พัง นิยาย บท 45
สรุปบท ลูกชาย... พ่อที: พัง
สรุปเนื้อหา ลูกชาย... พ่อที – พัง โดย โนเนจัง
บท ลูกชาย... พ่อที ของ พัง ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โนเนจัง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ฉันรีบดันตัวลุกจะไปอาบน้ำ เขิน จนทำตัวไม่ถูก...
"เอ่อ กินก็ได้ค่ะ... เมย์อาบน้ำก่อนนะคะ" ฉันรีบหันไปตอบเขา ก่อนจะวิ่งเข้าไปอาบน้ำ
พี่ทีไปเปลี่ยนชุดที่ห้องทำงานรอฉัน... วันนี้ไทม์ก็ 24 สัปดาห์แล้ว! ไปหาหมอกันเถอะนะลูก...
ฉันลงมาหาพี่ทีที่ห้องทำงาน เปิดประตูเข้าไปก็เห็นหน้าหล่อ ๆ ใส่สูท เซ็ทผมเรียบร้อย แถมยังนั่งตรวจเอกสารอีกต่างหาก... ขยันจริง ๆ
"โทษทีเมย์ พี่ไม่ได้ขึ้นไปรับ พอดีมีเอกสารด่วนของเมย์ ดูก่อนไหม" เขาตรวจงานให้ฉันเหรอเนี่ย
"ฝากพี่ทีจัดการเลยค่ะ แหะ ๆ ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน" เขาดันตัวลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินมาจับมือฉัน...
โอเค... จับก็จับ... ยอม
มาถึงโรงพยาบาลก็เกือบเลท รถติดตามเคย เห็นรถติด ๆ แบบนี้ฉันเริ่มจะคิดถึงโคราชแล้ว... เหนื่อยมาก ยิ่งท้องยิ่งเหนื่อย เอ๊ะ... หรือเหนื่อยที่เมื่อคืนจัดหนักรึป่าวก็ไม่รู้ เหอ ๆ
รอเข้าห้องตรวจ...
"เมย์... กินข้าวที่พี่สั่งให้แล้วใช่ไหม" ฉันพยักหน้าเบา ๆ
"ค่ะ... พี่ทีกินยังคะ..."
"ครับ กินแล้ว" เรานั่งจับมือกัน พี่ทีบีบมือฉันไม่หยุด เหมือนเขากำลังตื่นเต้นยังไงอย่างงั้น
"อ้าวมึง" เราสองคนหันไปมองตามเสียง ก็เจอคุณเซ็นกับณีเวีย
คุณเซ็นค่อย ๆ ประคองณีเวียนั่งลงข้าง ๆ ฉัน
"ท้องใหญ่มาก" ฉันทักณีเวียทันที ณีเวียเหมือนคนใกล้คลอด แต่ร่างไม่อ้วนมาก ใหญ่แค่ท้อง... มันใหญ่จนฉันอดเอื้อมมือไปลูบไม่ได้
"ทรมาน ลูกถีบแรงมาก ของเธอถีบบ้างมั้ย" ณีเวียลูบท้องฉันกลับ พอมีลูก ชีวิตแม่ก็คุยกันแต่เรื่องลูก...
"ไทม์ถีบมาก ถีบสุด ๆ" ฉันยิ้มกว้าง ณีเวียมองฉันสลับกับพี่ที แล้วยิ้มกริ่ม...
ก่อนจะกระซิบฉันเบา ๆ
"ลูกชื่อไทม์... นั่งจับมือ ยังไง ๆ" ฉันรีบเอามืออีกข้างป้องปากกระซิบ
"ทดลองพฤติกรรม"
"แบบนี้ก็ได้เหรอ... ทดลองได้แต่อย่ากินกันนะ เดี๋ยวตบะจะแตก ฮ่า ๆ" อ้าว! สด ๆ ร้อน ๆ เลย
"ไม่ทันแล้ว" ณีเวียหุบยิ้มทันที... ก่อนจะรีบปิดปากหัวเราะ
"เธอชวนเพื่อนคุยแต่เรื่องลามก..." อยู่ ๆ คุณเซ็นก็บ่นอุบอิบใส่ณีเวีย...
ฉันถูกเรียกเข้าตรวจก่อนณีเวีย... เข้ามาถึงก็เจอหมอนายนั่งรออยู่แล้ว
"สวัสดีครับ นั่งก่อน ๆ เป็นไงบ้างถีบมากมั้ย"
"ถีบมาก ถีบจนแม่เขาจะล้ม" พี่ทีตอบไปยิ้มไป...
"งั้นมาดูเลยว่า โตขนาดไหนแล้ว..." พยาบาลเดินมาพยุงฉันขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะทาเจลอัลตร้าซาวด์ให้
เราทุกคนจ้องไปที่จอ จนหมอนายเริ่มตรวจ... และแล้วเราก็เห็นไทม์
เขาตัวโตจริง ๆ ขา แขน ครบทุกอย่างแล้ว...พี่ทียิ้มกว้าง ก่อนจะเดินมาบีบมือฉันแน่น
"ดูลูกสิ ไม่น่าล่ะ ถีบเก่ง... เนี่ย ๆ ถีบอยู่เลย..." เขายิ้มไม่หุบ ยิ่งเห็นลูกดิ้นในจอยิ่งยิ้มกว้าง
"แม่ทานเยอะ ๆ หน่อยนะ ยิ่งพวกโปรตีน... แล้วก็ กินน้ำเยอะ ๆ อย่างน้อยสักสิบแก้วต่อวัน... คุยกับลูกบ่อย ๆ ช่วงนี้เขาเริ่มจะได้ยินเราแล้ว มันจะช่วยเรื่องพัฒนาการ การได้ยินของเขาด้วย..." ฉันฟังหมอไปยิ้มไป...
ต่อไปนี้แม่จะคุยกับหนูทุกวันเลยนะ...
"ลูกคุณหมอคงแข็งแรงน่าดูเลยนะคะเนี่ย... ลูก ๆ หมอสูติ" ฉันแซวหมอนายเบา ๆ หมอนายยิ้มกว้างทันที
"แม่เขาซน ต้องบังคับหลายอย่างเลย แต่ของเมย์โดยรวมทารกโอเคนะ น้ำหนัก พัฒนาการ ก็อย่างที่บอกกินโปรตีนเยอะ ๆ"
พี่ทียิ้มไม่หุบ เขาค่อย ๆ พยุงฉันออกมาจากห้องตรวจ พอออกมาเราก็ไม่ได้คุยกับณีเวียเลย เพราะคิวต่อไปเป็นณีเวียแล้ว...
ฉันมีความสุขจังวันนี้... ไม่เหมือนครั้งก่อน ๆ ที่มาหาหมอเลย วันนี้ฉันเหมือนได้มากับพ่อของลูก มากับสามี ฉันมีความสุขมาก...
ขึ้นรถมาพี่ทีก็เปิดสมุดดูแผ่นอัลตร้าซาวด์ลูกไม่หยุด ติดไฟแดงทีไร เขาก็หยิบขึ้นมาดู รถติดเขาก็หยิบขึ้นมาดูอีก...
"ใหญ่เหมือนพ่อ..." อะไรนะ!
"อะไรใหญ่ ตัวเหรอคะ" เขายิ้มกว้าง แล้วหยิกแก้มฉันเบา ๆ
"ข้าวต้มมัด..." ฉันรีบหันหน้าไปทางอื่นทันที ให้ตาย ทำไมเขาเอาเรื่องนี้มาพูดอีกเนี่ย ลืมไปก่อนได้ไหม... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเรียกส่วนนั้นว่าข้าวต้มมัดสักหน่อย...
"เอ่อ..." ฉันพูดไม่ออกจริง ๆ เอาแต่นั่งเขินหน้าแดง...
"ฮ่า ๆ ไม่แกล้งแล้ว..." หยิกแก้มฉันอีกแล้ว... ขอให้ไม่พูดเรื่องนี้อีกจริง ๆ อย่าแกล้งกันเลย ฮือ ๆ
ฉันกลับมาถึงโรงแรมก็สะสางงานเลย เมื่อวานยุ่งทั้งวันนี่หน่า... ฉันพยายามกินน้ำเยอะ ๆ ตามที่หมอนายบอก คุยกับลูกด้วย พี่ทีสั่งรูมเซอร์วิสนำอาหารมาเสิร์ฟให้ฉันตลอด ส่วนมากจะเป็นพวกโปรตีนเน้น ๆ บ้างก็แวะมาหาฉัน มาจุ๊บท้องฉัน มาคุยกับลูกชายเขา...
เนี่ย... ตอนนี้ก็ยังอยู่...
"ลูกพ่อ... เราไปเที่ยวโคราชกันวันไหนดี พาพี่ปลายฟ้าไปด้วย" มือหนาลูบท้องฉันเบา ๆ ฉันนั่งอ่านเอกสารไป แอบมองเขาไป...
ฉันไม่ใช่ผู้บริหารที่นี่เต็มตัวนะ คนที่เป็นผู้บริหารใหญ่เต็มตัวนั่งยอง ๆ ลูบท้องฉันไม่หยุด... ถ้าพนักงานเข้ามาเห็นจะทำยังไงเนี่ย
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
"เชิญค่า" มีคนมาเคาะประตู พี่ทีเขาก็ไม่สนใจ เขายังคุยกับลูก เปิดอะไรให้ลูกเขาฟังปกติ...
ประตูถูกเปิดออก... เห้อ กิ่งเลขาฉัน…
"คุณเมย์ อุ้ย..." กิ่งตกใจสะดุ้งเมื่อเห็นพี่ทีนั่งลูบท้องฉัน ก่อนจะค่อย ๆ หันมายิ้มให้ตามเดิม แล้วพูดธุระของเธอต่อ...
"คุณเมย์คะ เอกสารเรื่องการจัดจ้างบริษัททำเว็บไซต์ค่ะ กิ่งรวบรวมรายชื่อบริษัทและผลงานคร่าว ๆ มาให้เลือก มีทั้งบริษัทต่างชาติ บริษัทไทย... ตามนี้ค่ะ"
ฉันหยิบแฟ้มมาเปิดดู ก่อนจะก้มลงไปมองพ่อของลูกที่ยังเล่นท้องฉันไม่หยุด... อายเลขาฉันบ้างสิ
"เรื่องนี้เสนอคุณทียังคะ" ฉันทำเป็นถาม ทำไมวันนี้เขาไม่ไปทำงานห้องตัวเองเลย...
"ครับเมย์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่ เรื่องการจัดซื้อ จัดจ้าง เมย์จัดการเลย" นั่นไง ตอนนี้ฉันเลือกไม่ถูกจริง ๆ งานแต่ละบริษัทดี ๆ ทั้งนั้น...
"เรื่องการบุ๊คกิ้งห้องพัก บริษัทที่รวบรวมมาไม่เคยมีปัญหาใช่ไหม… เมย์อยากได้บริษัทที่เก็บข้อมูลลูกค้าเมย์ดี รวมไปถึงช่วงไฮซีซั่น เมย์ไม่ยากมีปัญหาเรื่องระบบเว็บล่ม ช่วงนั้นแขกจองห้องเยอะด้วย..."
กิ่งส่ายหน้าทันที ก่อนจะยิ้มกว้าง
"ไม่มีค่ะ… กิ่งเลือกมาอย่างละเอียด กิ่งคอนเฟิร์ม"ฉันใช้นิ้วไล่ดูรายชื่อบริษัททั้งหมด... อยู่ ๆ ก็นึกถึงบอสขึ้นมา… เออใช่ เขาทำบริษัททำเว็บไซต์นี่น่า…
โทรหาดีกว่า...
ใครเปิดประตูเข้ามาทำไมไม่เคาะ!
"ลูก!" ฉันกับพี่ทีรีบหยุดการกระทำทุกอย่าง ก่อนจะดีดตัวออกจากกันทันที
คุณพ่อ คุณแม่! ฉันกับพี่ทีหันมองหน้ากัน และกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ ตาย
คุณพ่อคุณแม่ รีบเดินไปนั่งที่โซฟา... ก่อนจะพยักหน้าให้เราสองคนตามไปนั่งด้วย
ทำยังไงดีเนี่ย...
"ผมขอโทษครับคุณพ่อ ผมผิดเอง" พี่ทียกมือไหว้คุณพ่อทันที เมื่อนั่งลงโซฟา
"แต่งงานกันได้แล้ว..." คุณพ่อหันมาบอกฉัน ฉันได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ และรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
"ยังไม่อยากแต่งค่ะ"
"เมย์ ลูกเป็นผู้หญิงนะลูก... ท้องโตแล้ว" ฉันก้มลงไปมองท้องตัวเองก่อนจะยิ้มแหง ๆ
"รอคลอดก่อนนะคะ... คุณพ่อ นะคะ... เมย์ยังไม่ไว้ใจลูกชายคุณพ่อค่ะ" คุณพ่อถอนหายใจใส่ฉัน
"นี่ขนาดไม่ไว้ใจ... ถ้าพ่อไม่เข้ามานี่ไปถึงไหน?" ฉันเม้มปากแน่น
"ผมขอโทษครับคุณพ่อ ไม่มีอะไรนอกจากนี้ผมแกล้งน้องเองครับ" พี่ทีพยายามอธิบาย
"แต่ง ๆ ได้แล้วเมย์..." แล้วหันมากดดันฉันอีก...
"อย่าเพิ่งบีบลูกเลยคุณ... ตามใจหนูเมย์เถอะนะ นี่ลูก เป็นยังไงบ้างวันนี้ ไปหาหมอมานี่น่า..."
คุณแม่ช่วยชีวิตฉันไว้อีกแล้ว ฉันยิ้มกว้าง ก่อนที่พี่ทีจะรู้ใจ เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายมาให้
"นี่ค่ะคุณแม่ ไทม์ตัวโต แข็งแรงดิ้นเก่ง อิอิ" ฉันรีบเปิดสมุดสีชมพูโชว์แผ่นอัลตร้าซาวด์ให้คุณแม่ดู คุณพ่อมองค้อนฉันเบา ๆ แต่ก็รีบขยับมาดูสมุดกับคุณแม่...
"หลานย่า" คุณแม่ยิ้มกว้างทันทีที่เห็น ไทม์
"ผู้บริหารอนันธราคนต่อไป…" คุณพ่อก็ด้วย แต่งตั้งตำแหน่งให้ไทม์แล้ว...
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ ใครมาอีก หรือจะเป็น บอสกับปลายฟ้า...
"เชิญค่า!"
"มามะ..." เมื่อบอสอุ้มปลายฟ้าเข้ามาในห้อง ปลายฟ้าก็ยิ้มกว้างทันที
"คิดถึงจังเลย ลูกสาวแม่เมย์ มาหอม ๆ" ปลายฟ้าโน้มตัวมาให้ฉันอุ้ม ฉันรีบรับมาหอมฟอดใหญ่
แก้มซาลาเปาป่อง ๆ ตาโต ๆ หันไปมองหน้าทุกคน และส่งยิ้มหวานให้...
"มามะ มามะ" ก่อนจะเรียกฉัน แล้วซบลงที่ไหล่
บอสรีบสวัสดีคุณพ่อ กับคุณแม่ ก่อนนั่งลงข้าง ๆ พี่ที...
"บอสมาก็ดี ลุงว่าจะพาบ้านบอสไปเยี่ยมพ่อที่โคราช สะดวกกันวันไหนล่ะ" บอสยิ้มกว้างทันที
"วันไหนก็ได้ครับ ตามที่คุณลุงสะดวกดีกว่าครับ"
เย้... จะได้กลับไปหายายไปหาแม่อีกแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง