเพาะไปถึงขอบเขตประสานทะเลปรานแล้ว แต่นี่เจ้ายังไม่รู้วิธีใช้วิชาประทับตราย่อส่วน เพื่อย่อขนาดสิ่งของได้อีกงั้นเหรอ?”

จ้าวเหมิงลู่ส่ายหัว นางประหลาดใจเป็นอย่างมาก แล้วคิดในใจว่าวิชาแบบไหนกันที่จะทำให้สิ่งของขนาดใหญ่ย่อลงได้?

หลิงตู้ฉิงแปลกใจ “นี่มันไม่ใช่ทักษะที่ทุกคนจะต้องรู้งั้นหรือ? ทำไมที่สถาบันของเจ้ายังไม่สอนวิธีนี้อีกล่ะ มา ๆ เดี๋ยวข้าจะสอนเจ้าเอง นี่ถ้าหากไม่ใช่ว่าระดับของข้าต่ำเกินไปจนใช้วิชานี่ไม่ได้ด้วยตนเองไม่อย่างนั้นข้าคงจะเอาอสูรเกราะเหล็กกลับไปด้วยตัวเองแล้ว”

หลังจากพูดเสร็จก็สอนจ้าวเหมิงลู่ถึงวิธีใช้วิชาประทับตราย่อส่วน

พอมาถึงตอนนี้จ้าวเหมิงลู่เริ่มสติแตก เริ่มคิดว่านี่มันวิชาบ้าบออะไรกัน ทำไมวิชาที่มันวิเศษมากขนาดนี้นางถึงไม่เคยได้ยิน

“เจ้าเรียนรู้แล้วหรือยัง” หลิงตู้ฉิงถามขึ้นมา จ้าวเหมิงลู่ได้แต่ส่ายหัว นางไม่เคยเห็นวิชาแบบนี้มาก่อนเลย แล้วนางจะมีปัญญาเรียนรู้มันในเวลาอันสั้นได้อย่างไร

“เจ้านี่มันบื้อจริง ๆ” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว จากนั้นก็พูดต่อ “เอาล่ะ ฟังให้ดี ๆ นะ ข้าจะสอนเจ้าอีกแค่ 3 ครั้งเท่านั้น ถ้าเจ้ายังไม่สามารถเรียนรู้ได้ภายในอีก 3 ครั้ง เจ้า…เจ้าต้องแยกชิ้นส่วนของอสูรเกราะเหล็กนี่เองแล้วค่อยเอามันไปขาย”

จ้าวเหมิงลู่ไม่กล้าที่จะเสียสมาธิอีกต่อไป นางรีบเพ่งสมาธิไปกับการเรียนรู้เพียงอย่างเดี๋ยว แล้วหลังจากที่นางตั้งใจจึงสามารถเรียนรู้ได้สำเร็จภายในการสอนครั้งที่สอง

“เอาล่ะ ในเมื่อเจ้ามั่นใจแล้ว เจ้ามาลองดู” หลิงตู้ฉิงพูด จ้าวเหมิงลู่เดินไปยังอสูรเกราะเหล็กที่นอนหงายท้องอยู่ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับผลลัพท์ของวิชาที่ได้ร่ำเรียนมา จากนั้นนางจึงเริ่มโคจรพลังวิญญาณของนางตามที่หลิงตู้ฉิงได้สอนส่งไปยังศพของอสูรเกราะเหล็ก

นางสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่ไหลออกจากร่างของนางอย่างบ้าคลั่ง และในเวลานั้นสัตว์อสูรขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้านางก็ค่อย ๆ ย่อส่วนลง หลังจากที่นางใช้พลังวิญญาณไปครึ่งหนึ่งของทั้งหมดที่นางมี อสูรเกราะเหล็กที่อยู่ตรงหน้าของนางขนาดก็เหลือเพียงแค่ความยาวของหนึ่งแขนนาง

เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ยังคงอยู่บวกกับที่นางฝืนใช้พลังวิญญาณออกไปจึงทำให้นางไอออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่นางก็ไม่ได้สนใจในอาการบาดเจ็บนี้

“ง่ายแค่นี้เลยหรือ?” จ้าวเหมิงลู่พูดอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

“ข้าไม่เห็นว่ามันวิเศษตรงไหน” หลิงตู้ฉิงพูดอย่างระอา

ในแดนเทพ แม้แต่เด็กแบเบาะยังรู้วิธีใช้วิชาตราประทับนี้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจ้าวเหมิงลู่จะต้องตื่นเต้น

“ยิ่งเจ้าแข็งแกร่งเท่าไหร่เจ้าก็สามารถย่อส่วนสิ่งของได้มากเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามเจ้าสามารถใช้วิชานี้ได้แต่สิ่งของที่ไม่มีชีวิตเท่านั้น ถ้าเจ้าอยากจะย่อส่วนสิ่งมีชีวิตมันจะต้องใช้ทักษะอื่นซึ่งไม่ใช่วิชานี้” หลิงตู้ฉิงกล่าวเตือน

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

ขอบเขตหลอมรวมลมปราณที่สามารถสังหารสัตว์อสูรที่อยู่ในขอบเขตประสานทะเลปรานได้ แล้วยังสามารถสอนวิชาลึกลับให้กับนางได้อีกเพื่อเงินแค่กว่าหมื่นเหรียญทอง สวรรค์! นี่มันช่าง…นางจ้องไปยังชายลึกลับผู้นี้แล้วคำถามมากมายก็ได้ผุดขึ้นมาในหัวของนาง

เมื่อหลิงตู้ฉิงและจ้าวเหมิงลู่ออกมาจากส่วนลึกของป่าสัตว์เวทย์ พวกเขาก็ได้เห็นกลุ่มของหยานจุนสงและศิษย์ของเขาที่ยังไม่ได้จากไปไหนอยู่ตรงส่วนพื้นที่รอบนอก

หลังจากเห็นหลิงตู้ชิงพาหญิงสาวนางหนึ่งกลับมา เหลียงซู่ไบ๋ก็พูดเยาะเย้ยขึ้น “ท่านปรมาจารย์ ท่านได้สังหารอสูรเกราะเหล็กไปแล้วหรือยังเล่า?”

หลิงตู้ฉิงไม่ได้สนใจ เพียงแต่พยักหน้าให้กับหยานจุนสงเท่านั้น ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปในทิศทางออกจากป่าสัตว์เวทย์

เมื่อจ้าวเหมิงลู่เห็นเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “ถ้าหากว่าพวกเจ้ามาที่นี่เพื่อทำการทดสอบสังหารอสูรเกราะเหล็กพวกเจ้าก็กลับไปได้แล้ว มันได้ตายไปแล้ว” จากนั้นนางก็วิ่งตามหลิงตู้ฉิงไป

เหลี่ยงซู่ไบ๋เยาะเย้ยว่า “อย่างกับข้าจะเชื่อพวกเจ้าอย่างนั้นแหละ”

“ข้าเกรงว่าเรื่องที่นางพูดจะเป็นเรื่องจริง” หยานจุนสงขมวดคิ้วแล้วพูดต่อ “ข้าสังเกตเห็นได้จากสัญลักษณ์บนเสื้อของนาง นางเป็นศิษย์ของสถาบันราชวงศ์ ซึ่งสถาบันนี้นิยมที่จะส่งศิษย์ของสถาบันเข้ามาทำการทดสอบในป่าแห่งนี้ เอาล่ะ ตอนนี้พวกเรากลับเข้าไปดูกันก่อน ถ้าหากอสูรเกราะเหล็กได้ตายไปแล้วจริง ๆ พวกเจ้าก็ทำการทดสอบเดิมกันต่อได้เลย ด้วยการสังหารหมาป่าวายุ 100 ตัว แล้วค่อยกลับไปที่สถาบันเพื่อจบการทดสอบ”

หลังจากได้ยินชื่อสถาบันราชวงศ์ เหลียงซู่ไบ๋ที่ตั้งใจจะเยาะเย้ยก็รีบหุบปากลงทันทีและมีสีหน้าที่หวาดกลัว

อีกด้านหนึ่ง หลิงตู้ฉิงยิ่งเดินก็ยิ่งไวขึ้นทำให้จ้าวเหมิงลู่วิ่งตามไม่ทันถึงแม้ว่านางจะวิ่งสุดแรงแล้วก็ตาม