พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 744

เมื่อได้ยินว่าเผ่าปีศาจสวรรค์ได้รับหน้าที่เป็นผู้ดูแลการคัดเลือกในครั้งนี้ ผู้อาวุโสสำนักเงามายาก็รู้สึกตื่นตระหนกในทันที

ในความเห็นของเขา ต่อให้หลิงตู้ฉิงจะสามารถช่วยให้อุลบาบ่มเพาะได้จริง แต่ถ้าหากอุลบาไม่มีทางจะผ่านการคัดเลือกได้เพราะเผ่าปีศาจสวรรค์ ความพยายามของพวกเขาที่อุตส่าห์ลงทุนให้อุลบาบ่มเพาะได้มันไม่เท่ากับว่าสูญเปล่างั้นเหรอ?

ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงจำเป็นต้องถอยให้กับเผ่าปีศาจสวรรค์เท่านั้น

หลิงตู้ฉิงมองไปที่โม่หยุนด้วยรอยยิ้ม และพูดว่า “อันดับแรก บอกข้าก่อนว่าเจ้าต้องการหัวใจนี้ไปเพื่ออะไร? หากข้าเห็นว่าเจ้ามีเหตุผลมากพอ ข้าจะปล่อยมันไปให้กับเจ้า”

หลิงตู้ฉิงคิดว่าในตอนนี้เขาไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับอาณาเขตเงาทมิฬหรือดินแดนศักดิ์สิทธิ์สักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงอยากจะใช้โอกาสนี้สร้างสัมพันธ์กับเผ่าปีศาจสวรรค์ที่ได้รับหน้าที่ดูแลการคัดเลือกฑูตศักดิ์สิทธิ์ เพื่อสืบถามข้อมูลเกี่ยวกับอาณาเขตเงาทมิฬได้เพิ่มเติม

โม่หยุนพูดขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “บรรพบุรุษของข้าเก็บสะสมหัวใจพวกนี้เพื่อนำมันไปมอบให้กับราชาปีศาจโลหิต ดังนั้นเจ้าควรจะมอบมันให้ข้าจะดีกว่า!”

“ราชาปีศาจโลหิตงั้นเหรอ?” หลิงตู้ฉิงพยักหน้าหลายครั้งและพูดว่า “ในเมื่อแม้แต่ราชาปีศาจโลหิตยังต้องการหัวใจนี้ ถ้างั้นข้าคิดว่าจะขอเก็บมันไว้เองจะดีกว่า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โม่หยุนรู้สีกเดือดดาลในทันทีและตะโกนว่า “นี่เจ้าอยากตายมากนักใช่ไหมถึงกล้าปฏิเสธข้า? มาไอ้มนุษย์สารเลว มาประลองกับข้าผู้นี้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”

เมื่อรู้สึกว่าตัวเองถูกล้อเล่นด้วยแบบนี้ มันจึงเป็นธรรมดาที่โม่หยุนจะรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก

หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “เจ้าอยู่ในขอบเขตนภาระดับ 2 เท่านั้นแล้วยังกล้าจะมาท้าข้างั้นเหรอ? อุลบาจัดการเขาซะ! ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หากข้าบอกว่าสามารถทำให้เจ้าเข้าไปได้ มันก็หมายความว่าเจ้าเข้าไปได้แน่นอน!”

จากนั้นหลิงตู้ฉิงหันมาหาหลิวกัง และพูดว่า “เจ้ากลัวเผ่าปีศาจสวรรค์จนถึงขนาดกล้ายกเลิกทำการค้ากับข้า ในเมื่อเจ้าไม่ซื่อสัตย์ต่อข้าแบบนี้ งั้นพวกเราก็เหลือเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้นคือสู้กัน! หลงเฉิน เจ้าอยู่ในระดับเหนือล้ำเหมือนกับเขา ดังนั้นในเมื่อเขายืนยันไม่ยินยอมขายหัวใจนี้ให้กับข้า เจ้าก็จัดการกับเขาซะ แต่ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้ก่อนว่าถ้าหากเจ้าแพ้ ข้าจะอัดเจ้าให้น่วมเลย!”

หลงเฉิน เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกตื่นตระหนกและรีบตอบรับทันที “ไม่ต้องกังวลนายท่าน ข้าสัญญาว่าจะไม่แพ้แน่นอน!”

ในตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขอยู่แล้วในการได้ทำหน้าที่ลากรถให้กับหลิงตู้ฉิง ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้มีความผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นจนทำให้หลิงตู้ฉิงไม่พอใจในตัวเขาจนถีบหัวส่งเขาออกไป!

“ไอ้หนู เจ้าบังอาจมากที่กล้าปฏิเสธเจ้านายของข้าแบบนี้ มา จงออกมาให้ข้าฆ่าเจ้าซะดี ๆ!” หลงเฉินพูดกับหลิวกัง

หลงเฉินนั้นได้รับหยดเลือดของมังกรที่แท้จริงจากต้นเทวะศาสตราไปแล้ว และเมื่อรวมกับประโยชน์ต่าง ๆ ที่เขาได้รับจากการติดตามหลิงตู้ฉิงมาเป็นเวลานาน ดังนั้นถึงแม้ระดับการบ่มเพาะของเขาจะอยู่ในระดับเหนือล้ำ แต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขานั้นเหนือกว่าผู้เชี่ยวชาญระดับเหนือล้ำปกติไปไกลแล้ว

หลงเฉินไม่กลายร่างเป็นมังกรสำหรับการต่อสู้ครั้งนี้ เขาเพียงแค่เปลี่ยนแขนของเขาให้กลายเป็นแขนมังกร ซึ่งกรงเล็บของเขานั้นมันแหลมคมเทียบได้กับอาวุธระดับจักรพรรดิเลยทีเดียว

ในระหว่างที่หลงเฉินกำลังจัดการกับหลิวกังอยู่นั้น อุลบาก็เดินเข้าไปหาโม่หยุน และพูดว่า “ข้าได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามานานแล้ว มา! เจ้ากับข้าพวกเราลองมาวัดกันดูดีกว่าว่าเป็นเจ้าหรือข้ากันแน่ที่ใครเหนือกว่าใคร!”

โม่หยุนมองไปที่อุลบาด้วยสายตาเหยียดหยาม และตะคอกว่า “ไอ้โง่อย่างเจ้าเนี่ยนะจะมาสู้กับข้า? โอ๊ค เจ้ามาจัดการไอ้โง่นี่แทนข้าซะ!”

ปีศาจจอมเขมือบที่ชื่อโอ๊ค สีหน้าเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันทีเมื่อมันได้ยินคำสั่งของโม่หยุน

หากมันสามารถสู้อุลบาได้ ก่อนหน้านี้ที่มันเจอกับอุลบานอกเมืองมันคงไม่ยอมถอยไปง่าย ๆ แน่นอน แต่ว่าในตอนนี้เมื่อมีคำสั่งลงมาจากโม่หยุน ซึ่งเป็นนายของมัน มันจึงปฏิเสธการต่อสู้ไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นมันจึงคิดว่าต่อให้มันจะไม่สามารถเอาชนะอุลบาได้แต่มันก็คงน่าจะหลบการโจมตีของอุลบาได้ไม่ยาก และถ่วงเวลาไปเรื่อย ๆ จนกว่าโม่หยุนจะเห็นใจมันก็แล้วกัน

จากนั้นในชั่วอึดใจ อุลบาและโอ๊คก็ปะทะกันในทันที

“ฮึ่ม!” โม่หยุนพ่นลมหายใจออกจมูก จากนั้นเขาก็หันไปตะโกนใส่โอ๊คว่า “โอ๊ค กลับ!”

โอ๊ค ผู้ซึ่งกำลังบินล้อเลียนไปมาเมื่อได้ยินคำสั่งเช่นนี้ของโม่หยุน เขาก็รู้สึกเบิกบานในใจทันทีและตะโกนใส่อุลบาว่า “อย่าให้ข้าเจอเจ้าในการคัดเลือกนะ ไม่อย่างนั้นข้าจะอัดเจ้าให้ตายแน่นอน!”

เมื่อเห็นว่าโม่หยุนและโอ๊คจากไปอย่างง่ายดาย อุลบาก็แสดงสีหน้าหดหู่ในทันที เนื่องจากตอนนี้เขารู้แล้วว่าต่อให้เขาจะมีร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่ถ้าหากเขาไม่สามารถไล่ตามศัตรูได้ทันมันก็ไร้ประโยชน์แถมยังกลายเป็นตัวตลกอีกต่างหาก

“เจ้าทึ่ม อย่าเพิ่งหมดกำลังใจไปเลย เมื่อไหร่ที่เจ้าบ่มเพาะได้ เจ้าจะสามารถขยี้พวกนั้นได้ด้วยมือเพียงข้างเดียวข้ารับรอง!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยยิ้ม

“อืม!” อุลบาพยักหน้าด้วยสีหน้าเซื่องซึม

ในทางกลับกัน ทางด้านของผู้อาวุโสสำนักเงามายากลับเดินมาพูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้ากังวลว่า “ตอนนี้พวกเราล่วงเกินเผ่าปีศาจสวรรค์ไปแบบนี้ พอถึงตอนงานคัดเลือกเริ่มขึ้น อุลบาจะต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน”

หลิงตู้ฉิงจ้องไปที่ผู้อาวุโสสำนักเงามายาและตอบกลับ “ไม่มีปัญหาอะไรที่ใหญ่เกินกว่าสำนักที่เอาแต่หดหัวกลัวปัญหาอยู่ในกระดองเหมือนเต่า!”

หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็นำทุกคนเดินลึกเข้าไปในตลาดอีกเพื่อดูของที่น่าสนใจอื่น ๆ ต่อ ซึ่งในระหว่างที่เขาเดินดูของไปเรื่อย ๆ เขาก็ครุ่นคิดอะไรบางอย่างในใจว่า

ทำไมราชาปีศาจโลหิตถึงต้องออกมาตามหาหัวใจนี้ด้วย? หรือว่าการคัดเลือกครั้งนี้ราชาปีศาจโลหิตจะออกมามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยอีกคนร่วมกับราชาเทพมารหกปราถนา?

ในตอนแรกแค่มีราชาเทพมารหกปรารถนาเพียงคนเดียวเขาก็ปวดหัวมากอยู่แล้ว ถ้าหากรวมกับราชาปีศาจโลหิตเข้าไปด้วยอีกคน แล้วแบบนี้เขาจะไปมีโอกาสเจอกับผู้ปกครองอาณาเขตเงาทมิฬได้ยังไง?