พัง นิยาย บท 25

เมื่อเขาจัดการสาว ๆ ของเขาเสร็จ เราก็ออกมาจากโรงแรม...

พี่ทีขับรถมาส่งฉันที่บ้าน... บอกกับฉันว่าจะไปทำงานต่อ... ฉันเองไม่ได้ถาม ไม่ได้คุยกับเขาเลย ฉันยังอึ้งไม่หาย

เข้ามาในบ้านก็เจอคุณแม่นั่งอยู่ที่โซฟา...

"หนูเมย์ แม่ให้จิ๊บย้ายของหนูเมย์ไปอีกห้องแล้วนะ" ฉันยกมือไหว้ขอบคุณแม่พี่ที ทันที

"คุณแม่ คุณแม่ดีกับเมย์จังเลยค่ะ เมย์ขอบคุณคุณแม่มาก ๆ เลยนะคะ แต่เมย์คงอยู่ที่นี่ไม่นาน เดือนหน้าเมย์ขอย้ายออกไปนะคะ" คุณแม่ดูตกใจ แต่ก็ยิ้มให้ฉัน

"อยู่ก่อนนะ บางทีอะไรมันอาจจะดีขึ้น... ทั้งสภาพจิตใจ ทั้งพฤติกรรมคน" ฉันก้มหน้ามองเท้าตัวเอง

ต่อให้เขาเรียกผู้หญิงที่เคยคั่วมาทั้งหมด ฉันก็ไว้ใจเขาไม่ได้อีก... พี่ทีทับถมฉันมานาน ถมจนเมย์ลินคนเดิม ขาดอากาศหายใจ ตายไปแล้ว...

ฉันเดินขึ้นมาบนห้อง... ห้องนี้อยู่ติดกับห้องพี่ที ข้างในคล้ายกัน แค่ขนาดเล็กกว่า... เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ของฉัน ถูกจัดไว้ให้เรียบร้อย

นี่เมย์ลิน... เธอยังกลับมาอยู่จุดเดิมอีกเหรอ

‘ตึ้ง~’

Boss: ยัยผี ฝากปลายฟ้าหน่อย!

นั่นไง

อยู่ ๆ ตาข้างห้องก็โทรวีดีโอไลน์มา... พอฉันกดรับก็เห็นหน้าปลายฟ้ากลมเต็มจอ…

Boss: หนูขอไปอยู่ด้วยนะ ปะป๊างานยุ่งมาก หม่าม้ายุ่งไหมคะ

ไอ้บ้า! สอนลูกเรียกฉันแบบนี้ได้ยังไง

ฉัน: อย่าสอนลูกเรียกแบบนั้น เดี๋ยวปลายฟ้าเรียกมาจริง ๆ แล้วจะหนาว

Boss: เรียกมาหลายคนแล้ว! ฮ่า ๆ เธอ ๆ ๆ จริงจังนะ ฝากสักสองสามชั่วโมงได้ไหม งานฉันยุ่งมากเลย ปลายฟ้าคิดถึงเธอด้วย!

ฉันเบะปากใส่จอทีนึง จนปลายฟ้ายิ้ม

ฉัน: นี่ฉันเป็นเพื่อนนาย หรือเป็นพี่เลี้ยงเด็กวะ เออ ๆ ที่บ้านมีคนเลี้ยงเยอะแยะ พามาส่งสิ จ่ายเงินค่าจ้างมาด้วยนะโว้ย!

Boss: หน้าเงิน!

ฉัน: ต้องเข้าใจ ๆ หาเงินเลี้ยงลูก เดี๋ยวส่งโลเคชั่นไปให้! เจอกันนะคะปลายฟ้าคนจ๋วย

ปลายฟ้าหัวเราะก่อนที่ตาข้างห้องจะกดวาง

ฉันเดินเล่นรอหน้าบ้านพี่ทีไม่นาน ตาข้างห้องก็มาถึงหน้าบ้านแล้ว… คงจะขับรถเร็ว!

"บ้านเธอใหญ่นะเนี่ย" ฉันรีบรับปลายฟ้ามาอุ้ม

"บ้านแฟนเก่าฉัน ฉันทำงานที่นี่ไง ช่วยเตรียมกับข้าวกับปลาตอนเช้า จะได้เก็บเงินไว้เลี้ยงลูก!" เขาพยักหน้าเบา ๆ แล้วยื่นกระเป๋าปลายฟ้าให้ฉัน

"งั้นฉันจ้างเธอเลี้ยงลูกฉันได้มั้ยยัยผี เธอจะได้มีเงินเก็บเยอะ ๆ"

นี่เขาไว้ใจขนาดจะจ้างฉันแล้วเหรอเนี่ย!

"เห้ย ฉันพูดเล่นเรื่องจ้าง เพื่อนกัน แค่นี้เอง ถือว่า ช่วยกัน ๆ อย่าจ้างเลย ฉันไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน กลัวเลี้ยงลูกนายไม่ไหว" เขาถอนหายใจ

"ลูกฉันเลี้ยงยากที่ไหน! ดูซิเธออุ้มก็จะหลับแล้ว อยากเก็บเงินไม่ใช่รึ อย่าเรื่องมากเลย!"

"ทำไมนายไม่จ้างคนอื่นล่ะ" เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะเดิมมาหอมแก้มป่อง ๆ ของปลายฟ้า

"ฉันกลัวคนอื่นตีลูกฉัน เธอเองก็จะเลี้ยงลูกคนเดียวนิ ฝึกไว้ จะได้ไม่ลำบากทีหลัง ฉันฝากเธอเลี้ยงบางเวลาเท่านั้น ไม่เหนื่อยหรอก ช่วงนี้ฉันยุ่งจริง ๆ นะ นะ" ก็จริงของเขา แต่ฉันจะได้ทำงานประจำไหมเนี่ย! เรียนจบมาก็เลี้ยงเด็ก ใบปริญญาคงแขวนไว้เฉย ๆ

"อย่าลืมค่าจ้างแล้วกัน" เขาหัวเราะลั่น

"เดือนห้าหมื่นพอมั้ย" ฉันตาโตทันที ห้าหมื่น! มันไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ

"นายรวยมากรึไง" เขาลูบผมปลายฟ้าเบา ๆ

"ไม่รวย แต่ใช้เงินคนเดียวไม่ไหว ฮ่า ๆ" บ้าจริง ไอ้ผู้ชายขี้โม้

ตกลงค่าจ้างกันเสร็จ ฉันก็อุ้มปลายฟ้าเข้าบ้าน... ถ้าได้ค่าจ้างเลี้ยงเด็กมากขนาดนี้ ฉันไปเช่าหออยู่ได้สบาย... ไม่ทำมันแล้วงานประจำ เงินเดือนมากกว่าเป็นไหน ๆ

"หนูเมย์ เด็กที่ไหนลูก" คุณแม่ดีดตัวลุกจากโซฟาทันทีเมื่อเห็นปลายฟ้า

"ลูกสาวเพื่อนค่ะคุณแม่ น้องปลายฟ้า เพื่อนมาฝากไว้ เมย์ขอเลี้ยงเขาที่นี่ได้ไหมคะ" คุณแม่ยิ้มกว้าง ก่อนจะแย่งปลายฟ้าไปอุ้ม

"ดี ๆ แม่เหงา น่ารักน่าชังจังเลย..." ปลายฟ้าถูกแม่พี่ทีอุ้มไปฟัดเรียบร้อย

จนคุณพ่อเดินมาเห็น... อยู่ ๆ ท่านก็ยืนนิ่งสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเดินมานั่งข้าง ๆ คุณแม่

"ลูกใคร..." คุณพ่อถามเบา ๆ

"เพื่อนหนูเมย์ ดูซิคุณน่าเอ็นดู..." คุณพ่อมองปลายฟ้าสักพัก ก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ

สรุปว่าฉันแทบไม่ได้อุ้มปลายฟ้าเลย คุณแม่ และพี่ ๆ ในบ้าน ช่วยกันเลี้ยง หลงปลายฟ้ากันใหญ่ ปลายฟ้ายังคงเป็นปลายฟ้า เขาจะร้องเวลาหิว พอกินแล้วก็หลับ ตื่นมาก็นั่งยิ้ม เล่นของเล่นคนเดียวก็ได้

ทุกคนหลง จนบรรยากาศในบ้านตอนนี้ครึกครื้นสุด ๆ

พี่ทีกลับมาจากทำงานแล้ว เขากำลังเดินเข้ามาในบ้าน ด้วยอาการ งง. คงสงสัย ว่าทำไมทุกคนเฮฮากันขนาดนี้

ก่อนจะมาหยุดดูปลายฟ้าที่นั่งเล่นของเล่นอยู่...

ร่างสูงใส่สูท ค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ ปลายฟ้า..ก่อนจะอุ้มเธอมานั่งตัก

ทุกคนตกใจมองหน้ากัน!

"สวัสดีครับคนสวย ชื่ออะไรเอ่ย" เขายิ้มอ่อนโยนให้ปลายฟ้า ปลายฟ้าจ้องตาคมๆคู่นั้น แล้วส่งยิ้มหวานกลับไปให้

"ปลายฟ้าค่ะ" ฉันเป็นคนตอบ... พี่ทีก้มลงไปหอมแก้มปลายฟ้าเบา ๆ จนปลายฟ้าหัวเราะออกมา

ฉันไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เลย!

"ปลายฟ้า... ชื่อน่ารักนะ... ปลายฟ้าช่วยตั้งชื่อลูกชายให้คุณลุงได้ไหมครับ" เขาชี้นิ้วยาว ๆ มาที่ท้องฉัน จนปลายฟ้ามองตาม