ภารกิจกวาดสมบัติตระกูลที่ถูกล้มล้าง นิยาย บท 1

“ทำยังไงดี จวนอ๋องกำลังจะถูกยึด พวกเราก็อาจจะโดนเนรเทศไปด้วย”

“ท่านอ๋องถูกเรียกตัวไปวังยังไม่กลับมาเลย พวกเราเป็นแค่คนรับใช้จะทำอะไรได้”

“แต่ว่าการเนรเทศนี่มันอาจถึงตายเลยนะ ทั้ง ๆ ที่ท่านอ๋องชนะสงคราม แล้วทำไมถึงถูกกวาดล้างตระกูลล่ะ”

เจียงหว่านค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยความมึนงง เห็นเด็กสาวสองคนในชุดสีเขียวรีบวิ่งออกไปจากห้อง ด้านนอกมีเสียงดังเพล้งพล้าง เหมือนคนกำลังทุบทำลายข้าวของ

ฉากนี้ก็...ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถ่ายละครย้อนยุคอย่างบอกไม่ถูก

แต่นางซึ่งมีพลังพิเศษได้เสียชีวิตไปแล้วในขณะปฏิบัติภารกิจนี่นา หรือว่านี่คือยมโลก

คลื่นความทรงจำที่ไม่ใช่ของนางหลั่งไหลเข้าสู่สมอง ทำให้เจียงหว่านรู้สึกปวดหัวจี๊ด ๆ แต่แล้วนางก็สรุปได้สองข้อ

หนึ่ง นางทะลุมิติมา และกลายเป็นนางร้ายในนิยายที่ใช้วิธีสกปรกเพื่อที่จะได้แต่งงานกับใครสักคน

สอง นางกำลังจะเผชิญกับหายนะในไม่ช้านี้ เพิ่งจะแต่งงานได้สองวันก็ต้องถูกเนรเทศไปพร้อมครอบครัวของสามี เจ้าของร่างเดิมใช้อุบายมากมายกลับตกมาอยู่ในสภาพนี้ น่าจะตายด้วยความโกรธ

ไม่มีเวลาคิดมากนัก เจียงหว่านลุกขึ้นทันที ต้องถูกเนรเทศไปยังดินแดนรกร้าง นางจะไม่ยอมนั่งรอความตายเด็ดขาด

โชคดีที่เจ้าของร่างเดิมไม่เป็นที่รักของผู้อื่น ทุกคนในจวนหลังโตนี้จึงไม่มีใครสนใจนาง เจียงหว่านใช้พลังพิเศษเก็บทรัพย์สินเดิมทั้งหมดที่อยู่ในคลังเก็บของเข้าช่องมิติของนาง

ใช่แล้ว นางไม่เพียงแค่เป็นผู้มีพลังพิเศษ แต่ยังเป็นหมอเทวดาที่มีช่องมิติการแพทย์แบบพกพา ในช่องมิติของนางมีเครื่องมือและข้าวของต่าง ๆ ที่ช่วยให้นางรอดชีวิตในชาติที่แล้ว

แต่ถ้าหากต้องอาศัยอยู่ในดินแดนอันรกร้าง อุปกรณ์เหล่านี้ยังไม่เพียงพอ ดังนั้นนางจึงเร่งรีบกักตุนข้าวของเครื่องใช้

นางเก็บทรัพย์สินเดิมในลานบ้านของนางทั้งหมดด้วยความเร่งรีบ เจียงหว่านรู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย พ่อของเจ้าของร่างเดิมช่างขี้เหนียว มีทรัพย์สินเดิมตั้งมากมาย แต่กลับไม่มีชิ้นไหนดูล้ำค่าเลย

แต่เจียงหว่านมีนิสัยไม่ยอมปล่อยอะไรให้หลุดลอย ถึงไม่ล้ำค่าก็จะเก็บ เมื่อออกไปข้างนอกก็เห็นว่าทั้งจวนกำลังอลม่าน ผู้คนต่างกำลังร้อนรนใจ

กลับไม่มีใครสนใจนางเลย ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวท่าทางทุลักทุเลเห็นเจียงหว่านก็พูดด้วยความโกรธ

“เจียงหว่าน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า เจ้ายังมีหน้าออกมาอีกหรือ เจ้าจะทำให้ข้าตาย”

เจียงหว่านนึกขึ้นมาได้ว่านี่คือศัตรูของเจ้าของร่างเดิม ชื่อเสิ่นเชียน ผู้ไม่ได้แต่งงานกับชายที่นางรักอ๋องจ้าน จึงไปแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของเขาแทน

ไม่รู้เหมือนกันว่านางจงใจหรือไม่ ที่เลือกวันแต่งงานวันเดียวกันกับเจ้าของร่างเดิม

“ท่านอ๋องถูกเรียกตัวเข้าวังอย่างเร่งด่วน ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าไม่คิดหาทางรับมือ แล้วยังจะมายุ่งกับข้าอีก เป็นบ้าไปแล้วหรือ”

เจียงหว่านสีหน้าเย็นชา ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนาง เพราะยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องทำ

ทว่าเสิ่นเชียนไม่มีท่าทีจะปล่อยเจียงหว่าน ด้วยความรำคาญเจียงหว่านจึงเตะเสิ่นเชียนจนตัวปลิว และตักเตือนนางอย่างดุร้าย

“อย่ามายุ่งกับข้า!!!”

นางรีบเผ่นทันที ถ้าไม่ใช่เพราะความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมีหนี้บุญคุณกับซ่งจิ่วยวน นางคงจะหนีไปแล้ว!

แต่เมื่อได้มาอยู่ในร่างนี้ นางจึงต้องตอบแทนบุญคุณก่อนจะจากไป ไม่สามารถซ้ำเติมคนที่กำลังตกทุกข์ได้ยากได้

ท่านอ๋องถูกเรียกตัวไปยังพระราชวังแล้ว พระราชโองการกวาดล้างตระกูลก็จะตามมาในไม่ช้า เจียงหว่านไม่อยากเสียเวลา

“เจียงหว่าน!”

หลังจากที่เสิ่นเชียนลอยไปตกลงบนพื้นอย่างทุลักทุเล เครื่องประดับก็กระจัดกระจายไปทั่ว เสื้อผ้ากระเซอะกระเซิง ศีรษะกระแทกจนปูดบวม

นางโกรธจนลมแทบจับ ทว่าตอนนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจียงหว่านแล้ว

ในขณะที่เจียงหว่านต้องรีบไปรับของฟรีก่อน เพื่อไม่ให้คนแบบเสิ่นเชียนมาขัดจังหวะ นางจึงใช้พลังพิเศษในการเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว

นางเก็บกวาดคลังหลายแห่งขององค์ชายหก และก่อนจะจากไป ก็พบว่าใต้จวนขององค์ชายหกมีห้องใต้ดินด้วย

เมื่อเข้าไปดู แม่เจ้า นางพบกับหีบทองคำและหีบเสบียงอาหาร รวมทั้งอาวุธคุณภาพสูงจำนวนมาก เป็นไปได้สูงว่าคนที่คิดจะก่อกบฏก็คือเขา

เก็บไปให้หมด อย่าให้ศัตรูมันได้ประโยชน์!

เจียงหว่านกวาดมือเพียงหนึ่งที ห้องใต้ดินก็เหลือเพียงความว่างเปล่า นางข้ามมิติไปยังพระราชวังอย่างรวดเร็ว

ที่พระราชวังมีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด เมื่อพิจารณาถึงประชาชนคนธรรมดาในแผ่นดิน เจียงหว่านก็ถือว่าไม่ได้ทำเกินไป กับการแค่กวาดทรัพย์สมบัติในคลังส่วนตัวของฮ่องเต้ชาติหมากับฮองเฮาชาติชั่ว

ตอนนั้นใครใช้ให้ฮองเฮาด่าทอเจ้าของร่างเดิมว่าเป็นคนชั้นต่ำกันล่ะ!

ได้ยินว่าฝีมือห้องพระเครื่องต้นของพระราชวังนั้นยอดเยี่ยมมาก ก่อนจะจากไปเจียงหว่านเลยถือโอกาสเก็บของในห้องพระเครื่องต้นไปด้วย

เมื่อนางกลับมาถึงจวนจ้านด้วยอาการเหนื่อยหอบ ก็เห็นว่าทหารที่จะมายึดทรัพย์ใกล้จะถึงพอดี เจียงหว่านไม่มีเวลาแม้แต่จะดื่มน้ำสักอึก แต่นางนึกขึ้นได้ว่ายังมีคลังเสบียงอีกหนึ่งแห่งที่ยังไม่ได้ไปเก็บเพราะอยู่คนละทาง จะปล่อยให้ตกเป็นของฮ่องเต้ชาติหมาไม่ได้!

หลังจากที่นางเก็บกวาดเสร็จแล้วจึงกลับมาที่ลานบ้านของตัวเอง ไม่มีใครสังเกตว่านางหายไปไหนมา เห้อ เจ้าของร่างเดิมนี่ช่างไม่เป็นที่โปรดปรานของผู้อื่นเลยจริง ๆ

เจียงหว่านนั่งลงดื่มน้ำหนึ่งแก้ว แล้วเพ่งกระแสจิตเข้าไปในช่องมิติ เมื่อเห็นทรัพย์สมบัติที่ส่องประกายภายในช่องมิติ นางก็ยิ้มร่าด้วยความดีใจ

น่าเสียดายที่มีเวลาไม่มาก มิเช่นนั้นนางอยากจะซื้ออาหารอร่อย ๆ ตามร้านค้าในเมืองหลวง เมื่อได้ยินเสียงทุบทำลายข้าวของและเสียงร้องไห้จากด้านนอก เจียงหว่านก็รู้ได้ทันที

มาแล้ว!

มากวาดล้างตระกูลแล้ว!

เจียงหว่านรีบหยิบขนมจากช่องมิติเข้าปากเพื่อบรรเทาความหิว ก่อนจะปัดมืออย่างใจเย็นและเดินไปยังลานด้านหน้า

เมื่อเจียงหว่านมาถึง ลานด้านหน้าในขณะนี้ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี ข้าวของกระจัดกระจายไปทั่ว พร้อมกับพวกผู้หญิงที่กำลังคุกเข่าร่ำไห้อยู่บนพื้น