พัง นิยาย บท 28

ไม่นานตาข้างห้องก็กลับมา นี่เขาไปทำงานจริง ๆ เหรอเนี่ย มันเร็วชะมัด... เขาเดินเข้ามาพร้อมของกินเต็มไม้เต็มมือ... ส่วนปลายฟ้าหน่ะเหรอ ยังหลับอยู่เลย

"กลับมาเร็วจัง" เขาวางของลงที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะยื่นถุงกับข้าวให้ฉัน

"เอาไปแกะ แล้วจัดจานนะ คุณแม่บ้าน" เหอะ ฉันเบะปากใส่เขาทีนึง ก่อนจะดึงถุงในมือเขามาแกะจัดจาน

ส่วนตาข้างห้อง เขาก็นั่งเปิดแมคบุ๊กทำงานต่อ...

"เสร็จแล้ว มากินเร็ว..." เขาไม่ตอบ แต่พยักหน้าเบา ๆ

"แอะ ๆ" ปลายฟ้าตื่นแล้ว กำลังพลิกตัวคว่ำ ฉันจึงรีบไปอุ้มมาปลายฟ้ามาที่โต๊ะกินข้าว ก่อนที่จะเอาอาหารเด็กที่อุ่นไว้มาป้อน...

"หม่ำ ๆ เร็วคนสวย" ปลายฟ้าจ้องหน้าฉัน แล้วกินข้าวไปด้วย... ตาโต ๆ ตอนนี้ใสแจ๋ว คงนอนมาเต็มอิ่มสินะ

ตุบ ๆ เอ๊ะ! ฉันมองลงไปที่ท้องตัวเอง อะไรตุบ ๆ ในท้อง ลูกดิ้นเหรอ... ทำไมมันเบา ๆ

ตาข้างห้องเดินมานั่งตรงข้ามฉัน ก่อนจะเริ่มลงมือกินข้าว และมองปลายฟ้าไปด้วย...

ฉันป้อนข้าวปลายฟ้าไป สงสัยท้องตัวเองไป... นี่ฉันต้องไปหาหมอไหม ลูกจะเป็นอะไรอีกไหม หมอนัดอีกทีตั้งอาทิตย์หน้า เห้อ... ฉันเป็นห่วงลูกจัง

"เธอ... ลูกฉันอ้าปากรอแล้ว เหม่ออะไร" ฉันเหม่อนานแค่ไหนไม่รู้ หันมาอีกทีก็เห็นปลายฟ้าอ้าปากรอแล้ว! ฮือ ป้าขอโทษ

"ฉันรู้สึกแปลก ๆ มีอะไรตุบ ๆ ที่ท้อง เนี่ย ๆ อีกแล้ว" ฉันจับท้องดูไม่ได้ มือข้างนึงกอดปลายฟ้า อีกข้างถือช้อนข้าว เตรียมป้อนเด็กอยู่…

ตาข้างห้องลุกเดินมานั่งยอง ๆ ข้างฉัน ก่อนที่จะเอื้อมมือมาจับ

ฉันหันไปมองหน้าเขาทันที ซึ่งเขาเองก็จ้องหน้าฉันอยู่เหมือนกัน เขาทำอะไรเนี่ย!

ตุบ ๆ อีกแล้ว

"เห้ย เขาดิ้นนี่น่า เธอวางช้อนมาจับดูสิ นี่ตรงนี้" ตาข้างห้องรีบจับมือฉันไปจับที่ท้อง... เอ่อ ท้องฉันนี่ล่ะ

จะ… จริงด้วย

ฉันเผลอยิ้มออกมา… ลูกดิ้นเหรอเนี่ย ลูกตัวโตแล้วเหรอ อยากไปหาหมอจัง ฉันอยากเห็นลูก

"มีความสุขสินะ ฮ่า ๆ คิดว่าลูกคือความสุขของตัวเองแล้วกัน อย่าไปคิดมากนะยัยผี เนี่ยหัวใจของเธออยู่ตรงนี้!! " เขาเอานิ้วมาจิ้มท้องฉัน

"หัวใจบ้านนาย อยู่ที่ท้องเหรอ บ้า!" ฉันแกล้งแซว จนเขาเบะปากทำหน้ากวน ๆ กลับมา

"เออ ฉันเข้าใจผิดเองล่ะ!" ฉันหัวเราะเขา จนปลายฟ้าหัวเราะพ่อเขาตาม ตาข้างห้องได้แต่ทำหน้าบึ้ง ทำเป็นงอนลูกสาวตัวเอง ตลกชะมัด

"นายทำงานสบายจัง ไหนว่ายุ่ง ฉันเห็นไปทำงานแค่แปปเดียว" เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันแวบนึง แล้วก้มลงไปกินข้าวต่อ

"ฉันเป็นเจ้าของ แค่ตรวจงาน ไม่ได้ไปนั่งเขียนโค้ดเองซะหน่อย วันนี้ฉันเอากลับมาทำที่ห้อง เป็นห่วง ธะ... เอ้ย ปลายฟ้า" ฉันพยักหน้าเบา ๆ ทั้งอุ้มปลายฟ้า ทั้งกินข้าวไปด้วย

เด็กสาวตาโตๆคนนี้ ก็ได้แต่หันมองฉันกับตาข้างห้องสลับกัน... คงสงสัยว่าคุยอะไรกันอยู่

ปลายฟ้าหลับตั้งแต่สามทุ่ม ฉันเองก็ว่างเริ่มเลื่อนฟีดเฟสบุ๊คดูเรื่อย ๆ เห็นน้ำหวานลงรูปพรีเวดดิ้งกับหมอนาย... น่ารักจัง แต่เฟสบุ๊คพี่ทีว่างเปล่า ตั้งรูปโปรไฟล์เป็นสีดำ

และโพสเพลง... รักแท้ ดูแลไม่ได้-Potato

ฉันไม่กล้ากดถูกใจ ได้แต่เลื่อนผ่านไปดูของคนอื่น... ณีเวีย แตงโม สายฝน ทุกคนแฮปปี้มีความสุข ส่วนฉันไม่อยากเคลื่อนไหวอะไร ขออยู่เงียบ ๆ ดีกว่า

ฉันสะดุ้งตื่นอีกทีก็หกโมงเช้า... เวลาเดิมตอนที่อยู่บ้านพี่ที ฉันคงตื่นเวลานี้จนเป็นนิสัย เลยตั้งใจทำอาหารเช้าเบา ๆ ไว้ให้ตาข้างห้อง และดูสูตรอาหารเด็กในเว็บมาทำไว้ให้ปลายฟ้าด้วย...

ฉันทำทุกอย่างใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง เพราะมันแค่เบคอน ไข่ดาว แฮม ตู้เย็นเขาไม่ได้มีวัตถุดิบมากไปกว่านี้เลย ส่วนของปลายฟ้าก็มีแต่ผักกับไข่...

เมื่อใกล้ถึงเวลาทำงาน ฉันจึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัว

พอออกมาจากห้อง ก็เห็นตาข้างห้องตื่นแล้ว... รวมถึงปลายฟ้าที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย

"เห้ย ปลายฟ้าตื่นเมื่อไหร่ ทำไมไม่บอก นายอาบน้ำให้ลูกแล้วเหรอ" เขาอุ้มปลายฟ้าส่งให้ฉัน ก่อนที่จะเดินไปนั่งกินอาหารเช้าที่ฉันทำ

"ตื่นนานแล้ว ฉันอาบให้เอง สบายมาก" เรานั่งกินอาหารเช้าอย่างเร่งรีบ ก่อนที่เขาจะขับรถมาส่งฉันที่ร้านกาแฟ

"มาหอมก่อนคนสวย" ฉันหอมแก้มปลายฟ้าฟอดใหญ่ ก่อนที่ตาข้างห้องจะอุ้มปลายฟ้าไปวางในคาร์ซีท...

"เดี๋ยวถึงบริษัทฉันส่งโลเคชั่นไปให้นะยัยผี" ฉันพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปทำงาน

และแน่นอน... ฉันถูกแซวไม่หยุด ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตาหนูในท้องก็ดิ้นเบา ๆ ทั้งวัน... แม่ดีใจจังที่หนูแข็งแรง

"เอานมสดคาราเมลปั่นหนึ่งแก้ว กับอเมริกาโนเย็นหนึ่งแก้วค่ะ กลับบ้านนะคะ" มีลูกค้าเข้ามาพอดี ฉันจึงรีบเดินไปชงกาแฟ เพราะแคชเชียร์ส่งใบออเดอร์มาให้แล้ว

"เมย์ รึป่าว" ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปดูตามเสียงทันที... อ้าว! ณีเวีย และ คุณเซ็น

"ณีเวีย เอ่อ คุณเซ็น..." ฉันรีบฝากออกเดอร์ให้คนอื่น ก่อนจะรีบดึงมือณีเวียออกมาอีกมุม คุณเซ็นก็ได้แต่เดินตามมาช้า ๆ