ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 30

นาทีต่อมา... แก้วตาได้เห็นสาวสวยใกล้ๆ ก็ถึงกับช็อก เพราะอีกฝ่ายคือบุตรสาวของพ่อเลี้ยงสินชัยเจ้าของรีสอร์ตพรรณนาราที่อยู่ติดกับไร่ไปรยาเวศ‘นี่ถ้าพ่อเลี้ยงสินชัยรู้ว่าคุณคินแอบกิ๊กกั๊กกับลูกสาวล่ะก็ เป็นเรื่องแน่!’

“สะ...สวัสดีค่ะคุณไวน์ น้ำส้มค่ะ” แก้วตาทักทายพร้อมกับส่งแก้วน้ำส้มไปให้กับหญิงสาวที่สวยดุจดอกไม้แรกแย้ม

“ขอบคุณค่ะ” วรันยาส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้อย่างรู้สึกเขินๆ เพราะตอนแรกคิดว่าที่นี่ไม่คนอยู่

“ป้าชื่อแก้วนะคะ เป็นคนดูแลบ้านให้คุณภาคินค่ะ”

“สวัสดีค่ะป้าแก้ว เอ่อ...ป้าอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอคะ” วรันยาถามก่อนจะยกแก้วน้ำส้มขึ้นมาจิบ ขณะที่ภาคินเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ป้าอยู่กับสามีค่ะ เขาออกไปซื้อของใช้ที่ในเมือง”

“เออ...ดอกไม้สวยมากๆ เลยค่ะ ไวน์ขออนุญาตเก็บไปประดับกระทงหน่อยนะคะ” เธอเอ่ยขอคนปลูกอย่างมีมารยาท

“แหม...ตามสบายเลยค่ะ” แก้วตาส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดูในความน่ารักของหญิงสาว

“นี่ครับ” ภาคินรีบส่งกรรไกรให้กับสาวเจ้า

“ขอบคุณค่ะ” วรันยาฉีกยิ้มบางๆ ก่อนจะลงมือตัดดอกไม้ ขณะที่ภาคินถือตะกร้าเดินตามหลังด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

สองชั่วโมงต่อมา...เรือนใหญ่ไปรยาเวศ

หลังจากที่ตัดดอกไม้เสร็จ ภาคินก็ขับรถพาสาวเจ้ากลับมาที่ไร่ของตน เพราะอีกฝ่ายนัดกับผู้เป็นยายเอาไว้ว่าจะทำกระทงด้วยกัน

“ว้าว! คุณมาร์เตรียมใบตองรอน้องไวน์เหรอคะ” วรันยาถามยิ้มๆ เมื่อเดินเข้าไปด้านในบ้านหลังใหญ่ แล้วเห็นแม่บ้านสองคนกำลังช่วยกันเช็ดใบตอง

“ใช่จ้ะ เราทำกระทงกันเลยไหม?” กังศมาเลิกคิ้วถาม พลางจ้องมองหลานชายตัวดีอย่างจับสังเกต

“ค่ะ” วรันยาขานรับพร้อมกับเข้าไปนั่งข้างๆ

“น้องไวน์ทำให้พี่อันหนึ่งนะครับ” ภาคินเอ่ยขอเสียงหวานก่อนจะส่งตะกร้าดอกไม้ไปให้

แม่บ้านสองคนหันมองหน้ากันแล้วแอบอมยิ้ม เพราะเคยได้ยินภาคินคุยวิดีโอคอลกับวรันยาในสำนวนและน้ำเสียงที่ออดอ้อนแบบนี้มาหลายครั้ง ซึ่งทำให้รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ใช่พี่กับน้องอีกต่อไป แต่พวกเธอก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปขยายต่อให้ใครทราบ

“เอ่อ...ได้ค่ะ” วรันยาพยักหน้ารับอย่างเขินๆ

“ยายทำให้ก็ได้นะ” กังศมาเอ่ยหยอกหลานชาย

ภาคินส่งค้อนวงเล็กไปให้ผู้เป็นยาย ก่อนจะเอ่ยขอตัว “เอ่อ...ผมขอตัวไปตรวจงานในไร่ก่อนนะครับ”

“โอเค! เห็นโอมกับสิงห์ตามหาตัวเราให้วุ่นเลย ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า ถามก็ไม่ยอมบอก” กังศมาบอกพลางส่งแบบของกระทงที่จะทำให้กับวรันยาดู

“ครับ พี่ไปก่อนนะน้องไวน์” ภาคินส่งยิ้มหวานให้สาวเจ้าอีกครั้ง

“ค่ะ” วรันยารู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าอย่างบอกไม่ถูก กับสายตาแวววาวที่อีกฝ่ายส่งมาให้

กังศมามองตามหลานชายตัวดีเดินออกไปจนพ้นประตูบ้าน ก็หันมาเอ่ยถามเด็กสาวที่นั่งข้างๆ “พี่คินเป็นยังไงบ้าง ยังชอบน้องไวน์แกล้งเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่าลูก?”

“เอ่อ...ไม่ค่ะ เขาดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะเลย” วรันยาตอบตามตรง ทำเอาแม่บ้านสองคนพากันหัวเราะจนสั่น

“จริง” กังศมาบอกอย่างเห็นด้วย

“เสียดายนะคะ ที่ลุงลูคัสกับน้าดาไม่ได้มาด้วย” วรันยานึกถึงผู้ใหญ่ที่รักอีกสองท่านที่ปกติแล้วจะมาสังสรรค์ทุกๆ เทศกาลที่ไร่แห่งนี้

“นั่นสิ! เห็นว่าไปดูรีสอร์ตแห่งใหม่ของตานัยที่หัวหินน่ะ”

“แหม...ไวน์อยากไปเห็นจังเลยค่ะ”

“ครั้งหน้าถ้ามาไปเที่ยวกับยายไหม?” คนที่ยังไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวเอ่ยชวน

“ค่ะ” วรันยายิ้มรับ ก่อนจะเริ่มพับใบตอง แล้วซ่อนกลีบกุหลาบเอาไว้ด้านใน ทำให้เกิดลวดลายที่สวยงาม จากนั้นก็ลงมือเย็บร้อยเรียงต่อๆ กัน

เวลา 190:47 น. รีสอร์ตพรรณนารา

ภาคินจ้องมองเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้นที่เต็มไปด้วยสัดส่วนเย้ายวนใจ สวมเสื้อรูปลายลูกไม้สีขาวกับผ้าซิ่นล้านนา ซึ่งดูงดงาม อ่อนหวาน น่าทะนุถนอม ทำเอาเขาถึงกับเคลิ้มไปทันใด “น้องไวน์สวยจัง”

“ขอบคุณค่ะ” วรันยารู้สึกเขินหนุ่มตรงหน้า ที่แม้จะใส่แค่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนสีซีด แต่ก็ดูหล่อเหลาและมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

“อ้าว! คินมาเมื่อไหร่?” สินชัยที่เดินออกมาด้านนอก เอ่ยทักทายเสียงใส

“ผมเพิ่งมาเมื่อกี้ครับอา” ภาคินหันไปส่งยิ้มตอบ

“ในไร่เป็นยังไงบ้าง” สินชัยที่มักจะไปร่วมแจมงานเลี้ยงที่ไร่เป็นประจำเอ่ยถามอย่างสนใจ

“กำลังสนุกกันเลยครับ”

“แหม...งั้นอาต้องรีบไปแจมด้วยสักหน่อยแล้ว”

“เชิญครับ เดี๋ยวผมจะช่วยน้องไวน์ดูรีสอร์ตให้ สักสามทุ่มกว่าๆ จะตามไปที่ไร่ครับ” ภาคินรีบบอกเพราะไม่อยากให้ว่าที่พ่อตาในอนาคตเป็นกังวลเรื่องตรวจดูงานในรีสอร์ต

“ขอบใจมากคิน” สินชัยบอกชายหนุ่มอย่างซาบซึ้งใจ ก่อนจะหันไปเอ่ยกับบุตรสาว “น้องไวน์ พ่อขอไปปล่อยแก่สักวันนะลูก”

“ค่ะ” วรันยาหัวเราะเบาๆ กับคำว่า ปล่อยแก่ ที่ฟังดูแล้วเหมือนกับคนที่เก็บกดนิดๆ

“พ่อก่อนไปนะ” สินชัยบอกก่อนจะตรงไปยังรถกระบะคันใหญ่แล้วขับตรงไปที่ไร่ไปรยาเวศ

วรันยากับภาคินพากันเดินไปลอยกระทงที่ลำธารด้านหลังรีสอร์ตซึ่งมีแสงไฟจากตะเกียงนับร้อย วางเรียงประดับประดาตลอดทาง

“แล้วคุณมาร์ล่ะคะ” เธอเอ่ยถามอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

“คุณยายไปลอยกระทงกับพวกแม่บ้านมาแล้ว เหลือแต่พี่ครับ” ภาคินบอกยิ้มๆ