พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 816

ด้วยความแข็งแกร่งของหลิงตู้ฉิงในตอนนี้ หากเขาจะไม่ให้คู่พี่น้องสองคนนี้รับรู้ถึงตัวตนของเขาได้มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็จำเป็นต้องไปที่เกาะหนานชานเพื่อดูว่าตระกูลหลินที่อยู่บนเกาะนั้นมีความเกี่ยวข้องอะไรกับเขาหรือไม่ ทำไมแซ่ของพวกเขามันถึงได้ดูคล้ายกับของเขาแบบนี้ หรืออย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้องได้เห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลของเขากันแน่

เขาไม่ได้ใส่ใจเลยว่าตอนนี้บนเกาะหนานชานนั่นจะมีอะไรเกิดขึ้น

หลินเหรินเจี๋ยและน้องสาวของเขามุ่งหน้ากลับไปที่เกาะหนานชาน โดยไม่รู้ตัวเลยว่าหลิงตู้ฉิงกำลังบินตามหลังพวกเขาอยู่ไม่ห่างราวกับว่าพวกเขามาด้วยกัน

บรรยากาศทั่วเกาะหนานชานในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความอึดอัด แต่ละคนที่อยู่บนเกาะล้วนแล้วแต่มีสีหน้าตึงเครียด และที่สำคัญในหลาย ๆ จุดของเกาะนั้นยังมีเหล่าผู้เชี่ยวชาญคอยเฝ้าระวังราวกับว่าพวกเขากำลังจะถูกศัตรูบุกยังไงหยั่งงั้น

แต่แล้วเมื่อพวกผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นเห็นหลิงตู้ฉิง ซึ่งเป็นคนแปลกหน้าพวกเขาก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรเลย เพราะพวกเขาเข้าใจว่าคู่พี่น้องน่าจะพาหลิงตู้ฉิงมาด้วยกัน ซึ่งมันคงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงตามคู่พี่น้องไปถึงคฤหาสน์ตระกูลหลินได้อย่างสะดวกโดยที่ไม่มีใครหยุดเขาเลยสักคน

จากนั้นเมื่อพวกเขาไปถึงตึกหลักของคฤหาสน์ ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งก็ยืนคอยพวกเขาอยู่แล้ว

เมื่อหลินเหรินเจี๋ยเห็นชายวัยกลางคนยืนรอเขาอยู่ เขาก็รีบพูดขึ้นทันที “ท่านพ่อ ข้าได้ยินว่าท่านปู่กำลังตามหาข้างั้นเหรอ?”

หลินเหวินปิงโบกมือขัดหลินเหรินเจี๋ย และพูดว่า “เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง นี่เจ้าพาสหายของเจ้ามาด้วยงั้นเหรอ? ทำไมเจ้าไม่พาเขาไปพักผ่อนที่เรือนรับแขกให้เรียบร้อยก่อน?”

คู่พี่น้องแสดงสีหน้าตกตะลึง จากนั้นพวกเขาหันกลับไปด้านหลัง ซึ่งภาพที่พวกเขาเห็นมันยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกสับสนมากกว่าเดิม

นี่ชายผู้นี้ตามพวกเขามาถึงนี่ได้ไง?

แต่ในระหว่างที่หลินหรูซวนกำลังจะเปิดปากถามว่า หลิงตู้ฉิงตามพวกนางมาทำไม นางกลับถูกพี่ชายของนาง หลินเหรินเจี๋ยพูดขึ้นแทรกก่อนว่า

“หรูซวน เจ้าจงพาสหายของพี่ไปพักผ่อนที่เรือนรับรองแขกก่อน” เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้ามีความหมายแอบซ่อน “เอาไว้เดี๋ยวพี่คุยกับท่านปู่เสร็จพี่จะรีบตามไป”

หลังจากพูดจบ หลินเหรินเจี๋ยก็เดินตามพ่อของเขาไปพับกับปู่ของเขา

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ แล้ว หลินหรูซวนก็จ้องเขม็งไปที่หลิงตู้ฉิง และถามขึ้นเสียงต่ำว่า “นี่เจ้าตามพวกข้ามาที่นี่ทำไม? เจ้าวางแผนอะไรไว้กันแน่?”

หลิงตู้ฉิงยิ้ม “ข้าจะไปทำอะไรได้ เจ้าไม่เห็นรึไงว่าตระกูลของเจ้ามีผู้เชี่ยวชาญอยู่ตั้งมากมายคอยเฝ้าระวัง เอาล่ะตอนนี้เจ้าจงทำตามคำสั่งของพี่ชายเจ้าก่อนเถอะ รีบพาข้าไปที่เรือนรับรองได้แล้ว ข้าเดินทางมาไกลมากข้าอยากพักผ่อน”

หลินหรูซวนพ่นลมหายใจด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่จากนั้นนางก็ยังพาหลิงตู้ฉิงไปที่เรือนรับรองเพื่อพักผ่อน แต่นางก็ไม่ยอมออกไปจากเรือน นางยังคงยืนจ้องเขม็งไปที่หลิงตู้ฉิงไม่เบนสายตาไปไหน

“หืม? ทำไมเจ้ายังไม่ออกไปอีก?” หลิงตู้ฉิงถามขึ้น

หลินหรูซวนตะคอกกลับด้วยความเดือดดาลจนหน้าอกกระเพื่อม “ที่นี่มันบ้านข้า นี่เจ้ากล้าดียังไงมาไล่ข้าแบบนี้?”

“แต่ตอนนี้เรือนนี้เป็นของข้าและข้าต้องการพักผ่อน” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ

“ถ้างั้นข้ายิ่งจำเป็นต้องจับตาดูเจ้าเอาไว้ เจ้ามันน่าสงสัยเกินไป เอ๊ะหรือว่าที่เจ้ามาที่นี่เพราะเจ้าต้องการขโมยของในตระกูลของข้า?” หลินหรูซวนมองหลิงตู้ฉิงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร “ว่าแต่เจ้าติดตามพวกข้ามาที่ได้ยังไงโดยที่ข้ากับพี่ชายข้าไม่รู้ตัวเลย?”

“มันเป็นเพราะข้าเก่งกว่าพวกเจ้ายังไงล่ะ!” หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับ

หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่มีทางพูดอะไรกับหลินหรูซวนแบบนี้แน่นอน

แต่หลังจากที่เขาออกจากอาณาเขตนภารอบนี้มาได้ 200 กว่าปี เขาก็ได้พบปะผู้คนมากมายและแวะสถานที่ต่าง ๆ หลายที่เพื่อพยายามทำความเข้าใจผู้คนปกติ แถมเขายังพยายามเข้าสังคมอีกต่างหาก มันจึงส่งผลให้เขาในตอนนี้นั้นดูเหมือนเป็นคนธรรมดามากยิ่งขึ้น และระดับการบ่มเพาะของเขาในตอนนี้ก็ได้ก้าวมาจนถึงระดับหลุดพ้นสามัญเรียบร้อยแล้ว.ไอลีนโนเวล.