พัง นิยาย บท 25
เมื่อเขาจัดการสาว ๆ ของเขาเสร็จ เราก็ออกมาจากโรงแรม...
พี่ทีขับรถมาส่งฉันที่บ้าน... บอกกับฉันว่าจะไปทำงานต่อ... ฉันเองไม่ได้ถาม ไม่ได้คุยกับเขาเลย ฉันยังอึ้งไม่หาย
เข้ามาในบ้านก็เจอคุณแม่นั่งอยู่ที่โซฟา...
"หนูเมย์ แม่ให้จิ๊บย้ายของหนูเมย์ไปอีกห้องแล้วนะ" ฉันยกมือไหว้ขอบคุณแม่พี่ที ทันที
"คุณแม่ คุณแม่ดีกับเมย์จังเลยค่ะ เมย์ขอบคุณคุณแม่มาก ๆ เลยนะคะ แต่เมย์คงอยู่ที่นี่ไม่นาน เดือนหน้าเมย์ขอย้ายออกไปนะคะ" คุณแม่ดูตกใจ แต่ก็ยิ้มให้ฉัน
"อยู่ก่อนนะ บางทีอะไรมันอาจจะดีขึ้น... ทั้งสภาพจิตใจ ทั้งพฤติกรรมคน" ฉันก้มหน้ามองเท้าตัวเอง
ต่อให้เขาเรียกผู้หญิงที่เคยคั่วมาทั้งหมด ฉันก็ไว้ใจเขาไม่ได้อีก... พี่ทีทับถมฉันมานาน ถมจนเมย์ลินคนเดิม ขาดอากาศหายใจ ตายไปแล้ว...
ฉันเดินขึ้นมาบนห้อง... ห้องนี้อยู่ติดกับห้องพี่ที ข้างในคล้ายกัน แค่ขนาดเล็กกว่า... เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ของฉัน ถูกจัดไว้ให้เรียบร้อย
นี่เมย์ลิน... เธอยังกลับมาอยู่จุดเดิมอีกเหรอ
‘ตึ้ง~’
Boss: ยัยผี ฝากปลายฟ้าหน่อย!
นั่นไง
อยู่ ๆ ตาข้างห้องก็โทรวีดีโอไลน์มา... พอฉันกดรับก็เห็นหน้าปลายฟ้ากลมเต็มจอ…
Boss: หนูขอไปอยู่ด้วยนะ ปะป๊างานยุ่งมาก หม่าม้ายุ่งไหมคะ
ไอ้บ้า! สอนลูกเรียกฉันแบบนี้ได้ยังไง
ฉัน: อย่าสอนลูกเรียกแบบนั้น เดี๋ยวปลายฟ้าเรียกมาจริง ๆ แล้วจะหนาว
Boss: เรียกมาหลายคนแล้ว! ฮ่า ๆ เธอ ๆ ๆ จริงจังนะ ฝากสักสองสามชั่วโมงได้ไหม งานฉันยุ่งมากเลย ปลายฟ้าคิดถึงเธอด้วย!
ฉันเบะปากใส่จอทีนึง จนปลายฟ้ายิ้ม
ฉัน: นี่ฉันเป็นเพื่อนนาย หรือเป็นพี่เลี้ยงเด็กวะ เออ ๆ ที่บ้านมีคนเลี้ยงเยอะแยะ พามาส่งสิ จ่ายเงินค่าจ้างมาด้วยนะโว้ย!
Boss: หน้าเงิน!
ฉัน: ต้องเข้าใจ ๆ หาเงินเลี้ยงลูก เดี๋ยวส่งโลเคชั่นไปให้! เจอกันนะคะปลายฟ้าคนจ๋วย
ปลายฟ้าหัวเราะก่อนที่ตาข้างห้องจะกดวาง
ฉันเดินเล่นรอหน้าบ้านพี่ทีไม่นาน ตาข้างห้องก็มาถึงหน้าบ้านแล้ว… คงจะขับรถเร็ว!
"บ้านเธอใหญ่นะเนี่ย" ฉันรีบรับปลายฟ้ามาอุ้ม
"บ้านแฟนเก่าฉัน ฉันทำงานที่นี่ไง ช่วยเตรียมกับข้าวกับปลาตอนเช้า จะได้เก็บเงินไว้เลี้ยงลูก!" เขาพยักหน้าเบา ๆ แล้วยื่นกระเป๋าปลายฟ้าให้ฉัน
"งั้นฉันจ้างเธอเลี้ยงลูกฉันได้มั้ยยัยผี เธอจะได้มีเงินเก็บเยอะ ๆ"
นี่เขาไว้ใจขนาดจะจ้างฉันแล้วเหรอเนี่ย!
"เห้ย ฉันพูดเล่นเรื่องจ้าง เพื่อนกัน แค่นี้เอง ถือว่า ช่วยกัน ๆ อย่าจ้างเลย ฉันไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน กลัวเลี้ยงลูกนายไม่ไหว" เขาถอนหายใจ
"ลูกฉันเลี้ยงยากที่ไหน! ดูซิเธออุ้มก็จะหลับแล้ว อยากเก็บเงินไม่ใช่รึ อย่าเรื่องมากเลย!"
"ทำไมนายไม่จ้างคนอื่นล่ะ" เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะเดิมมาหอมแก้มป่อง ๆ ของปลายฟ้า
"ฉันกลัวคนอื่นตีลูกฉัน เธอเองก็จะเลี้ยงลูกคนเดียวนิ ฝึกไว้ จะได้ไม่ลำบากทีหลัง ฉันฝากเธอเลี้ยงบางเวลาเท่านั้น ไม่เหนื่อยหรอก ช่วงนี้ฉันยุ่งจริง ๆ นะ นะ" ก็จริงของเขา แต่ฉันจะได้ทำงานประจำไหมเนี่ย! เรียนจบมาก็เลี้ยงเด็ก ใบปริญญาคงแขวนไว้เฉย ๆ
"อย่าลืมค่าจ้างแล้วกัน" เขาหัวเราะลั่น
"เดือนห้าหมื่นพอมั้ย" ฉันตาโตทันที ห้าหมื่น! มันไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ
"นายรวยมากรึไง" เขาลูบผมปลายฟ้าเบา ๆ
"ไม่รวย แต่ใช้เงินคนเดียวไม่ไหว ฮ่า ๆ" บ้าจริง ไอ้ผู้ชายขี้โม้
ตกลงค่าจ้างกันเสร็จ ฉันก็อุ้มปลายฟ้าเข้าบ้าน... ถ้าได้ค่าจ้างเลี้ยงเด็กมากขนาดนี้ ฉันไปเช่าหออยู่ได้สบาย... ไม่ทำมันแล้วงานประจำ เงินเดือนมากกว่าเป็นไหน ๆ
"หนูเมย์ เด็กที่ไหนลูก" คุณแม่ดีดตัวลุกจากโซฟาทันทีเมื่อเห็นปลายฟ้า
"ลูกสาวเพื่อนค่ะคุณแม่ น้องปลายฟ้า เพื่อนมาฝากไว้ เมย์ขอเลี้ยงเขาที่นี่ได้ไหมคะ" คุณแม่ยิ้มกว้าง ก่อนจะแย่งปลายฟ้าไปอุ้ม
"ดี ๆ แม่เหงา น่ารักน่าชังจังเลย..." ปลายฟ้าถูกแม่พี่ทีอุ้มไปฟัดเรียบร้อย
จนคุณพ่อเดินมาเห็น... อยู่ ๆ ท่านก็ยืนนิ่งสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเดินมานั่งข้าง ๆ คุณแม่
"ลูกใคร..." คุณพ่อถามเบา ๆ
"เพื่อนหนูเมย์ ดูซิคุณน่าเอ็นดู..." คุณพ่อมองปลายฟ้าสักพัก ก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ
สรุปว่าฉันแทบไม่ได้อุ้มปลายฟ้าเลย คุณแม่ และพี่ ๆ ในบ้าน ช่วยกันเลี้ยง หลงปลายฟ้ากันใหญ่ ปลายฟ้ายังคงเป็นปลายฟ้า เขาจะร้องเวลาหิว พอกินแล้วก็หลับ ตื่นมาก็นั่งยิ้ม เล่นของเล่นคนเดียวก็ได้
ทุกคนหลง จนบรรยากาศในบ้านตอนนี้ครึกครื้นสุด ๆ
พี่ทีกลับมาจากทำงานแล้ว เขากำลังเดินเข้ามาในบ้าน ด้วยอาการ งง. คงสงสัย ว่าทำไมทุกคนเฮฮากันขนาดนี้
ก่อนจะมาหยุดดูปลายฟ้าที่นั่งเล่นของเล่นอยู่...
ร่างสูงใส่สูท ค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ ปลายฟ้า..ก่อนจะอุ้มเธอมานั่งตัก
ทุกคนตกใจมองหน้ากัน!
"สวัสดีครับคนสวย ชื่ออะไรเอ่ย" เขายิ้มอ่อนโยนให้ปลายฟ้า ปลายฟ้าจ้องตาคมๆคู่นั้น แล้วส่งยิ้มหวานกลับไปให้
"ปลายฟ้าค่ะ" ฉันเป็นคนตอบ... พี่ทีก้มลงไปหอมแก้มปลายฟ้าเบา ๆ จนปลายฟ้าหัวเราะออกมา
ฉันไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เลย!
"ปลายฟ้า... ชื่อน่ารักนะ... ปลายฟ้าช่วยตั้งชื่อลูกชายให้คุณลุงได้ไหมครับ" เขาชี้นิ้วยาว ๆ มาที่ท้องฉัน จนปลายฟ้ามองตาม
"แกดีกับพี่ทียัง" สายฝนถามฉันเหมือนเดิม ถามแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน
"ยัง" สายฝนถอนหายใจ ไม่ถามอะไรต่อ เพราะคงขี้เกียจจะถามอีกแล้ว เพราะยังไงฉันก็ยืนยันคำเดิม
มาถึงงานแต่งแตงโม บรรยากาศครึกครื้น คนเยอะมาก ฉันอยู่รดน้ำสังข์ อวยพรบ่าวสาว อยู่ยาว ๆ จนถึงงานเลี้ยงค่ำเลย...
"เมย์ กินอะไรยัง" พี่ทีเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาถามฉัน
"แล้วค่ะ" ฉันตอบตามปกติ ก่อนจะหันไปสนใจบนเวที พิธีกรกำลังสัมภาษณ์คู่บ่าวสาว ซึ่งมันตลกมาก ฉันเผลอหัวเราะพี่เอสกับแตงโม แอบมีความสุขกับพวกเขาสองคน...
ถึงเวลาโยนช่อดอกไม้แล้ว! แตงโมส่งยิ้มให้ฉัน เปรย ๆ ก่อนจะหันหลัง แล้วโยนช่อดอกไม้มาทางฉันเต็ม ๆ
‘ฟุบ~’ ฉันรับได้ แหงล่ะ แตงโมจงใจขนาดนี้!
ฉันต้องรีบขึ้นเวทีไปโชว์ตัว...
พิธีกร: เขาบอกว่าใครได้ช่อดอกไม้จะได้เป็นเจ้าสาวคนต่อไป... คุณเมย์ลินว่าจริงไหมครับ
ฉัน: ไม่จริงค่ะ โสดลูกหนึ่ง จีบได้นะคะ
(กรี๊ด~ ฮิ้ว…) เสียงกรี๊ดลั่น รวมทั้งเสียงฮือฮาของหนุ่ม ๆ อะไรกันฉันลูกหนึ่งนะ ยังจะฮือฮากันอีก
ฉันเดินถือช่อดอกไม้มานั่งข้างน้ำหวาน... น้ำหวานน่ารักมาก ณีเวียด้วย ทุกคนเป็นกันเอง ชวนฉันคุยไม่หยุด... ฉันดีใจที่ได้มิตรภาพเพิ่มมาอีก
"ไอ้ทีเครียดกินเหล้าไม่หยุดเลย เมย์" พี่ไวท์เดินมาบอกฉัน ให้ฉันรีบไปดูเขา... ซึ่งมันไม่ใช่ธุระอะไรของฉันเลย
"ปล่อยเขาเถอะค่ะพี่ไวท์" ทุกคนมองฉัน สงสัย แต่ไม่มีใครถามอะไร พี่เอสเดินมาลากหมอนายไปอีกคน จนตอนนี้เหลือแค่เราสาว ๆ พวกผู้ชายเสียงดังเมาแอ๋ อยู่อีกฝั่ง
"น้องเมย์ไปดูไอ้ทีหน่อยเถอะ" ไม่นานพี่เอสก็เดินเซมา เอ่อ… พี่เอสช่วยดูตัวเองก่อนได้ไหม เหมือนจะไม่ไหวแล้วนะนั่น
ฉันถอนหายใจยาว ๆ จำใจเดินไปหากลุ่มผู้ชาย ที่กินเหล้ากันมันหยด พี่ทีเมาจริง ๆ หน้าแดงมาก
"เมย์ครับ เมย์ พี่เลิกแล้ว... ดีกันนะ นะเมย์" พี่ทีคลานเข่ามากอดฉัน เอาหน้าซุกท้องฉันไม่หยุด กลิ่นเหล้าเหม็นฟุ้ง...
"สุดยอด… ไอ้ที พ่อบ้านของเราวันนี้ ฮ่า ๆ" พี่ไวท์ก็เมาหัวราน้ำ ตอนนี้พี่ทีถูกเพื่อนแซวใหญ่
ฉันได้แต่ถอนหายใจ...
"ลูกพ่อ… เสือน้อยของพ่อ… พ่อขอโทษ ลูกจะถีบพ่อก็ได้ ถีบมาเลย พ่อรออยู่ พ่อรักแม่กับลูกจริง ๆ ๆ ๆ" ฉันหันหน้าไปทางอื่น ปล่อยให้เขาคุยกับลูกเขาไป
ทุกคนแซวพี่ทีไม่หยุด โดยเฉพาะเหล่าพ่อบ้าน…
"เห้ย ๆ เสือสิ้นลายเป็นแมวแล้ว กูสมน้ำหน้า" พี่เอสซ้ำเติมพี่ที แล้วหัวเราะลั่น
"กูไม่สนแล้ว แม่งงง เอาแต่เมีย เอาแต่ลูกก็พอ..."
เขายังซุกหน้าที่ท้องฉันไม่หยุด ฉันพยายามแกะแขนเขาเท่าไหร่ก็ไม่ออก เมาแอ๋ ไม่ฟังใครทั้งนั้น เหอะ!
น่าเบื่อ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง