พัง นิยาย บท 1

"เมย์... บอกพี่มาสิว่าไม่ใช่ลูกพี่" ฉันกำชายกระโปรงแน่น ร่างกายร้อนวูบไปทั้งตัว ก่อนจะรู้สึกแสบที่คอ และจมูก ช้า ๆ

"ฮือ ๆ เขาคือลูกพี่ค่ะ เมย์มีแค่พี่คนเดียว" เขาสบถหัวเสีย หน้าคมมีสีหน้าไม่พอใจ ถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉันไม่หยุด

"พี่พึ่งดีกับแฟนนะ... พี่รักหวาน ทำไมเป็นแบบนี้ได้" ฉันหลับตาสะอื้นไห้ ทำไม ทำไมฉันไม่เคยได้เป็นที่หนึ่งของเขาเลย ต่อให้เขาจบกับใคร เขาก็ไม่เคยเหลียวแลฉัน ฉันต้องเป็นเบอร์รองจากผู้หญิงตัวจริงของเขาอีกกี่คน บอกฉันที!

"เมย์มีพี่คนเดียว ถึงจะเป็นที่เท่าไหร่ เมย์ก็มีแต่พี่ ฮือ ๆ" ฉันสะอื้นไห้ เค้นตอบเขาไปทั้งน้ำตา หน้าคมที่ฉันคุ้นเคย ถอนหายใจออกมาอย่างหัวเสีย

ก่อนที่อยู่ ๆ จะมีเสียงกดชักโครกดังขึ้นหลังฉัน...

มือหนาดึงมือฉันออกไปจากห้องน้ำ ก่อนที่จะดันฉันไปนั่งโซฟาตัวเดิมที่คุ้นเคย

ฉันมองเขาทั้งน้ำตา... ฉันไม่แน่ใจกับอนาคต ที่มันต้องถูกตัดสินจากเขา... เขาจะรับผิดชอบลูกฉันไหม... ลูกฉันจะมีพ่อไหม... เขาจะมีพ่อรึเปล่า

"พี่ที..." น้ำหวาน... แฟนคนใหม่ของเขา... เธอเดินตัวสั่นเทาออกมาจากห้องน้ำเมื่อครู่ ริมฝีปากสวย กับดวงตากลมโตคู่นั้นกำลังสั่นระริก เธอร้องสะอื้นคลอ ออกมาพร้อมหยดน้ำตา... เธอเองตกใจไม่ต่างจากฉัน... ฉันไม่กล้าสบตาเธอ ฉันเจ็บ ฉันสู้เธอไม่ได้...

ชายที่ฉันรักมาแสนนาน เขายืนขึ้นมองคนที่เขารัก ก่อนที่นิ้วสวย ๆ ของเธอคนนั้น... จะชี้มา

"มันเกิดขึ้น... ตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอหันมาถามฉันทั้งน้ำตา ฉันกัดปากแน่น ในใจเริ่มหน่วง และเต้นไม่เป็นจังหวะ... เธอจะรู้ไหมว่าเขานอกใจเธอมาตลอด...

"ตั้งแต่ ฮือ ๆ พี่ทีกลับจากอเมริกา" ฉันกลั้นใจตอบตำถามเธอ...ดวงตาสวยคู่นั้นมองเขาไม่ละสายตา เธอโกรธ โกรธจนแทบอยากจะฉีกเนื้อชายตรงหน้าออกเป็นชิ้น ๆ

"เงียบนะเมย์!" ผู้ชายที่ฉันรัก หันมามองฉัน และตะหวาดเสียงดังไม่พอใจ

ทำไมเหรอ ทำไมฉันต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ทั้งที่ฉันมาก่อน...

ทำไมเขาไม่เห็นค่าฉันเลย... ทั้งที่ตอนนี้ลูกของเขาก็อยู่ในท้องฉัน... ไหนเขาบอกกับฉัน... ว่า... ว่าสักวันฉันจะเป็นที่หนึ่งไง ทำไมมันไม่มีวันนั้นเลย ทำไม...!

"ไปรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ... และอย่ามายุ่งกับหวานอีก!" ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอถูกสะบัด ก่อนที่เธอจะหันหลังวิ่งออกไปจากตรงนี้ทั้งน้ำตา...

ฉันปิดปากสะอื้นไห้ คนตรงหน้าได้แต่กดโทรศัพท์โทรหาเธอไม่หยุด เขาได้แต่โทรหาเธอ โทรอยู่แบบนั้น... เขาไม่สนใจฉันเลยสักนิด ฉันเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไมฉันถึงโง่ โง่หลงรักแต่เขา ทำไม...

ทั้งที่ผ่านมา... เขาไม่เคยเห็นค่าฉันเลย...

***

2 เดือนที่แล้ว

"หวาน..." เขาพ่นลมหายใจอุ่น ๆ ซุกไซร้ซอกคอฉัน

หวานงั้นเหรอ... เธอคือใคร แฟนเขาก่อนหน้านี้ชื่อพราวไม่ใช่เหรอ... เขาเลิกกับพราว แล้วฉันล่ะ... ทำไม่ยังเป็นเบอร์สองอยู่ มันต้องเป็นฉันไม่ใช่เหรอ...

"พี่ที เมาแล้วค่ะ ไม่ใช่คนชื่อหวาน เมย์เอง เมย์ลิน" เขาหลับตาพริ้ม ก่อนจะก้มลงมาเคล้าคลึงหน้าอกฉัน…

กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง ลมหายใจกับปากอุ่น ๆ ก้มบดจูบตามร่องกายฉันช้า ๆ ก่อนจะใช้มือหนาที่ฉันคุ้นเคย ถกกระโปรงลายสก็อตตัวโปรดฉันขึ้น…