พัง นิยาย บท 11
ฉันนั่งนิ่ง รู้สึกตกใจกับคำถามเมื่อสักครู่... ฉันพลาด หรือ ฉันตั้งใจงั้นเหรอ... ใช่ฉันตั้งใจ... ฉันตั้งใจไม่กินยา เพราะฉันคิดว่าประจำเดือนจะมาอีกสองวัน... ฉันมั่นใจเพราะไปเปิดดูทฤษฎีนี้ในเน็ต... และมันก็ได้ผล นี่ไง... ได้ผล จนฉันป่องอยู่ตอนนี้... ฉันพลาดเองที่คิดว่าการป้องกันโดยการนับวันแบบนี้... มันปลอดภัย...
"เมย์คิดว่า..." ฉันกำลังจะตอบตามความจริง แต่พี่ทีกลับแย่งฉันพูดขึ้นมาก่อน
"ผมตั้งใจ ส่วนเมย์พลาด" อะไรของพี่ที?
"ลูกว่าไงนะ" แม่พี่ทีถามอีกครั้ง จนพี่ทีรวบช้อนวางบนจานเบา ๆ
"ครับ... ผมตั้งใจ" ฉันหันไปมองพี่ที ไม่เชื่อสายตา... เขาพูดอะไรออกไปอีกแล้ว
"ทำไม ทำไมลูกตั้งใจ ทีอยากมีลูกเหรอ" แม่พี่ทีถามอีกครั้ง
พี่ทีพยักหน้าเบา ๆ
"ครับ ผมอยากมีลูกชาย และผม ก็ได้ลูกชายจริง ๆ" แม่พี่ทีเอามือทาบอก...
"จริงเหรอลูก ลูกชายเหรอ" คราวนี้ ท่านหันมาถามฉัน
"ค่ะ ผู้ชายค่ะ" แม่พี่ทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แตกต่างจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง อะไรของบ้านนี้ ฉันไม่เข้าใจ... พ่อพี่ทีได้แต่ยิ้มและหัวเราะเบา ๆ
เอาหละ หวังว่ามันจะดีขึ้น...
"เนี่ยหนูเมย์ ทานขิงเยอะ ๆ ตอนคลอดจะได้มีน้ำนม" แม่พี่ทีตักหมูผัดขิงให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ" ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมา... ถึงพี่ทีจะไม่ดีกับฉัน ขอให้ครอบครัวเขาดีกับฉันก็พอ...
"ผม นึกว่าแม่จะไม่..." พี่ทีหันไปถามแม่ตัวเอง
"แม่ตกใจ... เลยขึ้นไปคิด เห้อ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เราแก้ไขอดีตก็ไม่ได้ โกรธไปก็เปล่าประโยชน์ มีดีใจที่ได้หลาน..."
ใช่... เราแก้ไขอดีตไม่ได้...
ถ้าแก้ได้... ฉันจะไม่เข้าใกล้พี่ทีเลย
2 ปีที่แล้ว...
"เห้ย แกกินดิวะ" สายฝนคะยั้นคะยอให้ฉันดื่มกับเธอ ให้ตายเถอะ ฉันไม่เคยดื่มอะไรพวกนี้เลย
"ไม่ดีกว่าแก..." สายฝนจับมือฉัน และยัดแก้วใส่มือ
"นี่ ฉันก็อยู่ พี่ชายฉันก็อยู่ ไม่ต้องกลัวอะไรหรอก เราไม่ได้มากันแต่สาว ๆ ซะหน่อย อีกอย่างนี่ก็ผับพี่ชายฉันนะ!" สายฝนรบเร้าฉัน ให้ฉันดื่มให้ได้ ฉันจึงต้องจำใจยกแก้วในมือขึ้นมาดื่ม...
ขมชะมัด... ทำไมเขาถึงชอบกินกันนักนะ
เสียงเพลงดังกระหึ่มอีกครั้ง... ฉันจิบเหล้าที่สายฝนส่งมาให้เรื่อย ๆ จนตอนนี้เริ่มมึนไปหมดแล้ว...
"อ้าวพี่ที สวัสดีค่ะ ชนแก้ว ๆ" อยู่ ๆ สายฝนก็ดึงแขนผู้ชายคนนึงเข้ามาที่โต๊ะ
ฉันกำลังยกเหล้าขึ้นมาดื่ม... แต่ต้องหยุดชะงัก... เมื่อหางตาเหลือบไปเห็นสายตาคม และมีเสน่ห์คู่นั้น...
"มากับใครเหรอสายฝน" เขามองฉันแว๊บนึง และหันไปถามสายฝน
"เพื่อนค่ะ พี่ทีล่ะมากับใคร สาว ๆ ล่ะสิ ฮอตตลอดเลยนะ" เขาหันมาจ้องหน้าฉัน และยกแก้วขึ้นมา ขอชน
ฉันชนแก้วกับเขาเบา ๆ และยิ้มให้ตามมารยาท...
ทำไมเขาหล่อจัง...
"พี่โสด... พี่ต้องมาคนเดียวสิ" เขาตอบสายฝน... ทั้งที่ตายังมองหน้าฉัน
"แหมพี่ที นั้นเพื่อนหนูนะ" สายฝนรีบดึงแขนพี่คนนี้ อืมสงสัยเขาชื่อที แต่เขาเองไม่ยอมไป เอาแต่จ้องหน้าฉัน...
"น้องชื่ออะไรครับ..." เขาถามฉันเรียบ ๆ แต่สายตาคมและมีเสน่ห์คู่นั้น... ทำฉันหยุดการกระทำทุกอย่าง หันไปมองเขา
"เมย์ลินค่ะ..."
"พี่ชื่อที..." เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันอีก ก่อนจะโน้มมากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู
"น่ารักจัง..." ฉันยืนแข็งทื่อ ตาเบิกกว้าง มองสายฝนอย่างตกใจ แก้มสองข้างอยู่ ๆ ก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ไม่รู้ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือฤทธิ์ผู้ชายตรงหน้า...
"เอ่อ..." เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาชนฉัน ก่อนจะส่งยิ้มมหาเสน่ห์มาให้
ฉันร้อนวูบไปทั้งตัว ยืนนิ่งเหมือนถูกสะกดจิต
"เมย์ แกโอเคมั้ย" สายฝนจับแขนฉัน จนฉันหลุดออกมาจากภวังค์...
แล้วพยักหน้าให้…
เขาไว้ใจได้ใช่ไหมพี่เอส… เมย์เชื่อพี่เอสได้ใช่ไหม
ฉันไม่ทันได้ถาม พี่ทีก็จับแขนพยุงฉันมาที่รถสปอร์ทเขาแล้ว...
มือหนาเปิดประตูให้ฉันไปนั่ง ก่อนที่เขาเองจะอ้อมไปฝั่งคนขับ...
และดึงเข็มขัดนิรภัยมารัดให้ฉัน...
"กินเหล้าครั้งแรก ไม่เห็นต้องเมาขนาดนี้เลย" ฉันหัวเราะเบา ๆ
"รู้ได้ไงคะ… ว่าครั้งแรก เมย์ก็แค่สอบเสร็จ เหนื่อย อยากฉลอง" พี่ทีเริ่มขับรถออกมา
"หอน้องเมย์อยู่ไหน…" ฉันทำท่านึกคิด
"หลังมหาลัยxxค่ะ ไปก่อน เดี๋ยวเมย์บอก" ฉันเวียนหัวมาก พูดเริ่มไม่รู้เรื่อง
"เมย์… มีแฟนยัง" ฉันเอียงหน้าไปมองเขา ที่มองถนนอยู่…
"ไม่มีค่ะ ไม่เคยมี... ไม่อยากมี" พี่ทีหัวเราะเบา ๆ
"ทำไมล่ะ ถ้ามีแฟน... ก็นี่ไง เวลาเมย์เมา เมย์ก็มีคนไปรับ ไปส่ง มีคนดูแล ไม่ดีเหรอ" ฉันยิ้มที่มุมปาก
" ไม่ค่ะ... ยายบอกว่า ผู้ชาย หวังแค่จะได้เราเท่านั้น พอเขาได้เรา... เขาก็เบื่อ" พี่ทีหันมามองฉันทันที ก่อนจะตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนน
"เมย์ครับ... ผู้ชายไม่ได้เป็นแบบนั้นหมดซะหน่อย..."
ฉันหันไปจ้องตาคมคู่นั้น... ที่ตอนนี้กำลังจ้องฉันตาเป็นประกาย
"ไว้ใจไม่ได้หรอกค่ะ" อยู่ ๆ พี่ทีก็จับมือฉันขึ้นมา...
อะไรกัน...
"ลองไว้ใจพี่ดูสักคนไหม..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง