ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 32

ส่วนภาคินก็ขับรถเข้าเมืองไปเคลียร์งานที่โรงแรมซึ่งมีลูกค้าเข้าพักเต็มทุกชั้น และยังมีคิวจองยาวไปจนถึงต้นปีหน้า ขณะที่วรันยาก็วุ่นอยู่กับการลองชุด และการเตรียมตัวต่างๆ โดยมีช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมฝีมือดีที่กังศมาจ้างมา คอยดูแลเป็นพิเศษ

เวลา 19:23 น.

หลังจากที่เคลียร์งานต่างๆ เสร็จ ภาคินก็รีบเดินทางกลับมาที่ไร่ไปรยาเวศ อาบน้ำแต่งตัวหล่อพร้อมกับหยิบกล้องถ่ายรูปราคาแพงติดมือมาเพื่อจะเก็บภาพของนางนพมาศ ซึ่งตอนนี้อยู่ที่รีสอร์ตกับผู้เป็นยาย

กังศมายืนจ้องมองเด็กสาวที่เธอมีส่วนช่วยเลี้ยงดูตั้งแต่เด็ก อย่างรู้สึกเต็มตื้นไปทั้งหัวใจ ที่เห็นอีกฝ่ายสวยงดงามราวกับนางในวรรณคดี

“คุณมาร์คะ น้องไวน์รู้สึกเขินๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ” วรันยาเดินไปบอกผู้ใหญ่อย่างทำตัวไม่ถูก เมื่อเห็นใครต่อใครพากันจ้องมองมาที่เธออย่างไม่ละสายตา

“ยายก็เขินนะ หลานสาวของยายสวยออกขนาดนี้” กังศมาเอ่ยชม

“แหม...อย่ายอสิคะ” คนที่อายแล้วอายอีกหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันใด

“น้องไวน์!” ภาคินเดินตรงเข้ามาหาสาวเจ้าราวกับคนที่กำลังละเมอ‘! ปกติไม่แต่งหน้าก็ว่าสวยแล้ว แต่พอแต่งและใส่ชุดไทยแบบนี้ ก็ยิ่งสวยเข้าไปใหญ่’

“น้องไวน์! ได้เวลาขึ้นนั่งกระทงใหญ่แล้วลูก” สินชัยบอกหลังจากรับสายของคนสนิทมาเมื่อครู่

“ค่ะ” วรันยาขานรับเบาๆ

“เอ่อ...คินช่วยประคองน้องเข้าไปนั่งในกระทงทีได้ไหม” สินชัยขอแรง คนคุ้นเคย เพราะไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นถูกเนื้อต้องตัวของบุตรสาว

“ได้ครับ” ภาคินรีบขานรับอย่างเนื้อเต้น

“เดี๋ยว! ถ่ายรูปคู่ยายกับน้องไวน์ให้หน่อยสิ” กังศมารีบบอก

“ถ่ายให้อาด้วยนะคิน” สินชัยบอกยิ้มๆ พร้อมกับกล้องราคาแพงห้อยอยู่ที่คอของอีกฝ่ายอึ้งๆ

“ได้ครับ” ภาคินยกกล้องขึ้นมาเตรียมถ่ายภาพคู่และภาพให้กับผู้เป็นยายกับว่าที่พ่อตาในอนาคตอย่างไม่รอช้า

สิบนาทีต่อมา...

หลังจากที่ถ่ายรูปให้ทุกคนกับนางนพมาศเสร็จ ภาคินก็หันไปส่งกล้องให้กับสิงขรที่เดินเข้ามาหา บันทึกภาพของตนกับวรันยา จากนั้นก็อุ้มนางนพมาศคนสวยขึ้นไปนั่งตรงกลางดอกบัวสีชมพูอ่อนๆ ขนาดใหญ่

“ปีนี้ที่หนึ่งต้องเป็นของรีสอร์ตพรรณนารากับไร่ไปรยาเวศแน่ๆ ครับ” สิงขรออกความเห็นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หลังจากที่ไปขอนัดเคลียร์กับนารีมาได้สำเร็จ

“หึๆ สำหรับผม น้องไวน์คือที่หนึ่งเสมอครับ” ภาคินเอ่ยให้ได้ยินกันแค่ สองคน

“ครับ อ้อ! เมื่อวานลัมภาส่งข้อความมาบอกว่าจะเข้าประกวดนางนพมาศ ที่เวทีใหญ่ในเมือง แล้วก็ถามว่าคุณคินจะไปหาอีกเมื่อไหร่ ผมเลยบอกไปว่าช่วงนี้ คุณคินไม่ว่าง อาจจะลากยาวไปจนถึงเดือนหน้าครับ” สิงขรรีบรายงาน

“เฮ้อ...ผมรู้สึกว่าเธอเริ่มจะเรียกร้องและคุมไม่อยู่” ภาคินบอกพร้อมกับส่ายหน้าอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย

“จะให้ผมบอกยกเลิกสัญญาวันไหนดีครับ” สิงขรถามอย่างเข้าใจ เพราะช่วงหลังๆ ภาคินแทบจะไม่ออกไปหาอีกฝ่ายเลย

“สิ้นเดือนนี้ครับ” ภาคินบอกเสียงเข้ม ตั้งใจว่าจะไม่ไปเจอกับลัมภาอีก

“ได้ครับ ผมนึกว่าคุณคินจะบอกยกเลิกสัญญาปีหน้าซะอีก” สิงขรเอ่ยแซว

“ผมรู้สึกแย่กับตัวเองครับ มันเหมือนไม่ซื่อสัตย์ต่อน้องไวน์” ภาคินถอนหายใจอีกครั้ง ตอนแรกก็คิดว่าแค่ปลดปล่อยความต้องการ ตอนหลังก็ได้รู้ว่าความต้องการจริงๆ ของเขา มีแค่เพียงวรันยาเท่านั้น และการมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นลับหลังเธอ มันไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่นิด

“งั้นก็ตัดลัมภาออกไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นปัญหาภายหลัง”

“ครับ” ภาคินพยักหน้ารับได้ไม่ทันไร ลูกน้องคนสนิทก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามาหา