พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 705

หลิงตู้ฉิงเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไม่มองไปยังทิศทางของเขตแดนหมอกเลยแม้แต่น้อย เขาเอาแต่นั่งย่างปีกคุนเป๋งอย่างตั้งใจ

ที่ด้านในเขตแดนหมอก หมาชราสีทองที่ในตอนแรกกำลังนอนหลับอยู่อย่างสบายใจ ตอนนี้มันได้ลุกขึ้นมาแล้วพร้อมกับย่นจมูกของมัน และมองไปที่หลิงตู้ฉิงที่กำลังนั่งย่างปีกคุนเป๋งอยู่ด้านนอก

มันจ้องไปที่หลิงตู้ฉิงและปีกคุนเป๋งย่างอย่างไม่วางตาพร้อมกับอ้าปากจนลิ้นห้อย และส่ายหางรัว แสดงอาการว่ามันอยากจะกินปีกคุนเป๋งเต็มแก่

ทางด้านของหลิงตู้ฉิงนั้นไม่สนใจเลยว่าเขตแดนหมอกนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร เขาเอาแต่นั่งย่างปีกคุนเป๋งไปเรื่อย ๆ ส่งกลิ่นอันหอมหวนของปีกคุนเป๋งย่างเข้าไปยังเขตแดนหมอก

“สามี…” จ้าวเหมิงลู่อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่นางกลับรู้สึกลังเล

นางอยากจะถามหลิงตู้ฉิงว่าวิธีการนี้มันจะใช้ได้ผลจริงงั้นเหรอ แต่นางก็ยังไม่กล้าถามออกมาดัง ๆ เพราะว่านางกลัวว่านางจะรบกวนสมาธิของหลิงตู้ฉิง และยิ่งไปกว่านั้นนางกลัวว่าเสียงของนางจะถูกได้ยินโดยอาวุธของหลิงตู้ฉิง และทำให้มันรู้ตัวและออกมาจัดการกับพวกนาง

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เจ้าพูดสิ่งที่เจ้ากำลังคิดอยู่ออกมาได้เลยไม่ต้องกังวลอะไร มันรู้อยู่แล้วว่าข้ามาที่นี่เพื่อจะมาพามันไป ตอนนี้มันเหลือแค่เพียงว่ามันจะอดทนได้นานแค่ไหน หากครั้งนี้ยังไม่สำเร็จ ข้าก็แค่ต้องกลับมาใหม่ในอนาคตอีกรอบเพื่อมาพามันไปก็แค่นั้น”

หากมันไม่ตามเขาไปในรอบนี้ เขาก็แค่ต้องต่อรองกับมันให้มันมาเรียนรู้ทักษะของคุนเป๋งจากร่างของโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋ง เพื่อถ่ายทอดทักษะนั้นให้เขาต่อก็พอ

แต่แน่นอนว่าถ้าหากมันยินยอมที่จะติดตามเขาไป มันจะกลายเป็นว่าในโลกเบื้องล่างนี้มันจะไม่มีใครหน้าไหนที่สามารถต้านทานเขาได้อีก

ไม่ต้องพูดถึงพวกผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิหรือมหาจักรพรรดิ แม้แต่พวกผู้เชี่ยวชาญขอบเขตที่อยู่เหนือขึ้นไปกว่านั้นก็ยังอาจต้านทานการโจมตีของอาวุธเขาได้เพียงครั้งเดียว

ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำก็มีเพียงแค่ต้องมาลุ้นว่ามันจะใจแข็งแค่ไหนกัน?

ในเวลาเดียวกันที่ด้านในเขตแดนหมอก หมาชราสีทองก็เดินวนไปวงกลมไปมาด้วยความกระวนกระวายใจ

แต่ถึงแม้ว่ามันจะเดินวนไปกี่รอบหรือกระวนกระวายใจแค่ไหน มันก็ยังไม่ยอมสลายเขตแดนหมอกออกไปอยู่ดี ซึ่งสิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงความดื้นรั้นของมัน

หลิงตู้ฉิงใช้เวลาถึงครึ่งปีในการพยายามย่างปีกคุนเป๋งจนพริกหยกเจ็ดสีของเขาหมด ซึ่งอาวุธของเขาก็ยังคงยืนยันปฏิเสธไม่ยอมออกมา

เมื่อเป็นเช่นนี้หลิงตู้ฉิงก็รู้สึกเหนื่อยใจ ตอนนี้เขาจะใช้กำลังกับมันก็ไม่ได้ ใช้วิธีล่อลวงด้วยอาหารก็ไม่สำเร็จ หรือว่าเขาต้องยอมถอดใจในรอบนี้ไปก่อนจริง ๆ?

หลิงตู้ฉิงหันไปพูดกับคนของเขาว่า “พวกเจ้าทั้งหมดรอกันที่ข้างนอกนี่ก่อน ข้าจะเข้าไปข้างใน!”

“สามี ท่านทำสำเร็จแล้วงั้นเหรอ?” จ้าวเหมิงลู่รีบถามขึ้น

นางสงสัยเป็นอย่างมากเพราะจากภาพที่นางเห็นตอนนี้มันไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย?

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว และตอบกลับด้วยสีหน้าเหนื่อยใจว่า “ไม่สำเร็จน่ะสิ แต่ช่างเถอะ ยังไงซะมันก็ไม่มีผลอะไรสักเท่าไหร่หากข้าจะออกคำสั่งบางอย่างกับมัน!”

ถึงแม้ว่าในเวลานี้เขาอาจจะยังไม่ได้มันมาใช้งาน แต่มันก็ยังเป็นไปได้ที่เขาจะสั่งให้มันถ่ายทอดทักษะของคุนเป๋งมาให้กับเขา

หลิงตู้ฉิงเดินเข้าไปด้านในเขตแดนหมอกจนไปถึงตรงหน้าหมาชราสีทอง และตะคอกใส่มันว่า “เจ้าจะดื้อด้านไปถึงไหนกันไอ้หมาบ้า!”

หมาชราสีทองเอาแต่มองไปที่มือของหลิงตู้ฉิงโดยที่ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับ

หลิงตู้ฉิงพ่นลมออกจมูกด้วยอาการหงุดหงิด และโยนปีกคุนเป๋งที่ย่างเสร็จให้แล้วให้กับหมาชราสีทอง

หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็หยิบร่างของคุนเป๋งที่เหลือขึ้นมาและโยนมันไปที่หมาชราสีทอง และพูดว่า “ข้ายังไม่ได้ย่างที่เหลือ เจ้าจงเอามันไปศึกษาซะ และหลังจากทำความเข้าใจเสร็จแล้วเจ้าก็จงถ่ายทอดทักษะของคุนเป๋งมาให้ข้า!”

หมาชราสีทองกรอกตา จากนั้นมันก็ค่อย ๆ แทะปีกคุนเป๋งย่างอย่างมีความสุข จากนั้นจู่ ๆ มันก็สลายเขตแดนหมอกออกทั้งหมด