ภารกิจกวาดสมบัติตระกูลที่ถูกล้มล้าง นิยาย บท 1

“ทำยังไงดี จวนอ๋องกำลังจะถูกยึด พวกเราก็อาจจะโดนเนรเทศไปด้วย”

“ท่านอ๋องถูกเรียกตัวไปวังยังไม่กลับมาเลย พวกเราเป็นแค่คนรับใช้จะทำอะไรได้”

“แต่ว่าการเนรเทศนี่มันอาจถึงตายเลยนะ ทั้ง ๆ ที่ท่านอ๋องชนะสงคราม แล้วทำไมถึงถูกกวาดล้างตระกูลล่ะ”

เจียงหว่านค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยความมึนงง เห็นเด็กสาวสองคนในชุดสีเขียวรีบวิ่งออกไปจากห้อง ด้านนอกมีเสียงดังเพล้งพล้าง เหมือนคนกำลังทุบทำลายข้าวของ

ฉากนี้ก็...ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถ่ายละครย้อนยุคอย่างบอกไม่ถูก

แต่นางซึ่งมีพลังพิเศษได้เสียชีวิตไปแล้วในขณะปฏิบัติภารกิจนี่นา หรือว่านี่คือยมโลก

คลื่นความทรงจำที่ไม่ใช่ของนางหลั่งไหลเข้าสู่สมอง ทำให้เจียงหว่านรู้สึกปวดหัวจี๊ด ๆ แต่แล้วนางก็สรุปได้สองข้อ

หนึ่ง นางทะลุมิติมา และกลายเป็นนางร้ายในนิยายที่ใช้วิธีสกปรกเพื่อที่จะได้แต่งงานกับใครสักคน

สอง นางกำลังจะเผชิญกับหายนะในไม่ช้านี้ เพิ่งจะแต่งงานได้สองวันก็ต้องถูกเนรเทศไปพร้อมครอบครัวของสามี เจ้าของร่างเดิมใช้อุบายมากมายกลับตกมาอยู่ในสภาพนี้ น่าจะตายด้วยความโกรธ

ไม่มีเวลาคิดมากนัก เจียงหว่านลุกขึ้นทันที ต้องถูกเนรเทศไปยังดินแดนรกร้าง นางจะไม่ยอมนั่งรอความตายเด็ดขาด

โชคดีที่เจ้าของร่างเดิมไม่เป็นที่รักของผู้อื่น ทุกคนในจวนหลังโตนี้จึงไม่มีใครสนใจนาง เจียงหว่านใช้พลังพิเศษเก็บทรัพย์สินเดิมทั้งหมดที่อยู่ในคลังเก็บของเข้าช่องมิติของนาง

ใช่แล้ว นางไม่เพียงแค่เป็นผู้มีพลังพิเศษ แต่ยังเป็นหมอเทวดาที่มีช่องมิติการแพทย์แบบพกพา ในช่องมิติของนางมีเครื่องมือและข้าวของต่าง ๆ ที่ช่วยให้นางรอดชีวิตในชาติที่แล้ว

แต่ถ้าหากต้องอาศัยอยู่ในดินแดนอันรกร้าง อุปกรณ์เหล่านี้ยังไม่เพียงพอ ดังนั้นนางจึงเร่งรีบกักตุนข้าวของเครื่องใช้

นางเก็บทรัพย์สินเดิมในลานบ้านของนางทั้งหมดด้วยความเร่งรีบ เจียงหว่านรู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย พ่อของเจ้าของร่างเดิมช่างขี้เหนียว มีทรัพย์สินเดิมตั้งมากมาย แต่กลับไม่มีชิ้นไหนดูล้ำค่าเลย

แต่เจียงหว่านมีนิสัยไม่ยอมปล่อยอะไรให้หลุดลอย ถึงไม่ล้ำค่าก็จะเก็บ เมื่อออกไปข้างนอกก็เห็นว่าทั้งจวนกำลังอลม่าน ผู้คนต่างกำลังร้อนรนใจ

กลับไม่มีใครสนใจนางเลย ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวท่าทางทุลักทุเลเห็นเจียงหว่านก็พูดด้วยความโกรธ

“เจียงหว่าน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า เจ้ายังมีหน้าออกมาอีกหรือ เจ้าจะทำให้ข้าตาย”

เจียงหว่านนึกขึ้นมาได้ว่านี่คือศัตรูของเจ้าของร่างเดิม ชื่อเสิ่นเชียน ผู้ไม่ได้แต่งงานกับชายที่นางรักอ๋องจ้าน จึงไปแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเขาแทน

ไม่รู้เหมือนกันว่านางจงใจหรือไม่ ที่เลือกวันแต่งงานวันเดียวกันกับเจ้าของร่างเดิม

“ท่านอ๋องถูกเรียกตัวเข้าวังอย่างเร่งด่วน ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าไม่คิดหาทางรับมือ แล้วยังจะมายุ่งกับข้าอีก เป็นบ้าไปแล้วหรือ”

เจียงหว่านสีหน้าเย็นชา ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนาง เพราะยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องทำ

ทว่าเสิ่นเชียนไม่มีท่าทีจะปล่อยเจียงหว่าน ด้วยความรำคาญเจียงหว่านจึงเตะเสิ่นเชียนจนตัวปลิว และตักเตือนนางอย่างดุร้าย

“อย่ามายุ่งกับข้า!!!”

นางรีบเผ่นทันที ถ้าไม่ใช่เพราะความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมีหนี้บุญคุณกับซ่งจิ่วยวน นางคงจะหนีไปแล้ว!

แต่เมื่อได้มาอยู่ในร่างนี้ นางจึงต้องตอบแทนบุญคุณก่อนจะจากไป ไม่สามารถซ้ำเติมคนที่กำลังตกทุกข์ได้ยากได้

ท่านอ๋องถูกเรียกตัวไปยังพระราชวังแล้ว พระราชโองการกวาดล้างตระกูลก็จะตามมาในไม่ช้า เจียงหว่านไม่อยากเสียเวลา

“เจียงหว่าน!”

หลังจากที่เสิ่นเชียนลอยไปตกลงบนพื้นอย่างทุลักทุเล เครื่องประดับก็กระจัดกระจายไปทั่ว เสื้อผ้ากระเซอะกระเซิง ศีรษะกระแทกจนปูดบวม

นางโกรธจนลมแทบจับ ทว่าตอนนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจียงหว่านแล้ว

ในขณะที่เจียงหว่านต้องรีบไปรับของฟรีก่อน เพื่อไม่ให้คนแบบเสิ่นเชียนมาขัดจังหวะ นางจึงใช้พลังพิเศษในการเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน