พัง นิยาย บท 11

ฉันนั่งนิ่ง รู้สึกตกใจกับคำถามเมื่อสักครู่... ฉันพลาด หรือ ฉันตั้งใจงั้นเหรอ... ใช่ฉันตั้งใจ... ฉันตั้งใจไม่กินยา เพราะฉันคิดว่าประจำเดือนจะมาอีกสองวัน... ฉันมั่นใจเพราะไปเปิดดูทฤษฎีนี้ในเน็ต... และมันก็ได้ผล นี่ไง... ได้ผล จนฉันป่องอยู่ตอนนี้... ฉันพลาดเองที่คิดว่าการป้องกันโดยการนับวันแบบนี้... มันปลอดภัย...

"เมย์คิดว่า..." ฉันกำลังจะตอบตามความจริง แต่พี่ทีกลับแย่งฉันพูดขึ้นมาก่อน

"ผมตั้งใจ ส่วนเมย์พลาด" อะไรของพี่ที?

"ลูกว่าไงนะ" แม่พี่ทีถามอีกครั้ง จนพี่ทีรวบช้อนวางบนจานเบา ๆ

"ครับ... ผมตั้งใจ" ฉันหันไปมองพี่ที ไม่เชื่อสายตา... เขาพูดอะไรออกไปอีกแล้ว

"ทำไม ทำไมลูกตั้งใจ ทีอยากมีลูกเหรอ" แม่พี่ทีถามอีกครั้ง

พี่ทีพยักหน้าเบา ๆ

"ครับ ผมอยากมีลูกชาย และผม ก็ได้ลูกชายจริง ๆ" แม่พี่ทีเอามือทาบอก...

"จริงเหรอลูก ลูกชายเหรอ" คราวนี้ ท่านหันมาถามฉัน

"ค่ะ ผู้ชายค่ะ" แม่พี่ทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แตกต่างจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง อะไรของบ้านนี้ ฉันไม่เข้าใจ... พ่อพี่ทีได้แต่ยิ้มและหัวเราะเบา ๆ

เอาหละ หวังว่ามันจะดีขึ้น...

"เนี่ยหนูเมย์ ทานขิงเยอะ ๆ ตอนคลอดจะได้มีน้ำนม" แม่พี่ทีตักหมูผัดขิงให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ" ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมา... ถึงพี่ทีจะไม่ดีกับฉัน ขอให้ครอบครัวเขาดีกับฉันก็พอ...

"ผม นึกว่าแม่จะไม่..." พี่ทีหันไปถามแม่ตัวเอง

"แม่ตกใจ... เลยขึ้นไปคิด เห้อ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เราแก้ไขอดีตก็ไม่ได้ โกรธไปก็เปล่าประโยชน์ มีดีใจที่ได้หลาน..."

ใช่... เราแก้ไขอดีตไม่ได้...

ถ้าแก้ได้... ฉันจะไม่เข้าใกล้พี่ทีเลย

2 ปีที่แล้ว...

"เห้ย แกกินดิวะ" สายฝนคะยั้นคะยอให้ฉันดื่มกับเธอ ให้ตายเถอะ ฉันไม่เคยดื่มอะไรพวกนี้เลย

"ไม่ดีกว่าแก..." สายฝนจับมือฉัน และยัดแก้วใส่มือ

"นี่ ฉันก็อยู่ พี่ชายฉันก็อยู่ ไม่ต้องกลัวอะไรหรอก เราไม่ได้มากันแต่สาว ๆ ซะหน่อย อีกอย่างนี่ก็ผับพี่ชายฉันนะ!" สายฝนรบเร้าฉัน ให้ฉันดื่มให้ได้ ฉันจึงต้องจำใจยกแก้วในมือขึ้นมาดื่ม...

ขมชะมัด... ทำไมเขาถึงชอบกินกันนักนะ

เสียงเพลงดังกระหึ่มอีกครั้ง... ฉันจิบเหล้าที่สายฝนส่งมาให้เรื่อย ๆ จนตอนนี้เริ่มมึนไปหมดแล้ว...

"อ้าวพี่ที สวัสดีค่ะ ชนแก้ว ๆ" อยู่ ๆ สายฝนก็ดึงแขนผู้ชายคนนึงเข้ามาที่โต๊ะ

ฉันกำลังยกเหล้าขึ้นมาดื่ม... แต่ต้องหยุดชะงัก... เมื่อหางตาเหลือบไปเห็นสายตาคม และมีเสน่ห์คู่นั้น...

"มากับใครเหรอสายฝน" เขามองฉันแว๊บนึง และหันไปถามสายฝน

"เพื่อนค่ะ พี่ทีล่ะมากับใคร สาว ๆ ล่ะสิ ฮอตตลอดเลยนะ" เขาหันมาจ้องหน้าฉัน และยกแก้วขึ้นมา ขอชน

ฉันชนแก้วกับเขาเบา ๆ และยิ้มให้ตามมารยาท...

ทำไมเขาหล่อจัง...

"พี่โสด... พี่ต้องมาคนเดียวสิ" เขาตอบสายฝน... ทั้งที่ตายังมองหน้าฉัน

"แหมพี่ที นั้นเพื่อนหนูนะ" สายฝนรีบดึงแขนพี่คนนี้ อืมสงสัยเขาชื่อที แต่เขาเองไม่ยอมไป เอาแต่จ้องหน้าฉัน...

"น้องชื่ออะไรครับ..." เขาถามฉันเรียบ ๆ แต่สายตาคมและมีเสน่ห์คู่นั้น... ทำฉันหยุดการกระทำทุกอย่าง หันไปมองเขา

"เมย์ลินค่ะ..."

"พี่ชื่อที..." เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันอีก ก่อนจะโน้มมากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู

"น่ารักจัง..." ฉันยืนแข็งทื่อ ตาเบิกกว้าง มองสายฝนอย่างตกใจ แก้มสองข้างอยู่ ๆ ก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ไม่รู้ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือฤทธิ์ผู้ชายตรงหน้า...

"เอ่อ..." เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาชนฉัน ก่อนจะส่งยิ้มมหาเสน่ห์มาให้

ฉันร้อนวูบไปทั้งตัว ยืนนิ่งเหมือนถูกสะกดจิต

"เมย์ แกโอเคมั้ย" สายฝนจับแขนฉัน จนฉันหลุดออกมาจากภวังค์...