พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 842

“คิดให้ถี่ถ้วนที่สุดแล้วตอบกลับข้ามาว่าเจ้าพอแล้วรึยังกับการมีชีวิตอยู่ต่อไป หรือว่าอยากจะตายตอนนี้?” หลิงตู้ฉิงถามหลินจ้านเผิงด้วยสีหน้าจริงจัง

เมื่อได้ยินคำถามเช่นนี้ของหลิงตู้ฉิง สีหน้าของหลินหงเหวินเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันทีและคิดในใจ

นี่เจ้ากล้าดียังไงถึงได้พูดกับพ่อของข้าแบบนี้!?

“อู๋หมิง! ถึงแม้ว่าเจ้าจะช่วยเหลือตระกูลของข้ามามากแต่ก็เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์..” หลินหงเหวินตวาดขึ้น

แต่ก่อนที่หลินหงเหวินจะทันได้พูดจบประโยค หลินจ้านเผิงโบกมือขึ้นขัดและจ้องไปที่หลิงตู้ฉิง จากนั้นเขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “ใครบ้างอยากจะตาย? แต่มนุษย์อย่างเรา ๆ ล้วนไม่อาจหลบหนีความตายไปได้ ส่วนคำถามของเจ้า ข้าขอตอบได้เลยว่าหากข้าเลือกได้ข้าก็ยังไม่อยากที่จะตาย ข้าอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อค้ำจุนตระกูลของข้า!”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพยักหน้า “ในเมื่อเจ้าอยากจะอยู่ต่อ ถ้างั้นข้าจะทำให้เจ้าสมหวัง ตามข้ามา!”

หลังจากพูดจบร่างของหลิงตู้ฉิงก็หายไปจากสายตาของผู้คนทันที และไปปรากฏตัวอีกที่ชั้นบนสุดของหอคอยเสียงสวรรค์!

ด้วยความเร็วของหลิงตู้ฉิงที่ดูราวกับว่าเขาสามารถหายตัวได้เหมือนกับภูติผี ทำให้ผู้คนทั้งหมดต่างตกตะลึงจนพูดอะไรกันไม่ออก

แม้แต่กงเจี้ยนฟานที่รู้อยู่แล้วว่าหลิงตู้ฉิงนั้นไม่ธรรมดาก็ยังอ้าปากค้างกับสิ่งที่เขาเห็น เพราะความเร็วระดับนี้มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาจะมีได้ หรือแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญแบบเขาก็ไม่มีทางทำได้ใกล้เคียงสักนิด!

ทางด้านของหลินจ้านเผิง เมื่อเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกตกตะลึงเช่นกัน แต่เมื่อเขาได้สติแล้วเขาจึงรีบบินไปที่หอคอยเสียงสวรรค์ทันที

ในทางกลับกัน หลินหงเหวินและหลินเหวินปิงกลับรีบหันไปถามหลินหรูซวนทันทีว่า “ซวน เขาเป็นใครกันแน่?”

หลินรูปซวนยิ้มอย่างมีเลศนัย แต่นางก็ไม่ยอมตอบอะไร ซึ่งการกระทำเช่นนี้ของนางมันทำให้หลินเหวินปิงยิ่งรู้สึกร้อนใจและถามย้ำขึ้นอีกครั้ง “เจ้าอย่าเอาแต่ปิดปากเงียบกับพ่อแบบนี้สิ! เร็ว ๆ รีบบอกมาได้แล้วว่าสามีของเจ้าเป็นใครกันแน่?”

หลินหรูซวน เมื่อได้ยินเช่นนี้นางกลอกตามองบนและตอบกลับว่า “ใครบอกว่าเขาเป็นสามีของข้า? ท่านพ่อถ้าหากท่านอยากรู้มากนักว่าเขาเป็นใครท่านก็ไปถามเขาเองสิ!”

หลังจากนั้นทุกคนก็รีบมุ่งหน้าไปที่หอคอยเสียงสวรรค์ แต่น่าเสียดายเมื่อพวกเขาไปถึง พวกเขากลับไม่สามารถเข้าไปด้านในหอคอยได้เพราะมีม่านพลังปิดกั้นอยู่

ที่ด้านในหอคอยเสียงสวรรค์ หลินจ้านเผิงมองหลิงตู้ฉิงด้วยแววตาสับสนและถามว่า “สหายน้อย ท่านช่วยบอกข้าได้ไหมว่าท่านเป็นใครกันแน่? แล้วทำไมท่านต้องให้ข้าตามมาถึงที่นี่?”

หลิงตู้ฉิงทำหน้ามุ่ยและตอบกลับว่า “ข้าเป็นบรรพบุรุษของเจ้า!”

หลินจ้านเผิงรู้สึกไม่พอใจเมื่อได้ยินหลิงตู้ฉิงตอบแบบนี้ และพูดขึ้นว่า “สหายน้อย ถึงแม้ว่าข้าเป็นคนที่ใกล้จะตาย แต่ข้าก็ไม่ชอบให้ใครมาดูหมิ่นข้าแบบนี้หรอกนะ!”

หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้วมองหลินจ้านเผิง จากนั้นเขาทุบกำปั้นไปที่เสาของหอคอยเสียงสวรรค์ ส่งผลให้ระฆังที่อยู่ในหอคอยเสียงสวรรค์ส่งเสียงดังขึ้นทันที ซึ่งมันทำให้หลินจ้านเผิงไม่สามรรถควบคุมร่างกายของตนเองได้และคุกเข่าลงไปในทันที

หลินจ้านเผิงรู้สึกตกตะลึงจนไม่รู้จะทำตัวอย่างไรต่อ เนื่องจากเขาเพิ่งได้รู้ว่าหอคอยเสียงสวรรค์ที่ตระกูลของเขาไม่เคยเข้าใจมันเลยมานับหมื่นปีกลับถูกชายหนุ่มผู้นี้สามารถควบคุมมันได้อย่างเบ็ดเสร็จ แถมอำนาจของมันก็เหนือกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้ซะอีก!

เขาอยากจะพูดอะไรออกไป แต่เขากลับไม่สามารถพูดได้เพราะตอนนี้อำนาจของหอคอยเสียงสวรรค์ปิดผนึกเขาไว้ทั้งหมด

หลิงตู้ฉิงมองหลินจ้านเผิงด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ จากนั้นเขาก็หยิบโอสถวิญญาณบริสุทธิ์ขึ้นมาและโยนมันเข้าปากของหลินจ้านเผิง และพูดว่า “ด้วยสรรพคุณของโอสถวิญญาณบริสุทธิ์เม็ดนี้มันจะช่วยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อได้อีกหลายปี และข้าไม่ชอบให้เจ้าเรียกข้าว่าสหายน้อย ดังนั้นเลิกเรียกแบบนั้นได้แล้ว ไม่งั้นข้าจะทุบหัวเจ้าให้ยุบลงไปคามือของข้า!”

“และหลังจากที่เจ้ายืดอายุตัวเองแล้วข้าจะให้โอสถรัศมีธาตุศักดิ์สิทธิ์กับเจ้าเพื่อให้เจ้าใช้มันในการทะลวงระดับบ่มเพาะไปยังระดับนภาคราม ส่วนเรื่องของทัณฑ์สวรรค์ที่เจ้าต้องเผชิญนั้นเจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะข้าสามารถใช้อำนาจของหอคอยเสียงสวรรค์ปกป้องเจ้าได้”

เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงจึงคลายอำนาจที่ตรึงร่างของหลินจ้านเผิงเอาไว้ และโยนโอสถรัศมีธาตุศักดิ์สิทธิ์ให้

“เจ้า…” หลินจ้านเผิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตะลึง

“เจ้ายังจะมาเจ้าอะไรอีก!? เร็ว ๆ เข้ารีบกลืนมันเข้าไปและรีบทะลวงระดับบ่มเพาะได้แล้ว ไม่งั้นข้าจะฟาดเจ้าให้หลังลายตรงนี้นี่แหละ!” หลิงตู้ฉิงตวาดขึ้นโดยไม่สนใจว่าหลินจ้านเผิงจะคิดอย่างไร