พัง นิยาย บท 29

ฉันหันไปมองตามเสียง ก็เห็นร่างอวบ ๆ ยิ้มโชว์ฟันเหล็ก วิ่งพุ่งเข้ามาหาฉัน

ทำตัวเป็นลิงเหมือนเคย!

"เบา ๆ ปลายเอ้ย" ยายเอ็ดปลายทันทีที่ปลายนั่ง

สมน้ำหน้า

"อ้วนนะเรา กี่เดือน... เอ้ย ไม่ได้ไดเอทกี่เดือนแล้ววะ" ฉันถลึงตาใส่ปลายทันที แต่ยายยังไม่สงสัยอะไร เริ่มเอาใบตองมาห่อเข้าต้มมัดแล้ว...

สูตรเดิม ๆ ของยายคือ ข้าวเหนียวและกล้วย ซึ่งฉันเกลียดชะมัด มันแหยะ ๆ เวลาเข้าปาก นึกถึงแล้วจะอ้วก... สงสัยลูกก็คงไม่ชอบด้วย

"ยายทำแต่ไส้กล้วยเมย์ไม่ชอบเลย..." ฉันทำหน้ามุ่ย พลางเอาตอกมัดข้าวต้มมัดไว้

"แต่พ่อกับแม่เมย์ชอบ..." ยายพูดโดยไม่มองหน้าฉัน บอกแบบนี้ทุกปี ยายคงคิดถึงแม่ฉันมาก... เห้อ ฉันก็ด้วย...

พ่อกับแม่ฉัน... เขาจะใจดีไหมนะ... ทำไมฉันโตไม่ทันที่จะจำเขาได้ เห้อ...

"ยายพักก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวเมย์ทำเอง..." ยายพยักหน้า ก่อนจะค่อย ๆ ดันตัวลุก เดินไปหลังบ้าน...

"มึง โอเคไหม ไม่บอกยายเหรอวะ" ปลายรีบถาม จนฉันหันไปดูยายทันที

"ไม่ เพิ่งมาถึง... พรุ่งนี้ค่อยบอก" ปลายพยักหน้าก่อนจะใช้มือมาลูบท้องฉัน

"โตแล้วว่ะ พี่ทีโอเคมั้ย มึงจะแต่งงานแล้วล่ะสิ ทำไมวันนี้ไม่พาเข้าบ้านวะ" ปลายไม่เคยเจอพี่ทีหรอก มีแต่ฉันเล่าให้ปลายฟัง เล่าทุกเรื่อง ตั้งแต่ รักกัน ยันนอกใจ รวมถึงเรื่องท้องด้วย...

"ไม่ใช่พี่ที คนนั้นเพื่อนกู" ปลายเอามือปิดปากตกใจ

"หล่อจัง มีแฟนยังติดต่อให้กูหน่อยสิ ๆ" ฉันเบะปาใส่ทีนึง

"มีลูกแล้ว แถมยังกวนประสาท ปวดหัวเปล่า ๆ" ปลายหัวเราะคิกคักทันที

"เออ ปลายกูเลิกกับพี่ทีแล้วนะ..." ปลายตกใจ จนเผลอเอนตัวไปด้านหลัง

"อะไรวะ! ทำไงท้องมึง! ตลกเหรอเมย์ มึงอย่ามาโกหกกู" ฉันส่ายหน้า และจ้องตาปลายจริงจัง

"กูพูดจริง" ปลายเอามือทาบอก อ้าปากกว้าง แถมตาคู่นั้นยังมองหน้าฉัน และ ท้องสลับกัน

"ละ แล้ว... ลูกมึง" ฉันยิ้มเบา ๆ

"กูเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ส่วนพี่ทีก็ยังคงเป็นพ่อตาหนูเหมือนเดิม อาจจะสลับกันเลี้ยงอะไรทำนองนี้" ปลายกรอกตามองบน ก่อนจะเอื้อมมือมาผลักหัวฉัน

"มึงเลิกเพราะเขาเจ้าชู้ใช่ไหม แล้วมึงไม่รักเขาแล้วเหรอ" ฉันถอนหายใจทันที

"รัก แต่ไปต่อไม่ไหวแล้ว ทนมาสองปี อยากพักหัวใจบ้าง บางทีเวลาอาจจะช่วยให้กูดีขึ้น รวมถึงพี่ทีด้วย" ปลายเบะปากใส่ฉัน ก่อนจะรีบสะกิดให้เงียบ เพราะยายกำลังเดินมา

ฉันนั่งคุยกับปลายนานสองนาน จนเข้านอน ฉันนอนกับยาย ยายนอนเสื่อ และกางมุ้ง มีแค่ผ้าห่มผืนบาง ๆ ห่ม แอร์ที่บ้านไม่มี มีแค่พัดลมตัวเล็ก ๆ ซึ่งฉันนอนได้สบาย เพราะนอนกับยายแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ

ไม่ทันได้คุยกับยายเรื่องท้อง ก็ถูกยายบังคับให้นอน เพราะต้องตื่นเตรียมอาหารใส่ชะลอมหรือห่อใบตอง แต่เช้ามืด...

ซึ่งฉันตื่นไม่ทันหรอก ฉันตื่นทันแค่ไปทำบุญที่วัด และนำอาหาร ที่ห่อใบตองไว้ ไปวางตามจุดต่าง ๆ ในวัด ก่อนจะจุดเทียนให้ญาติผู้ล่วงลับมารับไป

'พ่อจ๋า แม่จ๋า ยายบอกว่าเป็นกับข้าว และขนมที่พ่อกับแม่ชอบ อย่าลืมกินนะคะ... รักพ่อกับแม่นะ'

ฉันยิ้มให้ห่อใบตองนั้นหนึ่งที

ก่อนจะเดินไปที่กำแพงวัด... ไปนั่งมองช่องอัฐิพ่อกับแม่ ก่อนจะตัดสินใจ เช็ดทำความสะอาดรูป และจัดดอกไม้ให้...

"มึง กูสงสัยมานานแล้ว ทำไมไม่มีรูปพ่อมึง" อยู่ ๆ ปลายก็เดินมานั่งข้างหลังฉัน ฉันแอบสะดุ้งนิดหน่อย เพราะบรรยากาศมันวังเวงชอบกล...

"ยายบอกไม่มี ยายหาไม่ได้ แต่ยายบอกว่ากระดูกพ่อก็อยู่ในนี้ล่ะ เห้อ พ่อกูอาจจะหล่อเหมือนซีวอนก็ได้นะ ดูจากลูกสาวที่สวยขนาดนี้" ปลายเบะปาก และผลักฉันจนเซ

"หลงตัวเอง มึงบอกพ่อแม่มึงสิว่ามึงท้อง... พ่อแม่มึงจะว่าไงบ้าง ฮ่า ๆ" ปลายเริ่มกวนประสาทฉันทันที

บ้า!

"ถ้าพ่อกับแม่ด่ากู กูคงวิ่งแซงมึงกลับบ้าน" ปลายหัวเราะและตบไหล่ฉัน เราไม่ควรมาพูดเล่นกันตรงนี้จริง ๆ

เมื่อนั่งอยู่นาน ฉันกับปลายก็เริ่มลุกขึ้น... พอกำลังจะหันหลังเดินออกไปเท่านั้นล่ะ...

"เมย์..." อยู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายเรียกฉันเบา ๆ จากด้านหลัง... เสียงนิ่ง ๆ เย็น ๆ เย็นจนฉันขนลุก

หรือจะเป็น พ่อฉัน เป็นพ่อฉัน... โถ่เพราะไอ้ปลายแท้ ๆ

นี่โดนกลางวันแสก ๆ เลยเหรอ!

"มะ... เมย์ ใครเรียกมึงวะ" เราสองคนไม่มีใครกล้าหันไปสักคน ปลายได้แต่เหล่ตามองฉัน ฉันเองก็ได้แต่เหล่ตามองปลาย

"ปลายมึงหันไปดูสิ..." ฉันเริ่มปากสั่น มือสั่น ขาสองข้างเริ่มแข็ง จะก้าว ก็ก้าวไม่ออก